Chapter 2
Tahimik ang buong parking lot, pero ramdam ko ang bigat ng presensya niya. Kahit malamig ang hangin, pakiramdam ko ay parang kinukulong ako ng init na nagmumula sa katawan niya. O baka epekto lang ‘to ng kaba na bumabalot sa dibdib ko. I stared at him, waiting for him to take it back. Na sana, isang biro lang lahat ng ‘to. Pero hindi. Walang halong pag-aalinlangan ang mukha ni Leon Monteverde habang nakatitig sa akin. His sharp eyes held mine, unwavering. Para bang sigurado na siya sa gusto niya, at ako na lang ang hinihintay niyang humabol. A wife. Gusto niya akong maging asawa. Napasinghap ako, pilit kinakalma ang sarili ko. “Sir… seryoso po ba kayo?” Mr. Moteverde tilted his head slightly, crossing his arms over his chest. His sleeves were still rolled up, his watch glinting under the dim parking lights. Bakit napaka-kalmado niya lang? “I don’t make jokes about business, Miss Callisto,” he said smoothly. Business. Biglang bumigat ang loob ko. Kahit kailan, hindi naging madali sa akin ang usapang pera. Lalo na ngayon na halos hindi na ako makahinga sa dami ng bayarin. Pero kahit pa desperado ako, hindi ko pa rin kayang tanggapin ‘to ng basta-basta. “Bakit ako?” tanong ko. Halos bulong na noong tinanong ko ‘yon. His lips curled into a small, unreadable smile. “Why not?” Napakagat ako sa loob ng pisngi ko. “You’re a Monteverde. You can have any woman you want. So why offer this to me?” His expression didn’t change. Pero nang magsalita siya, his voice was even, calculated. “Because I don’t need just any woman,” he said. “I need someone who understands a deal when she sees one. No complications. No emotions. Just an agreement that benefits both parties.” No emotions. Napalunok ako. Bakit parang ang bigat ng salitang ‘yon? Mr. Monteverde took a slow step forward, closing the distance between us. My breath hitched as his expensive scent wrapped around me. His presence was overwhelming, at hindi ko alam kung paano ako tatayo nang maayos habang ganito siya kalapit. “My grandfather is stepping down soon,” he continued, voice low and steady. “He wants to see stability before he does. That includes me settling down. Having a wife.” Stability. A wife. I tried to process his words, pero parang ang bilis ng mga nangyayari. Parang may malaking bato na bigla na lang bumagsak sa harapan ko, hinihintay akong magdesisyon kung kakayanin ko bang buhatin ‘to o hindi. “A contract, Miss Callisto,” Leon added, eyes never leaving mine. “A marriage that serves its purpose. And in return, you get exactly what you need.” I swallowed hard. “At pagkatapos?” Leon’s eyes darkened slightly. “We go our separate ways.” Just like that. Napatingin ako sa lupa, forcing myself to breathe. Parang gusto kong tumawa, pero hindi ko magawa. The situation was too absurd. Too insane. Pero bakit parang… may part ng utak ko na gustong pag-isipan ‘to? I clenched my fists. “Hindi ba’t may ibang paraan pa para mabayaran ko ang utang ko?” Leon let out a low chuckle, his tone almost amused. “Do you have two million pesos lying around?” Napasinghap ako, napalunok ng hindi oras. Hindi ko na kailangang sagutin ‘yon. The answer was clear. And he knew it, too. Leon exhaled, checking his watch before looking at me again. “I’ll give you time to think about it.” I stared at him, my pulse still erratic. “Ayoko ng sagot na pabigla-bigla,” he continued, voice smooth as ever. “But don’t take too long, Miss Callisto. Your loan sharks don’t seem like the patient type.” He took another step closer, at hindi ko maiwasang umatras, ang likod ko tumama sa lumang kotse ko. My breath hitched. He was too close. Too near that I could see the way his dark eyes gleamed under the lights, how the corners of his lips lifted into a smirk. “You’re staring,” he murmured, his voice deep and teasing. Namilog ang mga mata ko. Hala! Mabilis akong umiwas ng tingin, pero huli na. Narinig ko ang mahinang tawa niya. “Cute.” Napalunok ako. “A-anong cute?” Leon chuckled again, this time stepping back. As if he had already accomplished what he wanted. “I’ll see you soon, Miss Callisto,” he said, voice smooth and confident. “And when I do… I expect an answer.” Then, with one last lingering look, he turned around and walked toward his car. I watched as he casually opened the door, slid inside, and drove off. Like he didn’t just flip my entire world upside down in a single conversation. I was left standing there, gripping my bag so tightly that my fingers started to hurt. Ano ‘to? Ano itong pinasok ko? Leon Monteverde just offered me a way out. A lifeline. A dangerous, life-changing offer. At ang hindi ko maintindihan? My heart is still racing. And I am not sure if it was from fear… or something else entirely.Chapter 12Kinabukasan, abala na akong mag-empake ng mga gamit ko. Konti na lang at maayos na lahat, pero ramdam ko ang bigat sa dibdib. Iba talaga kapag lilipat ka sa sarili mong lugar, lalo na’t hindi ito basta-basta lang.Habang inaayos ko ang huling gamit sa maleta, tumunog ang pinto. Nilapitan ko, at pag-bukas, si Leon ang nasa harap.“Ready to move out?” tanong niya nang diretso, pero may malambing na ngiti sa mga labi niya.Tumango ako. “Almost. Tinatapos ko na lang mga gamit.”Lumapit siya, hindi basta-basta. “Let me help you,” sabi niya, at niyuko ang katawan para buhatin ang mga kahon.Hindi ko maiwasang mapangiti sa kilos niya—malakas pero maingat, parang gusto niyang alagaan bawat detalye, pati ang pagdadala ng mga gamit ko.Habang papunta kami sa kotse, tahimik kami. Hindi malamig or awkward pero may kakaibang tensyon na parang sinasabi ng mga mata niya na hindi lang ito basta pagtulong.As we got into the car, he gripped the steering wheel firmly."Solen," he said, his v
Chapter 11 Nang tuluyang mawala ang tensyon sa paligid, isang waiter ang lumapit sa amin para ihatid kami sa designated seats namin. Maingat akong inalalayan ni Leon habang naglalakad kami patungo sa table na nasa isang prime spot. Malapit ito sa stage, kung saan kitang-kita kami ng lahat. Pagkaupo namin, agad na inihain ang appetizers. Isang eleganteng plating ng shrimp cocktail at isang salad na mukhang masyadong maganda para kainin. Kinuha ko ang aking tubig at tahimik na uminom, sinusubukang pakalmahin ang sarili ko matapos ang sunod-sunod na tanong kanina. “Impressive,” bulong ni Leon habang kinukuha ang kanyang kubyertos. “You handled that well.” Tiningnan ko siya nang bahagya, ang isang kilay ko bahagyang nakataas. “Ikaw kaya ang nasa posisyon ko, tingnan natin kung di ka pawisan pagkatapos.” Napangiti siya, bahagyang tumatawa. “Sanay na ako sa ganyan. Pero ikaw…” Pinagmasdan niya ako, para bang tinatantiya niya kung okay pa ba ako. “Hindi ko inexpect na ganun ka kabilis
Chapter 10Umalis kami agad sa kumpanya nila matapos niya akong ipakilala sa lahat ng empleyado roon. Napagdesisyunan namin na pumunta sa hotel para sa engagement dinner.Pagdating namin sa isang marangyang hotel, hindi ko maiwasang huminga nang malalim. Ang engagement dinner na ito ay hindi lang isang simpleng salu-salo. Isa itong opisyal na pagpapakilala sa akin sa mundo ni Leon. Isang mundong puno ng makapangyarihan at mayayamang tao, isang mundong hindi ko kailanman inakalang mapapabilang ako."Relax, you look beautiful tonight. Just smile," bulong ni Leon habang inaalalayan akong bumaba ng sasakyan. Napalunok ako. Hindi ko alam kung paano, pero nagawa kong ngumiti nang bahagya. Hinawakan niya ang kamay ko. Mainit, matibay, at may kumpiyansang parang gusto niyang iparamdam na hindi niya ako pababayaan.Pagpasok namin sa function hall, sinalubong kami ng mga negosyante, shareholders, at iba pang mahahalagang tao sa Monteverde Lines. Agad na napunta sa akin ang tingin nila. Ang bab
Chapter 9 Pagkauwi ko mula sa dinner kasama ang pamilya ni Leon, pakiramdam ko ay parang hinigop ang buong energy ko. Gusto kong mahiga at hindi na gumalaw, pero kahit anong pilit kong ipikit ang mga mata ko, hindi ako makatulog. One week. One week bago ako ikasal. Parang isang cruel joke. Kahapon lang, isa akong simpleng nurse na namomroblema sa utang, ngayon… magiging asawa na ako ni Leon Monteverde. Napabuntong-hininga ako. Tumingin ako sa kamay ko, sa singsing na suot ko ngayon. Ang engagement ring na naging dahilan kung bakit napatitig sa akin nang matalim ang lola ni Leon. "You barely know him," she had said. At sa totoo lang… tama siya. Yes, I’ve been working in Monteverde Lines for a while, pero kahit kailan, hindi ko naisip na makakasalamuha ko nang personal si Leon. Lalo na sa ganitong intimate na paraan. Bigla kong naalala kung paano niya hinawakan ang kamay ko sa hapag-kainan kanina. Ang init ng palad niya, ang bahagyang pagpisil niya para lang ipaalam sa akin na
Chapter 7Wala pang sampung minuto simula nang umupo kami, pero pakiramdam ko para akong nasa isang interrogation room. Kahit magaganda at elegante ang paligid, ramdam kong hindi ako welcome dito.Si Leon, sa kabilang banda, ay mukhang walang problema. Nakarelax lang siya sa upuan niya habang ako, halos gusto ko nang matunaw sa kinauupuan ko.Leon’s grandmother was the first to speak."So, Solen," she started, her sharp eyes studying me. "Tell us something about yourself."Napalunok ako, pilit na pinipigilan ang kaba sa dibdib ko.Bago pa ako makasagot, sumingit na ang ama ni Leon."O mas magandang tanong, bakit ka pumayag sa kasal na ito?"I stiffened. Hindi ko alam kung paano sasagutin iyon.Leon, however, smoothly leaned forward and answered for me."Because I asked her to."There was silence.His father raised an eyebrow. "And she agreed just like that?"Leon smirked. "You know me, father. I can be very persuasive."His grandmother let out a small scoff. "You expect us to believe
Chapter 7Wala pang isang minuto ang nakalipas mula nang sabihin ni Leon na imi-meet namin ang parents niya, pero pakiramdam ko para akong nabilaukan ng isang buong tinapay."What?" Napakurap ako, hoping na maling dinig ko lang.Pero ngumisi lang siya, nakatingin sa akin na parang natutuwa sa reaksyon ko. "You heard me. We’re meeting my parents today."Halos gusto kong buksan ang pinto ng kotse at tumalon palabas. "Ngayon agad?!"He shrugged, looking completely unbothered. "Why not?""Sir— I mean… Leon!" Napahawak ako sa noo ko, trying to process everything. "Hindi pa ako handa! Wala akong alam sa pamilya mo! Hindi ko pa kabisado ang kwento natin!"Natawa siya, halatang aliw na aliw sa panic ko. "Relax, fiancée. Just follow my lead."Madali lang sabihin ‘yon kung hindi ko kailangan humarap sa pamilya ng isang Monteverde. Isang makapangyarihang pamilya na siguradong pagdududahan ako."Ano bang sinabi mo sa kanila tungkol sa’kin?" tanong ko, kinakabahan."That you’re my fiancée, of cour