"Kuya..."He only looked at me when I called him, but his eyes kept shifting back to Louie, who was now standing behind me.Now I’m scared to introduce Louie to him—what more kapag nandito si Dad?"Hmm? Uh, I’m glad you made it. I’m really happy you came," aniya, bago ako niyakap ng mahigpit.I returned his hug, then handed him the gift I bought once she pulled away from our embrace.Ngumiti ako sa kaniya. "Happy birthday, Kuya. Sana magustuhan mo 'yan," sabi ko, at agad niya itong kinuha sa akin at nagpasalamat."Thank you, Erina. Mamaya ko na 'to bubuksan."Sa tingin ko ito na ang tamang oras para ipakilala ko sa kaniya si Louie.Kumuha muna ako ng lakas ng loob bago ko nilingon si Louie at sabay na hinawakan siya sa kamay. Inilapit ko siya kay Kuya na ngayon ay malalim na ang tingin sa kaniya."Umm, Kuya, everyone... I’d like to introduce him to you. This is Louie, m-my boyfriend. Louie, this is my brother Erick, and the rest are my relatives," I said hesitantly.I looked at all of
Kanina pa 'ko pa balik-balik ng lakad dito sa kwarto. Tapos na 'kong mag-ayos, pero ayoko pang lumabas. Alas sais pa lang naman ng gabi kaya nanatili muna ako rito para makapag-isip ng sasabihin ko mamaya kapag nakarating na kaming dalawa sa party.Hindi ko na iniisip kung paano ko sasalubungin ang pamilya ko—ang iniisip ko ngayon ay kung paano ko ipapakilala si Louie sa kanila.Nagdadalawang-isip pa rin ako sa sinabing suggestions ni Faye kagabi. Hindi ko alam kung kaya ko bang sabihin 'yon sa pamilya ko lalo na't sigurado akong hindi sila maniniwala ro'n.Kailangan kong sabihan si Louie tungkol do'n, pero paano ko sisimulan? Sa tingin ko kasi hindi siya papayag do'n.But I'll try.Napabuga ako ng malakas na hangin bago tumayo. "Kaya mo 'to, Erina. Huwag kang mahiya sa kaniya," sabi ko sa sarili at naglakad na patungo sa pinto."Oh, hi... I was just about to knock."Nagulat siya nang buksan ko ang pinto, gano'n din ako. Hindi ko akalain na nandito siya sa labas ng kwarto.Hindi ako n
Kanina pa 'ko walang imik habang nakatingin sa salamin, pero bigla akong napapangiti sa hindi ko malamang dahilan. Ewan ko ba kung bakit, pero nagsimula lang 'to matapos kong gupitan ng buhok si Louie.Yes, ginupitan ko siya dahil mahaba na ang kaniyang buhok.Napansin ko 'yon habang kumakain kami nang hapunan kanina. Malapit ng matakpan ng buhok ang kaniyang mga mata, pero gwapo pa rin naman siya sa paningin ko.Huh? Ano raw?Pero muntikan pa kaming mag-away kanina kasi wala siyang tiwala sa kakayahan ko."Are you sure you know how to do it?" he asked, but there was a hint of doubt in his voice.Bahagya akong natawa dahil sa sinabi niya, pero tumango ako bilang sagot at matamis na ngumiti sa kaniya. Puno ng kasiguraduhan ang pinapakita ko sa kaniya para hindi siya magsisi sa magiging kinalalabasan ng buhok niya."Oo nga, ilang beses ko nang sinabi sa 'yo kanina. Magtiwala ka lang kasi sa'kin. Kung hindi mo tatanungin, hidden talent ko ang maggupit ng buhok. So, just trust me," proud
"Erina, okay ka lang? Kanina ka pa tulala d'yan?" tanong ni Ate Mica nang lapitan ako nito sa locker's area.Kasalukuyan akong nakaupo habang nakapalumbaba ang magkabilang braso sa hita ko at malayo ang tingin. Kanina pa 'ko ganito simula no'ng natapos ang shift ko rito sa resto. Some of my coworkers have already gone home, pero mas pinili ko munang manatili rito saglit. "Okay lang po ako, Ate." "Sure ka? Kanina ka pa wala sa wisyo habang nagtatrabaho, pero buti na lang hindi ka na sita ng manager natin." I lost myself because of what happened yesterday—because of the memories that came back, all because of that damn van. Sana hindi ko na lang nakita 'yon, edi sana maayos ako ngayon at hindi ko sana napanaginipan buong gabi ang madilim na sinapit ko noong kinidnap ako. "Opo, Ate... ayos lang po talaga ako. May iniisip lang kaya nawawala ako sa sarili, pero huwag kang mag-alala... okay lang ako, Ate," puno nang kasiguraduhan na sambit ko at agad naman siyang naniwala sa akin.
"Nakapili ka na ba nang susuotin mo?" tanong ko nang makalapit ako sa direksyon niya. Kasalukuyan pa rin siyang pumipili ng pang-itaas na damit. Mahigit bente minuto na siyang nakatayo d'yan at nakadalawang sukat na rin ng long sleeves, slacks, at tuxedo kanina pero wala pa rin siyang napipili. Gusto ko na siyang tulungan kaso baka hindi kami magkasundo pagdating sa style ng pananamit. Kaya hinayaan ko na lang siya pumili ng susuotin niya. "Wala pa, nahihirapan ako," aniya, habang palipat-lipat ng tingin sa hawak nitong dalawang puting long sleeve bago ako binalingan ng tingin. Bahagya akong natawa dahil sa ipinakita niyang emosyon sa akin. Mukha na siyang stress at parang anumang oras ay maiiyak na. I really need to help him choose what to wear before it gets dark. "Can you help me?" he asked, his eyes pleading as they looked at me. Tumango naman ako bilang sagot at kinuha ang dalawang long sleeves mula sa kaniya. They're the same in color but different in style. Sa tingin ko
"H-Hindi ka niya mahal, Erina. Pinagtitripan ka lang niya, okay?" sabi ko sa sarili habang nakasabunot sa buhok ko.Kanina pa 'ko nababaliw sa kakaisip nang dahil sa ginawang paghalik sa'kin ni Louie kanina. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na kaya niya 'kong halikan nang walang sapat na dahilan.I'm not mad because I know I was the one who gave him a reason to do it. But I just can't get it out of my mind because our lips have touched twice already, and it's something I never wanted to happen. And I don’t want it to happen again without a valid reason."Kiss lang 'yon, Erina. Walang ibang meaning 'yon," muling paalala ko sa sarili, pero bigla akong nagpupumadyak sa inis habang nakaupo sa kama.Sa susunod hindi na talaga ako magtatampo sa kaniya baka kasi mas higit pa sa isang halik ang gawin niya sa akin. Pero huwag naman sanang umabot sa gano'n."Hello, Tita Olivia..."Hindi ko alam kung bakit bigla siyang napatawag sa akin. Pero I think alam ko na kung bakit—it's about