Third Person Point of View
Napahinga ng malalim si Kathy habang mahigpit na hawak hawak ang kanyang bag sa kanyang dibdib.
Kinakabahan sya dahil madadaanan niya nanaman ang mga lalaking nag iinuman sa tapat ng tindahan nila aling Linda.
Kung mayroon lamang ibang daraanan kahit malayo ay doon na lang dadaan si Kathy dahil natatakot siya sa mga tambay na lasenggo.
Lagi na lamang siyang napagtritripan ng mga ito sa tuwing umuuwi siya ng gabi.
Wala naman siyang magagawa dahil hanggang alas onse ng gabi ang kanyang trabaho at inaabot na siya ng alas dose ng gabi bago makauwi sa kanilang tahanan.
Wala rin siyang nakaksabay na makakasama dahil iba ang daan ng kanyang mga kasama sa kanilang trabaho.
Malayo pa lamang ay tanaw na ni Kathy ang tatlng lalaking nag iinuman.
Araw araw walang palya ang mga ito sa pag inom na animo ay muubusan na ng alak at wala ng bukas. Imbes na tulungan ang kanilang mga asawa sa paghahanap buhay upang mairaos ang kanilang pang araw araw na buhay ay mas pinipili ng mga ito maging tambay at pabigat.
Rinig ni Kathy ang mga tawa nito kaya naman malakas na ang kabog ng kanyang dibdib malayo pa lamang.
Nanlalamig na ang kanyang kamay
Habang papalapit siya ay napansin niyang napatigil ang mga ito sa pagtawa. Ramdam niya ang mga tingin nito at hindi niya pinansin. Diretso lang siya a paglakad.
Malakas na sumipol ang isa at tumayo sa kanyang upuan. Nagmadali si Kathy sa kanyang paglalakad ngunit agad na hinarangan nito ang kanyang daraanan.
“Wait lang, Kathy,” ani ni Baldo. “Masyado ka namang nagmamadaling umuwi niyan. Kwentuhan muna tayo. Tagay ka muna libre naman.”
“Ayoko po, Manong Baldo,” tanggi ni Kathy habang nakayuko. “Uuwi na po ako. Naghihintay ang nanay ko sa akin.”
Ayaw niyang titigan ang mga mata ni Baldo na namumula at pawang nanlalaki.
Akmang hahakbang si Kathy sa kabilang banda ay itinaas ni Baldo ang kanyang mga kamay.
“Ops, ops,” ani ni Baldo habang nakangiti. “Saan ka pupunta? Dito ka muna. Ipapaalam na lang kita sa nanay mo.”
“Pwede po bang tumabi kayo!” madiin na sabi ni Kathy at napatingin kay Baldo. Nahintakutan siya sa itsura nito na animo ay isang adik. Amoy na amoy niya ang alak at sigarilyo sa lalaki.
Napansin ni Baldo na nanginginig ang mga kamay ni Kathy.
“Ikaw naman,” ani ni Baldo. “Hindi mo naman kami pinapapansin sa tuwing uuwi ka. Gabi na oh. Tagay ka muna tapos hatid kita pauwi.”
“Oo nga naman, Kathy,” ani ni Carding na nakangiti habang pinagmamasdan ang binti ng dalaga paakyat sa ulo nito. “Upo ka muna. Daming pulutan oh! Huwag kang mag – alala hindi ka maboboring dito. Maraming kwento si Samuel.”
“Samuel halika,” tawag ni Baldo sa lalaking kainuman niya. Tumayo naman si Samuel at lumapit sa kanila. Inakbayan siya ni Baldo. “Kathy si Samuel. Twenty eight years old na pero single pa rin. Baka gusto mong maging boyfriend tong tropa ko. Aalagaan ka nito mabuti. ‘Diba Samuel?”
“Oo naman,” ani ni Samuel habang nakatingin ng diretso sa dalaga. “Kapag naging boyfriend mo ako ay hindi ka na uuwi mag isa. Ihahatid kita sa pagpasok at pag uwi mo.”
Napahigpit ang hawak ni Kathy sa kanyang bag at hindi makatingin ng diretso sa dalawa.
“Huwag ka namang masyadong mailap,” ani ni Baldo at hinawakan sa mukha ang dalaga.
Agad na tinapik ni Kathy ang kamay ng lalaki.
“Huwag mo akong hawakan!” sigaw ni Kathy sa lalaki.
“Aba masungit!” ani ni Baldo. “Iyan ang gusto ko, palaban.”
Napasilip naman si Aling Linda sa kanyang bintana at napansin niya ang dalawang lalaki na nanghaharang sa daan.
“Hoy Baldo at Samuel!” tawag ni Linda sa kanila at lumabas sa may pinto. “Tigil tigilan niyo nga si Kathy hano! Kung gusto niyo sirain ang mga buhay niyo walang pipigil sa inyo pero huwag na kayong mandamay ng ibang tao!”
“Aling Linda naman napaka – kj,” ani ni Baldo. “Inaaya lang naman namin si Kathy na tumagay ng isa.”
Agad na tinulak ni Kathy ang dalawa at mabilis na tumakbo palayo roon.
“HOY SAAN KA PUPUNTA?!” gulat na tanong ni Baldo at hinabol ito.
“HOY BALDO HUWAG MONG HABULIN!” sigaw ni Aling Linda ngunit nakalayo na si Baldo. “Sundan niyo nga ang adik niyong kaibigan! Nakainom na iyon at baka kung ano pa ang magawa noon! Mga tarantado kayo!”
Tumayo naman si Carding at hinabol nila ni Samuel ang dalawa.
Napatingin si Kathy sa kanyang likuran at nakita niya na hinahabol siya ni Baldo.
Mangiyak ngiyak siyang binilisan pa ang pagtakbo. Hindi niya na alam kung saan siya napadpad kakatakbo niya pero alam niyang hindi ito ang daan pauwi sa kanila.
Naligaw siya ng daan at hindi niya agad napansin. Nasa gitna siya ngayon ng bukid at walang kailaw – ilaw. Sa takot na baka maabutan siya ni Baldo ay tumakbo muli siya.
Mula sa malayo ay nakita ni Kathy ang ilaw.
Nagkaroon siya ng pag asa humingi ng tulong.
“TULONG! TULUNGAN NIYO PO AKO!” sigaw ni Kathy sa taong may hawak ng ilaw. Mabilis niyang tinahak ang kinalalagyan ng mga ito ngunit agad siyang napatigil noong makalapit siya sa mga ito.
Tatlo ang taong nakatayo roon na may hawak ng tig iisang mga kandila.
Nakabelo ito ng itim at nakasuot ng mahabang mga itim na bestida.
Nanlaki ang kanyang mga mata sa takot.
Alam niya ang mga nilalang na ito. Kilalang kilala ang mga ito sa kanilang probinsya. Napaatras si Kathy ng dahan dahan.
Nahintakutan siya pagka’t nakatingin ang mga ito sa kanyang direksyon.
Mas lalo siyang nahintukan ng tumakbo ang mga ito patungo sa kanya.
Napabalik siya sa kanyang pinagmulan at tumakbo rin.
“AHHHHHH!!!” Sigaw ni Kathy noong mahawakan siya ng mga ito at maabutan.
Ang sunod niyang mga naramdaman ay ang pagbaon ng talim sa kanyang laman.
Napatigil si Baldo mula sa malayo noong makita niya ang nangyari.
Naabutan siya nila Samuel at Carding.
“Pare ano ka ba!” ani ni Carding.
“Shhh! Shhh! Huwag kayong maingay! May mga kulto!” ani ni Baldo habang takot na takot.
Mabilis silang tumakbo palayo roon.
THIRD PERSON POINT OF VIEWNagkalat ang mga pulis sa bahay ni Teresa kasama si Joeslito. Siya mismo ang naglead ng kanyang mga kapwa pulis papunta sa bahay na ito dahil tatlong araw ng nawawala ang kanyang anak na si Carmen. Wala siyang ibang pinaghihinalaan kundi ang pamilyang ito lalo na at sinabi sa kanya ng kanyang anak na lalaki na iniisip ni Carmen ang kaibigan nitong si Gilda na apo ni Teresa.Kanina pa sila naghahanap ngunit wala silang makita n kahit anong bakas ng mga may ari ng bahay. Narito pa ang mga gamit nila ngunit wala ng tao.“Jose, mukhang tumakas na ang mga suspek,” ani ng kasamahan ni Jose na kapwa niya rin pulis. “Wala ng tao ang bahay na ito.”“Hindi pupwedeng mawala sila! Nasa kanila ang anak ko!” mariin na ani ni Joselito. Puno siya ng panlulumo simula ng mawala ang kanyang anak.Sinisisi niya ang kanyang sarili na hindi niya ito nabantayan mabuti.“Ang mga kwarto? Wala bang
THIRD PERSON POINT OF VIEW Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)“Domine tenebrarum, exaudi uocem m
THIRD PERSON POINF OF VIEW Nagising si Gilda sa kanyang pagkakatulog noong marinig niya ang ingay ng kaluskos sa taas ng kwartong kinalalagyan niya. Maya maya pa ay nagbukas ang pintuan na iyon. Agad na binuksan ni Maria ang ilaw sa basement na siya namang ikinasilaw ng dalagang pinagkaitan ng liwanag sa loob ng silid. Hinatak ni Maria ang naghihingalong katawan ni Carmen sa loob ng basement pababa ng hagdan. Pilit sinanay ni Gilda ang kanyang mata sa upang makita ang kung ano mang dala dala ng taong pumasok sa may silid.&nbs
Third Person Point of ViewMatapos igapos ni Maria si Carmen sa isang upuan ay agad siyang umakyat ng kwarto upang sabihan si Teresa.Kumatok si Maria ng marahan sa harap ng kwarto ni Lola Teresa. Tinawag niya ang pangalan nito ng dalawang ulit. Walang sumasagot sa kanya kaya naman sa tingin niya ay atutulog ito.Ngunit hindi naman tulog mantika ang kasama niyang si Teresa. Konting kaluskos lamang ay nagigising na ito agad.Binuksan ni Maria ang pintuan noong walang sumasagot sa kanya. Ang gagawin niya ay gigisingin niya ito kung sakali man na natutulog upang agad nilang maisagawa ang ritwal para sa huling alay nila sa sinasamba nilang demonyo.Pagkabukas ni Maria ng pinto ay kadiliman ang agad na sumalubong sa kanyang mga mata. Kinapa niya ang kandila sa isang gilid. Dahil palagi nilang gawain na iwan ang posporo, at kandila sa ibabaw ng lamesa na pinakamalapit sa pinto ay nasanay na silang ganoon.
Third Person Point of View Nakangiti si Maria habang hinahatak niya si Carmen pabalik sa kanilang pinanggalingan. Hindi niya maitago ang saya sa kanyang mga mukha na kumpleto na ang kanilang biktima. Sa wakas ay makukumpleto na nila ang kanilang siyam na alay. Siguradong matutuwa sa kanya ang matanda na si Teresa kapag nalaman nito na mayroon na silang bagong maiaalay. Habang si Carmen naman ay hindi makapaniwalang sinaksak siya ni Maria sa kanyang likuran ng walang kalaban laban. Hatak hatak pa nito ang kanyang paa na nanakit na sa kanyang kakatakbo kanina. “Bitiwan mo ako!!!” si
Gilda Point of View Sa hindi inaasahan ay natamaan ng aking kamay ang baso ng juice na nasa tabi ng plato ko. Diretso itong natapon sa baba at nabasag. Napatakip ako ng aking bibig sa gulat at agad na napatingin ‘kay Lola Teresa dahil natakot ako na magagalit ito. Naabutan ko agad ang masungit na tingin ni Lola Teresa sa akin. “Nako! Pasensya na po, Lola Teresa,” ani ko sa kanya. “Hindi ko po sinasdayang masagi ang baso. Pasensya nap o talaga.” Yumuko yuko pa ako at pinagtalop ang dalawa kong palad habang humihingi ng sorry dito. “Sa susunod naman ay mag – ingat ka,” madiin na sabi sa akin ni Lola Teresa. “Ang tagal na ng baso kong iyan. Kahit sabihin mo pang kaya mong bayaran ay hindi mo mapapalitan ang importansya n