WARNING: SPG!
Tumitig lang ako sa kisame ng kwarto ko. Kanina lang ay nag-alarm na 'yong cellphone ko. Pasado alas-sais na panigurado, halos tatlong oras lang akong nakatulog. Hindi mawala sa isip ko 'yong kagabi.
"Celeste? Gising ka na ba?" Bumuntong-hinga ako bago sagutin si mama.
Nasa labas siya ng kwarto ko, sa tuwing umaga talaga ay ginigising niya kami ni Cepheus. Malalaman niya lang na gising na kami kapag binuksan na namin 'yong pinto ng kwarto namin. Bumuntong-hininga pa ulit ako bago tumayo at naligo na. Dati ay na-eenjoy ko ang paliligo dahil gusto ko ang malamig na tubig kapag dumadaloy sa katawan ko pero ngayon ay hindi ko ma-enjoy.
Bumaba na rin ako kaagad matapos makapaligo. Saktong nakahain na at nandoon na rin si Cepheus sa hapag-kainan kaya umupo na ako. Sumimsim lang muna ako sa kape ko, nagpapakiramdaman kami nila mama kung sino ang unang magsasalita, awkward.
"Sigurado ka bang papa
Sa huli ay pinitas ko ang kulay pulang-pula na zinnia. Nakamasid lang sa akin si Karl, huminga ako ng malalim bago isa-isang tanggalin ang talutot nito. "He loves me, he loves me not. He loves me, he loves me not." Dire-diretsong chant ko. Narinig ko ang mahinang mura ni Karl at sinabing hindi naman daw totoo ito pero tinuloy ko pa rin. "Damn baby. I love you, hindi ang mga talutot ng bulaklak na iyan ang magdedesisyon para sa akin," aniya, kinukumbinsi pa rin ako na tumigil. Umiling ako bago huminto saglit sa ginagawa ko para masagot siya. "Ito ang pagbabasehan ko kung totoo ang sinabi mo," saad ko. Alam kong mababaw ang dahilan pero who cares? Gusto ko lang naman itry at isa pa, chinacharot ko lang naman si Karl. Syempre mas naniniwala ako sa kaniya kesa sa bulaklak na ito. Kulang sampong talutot na lang ang natitira. Sinulyapan ko si Karl, hindi siya mapakali at medyo may pa
"Celeste?" Tamad kong tiningnan si mama.Pinatay ko ang tv sa sala namin at humiga na lang sa couch. Kanina ko pa nililipat-lipat 'yong channel pero wala namang magandang palabas. Merong isa sa may channel 7 pero telenovela naman. Err, ayoko sa puro kadramahan. Actually, kung palaisip ka kagaya ko, mare-realize mo na wala namang dulot 'yong ibang mga telenovela.Kasi ano bang pinapakita doon? Una, okay lang, chill and cool. Tapos kapag sa kalagitnaan na magkakaroon na ng conflict like away at alitan. Tapos mag-rerevenge. Papatayin 'yong umaway, sabunutan, sigawan or kung ano pa man. Anong matututunan doon ng manonood? Sa may ika-6 na utos, matutunan na kumabet? Ipaglaban ang karapatan bilang magulan
You're just too good to be true. Can't take my eyes off of you.Napadilat ako nang makarinig ng strum ng gitara at kumakanta.You'd be like Heaven to touch. I wanna hold you so much.Nagsimulang manlamig ang paa at kamay ko. Nakadilat na ako pero nakatitig lang ako sa kisame ng balcony namin, hindi ko magawang tumayo para tingnan kung sino ang kumakanta.At long last, love has arrived. And I thank God I'm alive.Tumayo ako at sinimulang lumapit sa railings. Habang lumalapit ako ay mas naririnig ko ang kanta. Alam kong nakalabas na sila mama dahil buhay na ang ilaw sa garden namin na kanina naman bago ako umakyat ay patay.You're just too good to be true. Can't take my eyes off of you.Saktong pagdating ko sa railing ay sumalubong sa akin ang malakas na ihip ng hangin kaya napapikit ako. Ramdam ko ang pagdaan noon sa buhok ko kaya nilipad ito.Pardon the way that I stare. There's nothin' e
"Goodmorning, future astronomer! Welcome to college life. Maybe some of you already know me but for those transferees, I am Mr. Delavin, your professor."Hindi ko pinansin si Mr. Delavin na nag-iingay sa harap. Nakatuon ang paningin ko sa hawak ko na ballpen habang pinapaikot ito sa mga daaliri ko. Akala ko noon ay magiging mabagal ang takbo ng oras at magbibilang ako ng bituin tuwing gabi hanggang sa magsimula ulit ang school year pero hindi pala. Dahil naging mabilis ang takbo ng oras at first semester na ngayon, ni hindi ko nga alam kung ready na ba akong mag-aral ulit. Parang lumilipad ang utak ko at binabalik ako sa nangyari noon. Sa Black Fork Bistro. Sa tuwing maaalala ko iyon ay parang pinipiga ang puso ko."You are now in third year college. So, I am expecting from you, guys. I hope that you already know each other since it's been 2 days since the opening of the school year 2019-2020 started." Sir smiled a little before speaki
Picture ni Mr. Delavin kasama ang isang babae. Tumingin ako sa pinto ng faculty nila Mr. Delavin bago dahan-dahan na ibinalik sa picture ang paningin ko. Si sir nga talaga ito, kasama si mama. Hindi ako pwedeng magkamali, si mama nga ito! Nilipat ko sa susunod na picture at nagsimula na manginig ang kamay ko. Sila pa rin pero may pangko si Mr. Delavin na batang babae, nakatingin sa kung saan si mama habang 'yong bata ay nakatitig kay Mr. Delavin at si Mr. Delavin ay nakatingin naman kay mama.Nagsimulang mangilid ang luha ko, tiningnan ko ang nasa likod ng picture noon. May nakadikit na bond paper na kupas na rin, nakatupi ito kasing laki ng picture at naka-stapler. Binuksan ko iyon at binasa."February 16, 2002.Today is the second birthday of my beautiful daughter. I've never seen her grow. I wasn't there when she first walks, run, talk, laugh, I am not by her side at her first. That's why when her mother gave me an invitation for her second birth
WARNING: SPG!"Sorry, Celeste. Natakot ako. Nabulag ako sa pagmamahal ko sa papa mo kaya pinili kong iwan ang tatay mo. Sorry." For almost a week or two, iyon lagi ang scenario ko sa umaga.Magigising ako na may humahaplos sa buhok ko at ang tinig ni mama na humihingi ng sorry sa akin. Pro bago pa mag-alarm ang cellphone ko ay nasa labas na siya ng kwarto ko. Parang humihingi siya ng tawad pero kapag tulog lang ako, how ironic, tss haha."The subscribers cannot be reached, please try your call later." Napabuntong-hininga ako bago ibinaba ang cellph
"Celeste." Napatingin ako sa tumawag sa akin, si papa. Akala ko ay is ana sa mga counselor."Po? Nagkausap na po kayo ni Karl?" tanong ko at tumango siya."Gusto mong magkape?" tanong niya, napangiti ako. Naaalala niya pa pala na mahilig akong magkape. Tumango ako at sumama sa kaniya.Malayo sa UP 'yong coffee shop na pinuntahan namin kaya nagtaka ako. Papasok na kami sa coffee shop noong tanungin ko siya."Pa? Ang layo ya
WARNING: HEAVY WORDS & SPG! Explicit words are used in this chapter, you can skip that part if you’re not comfortable with that."Happy New Year!" sigaw namin nila mama habang nasa labas ng bahay at pinapanood ang makukulay na fireworks. Time flies so past. It's already new year."Where are you going?" Puna sa akin ni mama noong makita niya akong lumayo sa kanila at unti-unting pumasok sa loob namin.Sasagot na sana ako pero bago pa iyon ay naunahan na ako ni tatay.“She will call her lover boy and greet him saying "happy new year baby I love you," believe me, Rosetta. Pinagdaanan din natin 'yan," ani tatay habang ginagaya pa ang boses ko kaya natawa ako at pumasok na lang sa loob.Pero bago ako tuluyang umakyat sa kwarto ko ay huminto ako saglit sa tapat ng hagdan para tingnan sila. Masayang nakatingala si mama at pinapanood 'yong mga fireworks. Then beside h