Chapter 1

KYRA

"Kyra? Sabi na dito kita mahahanap eh,"

sabi ng isang pamilyar na tao, ibinaba ko ang librong hawak ko at tumingin sa harapan ko.

Nakita ko naman na nakapalumbaba ito habang nakangiti sa akin.

"Cruz? Anong ginagawa mo rito?" tanong ko sa kaniya habang unti-unting itinataas ang librong hawak ko.

Pinigilan niya naman iyon gamit ang isang darili niya.

"You are so formal, Kyra, we've been friends kaya since you transfered here."

Tumawa naman ito nang mahinhin.

"At saka hindi ba sabi ko sayo tawagin mo akong Val," sabi nito atsaka lumapit sa tabi ko.

Napabuntong hininga na lang ako, inayos ko ang mga gamit ko na nakakalat sa lamesa at sinalansan ito nang maayos.

"I'm sure na hindi ka pumunta rito para lang sabihin sa akin yan. What's the problem?" sabi ko dito habang nakatingin sa kaniya.

Nanatili naman siyang tahimik ng ilang segundo, para kaming nags-staring contest.

"May bagong article na ipapagawa sa iyo si Ms. Regardo, sabi rin sa akin ni prof Hidius, hanggang mamaya na lang daw ang deadline ng report natin sa Business Ethics and Social Responsibility."

I pinch the bridge of my nose, naramdaman ko naman ang haplos ng kamay ni Valentine sa likod ko.

"It's okay, I'm still here. I can help you, don't stress yourself."

By saying 'don't stress yourself' really stressed me more, hindi pa nga ako tapos sa pinapagawa ng iba naming prof, may dumagdag na naman.

"Ang hirap siguro kapag magaling ka 'no? Lahat ng pressure nasa iyo," sabi nito kaya napatingin ako sa kaniya.

Inusog niya naman ang upuan na nasa tabi ko at umupo.

"Kailangan din ma-reach mo ang expectations nila."

Umiwas naman ako ng tingin, I mean, she's not wrong, mahirap talaga kapag ikaw ang nangunguna.

"I know, mahirap talaga, pero kung sa simpleng bagay na ito susukuan mo na, paano na 'yong kinabukasan mo?"

"Hating yourself when you give your all, never believe everything you see. If you want to be successful one day, you have to pass this obstacle first."

You have to be so much stronger than you know, cause I know all of my hard works will pay off, soon.

Tumingin naman ako dito at nakita ko siya na nakangiti.

"That's the Kyra I know."

I only know Val for being a member too of the Journalism club, I didn't even know that we're friends.

I don't even think friends exist in my vocabulary but as I recall this past few months I can say we do the things that friends do.

Perhaps I could say, she does the things that friends do.

She's always on my side cheering me up, greeting me good morning every time we see each other at school.

Helping me even though I don't need sometimes her help, and much more.

"Let's head back now, shall we?" sabi ko at tumango naman siya.

Tinulungan niya akong magbuhat ng mga gamit ko papalabas ng library.

"Umm... I don't know where to start but first of all, thank you, Val," sabi ko sa kaniya habang nagpapatuloy maglakad.

"No need to thank me, Kyra, matagal na naman natin itong ginagawa, bakit kapa magt-thank you?"

"It's just-" napatigil naman ako nang pagsasalita.

I fling forward as a strong force hits my back. My research papers and books fly out of my hand.

I would have fallen face down on the ground too, if not for the strong pair of hands that held my waist and kept me steady.

"Are you okay?" rinig ko na sabi nito.

I raised my head and come eye to eye with the brightest brown eyes I have ever seen in my life.

Bumagay rin sa mukha nito ang blowout with tapered sides haircut nito.

He looks clean and sharp.

Iyong ilong nya din matangos at ang labi nito ay pink parang strawberry hmm- wait, what?

"Miss?"

I break out of my trance and straighten up.

"I-i'm fine," sabi ko at lumayo dito.

What's wrong with me? Palagi naman ako nakakikita nang guwapo pero never akong nauutal kagaya nito, nakakahiya.

Bumalik naman ako sa sarili ko ng maalala ko ang mga research papers at libro ko, nakita ko naman ito sa hindi kalayuan.

Agad ko itong kinuha, kapag may nagkulang o kaya nagkadumi ang iba roon sa research papers ko lagot ako.

Ngayon din ang deadline ng iba, sana naman ay maayos pa sila.

Pinulot ko isa-isa ang mga nagkalat na papel, napansin ko naman na pinagtitinginan na ako ng ibang estudyante dito.

Tumingin naman ako sa paligid ko kung may ibang papel pa na nakakalat, nakita ko rin na tumulong 'yong nakabangga sa akin.

Agad naman akong tumayo, chineck ko kung maayos ba at walang dumi ang mga research papers ko.

"Here," sabi nito at abot sa akin ng mga napulot nitong ibang papel, kinuha ko naman ito.

"My bad, may nawawala ba? may nasira? Sabihin mo kung meron, pagagawa ko na lang ulit."

"No need," sabi ko habang nakatingin parin sa binigay niyang papel sa akin.

I'm really trying my best to hide my distress.

Deadline na mamaya nitong research paper ko para sa thesis namin tapos nadumihan at nasira pa.

Lumapit naman sa akin si Val.

"Kyra, are you-" napatigil din siya sa pagsasalita.

Sigurado akong nakita niya ang sira at maduming research paper na pinaghirapan ko.

"Oh, is there any problem?" rinig kong sabi ng lalaking nakabangga sa akin at lumapit siya.

Kinuha niya ang mga papel sa kamay ko.

"Oh haha! Sorry. Kelan ba deadline nito?" tanong nya pero nanatili lang akong tahimik.

"Umm... mamaya na kasi deadline niyan at saka pinaghirapan rin ni Kyra yan," sagot ni Val.

"Don't worry, mapapasa mo pa naman ito. Pauulit ko na lang sa kaibigan ko tapos ipadadala sa iyo. Ano ba section mo?" sabi nito habang nakangiti.

I'm probably were just stressed because of what happened or probably it's because of the arrogant smile on his face that ticked me off.

I really can't take this anymore.

"Excuse me but I never accept any work from other people and for your information, I worked so hard for this papers tas sasabihin mo don't worry? If you are used to that kind of moves then make me different, cause I'm not."

The time and effort that I spend just to finish and make it perfect was priceless.

I badly wanted to cry but I have to stop myself. He even manages to give me a lopsided smile, I really hate to admit but he really looks cute when he did that- okay what?

"Miss, I'm helping you the way I can, ikaw lang talaga choosy," sabi nito sa akin, okay forget he was cute.

There is one thing that i hated the most about someone, it was arrogance.

"Choosy? Kapal naman ng mukha mo."

kinuha ko ang papel na hawak nito.

"Ganiyan pala 'yong tulong sa inyo? Salamat na lang sa wala," sabi ko at tumalikod sa kanya.

Kinuha ko ang kamay ni Val, akmang aalis na kami ng hawakan niya ang braso ko.

"Look, sorry okay? I didn't mean to bump you earlier, malay ko ba na nakaharang ka sa dadaanan ko, so let me help you."

"Help me? No need, labag pa ata sa kalooban mo iyan. Mapapalitan mo siguro 'yong gawa kong research paper pero hindi mo mapapalitan kung gaano ko ginugol at pinaghirapan kung paano gawin iyon."

"That simple paper is priceless cause I worked hard for it!" I said and I free my arm from his hold, I turn away from him to leave.

"Kyra?" rinig kong sabi ni Val pero hindi ko ito pinansin.

I already walked few steps, I know I already said my piece but I was still boiling in anger.

I hate arrogant guys.

Pagkabalik namin sa classroom ay puro bulungan ang nadatnan namin, kasing bilis ata ni Flash ang balita dito sa school eh.

Pinabayaan ko lang kung ano ang mga narinig ko at umupo sa upuan ko.

"My, my Kyra, we didn't know you were into a basketball player," sabi ng isa kong kaklase.

Napabuntong hininga na lang ako, kinuha ko ang research paper ko na sira at binuksan ang laptop ko.

Baka puwede ko pang paki-usapan yung prof ko na i-extend ang deadline nito.

At saka ayoko din marinig yung mga chismis na sasabihin ng mga rich kid kong kaklase na spoiled.

"Oh? Ms. Scholar is into a basketball player? Akala ko puro libro lang siya eh," sabi ng isa ko pang kaklase at ang iba sa kanila ay nakitawa na rin.

"Oy! Tumigil nga kayo sa chismis nyo na 'yan, wala naman kayong alam sa nangyari." awat ni Val sa mga kaklase namin.

Kahit na ano pa ang awat niya sa kanila, kung gusto nilang sumira ng image ng isang tao, gagawin nila.

"We, stop? Bakit sino ka ba? At saka bakit mo pinagtatanggol si Kyra eh hindi ba naando'n

kadin naman? Kita mo kung paano sila naglandian," sabi nito, napatingin naman ako sa kamay ni Val at nakakuyom ito.

Binaling ko naman ang tingin ko sa laptop ko.

"What's your name again?" tanong ko dito pero hindi ko binaling ang tingin sa kanila at patuloy lang sa pagt-type.

"Who? Me?"

"Hindi 'yong pinto, tinatanong ko kung ano pangalan nung pinto," sabi ko dito narinig ko naman na may nagtawanan ng kaunti.

"What did you-" tumigil naman ito, kaya napatigil din ako sa pagt-type.

"Mosana is my name, why? Do you have any problem with that?" sabi nito kaya napatingin ako sa kaniya, siya pala 'yong pumigil doon sa isang babae.

Ang buhok nito na medyo curly ay hanggang balikat, hindi gaanong bilugan ang mata, matangos ang ilong at makapal na labi.

Bumalik naman ako sa pagt-type sa laptop ko.

"Oh... nothing, I thought your name is G****e cause you act like you know everything." bara ko sa kaniya, 'yong kaninang tawanan ngayon naging bulungan na.

"You library girl-" lalapit na sana ito sa akin ng bumukas ang pinto.

"Excuse me, naandito po ba si Kyra Valencia?" sabi ng isang estudyante.

Agad akong tumayo.

"I'm here,"

ani ko kaya napatingin siya sa akin.

"Ipinapatawag ka ni Ms.Regardo, sumama ka sa akin," sabi nito, wala naman akong nagawa kung hindi sumunod sa kaniya.

"Don't worry Kyra, ako nang bahala sa laptop mo," sabi sa akin ni Val, tumango na lang ako at nag thank you.

Sinundan ko ang nasa harapan ko, bakit kaya ako pinatawag ni Ms.Regardo?

Tungkol kaya ito roon sa panibagong article?

"Umm... excuse me, alam mo ba kung bakit ako pinatawag ni Ms.Regardo?" tanong ko dito habang patuloy kaming naglalakad.

"Sorry hindi eh, napag-utusan lang ako," sabi nito at tumigil.

Naandito kami ngayon sa tapat ng office nya.

"Pasok ka na, naghihintay si Ms. sa iyo," sabi nito sa akin habang nakangiti.

Nag thank you naman ako dito, nang makaalis siya ay pinagmasdan ko muna 'yong pinto.

May nakalagay sa taas nito na rectangular frame at nakalagay doon ang pangalan ni Ma'am.

Empress C. Regardo

Maganda pala first name ni ma'am, bagay rin siyang tawaging 'Ms.Em' kung tutuusin.

Kumatok muna ako sa pinto bago tuluyang pumasok sa loob.

Pagkapasok ko sa loob ay dumampi agad sa balat ko ang malamig na hangin, mas malamig pa sa classroom namin.

Nakita ko naman si Ms.Regardo na nakaupo sa upuan niya at may ginagawa sa laptop nito.

"Goodmorning po ma'am, pinapatawag nyo raw po ako?" magalang na sabi ko dito.

Agad naman siyang napatigil sa pagt-type at tumingin sa akin.

Ngayon ko lang nakita ng malapitan ang mukha ni mam, hindi naman siya gano'n katanda siguro mga nasa mid 20's gano'n ang edad nito.

Bumagay sa itsura niya ang mahaba nitong buhok na hanggang bewang niya.

Gano'n din ang brown na kulay ng mata nito, matangos din ang ilong, medyo makapal ang kilay pero bagay naman sa kaniya at manipis na labi.

Tinanggal naman nito ang suot niyang salamin.

"Ah... You must be Kyra Valencia. Take a sit," sabi nito at turo sa upuan, tinanguan ko lang ito at umupo.

Kinuha niya naman ang ipit sa kamay niya at nag pony tail.

"Mam? Bakit niyo po ako ipinatawag? May problema po ba?" agad na tanong ko dito pagka-upo ko.

"No, no, there's nothing wrong. Hindi ba sinabi sa iyo ni Cruz kung bakit kita pinatawag?"

"Sinabi po ni Val, Ms."

"Okay kung gano'n, since kasali ka sa journalism club and you ace at writing naman. Your next article will be so easy for you, kaya mo naman magsulat ng sport diba?" sabi nito at tumango ako.

Bigla naman bumilis ang tibok ng puso ko.

"Good, I heard that the basketball guy players are quite an amicable bunch, especially their team captain so I think interviewing them is should be a breeze. You should write a lot about them," sabi ni mam at may kinuha sa drawer niya, ibinigay niya naman agad ito sa akin.

Para akong binuhusan nang malamig na tubig.

"You have got to be kidding me."

-

-

-

To be continued...