Kabanata 5

Naglakad si Darius nang walang pakay sa loob ng mahigit isang oras. Pagkatapos ng mahabang paglalakad, napagod siya. Ang pagod sa laban, ang break up nila ni Sarah, at ang pagkakakulong niya sa police station sa wakas ay naabutan siya.

Tumingin siya sa paligid at nakita niyang nasa isang bakanteng parke siya ngayon. Ang buwan ay kumikinang ng maliwanag sa parke, na lumilikha ng isang mapayapa at tahimik na kapaligiran. Tiningnan ni Darius ang oras at nakitang pasado alas dose na ng umaga. Umupo siya sa isang bench at pumikit.

Nagsimulang tumakbo sa kanyang isipan ang mga pangyayari sa araw na iyon at sandamakmak na emosyon ang dumaloy sa kanyang puso. Hindi kailanman talagang pinagsisihan ni Darius ang pagiging mahirap sa kanyang buhay, ngunit pinagsisihan niya ang pagiging mahirap ngayon. Gaano ka astig kung mayroon siyang saganang kayamanan? Kung ganoon, wala ng magmamaliit sa kanya. Hindi niya mawawala si Sarah sa isang tulad ni David. Bukod sa kung siya ay napakayaman, ang mga magagandang babae ay ang pinakamaliit sa kanyang mga problema.

Siya ay napabuntong hininga. Wishful thinking lang iyon. Hindi siya espesyal at hindi rin siya nagkaroon ng kasaganaan ng kayamanan. Siya lang si Darius Reid, isang mahirap na estudyante sa university.

Tahimik na nakaupo si Darius, nakatingin sa pilak na buwan at maraming bituin na nakakalat sa kalangitan. Naka star gazing pa rin siya ng mag ring ang phone niya.

Dahil sa away nila ni David, nag crack ang screen ng kanyang phone sa iba't ibang lugar, kaya hindi niya makitang malinaw ang caller ID. Pagkaraan ng ilang sandali ay nagpasya siyang huwag pansinin ito. Maaaring ang mga kasama niya sa dorm ang nag aalala sa kanya at nagpasyang tawagan siya.

Pagkatapos ng ilang ring, natapos na ang tawag. Babalik na sana si Darius sa stargazing ng tumunog ulit ang phone niya. Muli niyang hindi pinansin ang tawag, at bumalik sa kanyang ginagawa. Gayunpaman, pursigido ang tumatawag. Matapos ang ikalabing apat na tawag, sa wakas ay sinagot ni Darius.

"Hello? May ideya ka ba kung anong oras na ngayon? Hindi ka ba marunong kumuha ng pahiwatig?" Galit na wika ni Darius sa phone. Wala siyang pakialam kung sino ang tumatawag. Ang kanyang mga kasama sa dorm ay hindi masyadong desperado na patuloy na tumawag sa isang taong hindi pinansin ang kanilang mga tawag ng labing apat na beses!

“Hello, si Darius Reid ba ito?” Tanong ng tumatawag sa may awtoridad na tono, hindi pinansin ang inis na tono na ipinakita ng boses ni Darius.

"Oo ito si Darius Reid at sumusumpa ako sa Diyos kung wala kang magandang dahilan para tawagan ako ng paulit ulit sa oras na ito ng gabi hahanapin kita at bugbugin kita!" Sigaw ni Darius, inilipat ang lahat ng galit na naipon niya ilang oras pabalik sa tumatawag.

“Paumanhin sa aking kawalang galang Young Master Reid. Humihingi ako ng pasensya." Sumagot ang tumatawag. Magalang na ang boses niya na ikinalito ni Darius.

"Young Master Reid?" Tanong ni Darius na lubos na naguguluhan.

“Oo young master Reid. Patawarin mo ang aking kahalayan. Marami akong sasabihin sayo na hindi ko magawa sa phone. Gusto mo bang sabihin sa akin ang iyong lokasyon? Darating din ako agad para sunduin ka." Sabi ng tumatawag.

Natahimik si Darius. Nakasulat sa buong mukha niya ang hinala. Wala siyang ideya kung sino ang tumatawag kaya paano niya inaasahan na ganoon na lamang ang kanyang sasabihin na lokasyon? Paano kung siya ay isang kidnapper na naghahanap upang kidnapin siya?

Biglang natawa si Darius sa sarili. Kidnapper? As if naman. Siya ay mahirap bilang isang daga ng simbahan. Karaniwang ginagawa ng mga kidnapper ang kanilang pananaliksik. Hinding hindi sila mag aaksaya ng kanilang oras sa isang mahirap at kaawa awa na gaya niya.

Nagpakawala siya ng buntong hininga bago nagpasyang ibigay sa tumatawag ang kanyang lokasyon. Wala namang mawawala sa kanya. Kung talagang kidnappers ang mga tumatawag noon ay sigurado siyang papayagan siya ng mga ito. Wala siyang kahit isang sentimos sa kanya.

“Sige young master Reid. Pupunta ako doon sa lalong madaling panahon. Mangyaring huwag pumunta kahit saan." Sabi ng tumatawag bago ibaba ang tawag.

Tiningnan ni Darius ang phone niya bago bumuntong hininga. Pinipigilan niya ang ideya na ito ay isang kidnapper at talagang isang kalokohan. Kung tutuusin, anong klaseng kidnapper ang tatawag sa kanilang biktima na 'young master Reid?'

Pumikit si Darius at isinandal ang ulo sa bench, ninanamnam ang malamig na simoy ng hangin na humahampas sa kanyang balat. Bumuntong hininga ulit siya. Hindi mahalaga kung ito ay isang kalokohan o hindi. Kapag bumalik na siya sa tamang direksyon, aalis siya sa parke at babalik sa kanyang dorm. Bagama't siya ay mahirap, hindi siya walang tirahan at tiyak na ayaw niyang mapagkamalang isa.

40 minuto pagkatapos ng tawag sa phone, narinig ni Darius ang tunog ng umaandar na sasakyan. Iminulat niya ang kanyang mga mata at nalaglag ang kanyang bibig sa gulat. Ito ay inaasahan, dahil hindi niya inaasahan na makakita ng ganito.

Huminto ang isang puti at gintong kotse ilang dipa ang layo mula sa kinauupuan ni Darius sa bench. Bagaman mahirap si Darius, hindi ito nangangahulugan na hindi niya masasabi ang isang mamahaling sasakyan sa isang sulyap. Pagkatapos ng lahat, nag aral siya sa Kingston University, isang nangungunang university na maraming mayayamang bata na nag aaral dito.

Bumukas ang pinto at bumaba sa sasakyan ang isang lalaki. Mukhang nasa late 40s na ang lalaki at napakarangal ang pananamit. Ang kanyang puting three piece suit ay may mga patong patong ng mamahaling alahas na nagkalat sa paligid, at kumikinang ang mga ito sa gabi. Itim ang buhok niya pero may mga bakas na ng puti. Gayunpaman, ito ay maayos na styled.

Naguguluhang tumingin si Darius sa lalaki. Iniisip niya kung ano ang ginagawa ng isang big shot na tulad niya dito. Bawat hakbang ng lalaki ay sumisigaw ng karangyaan at si Darius ay pawis na pawis.

Paano kung ang lalaking ito ay si David Lesley na ama na dumating upang maghiganti sa ngalan ng kanyang anak? May sense naman kung ganoon ang iniisip niya. Kung tutuusin, walang mayaman at mayamang tao ang magnanais na ang isang magsasaka na tulad niya ay humahawak at binubugbog ang kanilang sariling mga anak.

Ng makalapit ang lalaki kay Darius, mabilis na lumuhod si Darius at ipinatong ang ulo sa lupa.

“Patawarin mo ako Mr. Lesley! Ako ang may kasalanan. Kasalanan ko ang lahat. Patawarin mo ako." Pagmamakaawa ni Darius. Kung bago pa siya dinala sa police station, hindi na sana nagmakaawa si Darius kahit anong mangyari. Gayunpaman, ang isang tulad niya na hindi nakapagbayad ng $5,000 para makapag piyansa ang kanyang sarili ay hindi kayang saktan ang isang taong kasing yaman ni Mr. Lesley. Kailangan niya talagang makapagtapos, kung hindi ay walang kabuluhan ang lahat ng pagsisikap niya.

"Mr. Lesley?" Sabi nung lalaki na parang naguguluhan. Gayunpaman ng makita niya si Darius na lumuluhod. Lumuhod siya ng hindi iniisip ang kanyang mahal at malinis na suit at tinulungang makatayo si Darius.

"Young Master Reid, sinusubukan mo ba akong patayin?" Tanong ng lalaki. Nanginginig at natatakot ang boses niya.

Gulat na napatingin si Darius sa lalaki.

"Young Master Reid?"

Tumango ang lalaki, at nakita ni Darius ang mahinang luhang namumuo sa gilid ng kanyang mga mata.

"Tama iyan. Sa wakas ay natagpuan na kita, young master Reid."