Dumiretso kaagad si Adira sa labas ng palasyo. "Saka ko na iisipin ang mga nakita ko ngayong araw. Sa ngayon kailangan ko munang subukan gumamit ng pana at palaso." Napabuntong-hininga na lang siya sa dami niyang kailangan din matututunan. Nang nasa lagayan na siya ng mga armas ay kinuha niya ang pana at palaso. Sinuri niya muna ang imahe nito bago siya nag-umpisa na mag-ensayo gamit ang mga ito. Samantala sa bansa ni Adira ay may mga grupo ng tao ang nagtipon-tipon sa isang malaking bodega. Ang mga itsura nila ay parang hindi gagawa ng maganda. Ang dalawa sa mga ito ay nakasuot ng tuxedo na mukhang may-ari ng isang kompanya, at ang mga kausap nito ay ang sinasabing gangsters. May isang lalaki na naka-upo sa isang lumang upuan at may isang lumang lamesa sa harap niya. "Narito na ba ang lahat ng mga gangster na gustong gumanti sa babaeng binansagan na reyna sa mundo ng gangster?" Tumango ang katabi nito na ang suot ay naka-tuxedo din. Napangiti naman ang lalaki. "Alam ko na ang laha
Lumipas ang oras, pero hindi talaga nabaon ni Prince Dylan ang palaso sa target. Halos magsugat na din ang kanan na kamay nito sa paghila ng tali at palaso. "Puwede bang tumigil na ako? Ang hirap hawakan ng palaso dahil sa maliliit na sugat ko sa kamay." Nakahalukipkip naman si Adira habang tinitingnan ang kanan na kamay ni Prince Dylan. Napabuntong-hininga siya at hinubad ang gloves niya sa kanang kamay. "O, isuot mo 'to. Makatira ka lang ng isa ay hihinto na tayo ngayong araw." Binato ni Adira ang gloves kay Prince Dylan. Napakunot ang noo nito ng nahawakan na ang guwantes na binato ni Adira. Lumipat ang tingin ni Dylan sa kanan na kamay ni Adira at mukhang napansin nito ang tatlong tuldok na itim sa ibabaw ng kamay niya. Napansin ata ni Adira na nakatingin si Dylan sa kanya kaya biglang tumaas na naman ang kilay. "May problema ba prinsipe. Bakit nakatingin ka sa kamay ko?" "Ano 'yang parang tatlong tuldok sa iyong kamay na hugis tatsulok?" Tumingin naman siya sa kamay niya.
Ilang minuto ang dumaan. Tahimik lang silang nakatingin sa target kung saan nakabaon pa rin ang palaso na ginamit ni Prince Dylan ng magtanong muli si Adira. "Heneral, tungkol sa prinsipe na dumalaw dito. Kaibigan ba talaga siya ni Prince Dylan?" Nagtataka naman na tumingin sa kanya si Heneral Agustin. "Bakit mo naman na tanong ang tungkol do'n?" Nagkibit-balikat siya. "Parang hindi ko gusto ang awra niya." Napangiti naman ito. "Hindi ako sigurado kung magkaibigan ang dalawa, pero ang ama nilang dalawa ay tunay na magkaibigan mula pa noong kabataan nila. Si Prince Damon at Prince Dylan ay madalang magkita, at kung mangyari man ay hindi ko naman nakikitang nag-uusap ang dalawa, kaya hindi ko masasagot kung magkaibigan nga ba sila." "Siya ang dahilan kung bakit nagkaroon ng pilay ang paa ni Prince Dylan nitong nakaraan na dalawang linggo." Natigilan naman ito at napakunot ang noo. "Hindi 'yan ang sinabi ni Prince Dylan. Ang akala ko ay namali lang siya ng tapak sa lupa habang nag-
Samantala sa Paradise Castle, kung saan naging paksa nila Adira kanina. Isang may edad ng babae ang nakaharap ngayon sa kalangitan habang na sa tuktok ito ng palasyo. Nakatitig lang siya sa ulap ng may magsalita mula sa likuran niya. "Aking reyna, ano at narito ka na naman?" Lumingon siya sa nagsalita at ito ay si King Felip na kanyang asawa. Ngumiti siya. "Nagpapahangin lamang ako rito." "Ganon ba, pero nakita mo ba ang ating anak na si Prince Franco?" Kumunot ang noo niya sa tanong ng kanyang hari. "Hindi ko pa siya nakikita mula kahapon." Makikita sa mukha ni King Felip ang pag-aalala. "Paano na lang kung mapahamak siya sa kanyang pag-alis ng palasyo ng walang paalam sa ating dalawa." Napabuntong-hininga si Queen Alice at hinawakan ang kamay ng kanyang hari. "Intindihin mo na lang. Matagal na rin niyang ginagawa ang ganito, kaya hindi mo din siya masisisi. Pero sana ay magkaroon man lang tayo ng oras para magkasama-samang tatlo ng matagal," malungkot na saad niya. "Alam mong
Habang si Prince Dylan naman ay may sinusupil na ngiti at bago pa man makita iyon ni Adira ay naging seryoso siya muli ng biglang tumingin sa kanya si Adira. "Kailangan ko na bang sumabay sa inyo na kumain ngayong tanghalian?" "Oo." "Puwede ka ng mauna doon, susunod na lang ako." "Sumunod ka na agad." Tiningnan niya ito ng masama. Pero tumalikod na ito at mabilis na umalis. "Mainam pa ata na wala siyang halong dugo na hindi isang maharlika dahil mas lalong umiigsi ang pasensya ko." Sinarado niya ang pinto ng kwarto at tumungo na din sa hapag-kainan. Pagpasok niya pa lang ay napansin niya kaagad na wala si King Stephen. "Nasaan ang hari?" tanong niya kaagad kay Dylan. "Nasa kanyang kwarto. Nagpadala na lang ng pagkain sa katulong." "Bakit daw?" "Masama ang pakiramdam dahil hindi sapat ang naging tulog niya." Sa isip niya, "Agad-agad naman na kami lang ang magkasamang kakain ngayon." Hindi niya alam kung saan siya uupo kaya nagtanong na siya kay Dylan. "Saan ako puwedeng
Napailing siya at maliit na ngumiti. "Walang basehan ang lahat mahal na prinsipe. Kaya kang dayain ng tingin lang. Minsan nga katabi mo na pala ang kalaban hindi mo pa alam dahil sa galing nilang manlinlang. Pandama ang kailangan mo sa lahat, tumitig ka man sa mata ng kalaban, pero dapat ay alerto ang katawan mo pag may binalak na siyang gawin kahit nakapikit ka pa." Napangiwi naman si Dylan na pinagtaka niya. "Ang hirap naman ng ganon. Mahirap na nga ang nakadilat ang mga mata. Paano pa kaya ang nakapikit? Hindi ko alam kung may makagagawa no'n." Napapikit siya at bumuntong-hininga. "Subukan natin kung may makagagawa nga ba talaga ng gano'n." "Paano?" "Ako ang gagawa habang nakapikit o kaya lagyan ng tela ang aking mata ng maka-siguro ka na hindi ako mandadaya." Hindi makapaniwalang tinitigan siya ni Dylan. "Nahihibang ka na ba," may diin ang salita nito at alam niyang iniisip nito na kung nababaliw na ba siya. "Hindi, kaya pumunit ka na ng tela sa laylayan ng damit mo o kaya
Samantala ang kanina pang nanonood na si Heneral Agustin ay seryosong nakatingin kay Adira ngayon. "Ang galing niya kahit nakapiring ang mga mata, ngunit nakakapagtaka din dahil sa galing niyang gumamit ng pandama at kung paano niya harangin ang bawat tira ni Prince Dylan. " Nakita din nito ang ginawa ng prinsipe. "Mukhang may nabihag din ang binibini. Hindi ko na lang sasabihin ang pangalan, pero isa siyang prinsipe," saad ni Heneral Agustin sa sarili at lumakad na paalis. Habang inaayos ni Adira ang buhok niya ay nagsalita si Prince Dylan. "Ang pangako mo kailangan mong tuparin." "Pangako?" Nanlaki naman ang mata ni Dylan na tumingin sa kanya. "S-sinabi mo kanina na puwede akong humiling basta sundin kita!" "Hindi mo naman ako nasugatan." "Anong...basta ang usapan ay usapan wala ng bawian." Napabuntong-hininga na lang siya. "Ano naman ang kahilingan mo?" May sinusupil na ngiti naman si Dylan. "Bukas hindi ganyan na klase na damit ang suot mo." Nagtaka naman siya at napa
Dahan-dahan na humarap ang lalaki sa kanya. Nakatitig lamang ito sa mga mata niya at tila nagtataka dahil sa pagkunot ng noo nito. "Inuulit ko sino ka?" madiin niyang pagkakasabi. Pero hindi pa rin ito nagsasalita at nakatitig lang sa kanya. Base sa suot nito ay pang ordinaryo lang katulad ng mga sinusuot ng katulong o alipin dito sa palasyo. "Wala ka bang balak na magsalita. Bakit napadpad ka dito lalo na sa lagayan ng armas ng palasyo na 'to?"Umiwas na ito ng tingin sa kanya at humarap sa kabilang direksyon. "Paumanhin, pero ako ay lubos na kinain ng kuryosidad kaya napadpad ako rito." "Paano ka nakapasok?"Muli itong tumingin sa kanya. "Hindi ba't may tarangkahan ang palasyo na 'to. Iyon lang ang ginamit ko para makapasok." Tila nagtaka pa ito sa tanong niya.Napapikit siya, pero hindi niya hinayaan na lumabas ang pagka-inis niya sa sagot nito. "Ang ibig kong sabihin ay paano ka nakapasok dito gayong mahigpit ang pagbabantay ng mga kawal sa labas?" "Ang kawal ay hinayaan lang na