Chapter 7: Will it work?

Sa mga sandaling ito, hindi na nag-aksaya ng oras si Angela. Umiwas siya ng tumingin kay Mateo, mabilis siyang nagtungo sa banyo.

Pagkasara ng pinto, ramdam pa rin niya ang bilis ng tibok ng puso niya. Ang lapit na kanina... halos…

Nag-alala si Angela sa inisip niya, pero saglit din siyang napatigil. Siya at si Mateo ay mag-asawa na—kahit ano pang mangyari, tila wala naman itong mali. Pero, bakit nga ba siya tumakas nang ganoon kabilis?

Na-frustrate siya nang kaunti, pero naalala ang titig ni Mateo kanina, kaya’t kinilabutan siya nang kaunti.

Sa anumang kaso, pangatlong beses pa lang naman niya itong nakikita. Hindi pa rin siya handa sa mga nangyari.

Ngunit, naisip din niya ang mga biro ng mga kasama sa opisina. Sa naging reaksyon ni Mateo kanina, mukhang hindi naman naapektuhan ng kapansanan ang aspetong iyon.

Napatingin siya sa salamin, tila tinutuya ang sarili. Ano bang iniisip mo, Angela! Bakit mo pinapansin kung okay si Mateo sa ganoong bagay? Nagpakasal ka lang naman para sa permiso sa tirahan sa Makati, di ba? Bakit mo pa inaalala ang mga ito?

Pero... may isang bagay na medyo nakakapagtaka.

Kanina, nang mahulog siya kay Mateo, nadama niyang ang mga binti nito ay hindi man lang payat, taliwas sa iniisip niyang dapat sana’y nangayayat na dahil hindi ginagamit. Parang hindi naman siya disabled...

Nasa kalagitnaan siya ng pag-iisip nang may kumatok sa pintuan ng banyo. Natigilan siya at napatayo.

"Ano yun?" tanong niya.

"Buksan mo ang pinto," sabi ni Mateo sa labas, mababa at mahinahon ang boses.

Nag-palpitate ang puso niya. Ano bang pakay ni Mateo?

Nang hindi siya sumagot agad, muli itong nagsalita, "May nakalimutan ka."

Naputol ang mga naiisip niya. Pagkatapos ng ilang sandali, dahan-dahan niyang binuksan ng kaunti ang pinto.

Mabilis na inabot ni Mateo ang isang malambot at puting towel.

Napaatras si Angela, "ito ba ang hinahanap mo kanina?" tanong ni Mateo na may konting ngiti sa tono niya, dahilan para uminit ang pisngi ni Angela.

"Salamat," agad niyang sabi bago isinarado ang pinto.

Pagkatapos niyang magpunas at magbihis ng pajama, lumabas siya ng banyo at nakitang naka-pajama na rin si Mateo, nakaupo sa kama at abala sa laptop.

Nagtataka siya. Inisip niyang dahil may kapansanan ito, may mga tagapag-alaga sana. Pero sa bahay, si Uncle Jed at si Aunt Selene lang ang kasama nito.

Gusto na sana niyang magtanong, pero hindi rin naman kailangan ng pormal na paliwanag. Tumuloy siya sa kama at nagsimulang mag-ayos ng mga gamit para sa trabaho kinabukasan. Sa pag-ayos, nakita niya ang simpleng singsing na binili niya noon.

Nang bilhin niya iyon, hindi niya alam na si Mateo pala ay isang bilyonaryo, kaya simpleng design lang ang napili niya. Ngayon, parang hindi bagay iyon kay Mateo. Napatingin siya sa kanya, pero abala ito sa trabaho, kaya inilagay na lang niya ang singsing sa bag niya.

Pagkatapos ay humiga siya sa kabilang bahagi ng kama. Buti na lang, malawak ito at may dalawang set ng kumot at unan. Halos may kalahating metrong layo sila.

"Tapos ka na bang maglinis?" tanong ni Mateo nang makita siyang nakahiga.

"Tapos na," mabilis niyang sagot, sabay tingin sa screen ng laptop niya.

Hindi naman niya naintindihan ang mga nakikita sa screen, pero hinayaan na lang niya.

"Matutulog ka na ba?" tanong muli ni Mateo, sumulyap sa kanya.

"Opo."

Pinatay na ni Mateo ang ilaw.

Sa dilim, muling naging tensyonado si Angela. Sa totoo lang, hindi niya lubos na maintindihan ang dahilan ng pagpapakasal ni Mateo sa kanya. Sigurado kaya siyang hindi siya gagalawin nito?

Humiga siya nang tahimik at matagal ang lumipas bago siya nakatulog sa kalmadong hininga ni Mateo.