Trapped by a Dangerous Billionaire's Love

Pinagmasdan ko ang kontratang nakalatag sa harapan ko. Isang papel na may nakasulat na kasunduan simple, diretso, at walang lusot. Isang pirma lang, at magbabago na ang buhay ko.

Napalunok ako.

Sa kabilang dulo ng lamesa, nakaupo si Dominic Velasco ang lalaking pumilit sa akin sa sitwasyong ito. Tahimik lang siyang nakamasid, pero ang presensya niya ay parang anino ng panganib na bumabalot sa buong silid. Ang malamlam niyang mga mata ay puno ng misteryo, at ang bahagyang ngiti sa labi niya ay tila nagbabadya ng isang laro kung saan siya lang ang mananalo.

"This is it, Ava. Wala nang atrasan."

"You look nervous,"aniya,

ang boses niya’y mababa at puno ng kumpiyansa.

"Are you having second thoughts, Ava?"

Napalunok ulit ako. Oo. Pero wala akong ibang pagpipilian. Huminga ako nang malalim at itinuwid ang likod ko. Hindi ako pwedeng magpakita ng kahinaan. Hindi sa harap ng isang tulad niya.

"Of course not,"sagot ko,

pinipilit gawing matatag ang boses ko. Kinuha ko ang panulat at marahang inilapit sa papel.

"Good," mahinang tugon niya,

pero sa ilalim ng salitang iyon ay parang may nakatagong banta. Nanginginig ang kamay ko nang isulat ko ang aking pangalan.

Ava Castillo.

Pagkatapos ng huling tuldok, bumagsak ang mabigat na katahimikan sa pagitan namin. Pakiramdam ko ay may pumunit sa isang bahagi ng buhay ko na hindi ko na mababawi.

Si Dominic ang unang gumalaw. Kinuha niya ang papel, pinagmasdan ang pirma ko, at saka ngumiti—isang ngiting hindi ko mabasa kung kasiyahan o pananakot.

"Welcome to my world, Ava," bulong niya.

Napakuyom ako ng kamao sa ilalim ng mesa. Ramdam ko ang malamig na alon ng takot na gumapang sa likod ko. Pero hindi ko ito ipinakita. Dahil kahit parang bitag ang pinasok ko… May sarili rin akong laro. At hindi ako basta basta matatalo.

Bago ko pa maigalaw ang kamay ko, marahan niyang inilapit ang papel sa kanyang gilid at inilapag ang pluma sa ibabaw nito. Tumayo siya, ang bawat kilos ay puno ng awtoridad, at lumapit sa akin.

Napahinga ako nang malalim nang maramdaman ko ang dahan-dahan niyang pagyuko sa akin. Ang bango ng mamahaling pabango niya ay pumuno sa ilong ko isang halimuyak na nakakakilabot sa sobrang pamilyar nito.

Naramdaman ko ang mainit niyang hininga malapit sa tainga ko.

"You belong to me now," bulong niya,

at kahit gaano ko gustong itago ang nararamdaman ko, hindi ko napigilan ang bahagyang panginginig ng katawan ko. Bago pa ako makasagot, tumuwid siya at bumaling sa pintuan.

"Be ready. You're coming home with me tonight."

At tuluyan siyang lumabas, na parang alam niyang susunod ako kahit hindi niya kailangang mag-utos.

Iniwan akong nakaupo sa loob ng kwartong iyon kasama ang kontratang hindi lang pumigil sa kalayaan ko, kundi tila isang gapos na hindi ko matatakasan.

Ang buhay ko bilang si Ava Castillo ay natapos na At ang buhay ko bilang asawa ni Dominic Velasco Kakasimula pa lang.

Mula sa pintuan ng opisina, lumingon si Dominic at pinagmasdan ako parang sinusuri kung tatayo ako at susunod sa kanya. Nang hindi ako gumalaw, dahan-dahan siyang naglakad pabalik.

Naramdaman ko agad ang tensyon sa pagitan namin nang tumigil siya sa tabi ko. Ang kanyang presensya ay mas mabigat kaysa kanina, mas mapanganib.

"Ano pang hinihintay mo?"bulong niya malapit sa tainga ko.

"You're coming home with me."

Pinilit kong panatilihing matatag ang boses ko.

"I need time to prepare."

Bahagya siyang tumawa isang tunog na hindi ko alam kung pang-aasar o babala.

"Wala nang oras para diyan, Ava. Simula ngayon, ang lahat ng kailangan mo ay nasa akin na."

Bago pa ako makasagot, hinawakan niya ang kamay ko at marahan ngunit madiing hinila ako patayo. Ang init ng palad niya ay dumaloy sa balat ko, pero hindi ko alam kung dahil lang sa pagkakahawak niya o dahil sa kaba na unti-unting gumagapang sa sistema ko.

"Let's go," aniya, mahina ngunit puno ng awtoridad Sa bawat hakbang palabas ng opisina niya, pakiramdam ko ay unti-unting lumiliit ang mundo ko.

At ang mas kinatatakutan ko… Baka hindi ko na magustuhang makatakas.

Nang lumabas kami ng opisina, sinalubong kami ng malamig na hangin ng gabi. Sa harapan ng gusali, isang itim na Rolls-Royce ang nakaparada, kumikinang sa ilalim ng mga ilaw ng lungsod. Binuksan ni Dominic ang pinto ng sasakyan at tumingin sa akin.

"Get in."Napatingin ako sa kanya,

hinahanap ang kahit anong emosyon sa kanyang mukha awa, simpatiya, kahit ano. Pero gaya ng inaasahan ko, wala akong nakita kundi isang matigas at walang pakialam na ekspresyon.

Huminga ako nang malalim bago pumasok sa loob ng sasakyan. Mabilis niyang isinara ang pinto at sumunod na umupo sa tabi ko. Tahimik lang akong tumingin sa labas ng bintana habang umaandar ang sasakyan.

Pero hindi ko kayang balewalain ang presensya niya.

Sa loob ng masikip na espasyo ng sasakyan, parang mas naging matindi ang bigat ng presensya niya. Alam kong nakatingin siya sa akin kahit hindi ko siya tinitingnan. Ang init ng titig niya ay parang apoy na unti-unting sumusunog sa balat ko.

"Wala ka bang itatanong?"

basag niya sa katahimikan. Napakapit ako sa laylayan ng damit ko.

"Wala."

"Good."

Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa sa sagot niyang iyon, o mas matakot. Tahimik kaming nakarating sa isang marangyang gusali isang private penthouse sa pinakamataas na palapag ng isa sa pinakamahal na condominium sa lungsod.

Pagpasok namin sa loob, sinalubong ako ng isang eleganteng sala, puno ng mamahaling kasangkapan at malalawak na bintanang tanaw ang buong city skyline. Pero sa kabila ng ganda ng lugar, hindi ko mapigilan ang pakiramdam na parang kulungan ito.

"This is your new home," sabi ni Dominic mula sa likuran ko Lumingon ako sa kanya.

"At hanggang kailan ako mananatili dito?"

Dahan dahang lumapit siya, hindi inaalis ang titig sa akin. Nang makarating siya sa harapan ko, itinukod niya ang isang kamay sa dingding, trapping me between him and the cold marble wall.

"Hanggang sa makalimutan mong gusto mong umalis."

Nalagutan ako