“SO, can you at least tell me something about Triton?” Matamis pa ang naging mga ngiti ni Chena kay Alexandra ngayon na inanyayahan niya ito na kumain sa labas.
Paano nga ba naman siya matatanggihan ni Alex? Para siyang may kausap na isang anghel sa katauhan ni Chena. She look so kin and pure. Parang ang sama niya naman kung tatanggi siya sa paanyaya nito. Besides, mukha talaga itong mabait.
Tila bumara ang cheese cake sa lalamunan ni Alex nang sabihin iyon ni Chena sa harap niya. So, this girl is really clueless that I am Triton’s ex? Kung sa bagay, baka sa China pa ito galing. Oh my. Paano kapag nalaman niya na ex ako ni Triton? Baka pasabugan ako ng nuclear bomb sa mukha! Wika ni Alex sa kanyang isipan. Hindi niya namamalayan na nawawala na siya sa sarili at kung ano ano na ang iniisip niya. Kung saan-saan na nakakaabot ang imagination niya.
“Hey, Um. . .Alex? Are you still with me?” Winagayway pa ni Chena ang k
Hello po! Sorry walang update kahapon. I really loved reading your comments! Nakakatuwa kahit hindi ko man ma-replyan. Salamat po sa pag-aabang! Mas nagalit ba kayo kay Zachary Luthman? Hihi.
Biglang nabuhayan ng loob si Alex nang makatanggap siya ng tawag kay Sandra na nasa mall ito kasama ni Manang Nancy. Sinabi rin nito na siya ang nagyaya sa matanda sa mall para bumili ng ilang mga pangangailangan ni Baby Zeph. Mangiyak-ngiyak pa siya nang malaman niya iyon dahil kahit kailan ay hindi talaga nakakalimot si Sandra na tulungan siya kahit na hindi niya naman hinihingi. Papunta na siya sa mall ngayon at ewan niya ba. May iba siyang kutob. Mabigat ang dibdib niya habang papalapit siya sa mall. Sumakay lang siya sa taxi. Pagkababa niya ay halos takbuhin na niya papasok ng mall. Tila mag-slow motion ang paligid niya nang pagpasok niya pa lamang sa entrance ay natanaw niya na agad sa loob ng mall sina Akira at Zach. Parang gusto na lamang niyang pumikit. Parang gusto na lamang niyang umatras. Tinutusok ang puso niya. Hindi siya makahinga. She acted as if she saw nothing. Wala siyang magagawa dahil magkakasalubong sila. Tila
Nanlalamig pa ang mga kamay ni Alex nang pasukin niya ang meeting room. Just this morning, she received a message from Triton telling her to proceed to the meeting dahil ngayong araw ay pormal siyangn ipapakilala ng binata sa mga colleagues nito. Nariyan ang kaba. Napakarami niyang iniisip. Na baka hindi siya magustohan ng mga ito. Na baka, makilala siya ng mga ito na naging involved sa issue ng kumalat na mga litrato online. Nahihiya siya dahil wala syang sapat na lakas ng loob. Paano kung maulit muli ‘yung nangyari sa kanya sa kumpanya ng mga Luthman? Maging suki kaya siya muli ng bullying? Pagkarating niya doon ay halos wala pang tao. Iilan pa lang. Kahit kabado ay pilit niyang nilakasan at tinapangan ang kanyang loob. She was about to utter good morning nang biglang tumayo ang isang bading sa dulo. “Good morning, Madam! Rinig ko, ikaw ang bagong secretary ni Sir? Nice to meet you!” ngiting-ngiti pa ito nang sabihin niy
"DAMN! Damn! Damn that as*hole!" Sigaw ni Zach ang umalingawngaw sa apat na sulok ng condo unit niya. Tiim ang bagang niya habang iniisip ang pakikipagbalikan ni Alex kay Triton. Para siyang tinutusok sa kaibuturan ng puso niya. Nahihirapan siyang huminga.This is not what he wanted. This is not what he planned. He distant himself para subukin ang sarili niya if he can really live without Alex and the baby. He can, but it's so lonely.Ang lungkot mabuhay mag-isa. But he tried. He tried to test himself kung hanggang kailan siya magiging handa na pagbuksan muli ang puso niya. He was almost there! He was about to open his f*cking heart. And this happened. Iyon lang naman, e. Gusto niya lang naman na kumpirmahin ang lahat. At nasaktan pa siya sa nalaman niya. So totoo nga. Totoo nga na nagkabalikan na sila. Hindi niya alam kung saan niya huhugutin ang lakas ng loob para bawiin ang mag-ina niya. Dahil unang-una, inabandona niya ang mga ito dahil sa kaduwagan niya. Duwag
NAG-AALANGAN na bumalik si Alex sa bahay ng mga Luthman sa dahilang naroon pa la ang matanda. Nung nakaraan kasi na bumisita siya ay hindi niya nadatnan ang pamangkin niya kaya bumalik siya ngayon. Ngiting-ngiti pa ito nang papasok sa mansiyon ng mga Luthman. Wala nang harangang nangyari dahil kilala na rin ito ng mga guwardya. Wala nang bungangaan dahil literal na mabunganga talaga ito. “O, ano? Kakaladkarin niyo na naman ba ako?” Taas kilay nitong bungad sa mga guwardya dahil na kulang na lang ay tumirik ang mata nito kaka-roll eyes. Aba, dapat lang na matakot sila sa akin at sa bunganga ko dahil apo ko ang alas nila rito. Wika niya sa isipan. Saka niya napansin na tila nagbubulungan ang ilang mga katiwala sa loob na tila ba may isang bagay na wala siyang nalalaman. Saktong pag-apak niya sa mansiyon ay nakasalubong nito sa muli si Zach na may dalang mga gamit. Agad na nangunot ang noo nito na tila iniisip kung an
“BITAWAN mo ‘ko!” Pagpupumiglas ni Alex nang hawakan ni Zach ang kanyang kamay. Karga nito si Baby Zeph pero ni ayaw niyang mahawakan siya ni Zach. “Alex, ano ba? I’m trying to be nice here!” Tila gustong matawa ni Alex sa mga sinabi nito. Is this being nice? “If you are really a nice person, Zach, hindi mo tatalikuran ang responsibilidad mo.” Pagdidiin niya saka mas lalong inilayo ang sarili kay Zach na siyang nagbuhat ng lahat ng mga bagahe niya. Napatiim-bagang na lang si Zach para manahimik. Sa mga sinabi kasi ni Alex ay tila umatras na ng tuluyan ang dila niya. She’s a hundred percent right. He had been a coward. Pagpasok sa loob ng mansiyon ay agad na napatayo ang tiyahin ni Alex nang makita niya ang pamangkin niya na karga ang anak nito. Kasunod nila sa likod si Zach na mukhang pinagsakluban ng langit at lupa ang mukha. “Mabuti naman at naniwala ka sa ‘kin bata ka! Ngayon, maupo kayong dalawa!” Mariing utos ni
NAESTATWA pa si Alex sa mga narinig niya. Teka, ano? Pfft! This is the ugliest joke she has ever heard! Sa inis niya ay sinipa niya si Zach sa pagitan ng dalawang hita nito. “G*go!” singhal nito sa kanya saka tinalikuran si Zach na hawak-hawak ang kanyang sumasakit na pagkalalak*. Sapul na sapul ito kaya halos mamilipit siya sa sakit. “What the hell! Why did you do that?!” “Puwede ba? Manahimik k--” “Oh, bati na ba kayo?” Nagulat sila sa biglang pagsasalita ng tiyahin ni Alexandra. Walang anu-anong napabalik si Alex sa kinaroroonan ni Zach saka niya ito hinigit para yakapin sa baywang. Ikinagulat iyon ni Zach pero agad rin siyang ngumisi. It’s play pretend time and it feels so exciting and thrilling. Aniya sa isipan. “O-Opo, Tita. Okay na ho kami.” Napataas pa ng kilay ang tiyahin niya. “Totoo ba ‘yon, Zach?” may pagduduang tanong nito.
TULALA lang si Alex sa malawak na balkonahe ng mansiyon. Niyakap niya ang kanyang sarili. The house is big enough for all of them. Naroon sa tiyahin niya si Baby Zeph na simula nang makita nito, hindi na niya binitawan pa. Mukhang balak pa nga nitong doon itabi si Baby Zeph sa kanya sa pagtulog. She never thought that her strict aunt would turn out this way. Mabuti na rin dahil mas lalong napalapit ang loob nito sa kanya. “Coffee?” Napalingon siya sa kanyang likoran nang marinig ang boses ni Zach. Napaangat agad ang kilay niya. Akala niya ba makukuha niya ako sa kape lang? Is he really that motivated to win be back at sinisimulan na niya agad ngayon? “Ayaw ko.” I refused saka binalik ang aking paningin sa labas. Medyo madilim ang paligid. Nagbabadyang umulan. Matutuwa naman ang mga bulaklak nito at madidiligan. Mas gusto ko pang tingnan ang mga bulaklak kaysa ang harapin ang pagmumukha niya ‘no!Wika niya sa kanyang
“PARANG tanga! Nakakainis siya! Akala niya ba kinikilig ako sa mga banat niya? Like duh?” simpleng wika ni Alexandra sa sarili niya habang inaalala ang ganap kanina. Aanhin ko naman ang puso niya? Puso namang ‘di makuntento sa isa! Halos umusok ang ilong niya papasok sa kanyang kuwarto. Walang pinagbago rito. Still the same room she left. Nakaka-miss rin pa la. The crib, the bed, and everything is almost new. Walang kaali-alikabok. Kahit papaano ay kumalma siya. Maya-maya ay pumasok ang tiyahin niya kaya napaiwas siya ng tingin. Err. Naaalala niya pa rin ang nangyari kanina. Nakakahiya talaga ‘yon at sa harap pa talaga ng tiyahin niya. Nakita pa talaga nito ang hindi sinasadyang pangyayari. “O, nandito ka na pa la. Ano, tapos na ba kayo?” tila walang malisyang tanong ng tiyahin niya. Napangiwi agad si Alex. Kinalma niya ang sarili niya saka siya napataas ng kilay. “Tita, ano ka ba. Tapos sa ano? Wala kaming ginagawa kanina. It was purely an accident.” Hindi nagpatalo ang tiyahin