Nakatulala lamang si Angela sa kawalan, siya ay parang naguguluhan sa mga pangyayari. Wala siyang oras para mag-react bago niya nakita si Mateo Alacoste na nakangiti sa kanila, "Fashion magazine? Umupo kayo."
"Angela, anong iniisip mo? Wag kang shunga-shunga dyan!" Hindi siya nakapag-isip hanggang sa siniko siya ni Jenny sa tabi niya, at doon siya bumalik sa katotohanan at umupo sa sofa kasama si Jenny at ang iba pa. Dahan-dahang inilipat ni Mateo ang kanyang wheelchair sa harapan nila. Excited na nagtanong si Jenny, "Mr. Alacoste, pwede na bang magsimula?" "Yes, please." Nanatiling malamig ang tono ni Mateo, hindi man lang siya tumingin kay Angela, parang hindi sila nagkakilala. Pakiramdam ni Angela ay bumilis ang tibok ng kanyang puso. Ito na ba talaga ang aking bagong kasal na asawa, si Mateo? Ang malamig niyang kilos ay nagbigay ng duda sa kanya kung ang kaakit-akit na lalaking kilala niya ay nakatago sa likod ng seryosong anyo na ito. Hindi niya maalis ang pakiramdam na parang sinadyang ilayo ni Mateo ang kanyang sarili sa kanya. "Um... Mr. Alacoste, napaka-misteryosong tao mo, halos walang nakakaalam ng background mo," sabi ni Jenny, naluluha sa hiya. Tumingin siya kay Angela bago nagpatuloy, "Maaari mo bang ikuwento sa amin ang tungkol sa iyong sarili?" "Mateo Alacoste." Ang dalawang eleganteng salita ay umabot mula sa kanyang mga labi, nagdulot ng pagkalumbay kay Angela. Ito na talaga siya. Ang asawa kong si Mateo. "Mateo, ang ganda ng pangalan mo," nakangiting saad ni Cheiy. "Nextly, gusto naming magtanong ng mga ilang katanungan." Agad na tumingin si Chiey kay Angela, ngunit si Angela ay nakatulala pa rin kay Mateo, nawawala sa kanyang mga iniisip. Sa desperadong pagtatangkang ibalik siya sa kasalukuyan, sinuko siya ni Cheiy sa gilid. "Ay!" sigaw ni Angela, sa wakas ay nagising. Halos nakalimutan niya ang tungkol sa interbyu! Mag-focus, Angela! Ang layunin ngayon ay siya ang manguna sa interbyu habang si Jenny at Chiey ay nagsusulat ng mga tala. Nilinis niya ang kanyang lalamunan, pinilit ang kanyang sarili na maging propesyonal. "Mr. Alacoste, maaari ko bang itanong kung sa Makati ka ba talaga nakatira eversince?" "Oo, siguro." Ang kalmadong tono ni Mateo ay kabaligtaran sa mabilis na tibok ng puso ni Angela. "Ipinanganak ako sa Makati pero lumipat ako sa Amerika nung bata pa." Habang sinusulat ang kanyang mga salita, nakaramdam si Angela ng kakaibang halong pagkabigla at kahihiyan. Narito ang kanyang asawa, ang lalaking pinakasalan niya sa isang mabilis na kasal at kahihiyan, at wala siyang kaalam-alam sa simpleng katotohanang ito tungkol sa kanya. Bumalik ka sa katotohanan, Angela! Pinilit niyang itaboy ang kanyang mga pagdududa at nagpatuloy sa mga katanungang inihanda niya. Ang interbyu ay maayos na nagpatuloy. Kahit na si Mateo ay malamig at aloof, nakipagtulungan siya at nagbigay ng liwanag sa mga tsismis tungkol sa kanya, na naging mas approachable kaysa sa inaasahan niya. Habang patuloy silang nag-iinterbyu, unti-unting nakalimutan ni Angela na ang lalaking nasa tapat niya ay ang kanyang asawa. Ngunit nang mahulog ang kanyang mga mata sa susunod na tanong, bigla siyang napatigil at napalakas ang katahimikan sa kwarto. "Angela, ano bang nangyayari sayo?" Si Jenny na tila ba naiirita na, ang kanyang matalas na mata ay nahuli ang pagyuko ni Angela. Napabuntong hininga si Angela, ang isip niya ay nag-iisip na bumalik sa kasalukuyan. "Pasensya na, Mr. Alacoste!" pasensya niyang sabi, pinilit na lamang niyang ngumiti. “Medyo personal ang tanong na ito, pero naniniwala akong maraming mga babaeng mambabasa ang magiging interesado.” Kinuha niya ang isang malalim na hininga, sinisikap na kontrolin ang tibok ng kanyang puso, at nagtanong, "Excuse me... single ka ba?" Sa sandaling lumabas ang tanong na iyon sa kanyang bibig, gusto niyang sipain ang sarili. Anong kalokohan ito! Alam niya sa sarili na alam niya kung single ba si Mateo. Pero sa tabi niya sina Jenny at Cheiy, hindi niya maiiwasang magtanong. Tumingin si Angela kay Mateo, na parang nag-isip tungkol sa kanyang tanong. Ngumiti ba siya? Hindi, tiyak na imahinasyon lamang niya iyon. "Ang tanong na ito..." Mabilis na nagsalita si Mateo, ang tono niya ay may halong pang-aasar, "Ano sa tingin mo, Miss Reporter?"Pagkasabi ni Angela ng mga salitang iyon, isang mapait na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi. “Ano pa bang saysay ng pag-uusap na ’to? Tapos na ang lahat, wala na tayong dapat pag-usapan.”Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumalikod siya at naglakad palayo. Ayaw na niyang patulan ang anumang argumento kay George.Ngunit hindi inaasahan ni Angela ang sumunod na nangyari. Agad siyang hinabol ni George at mahigpit na hinawakan ang kanyang pulso.“Angela, bakit wala ka nang gustong sabihin?” Ang boses ni George ay puno ng damdamin. Ang titig niya ay nagmamatyag, tila nagbabakasakaling mabasa ang damdamin ni Angela. “Kung kaya mong harangin ang saksak na ’yon para sa akin, hindi ako naniniwala na nakalimutan mo na ako sa puso mo!”Bahagyang nanginig ang katawan ni Angela. Ngunit pilit niyang pinatatag ang kanyang sarili. Tumitig siya kay George, pilit na pinapakalma ang sariling damdamin.Ang mga mata ni George ay puno ng pangungulila at pagsisisi. Hindi niya maitago ang emosyon na parang
Dahil sa sobra-sobrang emotions na nararamdam ni George, hindi niya napansin na sugatan pa si Angela. Nasaktan niya ito nang medyo malakas ang tapik niya, kaya bigla na lang napangiwi ang mukha ni Angela at namutla sa sakit.Nang makita ni George ang maputlang mukha ni Angela, tila natauhan siya at dali-daling binitiwan ang kamay nito.“Pasensya na, nakalimutan kong sugatan ka pa,” ani George, halatang nag-aalala.Si Angela naman, unti-unting kumalma mula sa pagkabigla. Napansin niya ang mga usisero’t usiserang mata ng mga tao sa paligid, kaya mahina niyang sinabi kay George,“Kung may sasabihin ka, sa opisina na lang natin pag-usapan.”Napagtanto rin ni George na masyado siyang naging padalos-dalos. Tumango siya at inakay si Angela papunta sa kanyang opisina. Isa-isa silang pumasok, at pagkapasok nila, agad na nagkagulo ang buong opisina.“Grabe! Anong nangyari doon? Para akong nanood ng eksena sa isang teleserye!” bulalas ng isang empleyado. “So totoo pala yung chismis dati? Si Ange
Gusto sanang lapitan ni Aunt Selene si Angela upang gamutin ang kanyang sugat, ngunit tumanggi si Angela dahil natatakot siyang makita nito ang pamumugto ng kanyang mga mata. Sa halip, basta na lang niyang nilapatan ng gamot ang sugat niya kahit hindi maayos.Kinabukasan, nagising si Angela sa madaling araw. Napatingin siya sa kabilang bahagi ng kama—walang tao. Ang kawalan ni Mateo sa tabi niya ay tila ba nag-iwan din ng puwang sa kanyang puso.“Nakakainis,” bulong niya sa sarili habang pinapalo ang pisngi niya upang gisingin ang sarili.Pakiramdam niya ay napakahina niya. Matapos ang paghihiwalay nila ni George dalawang taon na ang nakalipas, nangako siya sa sarili na hindi na niya hahayaang masaktan ulit ang puso niya. Sa halip, magpapakasal siya sa isang taong makapagbibigay ng seguridad at hindi na muling magmamahal nang ganito kalalim. Ngunit eto siya ngayon, muling naliligaw.“Hindi puwede,” mariin niyang sinabi sa sarili.“Hinding-hindi na.”Sa mabilis na desisyon, tumayo siya
Her voice became softer and softer hanggang halos wala nang marinig.Alam ni Angela kung gaano kalabo ang naging palusot niya. Para siyang magnanakaw na nahuli sa akto. Hindi siya makapaniwala na magagawa niya ang ganoong bagay—pakialaman ang pagmamay-ari ng iba.Si Mateo, na kanina’y nanonood lang sa kanya habang namumutla siya, ay napansin ang biglang sakit sa kanyang dibdib.Ano ba naman ‘to? tanong niya sa sarili. Masyado bang matalas ang tono niya kanina kaya natakot si Angela?Ayaw niya sanang maging masungit sa kanya, pero ang eksena kanina—kung saan muntik nang mabasag ang kwintas—ay hindi maalis sa isip niya.Napakahalaga ng kwintas na iyon. Kung nasira nga iyon kanina…Ayaw na niyang isipin pa.Napansin niyang masama na ang pakikitungo niya kay Angela mula pa noong umpisa. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili kaya tumayo siya at naglakad patungo sa closet. Kinuha niya ang polo na isusuot niya para sa trabaho. “May aasikasuhin lang ako sa kumpanya. Maaga ka nang matulog,” mal
Ang bawat bahagi ng kuwintas ay perpekto, maliban sa isang bahagi na tila inukit ng iba. Medyo magaspang ang pagkakagawa, ngunit malinaw pa rin ang pagkakaukit ng isang salita—“Jade.”Jade…Biglang pumasok sa isipan ni Angela ang sinabi noon ni Don Alacoste—“Ilang taon na ang lumipas. Simula nang mamatay si Jade, inakala kong hindi na ulit magmamahal si Mateo.”Puwede bang sa babaeng ito galing ang kuwintas?Sino ba siya? Ex-girlfriend ni Mateo? At nasaan na siya ngayon?Sa ilalim ng anino ng kuryosidad, hindi naiwasan ni Angela na kuhanin ang mga litrato sa loob ng drawer.Sa sandaling makita niya ang mga ito, tila huminto ang mundo niya.Sa larawan, may isang lalaki at babae na parehong bata pa, mukhang nasa edad disiotso.Madaling nakilala ni Angela ang lalaki—si Mateo.Pero hindi ito ang Mateo na seryoso at misteryoso ngayon. Ang Mateo sa litrato ay mas bata, mas palaban ang itsura, ngunit nandoon pa rin ang nakakabighaning mga mata.Kung ang kasalukuyang Mateo ay parang isang ta
Habang namumula ang pisngi ni Angela, napansin ni Mateo na tila mas lalong gumanda ito sa kanyang paningin. Napangisi siya at bahagyang tinaas ang kilay, “Alin kaya doon ang gusto mong pag-usapan?”Hindi makatingin nang diretso si Angela, at halos mabulol sa pagsagot, “Yung… yung sinabi mong ikaw ang… gumagalaw.” Habang nagiging mas mahina ang boses niya, tila gusto na niyang magtago sa ilalim ng lupa.Natawa si Mateo at gamit ang daliri, marahan niyang itinulak pataas ang baba ni Angela upang magtama ang kanilang mga mata. “Hindi ako nagsisinungaling. Dapat nga naman akong gumalaw… O baka gusto mong subukan ngayon?”“Hindi! Hindi na kailangan!” Tulad ng isang nahuling daga, bigla na lamang tumalon si Angela, umiwas ng tingin, at nagmamadaling tumakbo papunta sa kabinet. “A-ano… Maliligo muna ako!”Hindi na siya naghintay ng sagot at sinunggaban ang tuwalya gamit ang kaliwang kamay bago tuluyang tumakbo papasok ng banyo, tila tumatakas.Sa loob ng banyo, nakatingin si Angela sa kanyan