Take 3

Nagvibrate ang cellphone ko sa isang tawag sa gitna ng tahimik na laban nila kuya. Kinalabit ko si Lulu at winagayway ang umiilaw kong phone. Tumango ito at lumabas na ako.

"Mommy-" hindi pa ko natatapos bumati ay pinaulanan niya na ako ng tanong.

"Where are you? I told you to be with your brother while he's on his quiz bee-"

"Mom, I am here. He made it to the finals kaya po hindi pa po tapos. And besides, I will be here and support him with or without you telling me Mommy." I closed my eyes, trying to recall if I picked my words right. 

I heard Eisa in the background. "So you're telling me that this fashion show is cheap and unimportant!? Anong gusto mong palabasin ha Selene!?" I startled.

"N-No Eisa, wala aking sinabing ganun. I didn't mean-" I was cut off by my mom.

"Enough Catherine. Masisira mo pa ang rampa ni Eisa nito. Just tell your brother to be here after his quizbee." Narinig ko pa ang pahabol ni Eisa. 

"Tell him to be quick!" and the line went blank.

Hindi ko alam kung ilang minuto ako napatunganga roon pero I texted Lulu na nasa labas lang ako. I didn't have the energy to come back inside dahil sa tawag kanina.  May mali nanaman akong nasabi.

Ilang segundo lang pagkatapos kong isend ang message na iyon ay nakatanggap ako ng text from her. I smiled.

Lulu:

He won.

Bago pa ulit ako makapagreply ay bumukas na ang pintuan ng auditorium at naghihiyawan na ang mga estudyante na sa tingin ko'y mga kasamahan ni kuya. Sa daming estudyanteng dumagsa ay napapatianod ako sa agos nila. I can't find Lulu kaya inuna ko nalang puntahan si kuya na pinapalibutan pa ata ng mga ka-batch niya. May nararamdaman na akong mabigat.

Hindi ko na binigyang pansin kung mahahalata ba nilang Senior High ako o hindi dahil sa nakikita ko ay busy ang mga tao sa panalo ng kuya ko.

Lulu texted me na magkita nalang kaming canteen dahil naanod na siya ng mga tao palabas. Pumasok akong auditorium at nagbaka sakali and there, I found my brother who's still busy with congratulatory. I can't reply to Lulu yet dahil busy ako kakahabol sa kuya kong hindi marinig ang tawag ko sakanya.

Kahit nagsisimula nanamang magalburoto ang sistema ko still I tried my best to grab the hem of his uniform at dun lang siya napatingin sa akin. Mula sa ngiti ay napakunot ang noo nito.  

"Mom told me na you have to go to the field now, magsisimula na fashion show ni Ei." I said breathtakingly. I tried to hide the raspy tone at humingang malalim at nginitian siya. 

"Are you okay?" he asked as he tried to pat the person's back para makadaan siya. I stopped him halfway as I shook my hand and give him thumbs up. 

"Eisa told me you have to be quick, so go now kuya!" sinigaw ko na 'yun para marinig niya at ng makaalis na siya agad, at ang crowd na kasama niya. 

He looked at me, with furrowed brows for seconds bago tumango na, tinalikuran at umalis na kasama ang batchmates niya.

"Congratulations, kuya." I whispered as they slowly took a step outside happily, paunti na ng paunti ang tao sa auditorium. 

I am still lost of kuya's weird stares at me habang naiipit sa crowd. Buti ay inagapan ko.

I still don't know if I should go with him on Eisa's fashion show. Of course I must kase una, kamag-anak ko siya, andun sila mommy and daddy at pambato siya ng batch namin. Pero I think she won't like it if I am there watching. Manood nalang kaya ako sa malayo?

Hindi ko namalayan na hindi na pala normal ang pahinga ko. I exhaled at nagmadali ring naghagilap ng hangin dahil nararamdaman ko nanaman, I should act normal. 

Nagmadali akong maghanap ng C.R dahil nararamdaman kong sinusumpong nanaman ako. My hands started to shake as I tried to breathe normally. Sa sobrang balisa ko makahanap ng C.R ay may mainit na kamay ang humawak sa nanginginig at malamig na akin. And I hold breath once more when I saw who it was.

"Hey." habang nakatingin sa mga mata ko, "Okay ka lang?" naguguluhan niyang tanong sa mga mata ko, hawak hawak pa din ang mga kamay ko. 

Sa pag paramdam ng sumpong ay tango lamang ang nasagot ko.

Ilang segundo niya pa ako tinignan at binitawan ang kamay ko. Dun ko palang napakawalan ang hininga ko ngunit hindi pa din ito bumabalik sa normal. Humalukipkip siya at tumingin sa paligid. 

"Wala ng tao, sorry pero kailangan mo na umalis," at nakita kong tinutupi niya hanggang siko ang kanyang uniporme at muling binalik ang tingin sa akin ng malalalim niyang mata.

Dahil hindi pa normal ang paghinga ko ay yumuko nalang ako at tumango bilang tugon. Hindi ko na siya tinignang muli dahil sa hirap na akong tumakbo palabas ng auditorium.

Nanlalabo at umiikot na ang paningin ko ngunit pilit ko pa din hinahanap ang bagay na kailangan ko.

"Shit, asan na ba 'yun" pagtakbo ko at halughog sa bag kahit abnormal pa ang takbo ng paghinga ko.

"Oh my goodness, I shouldn't have left you! 'Di ko naman inaasahan na doon ka susumpungin---girl where the fuck is that shit?" natataranta si Lulu habang hinahalughog ang laman ng bag ko. 

Tingin nalang ang naisagot ko sakanya dahil hanggang ngayon ay naninikip pa rin ang dibdib ko. Nandito kami ngayon sa comfort room ng canteen. Nakita niya akong nagmamadali papunta rito at nadatnan niyang ganito ang sitwasyon.

As I saw my bestest trying to find the only thing I needed as of the moment habang ang ibang mga gamit ko ay naglalaglagan na sa sahig. Napatingala nalang ako at sinandal na ang sarili sa sink para maalalayan ang sarili. Hinahampas ko na gamit kamay ang dibdib ko para makahinga.

"There!" she said and ran towards me para maalalayan ako at tulungan sa inhaler kong halos wala na ding laman.

"Darn it! May laman pa ba 'to Selene?" she asked irritably while shaking my almost empty spare case. I inhaled the air given from the device. Tatlong beses ko ito ginawa hanggang sa tuluyan na akong nakahinga ng maluwag. Pinagmasdan ko ang inhaler kong tiyak na wala ng laman. 

Nakita ko si Lulu na humugot din ng malalim na hininga na parang nabunutan ng tinik at nagsimula nang magligpit ng mga nagkalat kong gamit. Buti nalang at walang estudyante sa loob ng banyo. Pinulot ko na din ang mga ballpen kong nahulog ngunit sinaway ako ni Lulu.

"'Wag kang gumalaw diyan Selene Catherine at kikitilan kita ng leeg, sige!" pagbabanta niya. 

"Alam mo, we should tell this to your dumb brother. Ang tali talino sa academics, ang bobo naman sa pag-aalaga sa kapatid. Mas pinagtutuunan pa ng pansin 'yang si Eisa." pagrereklamo niya habang patuloy padin sa pagdampot ng mga nagkalat kong notebooks.

"Lu, 'wag na please. Mas lalo lang ako pagbabawalan." Humalukipkip ako at sumandal sa sink.

Tumigil siya sa pagpupulot at nilingon akong bagsak ang mga balikat, "Selene ano ba, kapag hindi pa na'tin pinaalam kung anong sitwasyon mo papagalitan tayo! Lalo na ngayong palala na ng palala 'yang kung ano mang nangyayare sayo." Tinignan niya akong nagaalala. Napabuntong hininga lang ako at nag-iwas ng tingin. 

"Mas mabuti pa, magpatingin na kaya tayo sa doctor? My family doctor kami Sel-" pinutol ko na agad ang binabalak niyang simula noon pa man ay tinanggihan ko na.

"Ayoko Lulu. Simpleng hika lang 'to, siguro. Naalala ko si lola may hika din siya-''

"Pero hindi ka sigurado diyan. Ni hindi nga natin alam kung simpleng hika lang ba talaga 'yan. Hindi ka nga dapat pinagbibili ng inhaler at kung ano pa dahil hindi natin alam kung ano ba talaga ang sakit mo. Palala na ng palala Sel. Natatakot na 'ko." at kita ko 'yun sa mga mata niyang maluha luha na.  

Ngnitian ko siya "Kaya Luilaine, don't worry 'di na ko magpapaabot sa pagdami ng tao sa kahit anong lugar. Just please let's still keep this a secret, okay?" trying to convince her.

"Bakit ba kase Sel? Anong meron at tinatago mo padin ito? Malalaman at malalaman din nila kapag-"

"They won't. Hindi nila malalaman 'cause I won't let them know, hindi aabot sa puntong ganun. All we have to do is to keep this secret as much as we can, please?" pagmamakaawa ko.

Frustrated. "Ugh, okay fine! Pero pag naulit pa 'to ewan ko nalang Selene Catherine," hindi na niya matapos ang kanyang sasabihin.

Ngnitian ko siya ng tipid. Pagkatapos naming ayusin ang mga nagulo kong gamit, hinawakan ko na ang kamay niya para makalabas.

"Let's go? We have to catch up sa fashion show ni Eisa." And we walked out of the comfort room like nothing happened.