Kabanata 8.1

ASH POV

Pagkatapos kong sabihin iyun ay tumalikod na ako at lumabas ng prisinto.

“Sandali.” Rinig kong tinig ng isang babae kaya humarap ako sa kaniya.

“May kailangan ka pa?” tanong ko pero umiling lang siya.

“Gusto ko sanang magpasalamat.” Nakayuko niyang sabi. Maganda siya, yang mga ganiyang mukha talagang delikado sa mga ganitong sitwasyon.

“Hindi mo kailangang magpasalamat.” Saad ko saka tatalikod na sana ng hawakan niya ang braso ko at pigilan ang pag-alis ko.“Ano pa bang sasabihin mo? May naghihintay sa akin sa bahay.” Inis ko ng saad sa kaniya. 

“Gusto ko sanang bayaran yung utang na loob ko sayo.” Tinaasan ko naman siya ng kilay. Anong akala niya sa akin? Mukhang pera?

“Hindi ko kailangan.”

“Ayaw ko sanang magkautang na loob sayo eh.” Iniinis talaga