Chapter 4: The Chains You Can't See

Ang hawla ko ay hindi gawa sa bakal. Hindi ko rin ito nakikita. Pero nararamdaman ko ito sa bawat hakbang ko sa loob ng penthouse ni Dominic Velasco.

Nakatayo ako sa harap ng malaking salamin sa walk-in closet, suot ang isang cream-colored silk dress na siguradong hindi ko pinili. Lahat ng damit dito, lahat ng gamit, ay hindi akin pero isinakto sa akin.

Parang ako mismo ang bahagi ng koleksyon niya Napapikit ako sandali. Hindi. Hindi ako pag-aari ng kahit sino.

Biglang bumukas ang pinto. Hindi ko na kailangang lumingon para malaman kung sino iyon.

Narinig ko ang mabagal niyang paglapit.

"Hindi mo nagustuhan ang damit?"

Ibinuka ko ang mata ko at tiningnan ang repleksyon niya sa salamin. Nakatayo siya sa likod ko, naka-black suit, nakaluwag ang kurbata. Kahit hindi siya nagsasalita, ang presensya niya ay parang pader na hindi ko matutulak.

"I don’t like wearing things I didn’t choose,"

sagot ko nang matigas. Bahagyang lumitaw ang ngiti niya isang ngiting hindi ko alam kung dapat bang ikatakot o hindi.

"Then next time, you can choose,"

aniya, pero sa tono ng boses niya, alam kong may kasunod pa iyon.

"But that doesn’t change the fact that you belong to me, Ava."

Napakuyom ako ng kamao.

"Sa kontrata lang, Dominic. Hindi mo ako pag-aari."

Tahimik siyang humakbang palapit hanggang sa naramdaman ko ang init ng katawan niya sa likuran ko. Bumaba ang tingin niya sa aking repleksyon sa salamin, at nang magsalita siya, dumampi ang boses niya sa balat ko tulad ng malamig na halik.

"Hindi mo pa ba nare-realize?"

Bahagyang yumuko siya, inilapit ang labi niya sa tainga ko.

"Hindi ako ang lalaking pwedeng takasan."

Bago pa ako makapagsalita, may inilabas siyang isang papel at iniabot sa akin.

A revised contract.

Binasa ko ito, at agad akong napangiwi sa isang bagong kondisyon.

"You are not allowed to leave without my permission."

Mabilis akong tumingin sa kanya.

"Ano 'to?"

Kalma siyang ngumiti.

"A safety measure."

Muntik akong mapatawa sa inis.

"Safety? Para kanino? Para sa'yo?"

"Para sa ating dalawa."

Napasinghap ako nang hinawakan niya ang papel sa kamay ko at marahang itinulak ito pabalik sa dibdib ko.

"Basahin mong mabuti, Ava. Dahil once you sign this, you won’t have a way out."

Hindi ako pwedeng magpatalo. I need leverage.

Habang nakatutok siya sa reaksyon ko, itinago ko ang isang papel mula sa unang kontrata sa likod ng bestida ko.

Kung tama ang hinala ko, may butas sa unang agreement namin. At kung matutunton ko iyon… baka ito ang magiging daan ko palabas.

Ngumiti ako, kahit bumibigat ang dibdib ko. "Wala akong balak pumirma sa bagong kontrata."

Umangat ang kilay ni Dominic.

"Then you’re making things harder for yourself."

Gano’n na ba talaga ako kabilis husgahan? Akala niya susuko na ako agad? Ngumiti ako.

"Well, mas enjoy ang laro ‘pag hindi madali, ‘di ba?"

Nakita ko ang bahagyang pagliwanag ng mata niya parang nasiyahan siya sa sagot ko. Pero hindi ko papayagang siya ang may huling halakhak.

Kinagabihan, matapos niyang umalis para sa isang business meeting, mabilis akong kumilos.

Bumalik ako sa office room sa penthouse, kung saan ko unang nakita ang mga dokumento. At doon ko nakita ang isang folder na hindi ko pa nabubuksan.

Dahan-dahan ko itong binuksan, at ang nabasa ko roon ay halos nagpahinto sa tibok ng puso ko.

A document about me. About my past.

Mga detalyeng hindi ko alam kung paano niya nakuha. Mga sekreto ko.

Ang mas nakakatakot?

Hindi lang niya alam kung sino ako. Alam niya kung ano ako.

Halos mabitawan ko ang dokumento. Tumindi ang kaba sa dibdib ko habang dahan-dahan kong binabasa ang bawat linya. Paano niya nalaman ang lahat ng ito?

Ang buong pangalan ko, pati ang dating address ng pamilya ko kahit ang mga detalyeng matagal ko nang pilit kinalimutan.

Pero may isang bagay na nagpahinto sa akin Isang pahina na puno ng classified information. At sa pinakailalim nito, may isang pangalan.

"Project Blackthorn: Authorized by Dominic Velasco."

Parang may nagyelo sa loob ng katawan ko. Project Blackthorn? Ano ‘to? At anong kinalaman ko rito?

Mabilis akong lumingon sa paligid, pakiramdam ko’y may nanonood sa akin. Dali-dali kong isinara ang folder, pero bago ko pa maibalik sa dati ang lahat, narinig ko ang pagbukas ng pinto.

Mabilis akong umatras, pero huli na. Nakaupo na si Dominic sa gilid ng mesa, nakasandal sa likod ng kanyang upuan. Hindi ko namalayang naroon na pala siya.

Matagal niyang tinitigan ang dokumento sa harapan ko bago dahan-dahang bumalik ang titig niya sa akin.

"You’ve been busy, Ava."

Malamig ang boses niya, pero may bahagyang amusement sa tono niya.

Pinilit kong itago ang kaba ko. Hindi siya pwedeng makakita ng kahit anong takot sa akin.

"I just wanted to know what kind of man I’m really dealing with."

Nagtagpo ang mga mata namin. Alam kong gusto niyang guluhin ako, pilitin akong bumigay sa presensya niya. Pero hindi ako aatras.

"Ano ang Project Blackthorn, Dominic?"

Matalim ang tingin niya, pero hindi siya nagulat sa tanong ko. Para bang inaasahan na niya ito.

Hindi siya agad sumagot. Tumayo siya, dahan-dahang lumapit sa akin, ang mga hakbang niya ay parang mabibigat na paalala ng kapangyarihan niya.

Hanggang sa halos isang pulgada na lang ang pagitan namin.

"Some secrets are meant to stay buried,"

aniya sa mababang boses, dumadampi ang hininga niya sa balat ko.

"Hindi ako titigil hangga’t hindi ko nalalaman ang totoo."

Isang mapanganib na ngiti ang lumitaw sa labi niya.

"Then you better be ready for what you’ll find."

Mas lalong bumigat ang hangin sa pagitan namin. Hindi ko alam kung galit ba siya o natutuwa na nagiging interesado ako.

Pero isang bagay ang sigurado. Hindi lang basta kontrata ang naggapos sa akin At ang Project Blackthorn ang susi para malaman ko kung ano talaga ang papel ko sa larong ito.