Pauunlakan kaya ni Eliza Rivera ang imbitasyon sa kanya? Napaaga kasi inaantok na talaga ako ahahaha. Masyadong malamig kasi. Kumusta kayo? Kumain at uminom ng maraming tubig~
LONDON. RIVERA FAMILY, ROSE MANOR.“Masquerade?” tanong ni Amber. Iyon na agad ang bungad sa kanya nang makauwi galing sa headquarters ng Splendid para manood ng show nitong umaga.“Yes,” kalmadong saad nito. “The Madam said that the roses in the manor are in full bloom this year, kaya magandang opportunity iyon para mag-imbita ng mga kilalang personalidad para ma-enjoy ang mga bulaklak.”“Hindi ba dapat rose banquet ‘yon?” kunot-noong tanong ni Amber.“The mask makes it more interesting,” maayos na sagot ng ginang.“Oh… right.” Hindi naman niya intensyong kumontra. Alam niyang playful ang tiyahin niya, may sariling style sa mga bagay. Kaya tanong niya na lang nang magaan, “Kasama rin ba ako?”“Of course.”May bahid ng biro at alam sa ngiti ng housekeeper. “May darating na ilang kabataan—personal na inimbitahan ng old lady. Good opportunity para makilala mo sila… para ready ka na rin ‘pag dumating ang tamang oras.”Bahagyang nanigas ang labi niya. Still on a blind date?Halos kusa na
“Madam, if he were truly simple-minded, would that set you at ease? Could such a man withstand the Lee family’s pressure?”Of course not. Just like his answers about family and career earlier—had he told her what she wanted to hear, with no strength or ambition—she would’ve thrown him out on the spot. The treasure in her palm was never meant for a coward.And the Lee Family was her greatest concern.Ang galit nito sa asawa ni Amber ay naroon pa rin, lalo na noong nalaman nitong ang kanyang apo at si West ay may ugnayan kay Zendaya Madrigal, dahilan para masaktan ng labis si Amber. Ngunit kahit baliktarin man ang mundo, anak pa rin iyon ni Amber, at naging maayos naman ang asal nito nitong nakaraang taon, ngunit hindi pa rin iyon ang dahilan para mapanatag siya.Sa mga kilos ng pamilyang Lee ay malinaw na wala silang balak na bitawan si Amber. Kung hindi niya lang binabantayan ito sa UK, matagal na sana silang kumilos.Nilaro ni Eliza Rivera ang tasa.“That bastard, kahit patay na ay
“I will not give up my career,” buong tapang na tugon ni Zavian. “And Lulu’s career—her path, her passion—is hers alone. I have no right to interfere.”Hindi nagsalita si Eliza. Nakatitig lang ito ng walang emosyon kay Zavian at tila tinatansya lahat ng sinabi sa kanya ng lalaki.“Madam Rivera, I’ll be honest. I want to be with Lulu, wherever she goes, whatever she does,” tapat na wika ni Zavian. “I don’t want us apart for even a moment. We’ve already lost too many years to distance and missed chances.”Napatingin si Zavian sa sapatos niya, at bahagyang napalitan ng lungkot ang kanyang mga mata, pero nang umangat ito muli ng tingin ay puno na iyon ng determinasyon.“But just as she refuses to give up on her art and design, I, too, have something I must persist in. I will not abandon scientific research. My dedication to it will last a lifetime—just like my dedication to her.”Eliza raised an eyebrow. “Are you here to confess your love for her to me?”Bahagyang ngumiti si Zavian. “But
HABANG NAGKUKWENTUHAN ang dalawang babae sa kabilang kwarto may kumatok naman sa guest room sa kabilang side ng koridor.Pagbukas ni Zavian ng pinto, bumungad sa kanya ang kasambahay.“Mr. Lacoste, Madam Rivera invited you for tea at the study.”Sandaling natigilan si Zavian. “As expected…” Kaya pala dedma siya sa hapag kanina—naghihintay pala siya para dito.“Alright, I’ll just tidy up.”Pero halos wala naman siyang dapat na aayusin—hindi pa nga siya nag-unpack. Ang totoo, mula pagdating pa lang niya, inaasahan na niyang tatawagin siya nito. Kaya hindi na siya nagpalit ng formal clothes dahil inaasahan na niya ito.Matapos ayusin ang kwelyo at cuff, sumunod siya sa kasambahay.Pagpasok sa study, sinalubong siya ng banayad na halimuyak ng rosas. May iba’t ibang kulay ng bouquet na nakaayos nang perpekto—elegante at maingat. “Mahilig talaga siya sa rosas,” bulong niya sa sarili.“Madam Rivera,” magalang at pormal na bati ni Zavian.Nakaupo si Eliza sa upper seat ng reception area, haw
DINING HALL.Sa mahaba at eleganteng dining table, nakalatag ang iba’t ibang pagkain—Pinoy classics gaya ng kare-kare, crispy pata, at sinigang, halo sa mga Western dishes tulad ng roast beef at creamy pasta. Kahit bongga ang set-up, walang masyadong pormal na rules dito—tahimik pero may refined na paraan ng pagsasalo.Sa kanan nakaupo si Amber, si Natasha naman sa kaliwa, at paminsan-minsan nag-uusap sila ni Eliza Rivera na nasa head seat. Sa kabilang side, tahimik si Zavian. Pero hindi ibig sabihin ay wala siyang ginagawa—mula pa lang sa unang sandali, napaka-attentive niya. Inaabot niya kay Amber ang mga ulam na nasa malayo, nilalagyan ang bowl nito bago pa maubos, at dahan-dahang tinutulak palapit sa kanya ang mga paborito nitong pagkain.Halos wala ng magawa pa ang mga katulong na nakatayo sa gilid. For once, hindi tumanggi si Amber.Usually, nirereject niya ‘yong ganitong gestures lalo na kung may nakakakita—lalo na sa harap ng best friend niya at ng tita niyang istrikto. Pero
LONDON.Nakarating na sa London sina Amber at Zavian na sinundo rin nina Natasha at Jael na kasalukuyang nasa London din kasama ang mga anak.Nagtatrabaho si Natasha sa Splendid bilang isa sa mga lawyer nito kaya katulad ni Amber ay pabalik-balik rin ito sa Europe at sa Pilipinas.“Kayo na?” tanong ni Natasha na may pilyong ngiti. Naiilang namang ngumiti pabalik si Amber at hindi pinansin ang tingin ni Natasha.“Sabi na e, bakit kasi pinatagal pa kung pwede naman,” naiiling na wika ni Natasha. “Pero seryoso ka nga? Sabi mo hindi ka pa ready? Isang buwan pa lang tayo hindi nagkikita ah?”“It just happened,” mahinang tugon ni Amber, pilit iniiwasan ang tungkol sa kanila ni Zavain.Tinulak naman ni Jael ang kaibigan papalapit kay Amber dahilan para magkabanggaan silang dalawa. Agad na inalalayan ni Zavian si Amber. Nakaakay ang kamay niya sa braso ni Amber at ang isa naman ay sa bewang ng babae.“Are you okay?” malumanay na tanong ni Zavian, bakas ang pag-aalala.Napasipol si Jael sa na