Bago pa man maunawaan ni Hugo kung ano ang binabalak ng pamilya Bermudez, biglang tumunog ang kanyang telepono. Sa una, hindi niya alam kung kanino ang numerong tumatawag, pero nang marinig niya ang boses sa kabilang linya, agad siyang napailing. "HOY SUPLADO!" masayang bati ng nasa kabilang linya. Napapikit si Hugo, pinipigilan ang pagtibok ng kanyang sentido dahil sa inis. "Hillary????" "Walang hiya ka, gusto kang makausap ng tatay mot apos inignore mo lang?! Ako tuloy napag-utusan. HMP! Sinabi niyang umuwi ka raw dahil may mahalaga siyang sasabihin sayo. NOW NA!" Simula nang lumabas ang totoong kulay ng pamilyang ito, wala nang silbi ang pagpapanggap. Alam din ni Hillary kung gaano kasarkastiko magsalita si Hugo. Kaya, kung haharap siya sa isang matalim na dila, kailangang mas matalas ang kanya. Kaya naman binigyan niya ito ng palayaw—"MR. SUPLADO." Sa tono ng lalaki, halatang hindi nito nagustuhan ang bagong bansag niya rito. Napakuyom ang kamao ni Hugo habang hawak an
Hindi alam ni Joaquin kung ano ang sinabi ni Hugo sa kabilang linya, pero bigla siyang naningkit ang mga mata at lumalim ang kunot sa kanyang noo. "HugO, tandaan mo, matanda na ako pero mas matalas pa rin ang isip ko kaysa sa’yo. Bibigyan lang kita ng tatlumpung minuto para humarap sa akin. Kung hindi, mas lalo kang magkakaproblema." At bago pa makasagot si Hugo, galit na ibinaba ni Joaquin ang telepono. Pagkatapos noon, itinuon niya ang tingin kay Hillary na mukhang inosente ngunit may halong kapilyuhan sa mga mata. "Hillary, maghintay ka lang, pababalikin ko ‘yang asawa mo para humingi ng tawad sa’yo." Napakamot sa ulo si Hillary at napailing. "Huwag na po, Dad. Hindi na po kailangan." Sa totoo lang, siya naman talaga ang nang-asar sa una.”Pero makalipas lang ang ilang minuto, bumukas ang pintuan ng mansyon. Nang pumasok si Hugo, agad niyang napansin ang maliit na asawang nakatayo sa likod ni Joaquin, mistulang isang batang nagtatago sa likod ng ama nito para hindi mapagali
"Ano ang ginawa mo para magalit ang matanda?" "Hindi pa nga kita natatanong. Ano ba ang sinabi mo sa ama mo tungkol sa akin kaya ka niya pinapunta rito para humingi ng tawad?" Hindi makatingin nang diretso si Hillary kay Hugo. Mahigpit ang pagkakapit niya sa pulso nito, ramdam ang tensyon sa kanilang pagitan. Pareho silang hindi komportable sa sitwasyong iyon. Dahil wala silang makuhang malinaw na sagot sa isa't isa, si Hillary na ang naunang nagsalita. "Kung ganoon, pumayag ka na sa dalawang hiling ko kaninang umaga. Simula ngayon, hindi na kita tatawaging suplado o asungot. Hindi na rin tayo makikialam sa isa’t isa. Ikaw sa daan mo, ako sa daan ko. Ayos ba?" Tahimik lang si Hugo, hindi sumagot. Upang patunayan ang kanyang sinseridad, inalis ni Hillary ang kamay niya mula sa pulso ng lalaki. "Ayan, hindi na kita pinipisil. Kapag binitiwan mo rin ako, ibig sabihin pumayag ka na." Pinagmasdan siya ni Hugo nang may pagdududa. Napangisi ito. "Matalino ka rin pala." Alam n
Sa tabi ng sasakyan, kitang-kita ni Hillary ang kanyang mga magulang na nakatayo sa ilalim ng sikat ng araw, tila nag-aabang sa kanilang pagdating. Mabilis niyang nilinis ang kanyang lalamunan, naglagay ng matamis na ngiti sa kanyang mga labi, at ang kanyang mga mata ay kumurap ng tila dalawang gasuklay."Mama, Papa, nandito na kami ni Hugo!" masigla niyang bati.Habang kinuha ni Hugo ang mga regalong nakalagay sa trunk, nasulyapan niya ang ekspresyon sa mukha ng dalaga. Sa sandaling iyon, natigilan siya. Hindi niya inakala na maaaring gayahin ng isang tao ang isang ngiti nang ganoon katapat at kasaya. Napakatamis, napakainit ng dating—tila likas na sa kanya ang pagiging masayahin.Sa buong buhay ni Hugo, bihira siyang makakita ng tunay na ngiti mula sa kanyang pamilya. Para sa kanya, isang malaking karangyaan ang makadama ng sinseridad sa isang tahanan. Ngunit para kay Hillary, tila likas na sa kanya ang pagpapakita nito.Mabilis na tumakbo si Hillary papunta sa kanyang ina at niyaka
Habang papalapit si Harold sa kanyang pagsasalita, biglang sumingit si Hillary. “Pa, Hugo, halika na’t kumain tayo,” tawag niya nang masigla.Pagkatapos ng hapunan, hinayaan ni Hugo si Hillary na magtagal kasama ang kanyang mga magulang. Alam niyang bihira itong makauwi sa kanila. Sa hapon, dumating ang oras ng kanilang pag-alis.Sa loob ng sasakyan, nakaupo si Hillary sa passenger seat, nakasandal sa bintana habang pinagmamasdan ang papalayo nilang tahanan. Sa rearview mirror, kita pa niya sina Lucille at Harold na nakatayo sa may pintuan, nakangiti ngunit may lungkot sa mga mata.Habang palayo sila, naramdaman niyang parang may bumigat sa kanyang dibdib. Pinilit niyang pigilan ang luha ngunit hindi niya naiwasang punasan ang kanyang mga mata gamit ang kanyang mga kamay.Napansin ito ni Hugo. Hindi siya nagsalita, sa halip, bahagya niyang binilisan ang patakbo ng sasakyan. Nang hindi na matanaw ni Hillary ang kanilang bahay, marahan niyang isinara ang bintana at tahimik na huminga na
Samantala, si Vanessa, na tahimik lang sa gilid, ay hindi nakalagpas sa kanyang paningin ang ekspresyon sa mukha ni Hugo. Kitang-kita niya kung paano punong-puno ng atensyon si Hugo sa isang babaeng hindi siya. Hindi niya maintindihan kung paano, pero ramdam niyang may kung anong pumipiga sa kanyang puso. Matagal na niyang gustong makuha ang buong atensyon ng binatang ito. Matagal na niyang inaasam na isang araw, tanging siya lang ang babalingan nito ng tingin. Pero ngayon, isang iglap lang, nakita niya kung paano nag-iba ang mundo ni Hugo nang dumaan si Hillary. Parang siya pa ang nagmukhang estranghero sa harapan ng lalaking pinapangarap niya nang kaytagal. Hindi niya napigilan ang sarili. Mahigpit niyang hinawakan ang gilid ng kanyang damit, pakiramdam niya ay bumibigat ang kanyang dibdib sa matinding selos. Gigil na gigil siya. Bakit ganoon ang tingin ni Hugo kay Hillary? Dapat siya lang ang nakakakuha ng ganoong atensyon. Hindi siya papayag. Nagmamadali siyang lumapit at
Nanatili siya roon ng dalawang minuto bago marahang bumuntong-hininga. Sa huli, umakyat siya ng hagdan na walang ekspresyon sa mukha. Nagulat si Hillary nang makitang bumalik ito kaagad. “Akala ko may date ka? Bakit ang bilis mong bumalik?” Malamig ang tingin sa kanya ni Hugo, bago ito dumiretso sa kanyang aparador. “Tsk, nagtaas ka na naman ng kilay sa akin. Sa’yo lang yata bagay ang ganyang pagtingin,” pabirong puna ni Hillary habang sinusundan siya ng tingin. Sa labas, kakarating lang ni Jenny mula sa kanyang lakad. Pagkababa niya ng sasakyan, agad niyang napansin ang kanyang kaibigan, si Vanessa, na tahimik na umiiyak sa balkonahe. Inutusan niya ang mga kasambahay na dalhin ang kanyang mga gamit sa silid, saka siya naglakad palapit kay Vanessa. “Vanessa, anong nangyari sa’yo?” Agad na pinahid ni Vanessa ang luha niya nang makita ang kaibigan. “Jenny… nandito ka na pala.” Napatingin si Jenny sa mesa. May dalawang tasa ng tsaa na nakapatong roon. “May nakausap ka bang
Matapos udyukan ni Vanessa si Jenny, nakabalik na siya sa kanilang mansyon at nakamukmok na naman siya sa terasa para mag-inom at mag-isip ng paraan para mabawi si Hugo Gavinski. Ang kaninang namumuong luha sa kanyang mga mata ay napalitan ng matinding galit, at mahigpit niyang hinigpitan ang kanyang mga kamao. Kailangan niyang mapaalis si Hillary sa pamilya Joaquin. Kung hindi dahil sa kanya, hindi sana siya nakarinig ng masasakit na salita mula kay Hugo kanina. Alam niyang hindi siya mahal ni Hugo, pero ang sinabi nito ngayong araw ay hindi lamang simpleng katotohanan. Una, ito ay dahil sa responsibilidad nito bilang isang lalaking may asawa. Kailangang panatilihin nito ang distansya mula sa kanya at nagawa pa nitong magsabi ng masasakit na salita upang tuluyang maputol ang kanilang koneksyon. Pangalawa, tiyak niyang si Mr. Joaquin ang nag-utos kay Hugo na lumayo sa kanya. Habang nakaupo sa maliit na sofa, nakatanaw siya sa wedding picture ni Hillary at Daphne na Nakita niyang
Nalito lang si Hillary kanina, at halos matapos na ang ginagawa nila. Sa mga oras na ito, wala nang bahid ng pagnanasa sa kanyang mga mata.Sa halip, si Hugo naman! Kailangan na naman niyang maligo ng malamig.“Honey, maliligo muna ako.”Pinipigilan ni Hugo ang nararamdamang pagnanasa at mahinahong nagsabi, "Mahal, malamig ang panahon. Hindi maganda sa katawan ang palaging pagligo ng malamig.""Di naman ganon, asawa. Naisip ko lang si Amelia."Biglang kumabig ang utak ni Hillary, at naalala niya ang isang alala noong araw na nahuli sila ni Hugo na naglalaro ng billiards. Matapos kasi nilang umalis doon, napansin niyang natigilan si Hugo sa paglalakad at bigla itong may sinundan."Hillary, ano bang sinabi mo kanina?"Umiiwas ang tingin ni Hillary, sabay tulak sa asawa, "Umm, teka lang. G-gusto ko munang maupo."Tiningnan ni Hugo ang posisyon nilang dalawa. Nakapatong siya sa asawa kaya nabibigatan ito. Kaya't gumilid siya at tumagilid sa kama. Nahihiya ring tinakpan ni Hillary ang sari
Pinakalma ni Mr. Joaquin ang anak niya at hiniling na palayain na niya ang nararamdaman niya. Ngunit ang pagkadismaya ni Hugo ay paulit-ulit na nauuwi sa mas matinding kawalan ng pag-asa.Naniniwala si Harry sa sinabi ng kanyang ama at kumbinsido na siyang patay na ang kanyang kapatid na babae. Matagal silang tatlo na nag-usap sa opisina ng kanyang ama.Samantala, nahanap ni Hillary ang lahat ng limang regalo, at masaya siyang gumulong-gulong sa kama, kumuha ng mga litrato, at nag-post sa kanyang social accounts.[Ang sarap sa pakiramdam na may asawa, kahit nasa business trip siya, laging may pasalubong.] Caption niya pa bago i-post.Makalipas ang isang oras, bumalik na si Hugo sa kwarto. Dahil sa mabibigat na paksa ang pinag-usapan, mabigat din ang pakiramdam ni Hugo.Nang makita si Hillary, ayaw niyang sirain ang kasiyahan ng asawa. “Asawa ko, maliligo muna ako.”“Sige lang.” Nakaluhod pa rin si Hillary sa kama, kinukunan ng litrato ang mga regalo niya.Pagkalipas ng ilang sandali,
Pagkaalis ng karamihan ng mga tao sa paligid, nag-inat si Hillary at naghanda nang umalis. Ayaw pang umalis ni Hugo at tinitigan lamang ang kanyang asawa."Honey, bakit mo ako tinitingnan? Hindi ka pa ba nagsasawa sa bahay, kaya lumabas ka pa para lang tumingin ulit? Yang mga mata mo..."Habang nagsasalita si Hillary, biglang lumapit si Hugo at hinalikan siya sa labi sa loob ng sinehan.Marahil dahil sa kinain niyang matamis na popcorn kaya matamis ang kanyang labi.Hindi mahilig si Hugo sa kendi, pero gusto niya ang matamis na labi ng asawa. Habang nagkakadikit ang kanilang mga labi, ipinikit ni Hillary ang kanyang mga mata."Ehem, tapos na po ang palabas." Pumasok ang isang staff para maglinis.Nang makita silang naghahalikan, hindi napigilang paalalahanan sila.Biglang dumilat ang mga mata ni Hillary. Nahuli silang naghahalikan sa publiko.Nahihiya siya at tinakpan ang mukha gamit ang kanyang mga kamay, hindi makaharap sa ibang tao.Namula rin ang tenga ni Hugo sa hiya.Gayunpaman,
Tinitigan ni Hugo ang kalsada sa unahan at nagsabing, "Grabeng himala ito. Ang maliit kong pusa sa bahay, ngayon nagmamaneho na ng sasakyan. Ikaw na talaga ang susundo sa akin ‘pag lasing ako.”Napuno ng pananabik si Hillary habang iniisip iyon."Mahal, kapag alam mong iinom ka, itext mo lang sa akin ang address mo at susunduin kita.""Sige."Maayos ang pagmamaneho ni Hillary sa buong biyahe. Kapag seryoso mong pinag-aralan ang isang bagay, kahit wala kang likas na galing, hindi mabibigo ang sipag mo.Pagdating nila sa western restaurant na sinabi ni Hillary, sinubukan pa niyang humanap ng puwestong paradahan sa gilid. Pero tanghali at Sabado iyon, kaya punuan ang lahat ng parking space.Ang pinakaayaw niyang gawin ay ang mag-back parking. Sa kasamaang-palad, ang limang natitirang puwesto ay puro paatras. Napakunot ang noo niya.Napansin ni Hugo ang itsura ng kanyang asawa at alam niyang nahihirapan ito."Hillary, iparada mo lang muna ang kotse. Ako na ang bahala sa pag-atras."Biglang
Kaya kinuha ni Jackson ang kanyang cellphone at ipinadala ang lokasyon ng paradahan ni Hillary kay Hugo Gavinski.Tumunog ang cellphone ni Hugo, at agad na lumingon si Hillary, "Honey, sino 'yang nagpadala sa’yo ng mensahe?"Hindi rin alam ni Hugo, pareho silang nakatingin sa kani-kanilang cellphone.Nang makita ni Hillary na si Jackson ang avatar, tinignan niya ang chat box. “D32? Honey, anong ibig sabihin nito?”Tumingin siya sa kanyang asawang nakatabi sa kanya. Malamlam ang kanyang mga mata—halatang walang kamuwang-muwang ang babae.Biglang may naalala si Hillary. Nagliwanag ang kanyang mukha. "Ah! Alam ko na." Tapos, nagliyab ang maliit na apoy sa kanyang mga mata. "Pinadala ba niya sa’yo ang sukat ng bra ng babae?"Tiningnan ni Hugo ang dibdib ng kanyang asawa.Tiningnan din ni Hillary ang sarili niyang dibdib, tapos tumingin siya sa asawa niya. "Hintayin mo lang si Jackson. Pagbalik natin, papatayin ko 'yan!"Ang kapal ng mukha magpadala ng sukat ng bra ng ibang babae sa asawa n
Nagulat ang lalaking nagpapansin at napatigil sa kinatatayuan niya habang tinititigan ang babaeng nagsabing kasal na siya.Alam ni Hillary ang motibo ng lalaki, pero hindi na siya nag-aksaya pa ng pansin at lumipat sa isang tahimik na lugar upang hintayin ang kanyang asawa. Nakakainip ang paghihintay, pero kung para sa minamahal, palaging may halong pananabik ang puso.Nag-antay siya nang matagal. Halos lahat ng tao sa paligid ay may nakasundo na, maliban sa kanyang asawa na hindi pa lumalabas.Sa parking lot, pakiramdam ni Jackson ay may nakalimutan siya.Bigla niyang naalala. "Hala, baka si Hillary nasa regular na gate ng sunduan! Eh di ba VIP lane ang dinaanan ni Hugo? Kung sa ordinaryong exit siya naghihintay, hindi niya talaga ito mahihintay."Nahulaan na rin ni Hugo kung ano ang naalala ni Jackson.Pagkalabas niya, napansin niyang wala roon ang asawang sabik siyang sorpresahin.Kaya bumalik siya at tumungo sa ordinaryong labasan ng paliparan.At ayun na nga.Ang asawang nakatayo
Noong nakaraan, si Hugo ay palaging umiinom para malimutan ang kanyang kalungkutan. Pero sa pagkakataong ito, tsaa naman ang iniinom niya para maibsan ang pagkainip."Johanson, kung niyakap ko lang siya nang mas mahigpit noon, sana hindi nawala si Amelia, hindi rin sana mamatay si Mom, at hindi nasira ang pamilya natin."Labinlimang taon nang pinagsisisihan ni Hugo ang mga nangyari. Nawalan siya ng kapatid para sa kanyang pamangkin, at galit ang naging dahilan ng pagkamatay ng kanyang ina.Nakita niyang tila nawalan ng buhay ang kanyang ama, kaya't wala siyang mukhang maiharap dito. Kaya maaga siyang lumipat sa ibang bahay.May sarili nang pamilya ang kanyang panganay na kapatid, kaya ayaw niyang maging pabigat. Simula nang siya’y trese anyos, mag-isa na siyang nanirahan sa malamig na mansion.Alam ni Johanson na hindi kayang pagaanin ng ilang salita lang ang dinadala ng kanyang kaibigan. Walang makakaintindi ng sakit ni Hugo kundi siya lang. May iniisip silang lahat, pero walang may l
Laging mabilis lumipas ang oras kapag abala ang mga tao. Si Hillary ay nag-aaral magmaneho sa bahay at mas pinagbubutihan pa niya ito nitong mga araw na ito.Tuwing inaantok na si Jackson at halos magbanggaan na ang kanyang mga talukap, si Hillary ang siyang tumatadyak sa kanya para matulog. “Hindi ka pa ba matutulog?” tanong ni Jackson.Umiling si Hillary. “Mamaya pa.”Naniniwala naman si Jackson sa sinasabi niya. Kaya isang gabi, nagising siya para umihi at nakita niyang bukas ang ilaw ng sasakyan sa bakuran. Natakot siya at akala niya multo ang nakita niya.Nagmadali siyang bumaba at nadatnan si Hillary na nagpa-practice pa rin magmaneho mag-isa.“Ate, alas tres na ng madaling araw. Gusto mo bang pasorpresahin si Hugo na parang panda ang mata mo pag-uwi niya?”Hindi makapasok si Hillary sa paradahan kaya naiinis na siya. Sakto namang dumating si Jackson, kaya siya ang pinagbalingan ng init ng ulo.Dalawang gabi nang hindi natutulog si Hillary. Natutulog siya sa klase tuwing araw at
"Hindi ako manonood, Dad. Mag-aaral akong magmaneho."Binago ni Mr. Joaquin ang channel. Itinuro niya ang TV at sinabi, "Sige na, manood ka ng Korean drama na gusto mo. Hindi ka naming iistorbohin.”"Dad, hindi ako interesado.""Action movie na lang! Gusto mo diba ng mga bakbakan?"Inis naman na pinatay ni Hillary ang TV. "Dad, wala akong ganang manood ng mga palabas ngayon at pwede po ba ibalik mo muna ang sasakyan ko. Kailangan kong mag-practice magmaneho. Kung hindi, mawawala ang surprise ko pagbalik ng asawa ko."Nagpakita ng pag-aalala si Mr. Joaquin. "Nag-aalala ako na baka makapatay ka habang nagmamaneho.""Aba, hindi naman ako gano’n kasama."Sa huli, ayaw pa rin pumayag ni Mr. Joaquin."Ganito nalang Dad, bibigyan kita ng sampung pritong buntot ng hipon."Napasinghal si Mr. Joaquin, "Akala mo mabibili mo ako sa pagkain?""Sige na po, Dad. Pramis libre ko ‘yan lahat!”"Hay naku, Hillary!”Inangat ni Hillary ang limang daliri, "Ililibre din kita ng barbecue, isang spicy hotpot