Beranda / Romance / The Revenge of Ellaine / Chapter 5: The Grave of Ellaine

Share

Chapter 5: The Grave of Ellaine

Penulis: Jenny Agsangre
last update Terakhir Diperbarui: 2024-05-19 01:30:27

As Dave descended from his car, holding a bouquet of flowers, he walked slowly towards a grave site and gently placed the flowers down.

"How are you, Love? I hope you are happy wherever you are," he expressed as he sat on the grass and lit a candle.

"I miss you, Ellaine. I wish you were here to hear everything I say to you. But you know, Ellaine, ever since you were gone, it feels like a thorn pierced my heart; it's so painful for me to accept the truth that you're really gone. I often look for you because I miss the times when we were always together, especially the moments when we shared dreams for our future. It's a pity that just when we were close to getting married, that's when you left," Dave emotionally shared, tears flowing freely.

"Forgive me if I didn't do anything. I know it's painful for you to die without justice, but don't worry; I promise to do everything to give you the justice you deserve," he continued, the tears he had been holding back finally falling down.

"I forgive you, Dave. I understand."

Dave was taken aback as Aunt Susan suddenly spoke behind him. He quickly turned towards her, and she gently motioned for him to remain seated.

"Don't get up, Dave. We're leaving as well. We only brought flowers for her because I don't want her to feel upset with us for not visiting her often at the cemetery," Aunt Susan said.

"Is that so?" Dave responded.

Dave picked up the bouquet and the food, wiping the tears from his eyes that he had been holding back earlier.

"Okay, we're leaving," Aunt Susan began to say as Josephine, my cousin, suddenly intervened.

"Mom, you go ahead. I want to stay here with Dave for a while," Josephine chimed in with her charming voice.

"But let Dave be alone for now. Dave," Aunt Susan said, contemplating standing up, but she held back.

"Don't get up, Dave. We have to go; we brought flowers and food for her. I don't want her to be upset with us because we haven't been visiting here often at the cemetery," Aunt Susan reiterated.

"Alright, I will," Josephine assumed her seat next to Dave.

"I didn't expect it; I just can't help but feel irritated because I couldn't stop myself from getting annoyed," Josephine said, reaching out to hold Dave's hand.

"Actually, I want to say sorry; it's just that I couldn't help my frustration," Josephine expressed apologetically.

"What do you mean?" Dave inquired.

"I'm just annoyed with her because she didn't even get out of her comfort zone before she passed away. She was too good and kind, and that's why she left so soon. It's a shame because we weren't able to bond before she left," Josephine lamented, her face showing signs of frustration.

"She was not like you, and you two are very different. I know that wherever she is now, she is happy and at peace," Dave reassured.

"Do you mean I'm a bad person?" Josephine retorted.

"That's not what I mean," Dave clarified.

"You're saying I'm a loose woman," Josephine accused.

"That's not what I mean," Dave responded.

"You're saying you're just using me as a distraction," Josephine snapped.

"Your misunderstanding," Dave sighed.

"Here you go again," Josephine shook her head.

Dave reached out to hold her, a gesture they usually did when they argued.

"What is it now? Are we going to argue in front of Ellaine's grave? Do we need to show our quarrels to her? Take care, lest she haunts us for our bickering," Dave reasoned.

"Well, you might be the reason I'm comforted. Since she was gone, you have always been my anchor whenever I feel lonely and think about her," Josephine admitted.

"That's why I'm here. It's sad that you're just using me as a stopgap," Dave proclaimed humorously.

"Hay, I'm annoyed. I'm always the shoulder you lean on whenever you're sad and missing her," Josephine responded.

"That's a means of support, not merely as a distraction," Dave whispered in comfort.

"I don't know about you," Josephine quipped, a bit annoyed.

"Okay, let's go home and I'll take you. We need to go," Dave suggested, ignoring her statement.

"I still don't want to go home. Let's have a cup of coffee first," Josephine persisted.

"We can't. I have a business meeting to attend. I just came here for Ellaine briefly, so let's go," Dave reasoned, as they walked out of the cemetery.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • The Revenge of Ellaine   57

    Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.

  • The Revenge of Ellaine   56

    Nang biglang lumitaw sa harapan ni Angel ang isang matandang lalaki na may ngiti sa labi, hindi niya maiwasang mapahinto at mapangiti rin sa kanya."Angel, anak! Kamusta ka na? Napakalaki mo na pala!" bulalas ng matandang lalaki, na tila labis ang kasiyahan sa kanilang pagkikita."Wow, Lolo! Ikaw ba 'yan? Ang tagal na nating hindi nagkita. Namiss kita!" sagot ni Angel, na puno rin ng kasiyahan sa kanyang boses.Tumango si Lolo Wang, "Oo, anak. Namiss din kita. Salamat at dumalaw ka. At salamat sa pag-alalay mo sa akin. Napakabuti mong apo."Napangiti si Angel, "Walang anuman, Lolo. Gusto ko lang na maging masaya ka. At masaya rin ako na makita kang masaya."Nagpatuloy sila sa kanilang paglilibot sa garden, habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Sa bawat sandali ng kanilang pag-uusap, lalo pang lumalim ang kanilang samahan at pagmamahalan bilang apo at lolo.Sa pagdating ni Angel sa mansion ng kanyang lolo, hindi lang siya natuwa sa kagandahan ng lugar kundi mas lalo pa siyang napalap

  • The Revenge of Ellaine   55

    Nang biglang lumitaw sa harapan ni Angel ang isang matandang lalaki na may ngiti sa labi, hindi niya maiwasang mapahinto at mapangiti rin sa kanya."Angel, anak! Kamusta ka na? Napakalaki mo na pala!" bulalas ng matandang lalaki, na tila labis ang kasiyahan sa kanilang pagkikita."Wow, Lolo! Ikaw ba 'yan? Ang tagal na nating hindi nagkita. Namiss kita!" sagot ni Angel, na puno rin ng kasiyahan sa kanyang boses.Tumango si Lolo Wang, "Oo, anak. Namiss din kita. Salamat at dumalaw ka. At salamat sa pag-alalay mo sa akin. Napakabuti mong apo."Napangiti si Angel, "Walang anuman, Lolo. Gusto ko lang na maging masaya ka. At masaya rin ako na makita kang masaya."Nagpatuloy sila sa kanilang paglilibot sa garden, habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Sa bawat sandali ng kanilang pag-uusap, lalo pang lumalim ang kanilang samahan at pagmamahalan bilang apo at lolo.Sa pagdating ni Angel sa mansion ng kanyang lolo, hindi lang siya natuwa sa kagandahan ng lugar kundi mas lalo pa siyang napalap

  • The Revenge of Ellaine   54

    Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.

  • The Revenge of Ellaine   53

    Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.

  • The Revenge of Ellaine   52

    Ito ang kwento ng isang dalagang nag ngangalang Angel De Leon hindi nya totoong pangalan. Bata pa lamang si Angel ay lumaki na sya sa may tabing dagat kasa-kasama ang kanyang nanay Elena at Tatay Ramon kaya naman sadyang kinasanayan nya na ang buhay sa probinsya at ang buhay sa tabing dagat.Masipag at masunuring bata si Angel kaya naman mahal na mahal sya ng kanyang mga magulang dahil tanging sya lamang ang nag iisang anak ng mga ito,bukod sa pagiging masipag at masunuring bata ay labis rin ang kanyang angking talino at kagandahan kaya naman maraming kalalakihan sa kanilang lugar ang nagtatangkang ligawan sya dahil sa kanyang taglay na alindog.Bagamat nasa 24 years old na sya ay marami pa ring kakulangan sa kanya lalo na at sobrang layo talaga ng kanilang probinsya sa lungsod kaya naman kahit pa nakakapag aral sila sa probinsya nila ay salat pa rin sya sa kanyang mga kaalaman lalo na pag dating sa teknolohiya.Kaya't dahil sa hirap ng kanilang buhay ay tumutulong sya sa kanyang mga ma

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status