Goodbye 03

Naalimpungatan si Andro at nagising dahil medyo masakit na ang sinag ng araw na tumatama sa mukha niya. Bakit nga ba nakalimutan niyang ibaba ang kurtina? Or better yet, papalitan na lang kaya niya ang glass window ng condo niya? Natutuwa siya sa glass window na 'yon dahil tanaw niya ang metro, at talagang maganda ang view dahil sa city lights 'pag gabi. 

Pero nakakainis dahil tagusan ang sinag ng araw sa bintanang 'yon. Right. Tatawagan niya na lang si Flint o kaya si David mamaya at magtatanong kung may kilala silang arkitekto para mapalitan na ang istorbong bintanang panira ng tulog niya.

Alam niyang kahit na inaantok pa siya ay hindi na siya makakatulog pa, kaya bumangon na siya para maghilamos. Bago pa man siya makapunta ng banyo ay narinig niyang may kumatok sa pinto ng unit niya. Napakunot ang noo niya dahil bukod pala sa istorbong bintana ay mayroon ding istorbong taong dumalaw sa kaniya ngayon. Sino naman kaya iyon?

Pinagbuksan niya na ng pinto kung sinuman ang istorbong iyon at nabungaran niya ang isang babaeng nagde-deliver yata dahil sa suot nitong uniporme.

"G-Good morning, Sir! Delivery po."

Nakatingin sa kaniya ang babae at napansin niyang napakagat pa ito sa labi. Bahagyang namula ang pisngi nito at hindi man lang ito nakaramdam ng hiya na pinagmamasdan siya nito. Ayaw niya talaga sa mga taong tumititig sa kaniya kaya hindi niya itinago ang pagkakunot ng noo niya kahit na noong nagpasalamat siya at tinanggap ang delivery raw nito sa kaniya.

Pagkasara niya ng pinto ay bahagyang narinig niya pa ang impit na tili ng delivery girl na 'yon. Mga babae nga naman. Kita namang medyo inis siya rito pero nagawa pa ring tumili? Napailing na lang siya dahil hindi naman bago ang ganoong scenario sa kaniya, pero hindi niya pa rin mapigilang mainis.

Iisipin niya sana kung sino ang nagpadala ng mga pagkaing iyon nang mag-vibrate ang cellphone niya. Kinuha niya na 'yon at agad bumungad sa kaniya ang mensahe ni Adrienne.

"Good morning, my love! Natanggap mo na ba 'yong pinadala kong almusal? Tosilog 'yan at sinamahan ko na rin ng ensaymada with extra cheese. Mayroon ding kape. Hindi na ako nagpadala ng gamot pampawala ng hangover dahil hindi ako fanatic ng mga gamot. I would bet my newly polished nails na matagal na mula nang makakain ka ng tosilog na 'yan. Syempre. Ako lang naman ang nakakaalam kung saan 'yan nabibili. Kaya eat well, ha. At pag-isipan mo ang mga sinabi ko kagabi. I'll be waiting for your yes. Hindi ka naman talo 'cause you'll be spending a 50-day vacation with me, the ever so gorgeous Rienne who loves you so much. Sige na. Kumain ka na, okay? I love you, love!"

Napailing na lang si Andro dahil sa haba ng message sa kaniya ni Adrienne. Lagi na lang itong ganito. Pakiramdam niya nga ay may masugid siyang manliligaw sa loob ng mahigit isang dekada. Kahit anong taboy niya kasi rito, hindi ito nagpapatinag. Immune na nga yata ang babaeng 'yon sa mga sinasabi niya rito.

Pero hindi niya mapigilang mapangiti nang tingnan niya ang mga pagkaing ipinadala nito para sa kaniya. Kilalang-kilala talaga siya nito. Kung kanina ay bad trip siya dahil naistorbo ng araw ang tulog niya, ngayon ay nabuhayan na siya nang maamoy niya ang tosilog na ipinadala sa kaniya ni Adrienne. Walang duda. Ito ang paborito niyang tosilog at ensaymada!

Isinalin niya na iyon sa plato at nagsimula nang kumain. Saan nga kaya nabibili ito ng babaeng 'yon? Kahit kasi anong gawin niya ay ayaw sabihin sa kaniya ni Adrienne kung saan nabibili iyon. Kapag daw kasi nalaman niya, mawawalan na ito nang silbi dahil hindi na nito magagawa ang honor na padalhan siya ng almusal. Kaya hinayaan niya na lang. May kakaiba kasi sa tocilog na 'yon. Tinanong niya na rin sa kaibigan niyang chef kung ano ang sikreto ng tosilog na 'yon. Pinagaya na nga rin niya. Pero walang makakuha ng timpla ng tocino.

Habang kumakain ay naalala niya ang babaeng nagpadala ng mga almusal na ito sa kaniya. Nag-type siya ng message at ipinadala rito. Hindi naman niya mapigilang alalahanin ang mga sinabi sa kaniya nito kagabi.

***

Dinala siya ni Adrienne sa coffee shop ni Jacob. Ngayon ay hinihintay niyang sabihin ng babae kung ano ang rason nito sa sinasabi nitong 50-day vacation daw. Sa totoo lang ay duda siya rito. Para sa isang babaeng habol nang habol sa kaniya, talagang mapapaisip siya kung totoo nga ang sinasabi nitong tatantanan na siya nito tapos ng 50 days. Isinumpa na rin nitong magkaka-pimples ito kung hindi ito tutupad sa usapan. 

Dahil doon ay binigyan niya na ito ng benefit of the doubt. Alam niyang bangungot sa babaeng 'to kung magka-pimples man, at dahil sobrang mapaniwalain ng babaeng 'to sa mga sumpa-sumpa na 'yan, alam niyang baka nga this time ay tuparin na ng babae ang sinasabing tatantanan na siya nito. Pero kailangan niya pa ring marinig ang rason.

Narinig niyang nagpakawala ito nang malalim na hininga, at tiningnan siya nito nang mata sa mata.

"Yes. I have been loving you for more than a decade. But I am starting to get tired too. I love you, but it's about time to stop chasing you, to stop acting like you are mine. That is one of the reasons. But my main reason as to why I am finally leaving you . . .”

Tiningnan niya ang ilong nito. Hindi niya alam kung aware ang babaeng ito, pero sa tagal ng panahong kilala niya ito at sunod nang sunod sa kaniya, nalaman niya na kung kailan ito nag sisinungaling. Kapag nagsisinungaling kasi si Adrienne, she crinkles her nose. Pero sa mga oras na 'yon, hindi ginawa ng babae 'yon. Kaya mukhang hindi nga ito nagsisinungaling. Ibinalik niya ang tingin sa mga mata nito, at base sa nakikita niya, mukhang ang daming gustong sabihin nito sa kaniya.

". . . is because I am sick, Andro."

Muli ay ibinalik ni Andro ang atensyon sa ilong ni Adrienne. Hindi talaga ito nagsisinungaling. Nang tatanungin niya na dapat kung ano ang sakit nito ay nagsalita itong muli.

"I'm sick. I have leukemia."

Napakunot ang noo niya dahil doon. Unti-unti ay may nararamdamang kakaiba si Andro sa puso niya. Uusisain niya na dapat ang tungkol doon when she crinkled her nose.

"Andro, you are supposed to say, 'No! You're 18. You're perfect!' Ano ba. Nicholas Sparks' 'A walk to remember', remember? Sinakyan mo na sana ang trip ko."

Tiningan niya ito nang blangko. Kailan niya ba ito nakausap nang matino? Akala niya, seryoso na ito. Pero isinisingit pa rin nito ang mga kabaliwan. Ganito ba talaga ang mga babae?

"You watch too much movies, Adrienne. So, kung wala ka namang magandang rason, I won't spend 50 days with you."

Kitang-kita niya kung paanong nag-iba ang itsura ng babaeng kaharap niya. She unconsciously scratched her right ear, a sign that she is hiding something at nagdadalawang-isip ito kung sasabihin sa kaniya ang rason o hindi. Don't get him wrong. Mahilig lang talaga siyang mag-obserba ng mga kinikilos ng mga tao at nagkataong laging nakabuntot sa kaniya ang babaeng 'to kaya nalaman niya na rin ang mga gawi nito and the reasons behind all those.

"Ito naman. Masyadong serious. Pero iyon nga. Ang reason ko ay dahil pagod na rin ako. I finally realized that I should stop chasing you. Too many times, I went overboard dahil sa pagbakuran ko sa 'yo. I ruined your countless dates and acted like a spoiled brat, like you are mine. I realized that what I am doing isn't right. It's destructive love and ayaw ko na. Hindi ko sinasabing I'll stop loving you. Pero I'll stop following you around. I realized that this ever so gorgeous Rienne should stop bothering you. And it's true that I am sick."

Huminto ito sa pagsasalita at tiningnan siya nito sa mga mata. Muli ay tiningnan niya kung nag-crinkle ang ilong nito, pero hindi.

"I am sick of being that woman who practically throws myself at you. Mahigit isang dekada na. Oras na para huminto na ako. But of course, saying goodbye to you is not easy. Halos kalahati ng buhay ko, I spent sa kakahabol sa iyo. That's why to say goodbye, for me to be able to turn my back to you, nakikiusap ako sa iyong pagbigyan mo ako. Spend a 50-day vacation with me. Alam kong hindi mo problema ang pera. Buti since ako ang nag-aya, it's all on me. Please, Andro. I just love you so much kaya I want to spend the last 50 days with you. Isipin mo na lang na parang treat mo 'yon sa no. 1 fan mo which is me, the ever so gorgeous Rienne."

He watched her face carefully. Sobrang seryoso nito. Nangungusap din ang mga mata ni Adrienne, at hindi niya alam kung nag-te-telepathy ito pero parang nakakarating sa kaniya ang mensaheng seryoso talaga ito sa mga sinasabi nito. Pero dahil hindi naman niya ugaling magpadalos-dalos ng desisyon, nagbigay na lang siya ng maikling sagot dito.

"I'll think about it."

***

Iyon lang ang isinagot niya sa dami ng sinabi nito kagabi, but he saw the faint hope and happiness in her eyes. Ganoon na ba siyang kamahal nito at parang maiiyak pa ito kagabi nang sabihin niyang pag-iisipan niya ang mga sinabi nito? Malala na talaga ang tama sa kaniya ni Adrienne.

Naputol ang pag-iisip niya sa babae nang may matanggap siyang tawag. Humigpit ang hawak niya sa kutsara at tinidor at napakunot ang noo niya. Nagpapakawala na rin siya nang malalim na hininga habang nakatingin pa rin sa caller ID. Uminom muna siya ng kape para kumalma kahit paano bago sagutin ang unwelcome na tawag ng taong iyon.

"What took you so long to answer? May kasama ka na naman bang babae ngayon? You are such a shame, Yvandro!"

Tumaas ang sulok ng labi niya at naiyukom niya rin ang mga kamao niya. Kahit kailan talaga, tamang-hinala ito. Pero hindi siya magpapaliwanag. Ang isang katulad ng taong ito ay hindi deserving ng paliwanag mula sa kaniya. Hindi rin naman kasi maniniwala ito, so why bother?

"And what do you want?"

Sa kabilang linya ay rinig na rinig niya ang malalalim na hininga nito. Samantalang si Andro ay nakatingin pa rin nang diretso habang nakayukom ang kamao. Buti na lang at hindi niya ito personal na kausap. Mas masisira lang ang araw niya.

"Akala mo ba hindi makakarating sa akin ang balitang sinuntok mo ang anak ng congressman?! At para saan? Gumawa ka ng eksena para sa isang parausang babae lang! Yvandro, I am warning you. Tone down your bullshits. Huwag mo akong ipahiya. You are such a shame! Nagkalat ka sa America, and now, nagkakalat ka rito? Yvandro, ayusin mo ang sarili mo. Ayaw kong magkaroon ng issue lalo na ngayong panahon ng kampanya. I don't care wherever you go. Umalis ka muna rito sa Metro at huwag na huwag kang gagawa ng kahit na ano to taint my name! Mahiya ka naman!"

Sa dami ng sinabi ng kausap niya ay napahikab na lang si Andro. Hindi niya mapigilang ma-satisfy. Hindi naman niya alam na anak pala ng congressman iyong sinuntok niya nang gabing 'yon. Pero talaga nga namang umaayon sa kaniya ang tadhana.

"Noong nasa America ako, you told me to come home here in the Metro. Nang nandito na ako, you are telling me to get lost. Be decisive, old man. Ganiyan ba talaga kapag stressed sa mga kasinungalingang sinasabi sa kampanya? Hindi makapag-decide?"

Hindi siya nakikita ng kausap niya ngayon pero ngumiti pa rin siya nang nakakaloko. Naririnig niya kasi ang lalim ng hiningang pinapakawalan ng kausap.

"Pinauwi kita dahil akala ko, magkakaroon ka ng silbi sa kampanya. Pero ngayong nanggugulo ka lang, umalis ka. Wala akong pakialam kung saan ka magpunta. Just get lost. Huwag mong dungisan ang pangalan ko at baka makalimutan kong anak kita."

Doon na tuluyang napatawa nang pagak si Andro. Medyo okay na sana e. But the last line that he said? Seriously?

"Para namang bago 'yan. Talaga namang nakalimutan mong anak mo ako. If you won't say anything else na relevant, I'll hung up now. Don't worry, old man. Your 'son' will get lost para hindi makasagabal sa 'kampanya' mo. I don't have the audacity to ruin your mighty surname, dahil kahit ako, ayaw ko rin namang dalhin ang apelyido mo."

Bago pa makasagot ang ama sa kabilang linya ay ibinaba na ni Andro ang tawag. His father is really doing great at ruining his mood. He bosses him around like he has been a great father. Buti na lang ay may kaunti pa siyang paggalang dahil asawa ito ng mommy niya at nabuo siya dahil sa semilya rin nito kaya kahit paano ay sumusunod pa rin siya.

Now he wants him to get lost para maging smooth sailing ang kampanya at pang-uuto nito sa mga botante. Kung kailan naman nag-eenjoy siya sa night life sa Metro, saka naman nangyari 'to.

He was brought out of his reverie and deep thoughts when his phone vibrated once again. Bumungad sa kaniya ang mensahe ni Adrienne at tinatanong nito kung napag-isipan niya na ba ang alok nitong bakasyon. Duda pa rin siya dahil baka may hidden agenda ito. Pero malalaman niya naman siguro kung may binabalak ito.

His father told him to get lost. And even if it's risky, for now, he'll agree to get lost with Adrienne. Mas okay nang pumunta sa kung saan man kasama ang babaeng patay na patay sa kaniya kaysa manatili sa Metro at paulit-ulit na ipagtabuyan ulit palayo ng sariling ama.

He'd rather spend a 50-day vacation with a cunning woman than lock himself up in this condo. Besides, it's a win-win situation for him. He'll be free from the prying eye of his controlling father, and after 50 days, makakalaya naman siya sa babaeng mahigit isang dekada nang sunod nang sunod sa kaniya.

That is if she doesn't have a hidden agenda during this so called vacation, of course.