CHAPTER THIRTY-FIVE
Braxien's POV
Matapos kong maligo ay hinalikan ko si Ziah sa noo, bago ako tuluyang lumabas ng kwarto at nagtungo sa kusina. Siguradong kapag nagising si Ziah ay tiyak na gutom ito at mapaparami ng kain.
Isang simpleng mga ulam lamang ang niluto ko. Nagluto ako ng adobong manok, giniling na hinaluan ko ng nilagang itlog. Nagluto rin ako ng ginataang gulay sa alimasag. This is all the food what I want right now. Sana lang ay magustuhan din ni Ziah.
Ilang saglit pa ay natapos na akong magluto. Nanuod muna ako ng baseball game, laban ngayon sa Japan ng major line up at hindi ko mapapalampas na hindi ito mapanuod. Habang ini-enjoy ko ang panunuod ay biglang tumunog ang door bell.
Napakunot ako ng noo habang hindi pa rin inaalis ang paningin ko sa screen ng television. Wala naman kasi akong inaasahang bisita ngayong araw kaya hindi ko alam kung
CHAPTER THIRTY-SIX Braxien's POV Kinabukasan ay maaga ring umalis sila Harley at Christaline. Ayon sa mga ito ay maaga ang flight nila patungong Palawan. Nagpaalam muna sila kay Pamela bago tuluyang umalis. At hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin ako pinapansin ng batang 'yon. Mabuti na lang at nandyan si Ziah kaya napapayag na maiwan ito sa'min. Laging kasakasama ito ni Ziah kahit saan magpunta pwera lang sa comfort room. Alam kong maganda si Ziah I admit it. Matangkad ito, itim ang mapungay na mga mata, makapal na pilik-mata, kamtamtamang tangos ng ilong, balingkinitan ang katawan kahit na nanganak at ngayon ay buntis pa. Pero sa tingin ko ay hindi lamang ito ang dahilan kung bakit mas malapit ang loob rito ni Pamela. Sigurado akong ramdamn din nito kung gaano kabuti si Ziah. Sa ngayon ay mabuti na ang pakiramdam nito at madalas na nasa garden kasa
CHAPTER THIRTY-SEVENZiah's POVAlam kong malalim ang mga katagang binitiwan ni Pamela habang nasa byahe kami. May kung anong kirot at sakit akong naramdaman nang sabihin niyang sana ay ako na lang ang Mommy niya. Para bang may galit siya rito.But why? Christaline is so kind and a joyful woman. How it could be na umabot sa puntong pinangarap ni Pamela na sana iba na lang ang kaniyang Ina? Masakit para sa'kin ang marinig 'yon, dahil isa rin akong ina. Kaya kung malaman man ito ni Christaline ay tiyak na masasaktan 'yon ng sobra.Ipinahinto ko ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Tinanguan ko lang si Braxien ng sinenyas nitong lalabas muna siya. Alam ko rin naman kasing alam niya na gusto kong makausap si Pamela ng maayos at seryoso."Bakit tayo huminto, Tita Ziah?" tanong nito habang nakasuot pa rin ang headset.Bumaba rin ako ng kotse at nagtungo sa back seat upang tabihan ito. Tinanggal ko ang suot nitong headset at nakangiting
CHAPTER THIRTY-EIGHTZiah's POV"A-Ako ito, ang t-tunay mong A-Ama."Nang sambitin niya ang mga katagang iyon ay hindi ko alam kung saan nanggaling ang mga luhang dumaloy sa pisngi ko. Nakatitig lang ako dito, hindi ako makagalaw at rinig na rinig ko ang malakas na pagtibok ng puso ko. Para akong nasa loob ng drum na paulit-ulit ang mga sinabi nito, nag e-echo at tila ayaw tanggapin ng pandinig ko.Nang hawakan lamang ako ni Mama sa braso ay saka lamang ako gumalaw at napapitlag. Umatras pa ako ng kaunti sa tatlo at naramdaman ko ang mga bisig ni Braxien na siyang umalalay sakin."A-Anong sinabi mo? Nababaliw ka na ba?" tanong ko at tumingin ako sa kinalakihan kong mga magulang.Hindi ko alam kung dapat ba akong maniwala o baka na ginu-good time nila ako? Pwes, hindi nakakatuwa, kilala ko ang tunay kong ama! Alam na alam ko ang itsura nito, ang
CHAPTER THIRTY-NINE Braxien's POV Naabutan kong nakaupo si Ziah sa labas ng kotse. Halos para bang wala ito sa sarili, tuloy-tuloy ang mga luha nito ngunit nakatulala at mababakas sa mukha ang sakit at galit. And it's f*cking hurt to see her like this. Mabilis ko itong itinayo at saka niyakap. "B-Braxien, si Mama..." naiiyak na sambit nito. "Ssshh, everything will be okay, nandito ako sa tabi mo. I won't leave you." Tumango ito senyales na kahit papaano ay naiintindihan niya pa rin ako. Hindi ko lubos isipin na ganito ang mangyayari ngayong araw. Sa totoo lang nagulat din ako sa ginawang pagsuntok sa'kin kanina. I don't know him, but what I heard earlier ito ay si Lieutenant Galvez. Ito ang tumulong sa kaniya noong nakulong siya. I should thank him for what his done, but making Ziah's cry and feel the pain. Parang gust
CHAPTER FOURTYZiah's POVKahit malayo ang isip ko ay nakikita ko naman ang nangyayari sa paligid ko. Sa isang malaking white mansion kami ibinaba ng limousine na sinakyan namin. Hawak hawak ni Braxien ang kanang kamay ko at hindi nito binibitawan. Alam kong nag aalala siya para sa'kin."Maligayang pagbabalik, Master Braxien!" nakayukong pagbati ng mga katulong pagpasok namin sa loob ng malaking mansion."Hello!" pagbati naman ni Zhen nang nakangiti."Thank you, everyone. So we're here to relax and to have fun. I will introduce you whom with me."Ipinulupot ni Braxien ang kanang braso niya sa bewang ko at hinawakan naman ang kamay ni Zhen sa kaliwa. I also holding Pamela's hand in my right side."This is my fiance, Ziah, our son, Zhen, and Pamela, Harley's daughter. Treat them like how you treat me.""Yes, Master."
CHAPTER FOURTY-ONEZiah's POVMaaga akong nagising kinabukasan. Napagdisisyunan ko ngayong araw na huwag muna isipin ang nangyari kahapon. Katulad na lamang ng sinabi ni Braxien, ay kailangan ko ng oras para mag-isip. At ang oras na 'yon ay gagamitin ko sa pag stay namin dito sa mansion nila sa Bicol."Phina, pakiabot naman ng chicken soup."Masaya nitong inabot sa'kin ang mangkok na naglalaman ng chicken soup habang ang mayordoma naman na si Ate Beth, ay hindi mapakali. Nang magising kasi ako ng maaga ay ako na ang nagpresintang magluto. Ang ilan sa katulong ay nag alangan ngunit sinabi ko sa kanilang hindi naman sila mapapagalitan ni Braxien."Naku, Lady Ziah, magdahan dahan po kayo sa pagkilos."Napansin pala nito ang medyo nagbabalat na paso sa braso ko. Ito yung natapunan ng mainit na kape sa coffee shop, ngayon ay pagaling na at nagbabalat. Nang makwento ko sa kaniya ang nangyari ay mas kinabahan lalo ito.Kagabi, nang mag
CHAPTER FOURTY-TWOZiah's POVI step forward, para makalayo sa pagkakayakap niya. I hold my breath. Hindi rumehistro ang sinabing kataga ni Braxien sa'kin. Ngunit, paulit-ulit 'yon sa aking pandinig. He want us to married? Tama ba ang pagkakadinig ko?"Hey, are you okay?" he asked, while his hand massaging my back."Auh, are you serious?" I aksed. Of course I need to clarify clearly things now.Hindi na dapat tulad noon na naiiwan akong clueless at hindi nasasagot ang mga tanong ko. Since, I decided to fix our relationship, gusto ko na maayos at pulido ang bawat disisyon namin. I want to marry him, of course! But I don't want to hurry, ayokong ikasal ng buntis ako."Why? Ayaw mo ba? Hindi naman kita pipilitin kung ayaw mo. I just want to make sure na handa ka sa oras na magpapakasal tayo, at hindi ako tatanggap ng salitang 'no', alam mo 'yan," nakangiti
CHAPTER FOURTY-THREE Braxien POV Hindi ko alam kung anong gagawin ko nang marinig ko ang paghikbi ni Ziah. Mabuti na lang at hindi pa malalim ang tulog ko. Lalo pa akong namroblema nang ayaw nito sabihin kung anong dahilan ng pag-iyak. Ngayong alam ko na ay hindi ko rin naman alam kung saan at paano ako makakakuha ng gusto nitong kainin. Like what he heck, sampalok na hilaw in the middle of the night? And then strawberry ice cream ang sawsawan? Great! Nasa Bicol kami and I don't know where to find that one in this province! "Ano ho bang problema, Master Braxien?" pupungay-pungay ang mga mata na tanong ni Butler Melchior. Hinilot ko ang aking sintido. "We need to find, sampalok na hilaw at strawberry ice cream." Natulala naman sa'kin ang lahat. That's Ziah's want, apparently that's the baby's want. And alam kong hindi ko pwed