3 : Pagpapanggap

tatlong araw ang nakalilipas...

"Hi. Good morning Ms.Z. I am Kurt Justine Steve Del Pacio."

Wika ng lalaking maluwag na nakangiti kay Zeith Kate na noon ay nakaupo sa cubicle at busy sa sandamakmak na papeles.

After five years bago din nakabangon ang company. Maayos na uli ang takbo ng negosyo ng Hotel Uno. Iyon ay dahil sa maayos ,patas at matalinong pamamalakad niya.

Maayos na ang lahat, maliban sa pamilya nila na hanggang ngayon ay lubog pa din. Lubog sa kahihiyan.

"Excuse me, do you hear me, Maam?" untag nito sa kaniya dahil parang hindi niya ito narinig. "I am your new COO. Can you please direct me about my obligations and duties?"

May kakaiba siyang naaabsorb na negative energy sa lalaki. Hindi niya alam kung galit ba iyon, pagkadismaya o pagkapikon.

"Ah, it's you..." wari ay natauhan siya pero sa totoo lang ay kanina pa niya ito naririnig. Masyado lang abala ang isip niya sa ibang bagay.

"Well, I'm so sorry for that. I was just in blanked space, alam mo na, life is about stress." dagdag pa niya na inayos ang mga file folders na nakakalat sa ibabaw ng mesa niya at isinalansan.

"What if, subukan mo akong titigan for an hour." may pagkapreskong wika nito na umupo sa upuang nakaharap sa kaniya. "Like this, sitting in front of you?"

'At ang kapal din naman ng kumag na ito?' Naaasar na bulong niya sa isipan. 'Akala mo naman kung sinong gwapo! Hmmmp.'

Napahalukipkip siya habang hindi naiwasang mapangiti ng lalaki. Hinarap niya nga ito at tinitigan sa mga mata.

Matagal... at sa ilang sandali, ano't iyon ang nababasa niya sa mga mata nito?

"Hulaan ko ang nasa isip mo. I think you liked my idea, I am right?"

Minsan pa ay parang tumaas ng 90 over 160 ang dugo niya sa inis. Sobrang presko talaga ng lalaking ito! Ang sarap buhusan ng mainit at kumukulong mantika nang mahimasmasan.

"Yeah. At alam mo din ba kung anong nasa isip ko ngayon?"

"Sino pa ba?" tugon nito na kinindatan siya. "Ide ako, tutal ako lang naman itong kaharap mo?"

Muli siyang naasar. Nang umulan siguro ng kapreskuhan ay hindi lang nito iyon sinalo! Ipinaligo pa!

"Ugok!" mura niya rito na tinudyo ang noo nito sa pamamagitan ng daliri nito. "What if, tanggalin kita ngayon mismo sa first day mo? Ke bago-bago mo pa lang dito, feel mo close ka na sa akin? Hala, ito ang files na dapat mong asikasuhin!" dagdag pa niyang ibinagsak sa mukha nito ang ilang folders. " Dito mo ibuhos lahat ng pagiging GGSS mo. Baka sakaling gumana, 'wag sa akin!"

Napakagat-labi na tumayo si Steve. Siguro ay nagulat din sa inasta niya. Ang buong akala nito siguro ay ganoon lang kadali ang kumausap sa kaniya.

She's not the person who's easily to deal with.

Kahit nga ang mga kapwa niya managers, hindi siya kinakausap ng ganoon.

"Okay." matipid at malungkot na sabi ng lalaki. "I'll go back to my work na, Ms. Z. See you around."

Hindi na niya napansing nawala sa paningin niya ang binata.

Natuon na ang atensiyon niya sa trabaho.

Honestly, nakaramdam siya ng kurot sa puso. Pinagtarayan at nagmaldita kasi siya sa lalaking iyon na bukod tanging nagpapansin sa kaniya all these past years.

Lahat ay parang muted especially pag nakikita siya. Hindi niya alam kung takot ang mga ito sa kaniya or umiiwas makipag usap sa kaniya.

She has nothing known of being befriend to any body. She's became so hardworking at laging nakafocus sa goals niya sa kanilang business.

Maaring successful na nga ang Hotel Uno.

But how about the one who shed in there? The people's around her, who was been her companies in success and victorious progress?

Do she have any connections?

Kung nakikipag-usap man siya rito ay about business talks lang, nothing more. Any private issues are not allowed!

Kaya boring ang buhay niya lalo na ang social life niya!

No friends, no hang outs, no refreshments!

Isinubsob na niya ang sarili sa work.

Mula nang mamatay ang dad niya, she's nothing want more but to be alone and self centered.

But who cares?

Her mom suffered in high depression! Laging tulala at wala nang ginawa kundi umiyak nang umiyak in the whole day and night.

Her brother Blake? Ayon, nasa custody ng ng batas at under investigation while sent to jail for interrogation after that night of unforgettable incidence.

Wala pa ring matibay na proof of evidence dahil si Miguel Assuncion, ended his life in miserable way!

Si Reden? She didn't know about his location or where they was!

About Arianne? I think she was headed Palawan after taking back Jino with Jake.

Siguro, nakapagbagong buhay na ang mga ito. Natapos na din ang kalbaryo ni Ate Arianne.

Masaya siya para rito kahit pa sabihing she's suffered because of it.

Well, there's no need to blame anyway. Her family start this hell. Since it was came from a hell tradition, then it will ended in hell off course!

How she missed baby Jino!

How she wished someday, everything will be settled together. Her nephew will came home to met his Lola and her, his Auntie.

She even't noticed herself washed of tears after all those many things bothered her.

She just find out herself lose a silent cry and muted scream for what was became of this pain.

"F*ck ancestors! F*ck family rituals! F*ck family traditions! F*ck Bloodmoon cult!"

She made a long but silent cursed for what was the root of this shit!

(( Chapter Alert : See Chapter Fifty Nine ng Arianne's Revenge for more details and clarrifications. Thank You!))

_____

DINALA si Kurt Justin Steve ng kaniyang mga paa sa puntod ng kaniyang  ina na si Samantha. Kahit na papaano ay makakahinga na siya ng maluwag dahil malapit nang makamit ng kaniyang ina ang hustisya. Halos dalawampung taon na din ang nakalilipas, ngayon ay muling nabuksan ang kaso ng pagkamatay ng ina.

Naisara kasi ang kaso dahil sa kawalan at kakulangan ng sapat na ebidensiya na magdidiin sa maysala. Wala ding sapat na pruweba na siyang magiging dahilan para bumigat ang kaso at umusad sa korte.

Hanggang isang araw ay natabunan na lamang ng iba pang serious cases at hanggang sa mawala na lang ito nang walang development.

Until this moment came.

“Finally Mom, you have this justice.” Malakas na wika niya na wala nang paki kung may makakarinig man. Malawak ang funeral park na iyon kaya no wonder na maraming tao na nagagawi doon lalo pa sa mga sandaling iyon.

“But this was not the last. This is just the beginning.”

Katulad ng dating pagpunta niya roon, muli na naman parang larawang umukit sa isipan niya ang mga planong paghihiganti.

“I am coming to them for more. Hindi ako papayag na hanggang ganoon lang ang lahat. Mas higit pa roon ang nais niyang maranasan ng mga ito. Doble pa sa sakit na ipinaramdam nila.”

Kasabay ng pagdaloy ng mga luha sa kaniyang mga mata ay isang tiim-bagang na tinapunan niyang muli ng sulyap ang lapidang kinasusulatan ng pangalan  nito.

____

MADILIM at makulimlim ang mukha na sandaling napatigil si Zieth Kate sa harap ng isang apple Laptop. Kasalukuyan siyang on checking ng mga finance transactions at reviewing proposals na santambak na nakafolder files sa harap niya.

Sandaling hinilot niya muna ang sentido na bahagyang nanakit o mas tamang sabihin na-nerve stress. Siguro ay bunga ng radiation ng monitor ng laptop o sa kakazoom out ng mga quantity at numbers na kumakalat sa Excel programmed.

 

She went for a sniff. Extends her arms upside by side just to relaxed. She even gently massaged her neck. He near in a work fatigue for just one another hour after this.

Nasa ganoon siyang sitwasyon nang mabungaran ni Art Ventura, isa sa mga eligible employee ng Hotel Uno. The last time he checked, almost thirty years ng HRMO si Ventura. Kasama na noong nandito si Arianne at nagtrabaho kasama sina Grace Blanco, Lorna, Fatima at marami pang iba.

Art Ventura is one of the best products of Hotel Uno can offer. Bihirang magtagal ng ganoong kahabang taon ang mga staffs nila. Halos kalahating taon lang ay iba na naman ang FO at HRMO. Iba-iba din ang Food Attendant maging mga Kitchen Personnel at Housekeeping Staffs.

Bagay na hindi na niya pinagtakhan pa. Life is a constant motion ika nga. Hindi uso ang stagnant at salitang permanente sa isang Hotel and Food Services.

“Maam, here are the sum of applicants courageously met your requirements in application. Here, you can rreview and checked their backgrounds and other assisting information to be suits for your taste.” Magalang na pahayag ni Ventura at buong ingat na inabot sa kaniya ang mga other folders na lalong nagpahilo sa kaniya.

“Okay, Mr. Ventura. Just put it down there.” Wika na lamang niya na kinumpasan ito upang ibaba roon ang folders. “I need a break for a minute. I will check it later.”

“Okay, Maam. I’ll go ahead na po.”

“You may go on your way, Mr. Ventura. And thank you.”

Isang tango lang ang itinugon ng kanilang HRMO. Naiwan siyang napapasandal sa isang swivel chair at wari ay dinuyan ang sarili sa upuan.

‘It’s been a long and tiring day! I want to go home na and make a rest.’

Ito ang plano na nabuo sa isipan niya. Mayamaya ay kumilos na siya upang umuwi at makapagpahinga. Ihahabilin na lamang niya sa secretary niya ang mga rest tasks na hindi na nya kaya pang maaccomodate.