Chapter 36

“Ayan!”

Pinalakpakan ako nila Manang Cencia nang maihain ko ang niluto ko na Adobong Manok. Sobrang masarap, amoy pa lang kaya nakakagutom.

“Naku, sigurado ako na mabubusog ang alaga ko niyan!” maligayang sambit ni Manang Cencia.

Binalingan ko silang lahat. “Puwede po  kayo kumain. Meron pa po sa kawali.”

Umawang ang labi nila.

“Hala, hija! Sa inyo iyon! May pagkain naman kami—”

“Ayaw niyo ba sa niluto ko?” tanong ko, kinokonsensya sila.

Nagkatinginan si Ate Nelia at ang dalawa pang kasambahay.

“Hindi naman. Masarap ang luto niyo, Ma’am!”

“Kaya nga po may para sa inyo. May para kay Tita at Tito rin kasi,” ani ko sabay ngiti.

Hindi na sila umimik at pinuntahan na lang ang stove kung saan ako nagluluto kanina. Bumuga ako ng hangin at tiningnan ang niluto ko na nasa hapag. Puwede ba ang kape sa lunch? Na