Wakas (Last Part)Five years later and our marriage is still going strong. Kahit na may away ay mas nangingibawbaw ang pagpili nami sa isa't isa. Wala namang nagbago sa amin maliban sa meron na kaming isang bubwit at makulit na bata na babae. Nahirapan man kaming dalawa sa kanya ay sulit naman ang saya na kanyang binibigay sa aming dalawa.Our marriage is not just about rainbows, laughs, and happiness. The biggest obstacle of our marriage has come. It is an inevitable event, no one predicted it, and no one knows about it. There's no hint, just being in that scenario is so saddening.Gusto kong masolo ang mag-ina ko ngayong araw. Kita naman sa mga mata ni Theresa na nag-enjoy siya sa pagswimming, Theresa is our little pretty daughter. Nang inilagay ko si Theresa sa baliakt ko ay biglang nag-iba ang itsura ni Adi. Bigla siyang namutla at tumalon sa swimming pool. Agad ko namang ibinaba si Theresa, "Baby, call manang and tell her to call a doctor, okay?" Kita naman sa mukha niya ang pag
Ang kwentong ito ay isang kathang isip lamang. Anumang pangalan, karakter, lugar, at mga pangyayari sa kwento ay binuo lamang sa isip na lumikha ng kwento. Anumang pagkakapareho ng kwento, mga karakter, lugar at pangyayari sa tunay na buhay ay hindi sinasadya.Walang bahagi ng kwentong ito ang maaaring ipalathala, ipalimbag, maging elektroniko o anumang paraan ng pagkakaroon ng kopya ng bahagi ng kwento na walang pahintulot sa may akda.NO TO PLAGIARISMAll Rights Reserved © michiekelss 2020Ps. There are grammatical errors that you may encounter in reading this story. This is my first story. Please bear with me and hoping for your understanding as I learn more how to be a good writer.
Panimula"Tumigil ka na nga sa kakaiyak mo Elizabeth Mae Sandoval!" Inis sa sabi sa kaibigan ko na ang tanging ginawa ngayong araw ay ang umiyak nang umiyak."Buong pangalan ko talaga Adi." Sabay singhot ng sipon niyang tumutulo na.'Di ko talaga maintindihan kung bakit iniiyakan niya na naman 'yong jowa niyang manloloko. Ngayon iiyak-iyak at halos 'di na makahinga. Ilang araw na'to umiiyak dahil nalaman nya na 'yong jowa niya nakahanap agad ng girlfriend pagkatapos nilang maghiwalay dalawang linggo na ang dumaan."Oh! meron pa." Sabay abot sa kanya ng isang rolyo ng tisyu. Ilang rolyo na ng tisyu naubos niya."Salamat,"
Kabanata1Huling shift na ngayong linggo. Thank you Lord! Masyadong marami akong ginawa bago nagtapos ang shift ko. Sabay unat ng mga kamay ko. Grabe ang pagod ko ngayong last shift. Nakailang balik din ako sa Emergency Department.'Di ko namalayan na nakatulog na pala ako sa attending lounge, dito kami minsan naghihintay kung kailan kami tatawagin o pwede na rin kung saan pwede magpahinga. Medyo malaki rin ang pwesto kaya madami ring mga doctor na nakapalibot paggising ko. Tumayo ako nang lumapit sa'kin ang isa sa mga doctor."Dra. Bartolome, job well done. Please continue doing your job." He said while offering his hand for a handshake.Tinaggap ko 'yong kamay niya.
Kabanata 2Ilang araw na rin ang lumipas no'ng nag-usap kami no'ng lalaki sa parke. Hindi sa hindi ko siya makalimutan pero 'yong mga salita niya kase no'ng gabi 'yon ay nakatatak pa rin sa isip ko at ang tagal mawala.Nanay niya lang nampepressure sa kanya samantalang buong angkan ko ang nampepressure sa'kin. Hindi ako suportado ng pamilya ko sa kinuha kong trabaho. Gusto kase nila ako maging lawyer.Hindi ko rin naman sila masisisi kung 'yon gusto nila para sa akin. Lahat ng pinsan at ibang kapatid ko ay mga lawyer. Ako lang yata sa pamilya ang lumihis ng propesyon. Peroayaw kong gawin ang bagay na labag sa loob ko.Kaya nga ako mag-isang namumuhay. Sa murang edad, maaga akong namulat sa real
Kabanata3"I-Ikaw? Anong ginagawa mo rito?" Naguguluhan kong tanong sa kanya."Hey Miss, I told you we will meet again." With a smirk on his face."Just set aside the questions for now Adi, ikaw na gumamot sa isang 'yan kanina pa 'yan." Inis na utos ni Doc sa'kin."Po? H-Hindi po ako-" Hindi ako pinatapos nitong lalaking duguan sa kama."Nauubusan na ako ng dugo,Miss,ayaw mo naman siguro makakita ng pasyenteng mamatay sa harap mo?"Nanakot pa siya. Bago ako makapag salita ulit ay nilagay na ni Dr. Alcantara sa kamay ko 'yong gagamitin para sa sug
Kabanata4".... I am the owner of the hospital you are working with. I was checking the file of each department's doctor in my office and unexpectedly I saw your resume and that's where I got your name. I know you're a pediatrician but that time you're the only one that I can trust that time except for Alcantara of course."And I was shocked by that revelation.Now everything makes sense to me."Eh? Bakit hindi si Doc 'yong pinatahi mo sa sugat mo? Alam mo naman na malapit ka ng maubusan ng dugo at pinatakbo mo pa ako ng malayo." Irap sa kanya habang ininom na 'yong inorder na kape."We were just strangers that night&
Kabanata5Nagmamadali na akong magdrive papuntang hospital. Nagsisimula na daw 'yong meeting pero mukhang hindi pa daw na oopen 'yong tungkol kay Dr. Alcantara 'yon ang huling sabi sa'kin ni Eli sa tawag niya kanina.Pagdating ko sa hospital ay tahimik lang akong pumasok sa auditorium at naghanap ng bakanteng upuan.Mukhang hindi lang mga heads ng department ang nandito mukhang pati 'yong mga board members. Kaloka buong board yata ang nandito pero wala pa rin si Tyler at si Dr. Alcantara. Hindi ko pa sila nakikita sa upuan nila."...... the CEO will be the one announcing the main purpose of this abrupt meeting but before that let us welcome the CEO of Anderson Medical Cente