The Return Of The Abandoned Ex-Wife

Amber left the office with a big smile on her face. Pero agad na nawala ang ngiti niyang iyon nang sumalubong sa kanya ang malakas na ulan nang makalabas ng building ng kanyang opisina.

Ngunit kahit na umuulan ay nakangiti niyang inabot ang kanyang cellphone mula sa bag na bitbit at tinawagan ang asawa.

“Ano kaya sasabihin ni West kapag nakita niya ang ginawa ko para sa dinner date namin? Kikiligin din ba siya?” Biglang humaba ang nguso ng babae nang maalala niyang hindi gano’n ang lalaki, pero namayhani pa rin ang pag-asa sa kanyang puso na baka’y mangyari ang inaasam niyang mangyari mamayang gabi.

“Bahala na nga, ang importante ay pinaghandaan ko ang wedding anniversary namin,” tumango ng ilang beses si Amber pilit na pinapagaan ang damdamin.

Paano niya malalaman kung hindi niya susubukan?

Abot-langit ang ngiti ng babae nang sagutin ng kanyang asawa ang kanyang tawag.

“Why?” 

Isang malamig na tinig na bumungad sa kanya. Humaba ang nguso ng babae, dahil hindi man lang siya nagawang batiin ng lalaki.

Pero sa pangalawang pagkakataon, ay pilit na inalis ni Amber ang negative thoughts na namumuo sa kanyang isipan.

It’s their wedding anniversary. Dapat masaya siya ngayong araw.

“Ano…” nahihiya niyang sambit sabay kamot sa kanyang batok marahil na rin sa lamig ng hangin na dumadampi sa kanyang balat. 

“Nagpa-reserved ako ng restaurant. Nag-usap tayo hindi ba, na may dinner tayo outside today, remember?” tanong ni Amber. Her fingers crossed hoping that her husband, West Markus Lee could remember their date.

Ilang beses niyang pinaalala sa asawa iyon at tanging tango lang ang tugon ng lalaki sa kanya. Kaya naman ay nagbabakasali na ngayon si Amber na sana matuloy na ang ilang beses na nauudlot na wedding anniversary. 

“The location is…”

Bago pa matuloy ang sasabihin ni Amber ay agad siyang sinagot ng lalaki. 

“Work. Busy,” he coldly replied.

“Ano…” Before she could say anything else, the call was hung up.

Napapikit si Amber nang kumulog ng napakalas at kasunod no’n ang kidlat na hindi niya inaasahan, na para bang tinamaan ang kanyang puso sa labis na kirot at sakit na kanyang nararamdamdaman.

A tear welled up in her eyes. Bagaman, kahit na gusto niyang umiyak ay kinolekta nito ang kanyang sarili para tawagan ang anak na nasa kanyang biyenan ngayon.

To enjoy their anniversary, she called her Mother-In-Law in advance to look after her kid, Maverick Lee.

At dahil kanselado ang dinner date nilang mag-asawa ay nagpasya siyang sunduin na lamang ang anak.

Lumusong siya sa ulan para makarating sa parking lot, kung saan nakaparada ng isang kulay asul na Audi. 

Basang-basa siya nang makapasok sa loob, pero hindi na niya inalintana iyon at nagmamadaling tinawagan ang anak.

Nakaupo sa tabi ng isang magandang babae ang batang abala sa paglalaro ng nintendo kaya’y hindi nito napansin ang pagtunog ng telepono.

Napansin iyon ng babae at nang makita kung sino ang tumatawag ay sinagot niya ang tawag. She muted it and face the little boy with a bright smile.

“Mavi, do you like the Nintendo I brought for you?” malambing na tanong ng babae sa bata.

Amber, who’s on the other line, startled. Kumunot ang kanyang noo nang marinig niya ang isang pamilyar na boses. 

“Bakit nasa kanya ang cellphone ni Mavi?” tanong nito sa sarili. 

It’s Zendaya Madrigal.

It’s her husband, West Markus Lee’s sweetheart.

“Hindi ba’t nasa ibang bansa siya at nag-aaral ng doctorate? Kailan pa siya nakauwi?”

Nanlamig si Amber, hindi dahil sa basang-basa ito, kun’di dahil nakaramdam siya ng takot. 

Her son is staying with her. Why?

“Yes, Tita Zen! I like it. You’re the best!” masayang tugon ni Maverick nang maagaw ng babae ang atensyon ng bata mula sa paglalaro ng game console.

Zendaya slightly curled her red lips and asked him, “Why? HIndi ka ba pinapayagan ng daddy mo maglaro n’yan?”

Labis ang pagtataka ni Zendaya. The Lee Group is such a huge group. Kayang bilhan ng ama nito lahat ng Game Companies para sa anak, kung kaya’t bakit wala man lang kahit ni isa si Maverick ng laruan na gaya ng game consoles?

Maverick pouted his lips. “No, Tita. My Momo and Dada let me play, especially Dad. But Mom doesn’t want me to play. She’s annoying!”

Parang tinaga ang dibdib ni Amber nang marinig niya ang reklamo ng anak. She never thought na simpleng pagbabawal niya sa paggamit ng gadget ay ikakagalit na ng kanyang anak.

“Nako, Mavi. That’s not good to hear,” dismaya saad ng babae saka marahang hinaplos ang ulo ng bata. “Inaalala lang ng Mommy mo ang kapakanan mo. Staying for too long on gagdets might hurt your eyes. Para sa’yo rin naman iyan. Isa pa,” she paused and gently pinched Maverick’s cheeks. “Your Mom will be sad once she hears you.”

Mabilis na napailing ang bata. “No, she won’t. Mom has a good temper. I never seen her sad.”

Napayuko si Amber habang nakatakip ang bibig, pinipigilang mapahikbi ng malakas.

Maverick’s right. Ni minsan ay hindi niya pinakita sa kanyang anak na malungkot siya o nasasaktan siya. She’s always quiet and understanding. Bagay na pilit niyang pinapanatili para lang mapansin siya ng kanyang asawa.

Zendaya and Maverick talked about coming to their house, upon mentioning that Amber was a great cook. Gustong tikman ng babae ang luto ng ina ni Maverick, kaya inimbitahan ng bata ang babae na pumunta sa kanila.

“Talaga? Can I visit?” Nanlalaking mga matang tanong ng babae sa bata.

Maverick gives her an approving sign. “Yes, Tita! Daddy and I like you so much!”

Lumawak ang ngiti ni Zendaya sa narinig. “Really?”

Tumango ng ilang ulit bata. “Super! I wish you were my mom! Mommy is always controlling! And it’s so annoying!”

Amber clutched her dress tightly as she couldn’t breathe. Hindi niya inaasahang maririnig niya ang bagay na iyon mula sa kanyang anak.

“What did I do to make you hate me, Mavi?” Puno ng luha ang mga mata ng babae, ang boses maging buong katawan ay nanginginig dahil sa labis na sakit na nararamdaman niya ngayong araw.

Her husband, West, doesn’t even remember their wedding anniversary and even cancelled it. And now her son talks awfully about her to the woman West once loved.

What could be worse than that? 

Ah, maybe comparing her to Zendaya?

Amber knew that she could never be good enough for them, still did her best to please them.

Ibaba na sana ni Amber ang tawag ng isang pamilyar na boses ang kanyang narinig. It was gentle. Too gentle na hindi niya inaakalang kay West ang boses na iyon.

“Sorry, I was busy with something…”

She felt like lightning had struck her. Labis-labis na ang lamig na nararamdaman niya ng mga oras na iyon.

Akala niya’y namanhid na ng kanyang puso nang marinig ang usapan ng kanyang anak at ng babaeng iyon, pero hindi niya aakalaing, mamumuo ng galit ang malambot niyang puso.

“So, nagkikita na pala silang dalawa? Kasama ang anak ko?” Marahang napatawa si Amber at pinatong ang ulo sa manibela.

How could they betray her?

She was so naive, thinking that as long as she was good to him, quiet and well-behaved, everything would be fine. 

Sa pitong taong pagsasamay ay walang nagbago. She tried too hard to be the best wife she could be, obeying him and serving them with all her heart.

Pero nang malamang ayaw sa kanya ang kanyang anak, at nakikipagkita sa ibang babae ang asawa, napatawa na lamang siya sa kabaliwan na hanggang ngayon ay umaasa na baka’y magiging maaayos ang pagsasama nila sa iisang bubong.

“You’re delusional, Amber.”

Mailang beses niyang pinukpok ang ulo sa manibela. Habang tinatawa ang sakit na nararamdaman.

“What could be worse than this?”

She lived like a ghost in this family, and no one ever cared about her.

Pitong taon… Sa pitong taong kasama ang asawa’t anak ay ngayon lang siya natauhan. She cannot warm West Lee’s cold heart and she can’t be good enough for her son.

“Ah? Maybe ending this pain all at once?” she chuckled bitterly.

She reached her phone and dialed her friend’s phone number. Wala pang ilang segundo ay narinig na niya ang boses ng kaibigan.

Hindi na nag-alinglangan at nagpaligoy-ligoy pa si Amber. Sinabi na niya ang kailangang sabihin.

“Can we meet? I’m divorcing West.”