Parang nag aalburutong bulkan si Athena, ramdam ang bigat ng bawat suntok na natatanggap niya, ngunit hindi siya nagpakita ng pagod. Sa harap niya, si Celeste ay nakatawa pa rin kahit duguan, parang walang takot sa kamatayan. Bigla itong napatingin sa gilid at nakakita ng isang kahoy na malaki—isang
Madilim ang paligid nang marating nina Athena, Zeus, Marco, at Andres ang lumang kuta sa tabing-dagat. Ang gusali’y tila abandonado mula sa labas, ngunit halatang aktibo ang presensya ng mga tauhan ni Celeste—mga armadong bantay na nagroronda at mga floodlight na nagliliwanag sa paligid.“Dalawa sa
'Kung hindi dahil kay Celeste, hindi magiging ganito si Jaden'… bulong ng isip niya, mahigpit na nakahawak sa sariling palad.“Hindi ko siya mapapatawad,” mahina niyang sambit, halos pabulong. “Hindi ko hahayaan na makalayo si Celeste. Sisiguraduhin kong babayaran niya ang lahat.”Sa likuran niya, n
MADALAS na nakaupo si Athena sa gilid ng kama ni Jaden, pinagmamasdan ang bawat paghinga nito. Sa una, masaya siya na ligtas na ang lalaki kahit paano, ngunit habang lumilipas ang mga araw, lalo siyang binabagabag ng katotohanang paulit-ulit na nakakalimot si Jaden. May mga sandaling nakikilala siya
SA loob ng silid, nakahiga si Jaden, payat ang mukha at maputla, habang nakadikit sa katawan niya ang iba’t ibang aparato upang masubaybayan ang kanyang kalagayan. Nakatayo sa tabi ng kama si Athena, hawak-hawak ang kamay ng lalaki, pinipisil iyon paminsan-minsan na para bang ipinapadala niya ang la
Tahimik ang loob ng ICU, maliban sa mahinang tunog ng makinang nagbabantay sa tibok ng puso ni Jaden. Sa tabi ng kama, nakaupo si Athena, nakayuko habang mahigpit na hawak ang malamig ngunit buhay na kamay ng lalaki. Ilang araw na ang lumipas mula nang iligtas nila ito mula sa kamay ni Celeste, ngun