Share

Chapter 4

Penulis: iamxeilliex
last update Terakhir Diperbarui: 2023-01-21 09:48:35

Reunion

"Sasusunod na gawin mo 'yon walang kaibi-kaibigan ah?!" sigaw ko kay Duex habang kinakabit ang hikaw sa tenga ko. Inis akong sumulyap sa kanya na ngayon ay tawa-tawang nakamasid sa 'kin habang nakadantay ang dalawang braso sa sofa.

Nakapasok siya sa bahay ko habang tulog ako dahil may sarili siyang susi rito sa bahay. Madalas siyang tumambay dito kaya hinayaan kong may susi siya pero hindi para gisingin ako ng maaga!

Late na ako nakatulog kagabi, hindi pa rin mawala sa isip ko kung paano ako titigan ni Styx kagabi. He looked at me like he is really in love with me. Nakakatawa dahil habang masayang-masaya siyang kinukuha ang loob ko ay palihim ko siyang tinatawanan.

Nag-uumpisa pa lang ako sa plano but everything was going smoothly according to our plans. Hindi kami nahihirapan dahil si Styx na mismo ang lumalapit sa 'kin at halos lumuhod sa harapan ko para mapatawad siya.

In-expect ko nang mangyayari 'to but hindi gano'n kabilis. Kinailangan ko pang tiisin ang mga halik niya para lang maipakitang may pag-asa siya sa akin kahit alam ko sa sarili kong kahit kailan ay hindi mangyayari 'yon.

Bumigay man ako sa halikan namin ngunit alam kong ginawa ko 'yon dahil 'yon ang nakasaad sa plano. Hindi ko kailangang bigyang malisya ang pagtugon ko sa halik niya dahil walang mali roon.

"You mean. You two kissed?" hindi makapaniwalang saad ni Duex habang tulak-tulak ang isang push cart. Napapikit naman ako sa inis dahil bahagyang tumingin sa direksyon namin ang mga tao.

Narito kami ngayon sa mall para mag-grocery at mamili ng bagong gamit sa bahay. Plano niyang lumipat sa bahay ko dahil malapit lang ang kinatatayuan ng bahay ko sa opisina niya at madalas naman din kaming magkasama. Sanay na rin ako sa presensya niya kaya hindi na problema sa 'kin ang pagsasama namin sa iisang bubong.

"Yap. Hindi naman matagal," balewalang sagot ko at kinuha ang isang pirasong apple na nakadisplay.

"Magaling?" Alam kong nakangisi siya habang tinatanong 'yon.

"Masarap?" dagdag niya pa at hindi ko sinasadyang maalala ang paraan ng paghalik niya.

"Oyy, nagustuhan niya." Malakas siyang humalakhak kaya hinatak ko ang buhok niya, mas matangkad siya sa 'kin at hanggang baba niya lang ako. Tuwing nakasuot naman ako ng heels ay umaabot ako sa ilong niya pero ngayon ay naka-jogging pants lang ako at shirt dahil hindi ko naman kailangang pumorma dahil ang usapan ay grocery lang kami pero natagpuan ko na lang ang sarili sa loob ng isang shop ng damit.

Nakasimangot ako at magkakrus ang kamay habang nililibot ang tingin sa paligid. Wala akong ganang mamili ng damit pero pinilit ako ni Duex dahil lagi na lang daw pulang dress ang damit ko.

Well, after that incident, red became my favorite color.

"Pwede bang ngumiti ka naman? Kanina ka pa nakasimangot diyan. Halatang bagot na bagot."

Hindi ko pinansin ang reklamo ni Duex at naglakad na lang papalayo sa kanya. Napatingin ako sa kid's section at napangiti dahil ang c-cute ng mga damit doon. Sandaling nagtagal ang tingin ko doon bago maglakad papalapit kay Duex at iangkla ang kamay sa kanya.

"May napili ka na?" Napatingin ako sa dalawang shirt na hawak niya. Parehas itim at ang presyo . . . Nevermind. Mayaman naman siya.

"Ang dami mo nang damit, ano pa bang gagawin mo riyan?"

"Dati . . ."

Ngumisi siya. "Laging napupunit e, hindi 'ata maganda ang tela." Naiwan akong tulala roon at hindi naproseso ang sinabi niya agad.

"Duex!" I stomped my feet in disgust before following him but I immediately stopped when I bumped into a woman who is wearing red elegant dress. Umawang ang labi ko dahil 'yon ang matagal ko nang gustong mabili dahil limited edition lang ang damit na 'yon at lima lang sa Pilipinas ang mayroong gano'n. Mahahalata mo agad na hindi 'yon peke dahil sa tela at mga kumikinang na diyamanteng nakaukit doon.

Ngumiti ako at nag-angat ng tingin sa babaeng nakabangga ko ngunit agad 'yon napawi nang makita ang mukha nito.

My root almost disowned me when I met her gaze. Her eyes widened a fraction. I gulped thrice before I manage to face her with no emotion can be seen both in my face and my eyes.

"Zyxhiaxy . . ." She's still dumbfounded. I couldn't blame her, they all thought that I had already died years ago.

Bago pa man ako magsalita ay may kamay nang humawak sa braso. Napatingin ako kay Duex na ngayon ay nag-aalalang nakatingin sa 'kin but I remained my face blank. I felt numb all of a sudden. I wanted to run away from her but my knees are so weak to even move a single nerve.

"Oh my god! Zyxhiaxy!" Napasinghap ako ng bigla niya 'kong yakapin dahilan para mapahiwalay ako kay Duex. Hindi ako nakagalaw. Gusto kong kumawala sa kanya dahil kumalat sa sistema ko ang pandidiri sa paglapat ng katawan namin pero wala along lakas para magawa 'yon.

"Xhia . . ."

Of fuck. What a reunion.

Tumingin ako kay Styx na malapad ang ngiti sa 'kin pero agad napawi nang makita si Duex na nakatayo sa gilid ko at halata sa mukha niyang gusto akong ilayo sa lugar na 'to.

Lord, ang ganda namang umaga 'to.

Nangilid ang luha ko at pero mabilis 'yong nawala matapos kong itulak si Mama papalayo sa 'kin. Pakiramdam ko sobrang dumi ko dahil naglapat ang katawan namin. Diring-diri ako at hindi na 'ko makapaghintay na maligo pag-uwi.

"Anak ko . . ." Nagsimulang tumulo ang luha ni Mama at humakbang paabante pero mabilis akong umatras papalayo sa kanya, my heart throbbed when memories instantly flashed back like it was happened yesterday.

"Anak ko," hagulgol niya pero wala na akong natitirang amor sa kanya at tuluyan siyang tinalikuran, narinig ko pa ang pag tawag ni Styx sa akin pero hindi na 'ko lumingon pa.

Sobrang sikip ng dibdib ko. Gusto kong magwala sa galit dahil hindi ko inaasahang magkikita muli kami matapos ang ilang taon.

She even called me 'anak'.

She never failed to fake her emotions like she'd already mastered it.

Nakakatawa dahil hindi manlang ako nakaramdam ng pagkasabik nang makita siya. Galit, galit lang ang naramdaman ko.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong ni Duex nang makasakay kami sa kotse niya. Pumikit ako at huminga ng malalim dahil paulit-ulit na namasa ang mata ko.

"Zy. . ." nag-aalalang tawag niya sa akin kaya nagdilat ako ng mata at tumingin sa kanya. Ngumiti ako ng mapait.

"Wow," kunwaring namamanghang saad ko. "Did you see that? She fucking hugged me!" I laughed sarcastically. "She fucking hugged me like he didn't seduce Styx, three years ago"

I fucking hate her.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • The Sweet Revenge   Epilogue

    "Daddy, can I play with Kerrin after school?" Zella, my seven-year-old daughter, asked. I put down my paper and glanced at her. She was peeking at the door of my room, pouting, and her hands were clasped. I motioned for her to come closer, which she did, but her mouth pouted more."Did I say that you should call him Kuya Kerrin because he's five years older than you?" I said softly. Zella snaked her arms around my waist and looked up at me."I told you, Daddy. I like Kuya Kerrin," she shyly said. I chuckled lightly, carried her, and made her sit on my lap. I removed my eyeglasses and started combing her hair using my slender fingers. I stared at my daughter's eyes and smiled as I saw that some of her features mirrored her mother's."But your mom won't like it when she hears it; you're too young for that kind of stuff, my princess." Zella bit her lower lip, trying to restrain herself from crying, but she couldn't. Umalpas ang luha sa mata niya at nahihiya siyang nagtago ng mukha sa dib

  • The Sweet Revenge   Chapter 50

    Wedding Day"Hindi ka iiyak! Hindi ka talaga iiyak, sinasabi ko sa 'yo baka matanggal ang makeup mo mamaya," bulong ko sa sarili habang pinapaypayan ang mukha. Styx and I decided to hold the wedding at his private resort in Zambales. Naging mabilis ang lahat ng preparasyon dahil may mga koneksyon siya.I was wearing my wedding gown and my makeup today. Simple lang ang gown na napili namin dahil beach wedding naman ang theme nito. Nauna na sina Styx sa lugar kung saan pagdadausan at mamaya pa ako susunod dahil kakatapos ko pa lang mag-ayos.My makeup artist entered my room after knocking. She smiled at me. Pinilit niya akong pakalmahin dahil paulit-ulit na namamasa ang mata ko sa sobrang kaba. Paano kapag hindi sumipot si Styx?! I swear, I'm going to make him pay if that happens.Matapos ang ilang minuto ay dinala na nila ako sa labas, malapit sa dalampasigan ang venue, at nakahanda na ang lahat nang makarating ako. I was wearing my veil while still standing outside the venue. Ngunit n

  • The Sweet Revenge   Chapter 49

    Zella"Mommy! Zella is crying!" papungas-pungas akong bumangon at lumapit sa crib. Zenith was the one who looked after his sister. Hapon na pero antok na antok pa rin ako kaya pinabantay ko muna sa kanya para umidlip.Lumapit ako sa crib at hinalikan ang noo ni Zenith bago binuhat si Zella. My daughter was now 1 year and 2 months old, and breastfeeding ko pa rin siya until now dahil sabi ng doctor ay healty raw 'yon."Very good, Kuya Zenith. Thank you for taking care of your baby sister," I said and caressed his hair. Zenith giggled and hugged me by my waist. Sobrang responsable niya tuwing siya ang naiiwan sa kapatid, unlike other children who get jealous when they have siblings.Buhay ko si Zella at tumahan na nang makita ako. I kissed her chubby cheeks, and she just cried again, obviously getting impatient because she's hungry. Binaba ko ang strap ng bra ko at pinadede siya. Zenith playfully covered his face and turned his back."Anak, you don't have to do that. Dito ka rin kaya du

  • The Sweet Revenge   Chapter 48

    Sweet Goodbyes "Where are you going?" Nanigas ako sa kinatatayuan nang biglang may nagsalita sa likod ko. I was about to get into the car that would take me to the airport.Dahan-dahan kong nilingon siya at nakita ko ang pagdaan ng sakit sa mata niya. They are tears forming at the corner of his eyes at namumula rin ang mukha niya."Iiwan mo na naman ba ako?" Nabasag ang boses niya. Tumulo rin ang mga luha niya at mahinang humikbi. Sumikip ang dibdib ko at lumapit sa kanya para sana punasan ang luha sa pisngi niya ngunit tinaboy niya lang ang kamay ko at bahagyang umatras."You promised me that you would never leave me, pero heto ka, nagplano na naman na umalis nang hindi sinasabi sa akin. Tell me, Xhia. Do you really love me?" Hindi ko alam kung paano magpapaliwanag sa kanya. I need to stay away from them. Hindi ako makatulog knowing na lahat sila nasaktan ko, kailangan ko munang matutunan na patawarin ang sarili bago bumalik at ibuhos ang pagmamahal sa kanila.I stepped closer to him

  • The Sweet Revenge   Chapter 47

    Styx SyruisI wanted to bury everything and look for her again, but that wasn't exactly what happened. I am ready to forget what happened and start a new life with her because there's no point in lying to myself that I no longer have feelings for her.That day she stepped inside my office, I felt the familiar feeling in my chest, and my heart still beats fast for her. Alam ko na marami nang nagbago sa kanya at 'yon ang napatunayan ko nang magsimula siyang maging malamig sa pagtrato sa akin.I knew that Mr. Xedler, the man who adopted her, died of a heart attack, and I admit it was all because of me. I threatened him to tell Zyxhiaxy everything I knew about his underground business, and he was scared for a reason. Nakita ko kung paano siya matigalgal sa kinatatayuan nang makita ang lahat ng ebidensya na mayroon ako laban sa kanya.That day, he died while his knees were bent, and Duex witnessed it. Wala akong naramdaman na awa maski saglit nang makita siyang mabawian ng buhay sa harapan

  • The Sweet Revenge   Chapter 46

    A/N: I know some of you will be disappointed in Styx's reason for hurting Zyxhiaxy, but that's the only reason I could create for Styx to not prolong the story. You see, this story has already celebrated its anniversary, and I badly want to end Zyxhiaxy's agony and let her be happy. You can skip this chapter if it doesn't meet your expectations. Thank you. ***Styx SyruisWarning : ViolenceI wanted to bury everything and look for her again, but that wasn't exactly what happened. I am ready to forget what happened and start a new life with her because there's no point in lying to myself that I no longer have feelings for her.That day she stepped inside my office, I felt the familiar feeling in my chest, and my heart still beats fast for her. Alam ko na marami nang nagbago sa kanya at 'yon ang napatunayan ko nang magsimula siyang maging malamig sa pagtrato sa akin.I knew that Mr. Xedler, the man who adopted her, died of a heart attack, and I admit it was all because of me. I threaten

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status