TUMINDI ang tensyon sa pagitan ng lahat nang dumating na si Akira kasama ang Daddy nito na si Mr. Arman. Maging ang mga katulong a bahay ng mga Luthman ay iyon din ang pinag-uusapan. Kalat na rin iyon sa buong angkan nila pero hanggang doon lang iyon. Hindi hinayaan ng mga Luthman na umalingasaw ang buong mga kaganapan nang hindi pa nila nasisigurado ang totoo.Taas noo pa na naglakad si Akira papasok ng office ni Doc. Zacharias kung saan nakapalibot silang lahat. Si Alex na katabi ang tiyahin niya, at si Zach na siyang katabi rin nito. Hindi niya ito kinikibo pero hawak nito ang kamay niya. Hinayaan lang ni Alex na gawin niya iyon para ipamukha kay Akira na kahit anong mangyari, sa kanya kakapit si Zach. Kamay lang nito ang hahawakan ng binata.“Sit down, Mr. Arman.” Utos ni Doc. Zacharias.Ang malamig na kwarto ay napalitan ng init. Gayun pa man, nanlalamig pa rin ang mga palad ni Alex kaya’t pinipisil-pisil iyon ni Zachary.He kept on whispering I love you in her ears. Paulit-ulit.
KAHIT na nalaman na ng mga Luthman ang totoo, hindi pa rin papakampante si Zach na okay na sa asawa niya ang lahat. Nakagawa pa rin siya ng kasalanan at kailangan niya pa ring suyuin ang asawa niya sa kahit anong paraan na kailangan. Habang hawak niya ang boquet ng white roses sa kamay niya ay nag-aalangan pa siyang pumasok sa kwarto nilang mag-asawa. Nagpa-praktis pa siya kung ano ang sasabihin niya. Nariyan ang kaba at tensyon sa kanya ngayon. Walang humpay rin ang pagbuga niya ng mabibigat na buntong hininga sa kaba niya. He is from a week business trip kaya naman atat na atat ito na surpresahin ang asawa niya dahil wala itong alam na ngayon siya uuwi. Miss na miss na niya ito pati na rin ang unica hija nilang si Baby Zephaniah. He opened the door gently. Ulo niya pa lang ang nakadungaw sa pintuan ay nakita agad siya ni Alex. “Zach, please paabot naman nung bottle ni Baby Zeph.” Utos ni Alex sa asawa niya. Busy ito kakaasikaso sa anak nila. Pinaliguan niya kasi ito at ngayon ay
MAY mga bagay na ginagawa ang tadhana na akala natin, ikasisira natin dahil hindi umayon sa gusto natin. Later, we will realize na hindi tayo nilagay sa ganoong posisyon para lang sa wala. It will always have a purpose. Nakatitig lang si Alex sa mga butin sa labas ng bahay nila. Nasa garden siya at nakatanaw sa langin. The stars shine so brightly. She finds peace just by looking at the sky. Hinihintay niya lang ang pag-uwi ng asawa niya. Kahit isang araw lang silang hindi nagkita ay nami-miss niya agad ito. Ilang sandali pa ay naramdaman niya ang mga palad na siyang napatakip sa dalawa niyang mga mata. His scent. He really knows it. The warmth of his fingers is really familiar to her. How can he forget? Triton, anong ginagawa mo,” saway niya rito. Triton chuckled as he gently removed his hands covering Alex’s eyes. Hinarap nito si Alex. “Hi. I missed you.” Bungad niya agad. Dumako ang mga mata ng dalaga sa maletang dala-dala nito. He’s leaving again? “Bakit ka naparito?” tanong
THREE YEARS LATER “BABY, don’t run! You might hurt yourself!” sigaw ni Alexandra ang umalingawngaw mula sa garden ng bahay nila. She’s busy with the decorations for Baby Zeph’s birthday today. She just turned three years old today. At wala nang mas excited pa sa birthday niya kundi silang dalawa ng asawa niyang si Zach. “Mommy, Zeph wants to play!” sagot pa nito habang nagpapadyak ng kanyang mga paa. Mukhang minana nito ang kamalditahan niya kay Zachary. “Do you want to see your knees bleed? H’wag matigas ang ulo, Zeph. Come on, darling. Just sit down while we’re waiting for your visitors.” Tila naputulan ng pagpakpak si Baby Zeph. She behaved immediately habang naka-pout pa dahil nagtatampo na naman ito sa mommy niya. Napailing iling na lang si Alex. Siniko siya ng marahan ni Sandra. “Look at your daughter. Parang si Zach kung magtampo, e.” Natawa si Alex sa sinabi nito. “Oo. Ganyan ang mukha niya kapag hindi nakaka-score sa ‘kin tuwing gabi,” sagot pa nito sabay hagikhik. Hin
Habang nakahilata sa kaniyang kuwarto ay halos mapabalikwas si Alex nang biglang mag-ring ang cell phone niya. Napagod yata siya sa gawaing bahay. Siya na lang kasi ang pinagkakatiwalaan sa gawain bahay ng tiyahin niyang sobrang istrika. Bawal kahit na kaunting alikabok o kahit isang maliit na piraso ng balat ng candy ang dapat na nakakalat sa bahay. Wala naman siyang choice kundi sundin ang mga bilin nito. After all, ang tiyahin na lang niya ang nagpalaki sa kanya matapos siyang iwan ng nanay niya para sa ibang lalaki. Kahit na medyo labag sa loob ng tiyahin niya ang pagkupkop sa kanya.She reached for her phone at tiningnan kung sino ang biglang tumawag. Usually wala namang ibang tumatawag sa kanya bukod sa best friend niyang si Sandra. At hindi nga siya nagkamali. “O, Sandra? Bakit ka napatawag?”Hagikhik ni Sandra ang narinig niya sa kabilang linya. “Alex! I-prepare mo na ang outfit mo because tonight is going to be the
Hiyang-hiya si Alex nang umuwi sa kanila. Unang pumasok agad sa isip niya si Triton. Pinagtaksilan niya ito. Namamaga ang kanyang mga mata na dumiretso sa banyo para paliguan ang madumi niyang katawan. Habang umiiyak ay pinagsasabunutan niya ang sarili niya.“Ang tanga-tanga mo, Alex! Ang gaga mo! P-Paano na ngayon? Paano na ang kasal mo kay Triton? Ibinigay mo ang pagkababae mo sa isang lalaking hindi mo kilala! T*ngina. T*ngina talaga!” aniya habang nakasabunot sa kanyang sarili. Garalgal na ang boses niya kaiiyak.“Hoy, Alex! Ano ba? Matagal ka pa ba diyan? Ano’ng dinadrama mo? Ha?! Ihing-ihi na ‘ko rito, bwiset ka.” Boses ng tiyahin niya.Nataranta siyang napahilamos sa kanyang sarili. Gusto na lang niyang magpakalunod.“S-Saglit lang p-po,” nauutal na sagot niya habang patuloy ang pag-agos ng luha sa kanyang pisngi.Nang makalabas sa banyo a
Nagmamadaling lumabas si Alexandra para humagulgol sa tiyahin niya. She cried so hard. Kulang na lang ay lumuwa na ang mga mata niya kaiiyak.“T-Tita,” she uttered as she cried on her aunt’s shoulders.Kunot-noo naman na humiwalay sa mga yakap niya ang kanyang tiyahin.“Ano bang problema mo, ha??” asik ng tiyahin niya.Gustong-gusto na talaga niyang sabihin. Ito na nga yata ang oras para masabi niya ang totoo sa tiyahin niya.“K-Kasi p-po-”Pinutol nito ang sasabihin ng dalaga. “Teka, sandali. Tumatawag ang kumare ko,” anito sabay sagot sa tawag. “Hello, mare. Ano’ng balita?” tanong pa nito sa kausap sa kabilang linya.”Naku, kumare! Huwag ka sanang mabibigla ha? E, kasi may kumakalat na larawan ngayon sa internet. Kamukha ni Alexandra. Aba e nakitang lumabas sa isang kuwarto, pagkatapos ay sinundan ng paglabas
Matapos ng isang buwang pananahimik ni Alexandra, ipinasok siya ni Sandra sa construction company ng tito nito. Ang Luthman’s Construction Company. Nagdamit siya ng disente para maghanda sa pagpasok sa trabaho. Mag-iisang linggo na rin naman siya sa trabaho pero hanggang ngayon ay nakakatanggap pa rin siya ng diskriminasyon. Nang makarating siya sa kumpanya ay ramdam niya agad ang mga mapanghusgang mga titig sa kanya ng ibang mga employee. Akala niya tapos na ang lahat. Hindi pa pa la. Dahil mukhang hanggang dito, maanghang ang magiging trato sa kanya.Sa bawat hakbang ng mga paa niya ay dinig pa niya ang bulong-bulungan ng mga ito.“Hindi ba’t iyan ang babaeng nag-viral sa facebook? ‘Yung lumabas sa isang kwarto kasama ng ibang lalaki?”“Oo. Alam mo ba, balita ko, ikakasal na dapat iyan ngayong buwan. E, sa lumandi. Ayan. Mabuti nga at natanggap pa dito.”“May pagka-makapal din ang mukha