PAULA
“TERE… Gusto ko lang malaman kung kailan mo pa nalaman na ako pala si Paula Wilson?” tanong ko sa doktorang kaharap ko ngayon.
She sighed at umupo sa bakanteng upuan na nasa gilid ng aking kama. I was just looking at her, waiting for her response. “It was a week before I went back to the beach house. One day, Mara and I were working on a surgery together and I saw her na malungkot. Noong tinanong ko siya on what was wrong, sabi niya ay okay lang daw siya when she’s obviously not. Then it was our break time at hindi ko sinasadyang marinig ang pag-uusap nila ng misis niya sa doctor’s lounge. They were talking about your death anniversary at ‘yong isa pa niyang pamangkin na si Yaci…”
Flashback starts…
TERESA“HEY, TERE, can we talk?” It was Mara. Nasa nurse station ako and I was checking one of the charts of my patient ng lumapit siya sa akin.“Sure. Tungkol saan?” Hinarap ko ito.“Can we talk somewhere?” muling tanong nito.“Sige,” payag ko.Ang ending, sa cafeteria kami nag-usap. We ordered coffee and sat at the corner. Wala rin naman masyadong tao noong oras na ‘yon kaya pwede kaming makapag-usap doon ng maayos.“What do you want to talk about?” I asked and sip from my cup.“First, I want to thank you for doing this. Malaking utang na loob ko sa’yo dahi
PAULANANG papunta pa lang kami sa bahay nila Yaci ay unti-unting nanumbalik ang ibang mga alaala ko sa aming nakaraan.Hindi ko namalayang tumutulo na ang aking luha habang naalala ko ang aming karanasan ng aking best friend. Naalala ko noong time na pinag-aagawan pa namin siya ni Hale. Noong pinili niya si Hale kaysa sa akin tapos iniwan lang pala siya nito. Noong sinubukan ko ulit siyang ligawan pero ang ending ay pareho naming na-realize na hindi talaga kami bagay maging couple kundi maging best friends na lang.Like me, Yaci was missing after the ambush. Her body was not found as well. Kaya kahit na na-declare na kaming patay, hindi pa rin ako nawawalan ng pag-asa na makikita pa namin si Yaci. Hindi ako naniniwalang patay na siya. It’s just that my heart is heavy right now kasi nga ay hindi pa siya natata
PAULA“THANKS for coming today, Tere…” sabi ko sa babaeng katabi ko ngayon sa veranda. Katatapos lang ng dinner kaya nagpasya akong ayain ito sa veranda. We were drinking red wine while looking at my family and friends na naglalaro sa sala ng Pictionary. May glass door kasing naka-connect doon kaya kitang-kita namin sila but we were in enough distance to talk privately.“Ilang beses ka ng nagpasalamat sa akin ngayong araw, ah,” nakangiting wika nito.“It’s because I am really grateful to you and Bea as well...” I said.Umungol lang si Teresa at uminom sa kanyang kopita. “Ginawa ko lang ang tama…” she said nang matapos siyang uminom sa kanyang wine glass.
PAULA“HATID na kita,” sabi ko kay Teresa. Tapos na ang dinner sa bahay ng mga Tan at uwian na.Nasa labas na kami ng bahay. Nagpaalam na rin si Teresa pero syempre hindi ako pumayag na hindi siya maihatid sa labas.“Saan?”“Sa bahay mo.”“Really? What are you? Some experts now in driving?” She teased me.Natawa ako ng mahina. “Hindi naman. I still don’t think I am safe to drive alone.”“Oh, paano mo ako ihahatid kung ganyan pala ‘yong sitwasyon?”“Well, I am confident naman kasi bumalik na mostly ang
TERESA“IS THAT Paula?” may biglang nagtanong na epal sa likod ko.Napailing-iling na napangiti na lamang ako at kinuha ang chart sa nurse station tsaka naglakad palayo rito.“Hala. Hindi namamansin. Ganyan ka na ngayon?” Habol niya sa akin.“What do you need, Mars? Wala ka bang pasyente?” tanong ko sa kanya na sa charts pa rin nakatingin.“Mayroon pero gusto kong maki-chismis. So, inaanak ko ang kausap mo, ‘di ba?”I playfully rolled my eyes at sumulyap sa kanya. “Yes.” Tumili ito. “Hoy! Anong ginagawa mo?” kastigo ko sa kanya.“Wala lang. Kinikilig ak
PAULA“MOM! I will head out,” paalam ko sa aking nanay. She’s on the sofa and watching a movie on Netflix. Palabas na rin ako para sunduin si Teresa sa bahay niya.“Oh, looking good…” she said na nakatingin na pala sa akin.“I always look good, Mom,” confident na sabi ko.“Sabagay. Nagmama ka kasi sa akin. Though medyo may kahawig na features ka sa isang nanay mo pero mabuti na lang ako ang nagluwal sa’yo…” sabi pa nito.My parents are woman loving woman as well. Yes, mga lesbian sila. They were divorced though. Matagal na. Mga five years na rin siguro. Good friend’s pa rin naman ang aking mga magulang kahit papaano.
PAULAKINABUKASAN…Sinubukan ko ulit na tawagan si Teresa kinabukasan pero hindi ko na ito makontak. Hindi rin ito nagre-reply sa mga text ko.I decided to call Tita Mara instead to check with her kung kasama niya ito sa hospital pero sabi ni Tita Mara ay hindi pa niya ito nakikita. Tita Mara asked about the date. Alam niya pala ang tungkol doon pero hindi na ako nasorpresa.I told her the truth that Teresa cancelled our date kasi may emergency surgery ito. Tita Mara just said, “Okay.” Not really confirming kung totoo nga na may emergency surgery si Teresa kagabi. Hindi na ako naghalungkat pa kasi I have no reason to not believe Teresa.Nagpaalam na ako kay Tita Mara at nagpasyang maligo na lang at maghanda
TERESAKAKARATING ko lang sa hospital pero ang nakasalubong ko pa agad ay si Mara. Medyo wala pa naman ako sa mood dahil hindi ako nakatulog ng maayos kagabi.Why?Well, I was thinking about Paula all night.Pagkatapos naming maghapunan at mag-usap ni Bea kagabi ay pumanhik na ako at nagkulong sa kwarto. Inabala ko ang aking sarili sa pagbabasa ng libro na matagal ko ng hindi napagtutuunan ng pansin. Gusto kong libangin ang aking sarili sa ibang bagay na makakapagwaglit sa aking isipan tungkol kay Paula. Saglit akong nagtagumpay ngunit ilang minuto lang ay inaagaw na naman ng mga ngiti niya ang aking isipan.I can't believe I fall for her kahit sa saglit lang na panahon na nagkasama kami. Ugh!