Chapter 4

“Have you guys heard about vampires?”

“Really Sir? At our age?”

“My God, panakot lang 'yan sa 'kin no'ng bata ako eh, can you just ask us something more realistic? Napaka nonsense.”

“Ang gwapo mo sana Sir kaso pang out of this world 'yang tanong mo! seryoso? Vampires? Sooo weird!”

Nabalik ako sa reyalidad nang marinig ang biglaang pag-ugong ng reklamo ng mga kaklase ko tungkol sa naging tanong ni Zejin.

Pinagmasdan ko ito na seryoso lang na nakatingin sa klase niyang punong-puno ng maaarteng nilalang.

“He was just asking if we heard about vampires and not to believe if it was true or not. The answer was supposed to be yes or no and yet you started with your complains, where are your brains, air heads?” I scoffed, full of sarcasm and boredom. Lahat naman sila ay natahimik at tila napahiya, kita ko ang pasimpleng pagngisi ni Zejin habang nakatingin sa akin at saka tumikhim.

“She's right. Well Miss Mcdemort, can you tell me an appropriate answer?”

“My answer is, yes Professor Laquesta.”

“Can you tell us how have you heard it?”

“My Aunt used to read me books or stories about vampires when I was a little, ” I simply said staring at my nails, with it's black polish.

“Thank you Miss Mcdemort.”

“The purpose of why I asked you about it cause it is one of the best example of man's imagination and a measurement on how wide his imagination is.”

“Our imaginations are powerful, and sometimes imaginations are better than reality. Why? Because our reality are just limited, unlike on how unlimited and unmeasurable our imagination is.”

Buong oras ng klase niya ay nakatulala lamang ako sa kaniya, pinagmamasdan ang bawat pagbuka ng bibig niya at pagkurap ng mga mata nyang gumagala sa kabuuan ng silid. Pinagaaralan ang bawat kilos na nagagawa niya even the simple gestures and small actions ay napapansin ko. Have you ever heard about that words. “Humans are judgementals, hindi ka pa nila kilala, nasukat ka na” and I am experiencing it right now, in every actions, at salitang lumalabas sa kaniya pakiramdam ko ay kilala ko na siya kahit hindi pa man kami ganun magkakilala, pakiramdam ko ay nakilala ko na siya ng lubusan habang tinitingnan ko siya ngayon.

I didn't bother to understand what he was trying to say. His actions and gestures are all matters to me.

Yes! Imagination is better than reality, but how can that imagination will be better if their imagination is my reality and their reality is just my imagination. Did you get my point?

I am a vampire.

At nabubuhay ako o ang mga katulad ko sa imahinasyon nila habang ang reyalidad nila bilang normal na tao ay siyang madalas na nasa isip ko at humihiling na sana may time machine sa mundong ito, so I could go back to that moment where I am just that invisible girl that no one could ever notice me breathing, an ordinary human facing her life ahead of her alone. I miss being a normal human. Without power, ability and second identity.

Kontento na sana akong maging isang taong hindi kilala at walang identidad sa iba.

“Shenlo?” muntik na akong mapatalon sa biglaang pagtawag sa 'kin ni Zejin. Nilibot ko ang paningin ko at napansing wala na pala akong ibang kasama sa room kung hindi siya na lang.

“I see, you're really spacing out. Are you okay?”

“Yes.”

“Hmm so, are you busy after?”

“Not really.”

"Can we eat outside?”

“Seriously?”

“Well, treat ko sana?”

“Prof Laquesta, I am your student, you can't eat outside with your student ng kayo lang.”

“Just a student-teacher date?”

“Busy ako, I have to go.”

“Shenlo please?” Tinitigan ko siya at napabuntong hininga. Alam ko ang klase ng tingin na binibigay niya sa 'kin, hindi niya ako titigilan.

"You're annoying."

"Yes! Thank you," Tiningnan ko lang siya at nauna nang lumabas. Ramdam ko ang pagsunod niya sa akin na kinailing ko na lamang sa isip ko.

Pumunta kami sa isang Italian restaurant. I didn't know he likes Italian cuisines.

"Table for two."

"This way Ma'am, Sir."

Sumunod lang kami sa crew na sinamahan kami sa table na pangdalawahan.

"We will just eat and after that. I'll go home," pagpapaalala ko sa kaniya habang paupo kami. He sighed as he nodded. Hanggang ngayon ay naiilang ako sa kaniya kaya imbes na kausapin siya ay ginawa kong busy ang sarili ko sa pagtingin sa menu.

"What's yours?" Naagaw ang attention ko sa tanong niya, no'n ko lang narealize na may waiter na pa lang nag-aabang ng order namin.

"Pasta puttanesca, caprese chicken and caprese salad."

Walang ganang sabi ko at nilapag ang menu sa gilid as I stared outside. Hinayaan ko siyang mag-order nang iba pa at ng umalis na ang waiter ay saka ko lamang siya bahagyang nilingon.

He was staring at me like he was thinking of something.

"Why do you want to eat with me?" Hindi nakatiis na tanong ko.

"Nothing, I just want to."

Nailing nalang ako at sinagot ang tawag mula sa phone ko.

It's from my assistant na pinag m-manage ko ng restaurants ko. Yes I have plenty of high class restaurants. Pa easy-easy lang ako kasi may inutusan akong mag manage nito habang wala ako kaya wala akong problema. Nirereport lang niya sa 'kin lahat ng nangyayari, progress even the smallest details.

Pansamantala ko siyang kinausap at saktong pagkababa ko ay dumating na ang order namin. Agad akong nagsimulang kumain para matapos na ngunit nagulat nalang ako ng may makitang pamilyar na mukha ang naupo di kalayuan sa 'min.

Kumunot ang noo ko at tinitigan sila.

Hage.

Wtf? Bakit sa dami-dami dito pa talaga?

Para akong nawalan ng gana lalo na ng makitang todo lingkis sa kaniya ang babaeng kasama niya. She looks like a model.

Matangkad, balingkinitan, well sige maganda, pasok maging model. Sexy din naman at malaki ang hinaharap. Napataas ang kilay ko matapos ilarawan ang ka-date nito. Compared to me? Of course lamang ako tss! So ganyan na ang mga type niya ngayon ah.

"Hey are you okay?" Sinamaan ko ng tingin si Zejin na kinagulat naman niya.

"Wala na ako sa mood, pwede bang umuwi na?"

"H-ha pero di mo pa ubos..."

"Busog na ako," Direktang sabi ko sa kaniya habang mariin pa ring nakatitig sa lalaking busy makipaglandian. Napaiwas lang ako ng biglaan siyang lumingon sa direksyon ko at ng sulyapan ko siya ulit at nakatitig na ito sa 'kin at kunot na kunot ang noo. Umiwas ako ng tingin at pinagmasdan si Zejin na magbayad ng kinain namin.

"Halika na," Aya niya kaya agad akong tumayo. I badly want to go home. Sumama bigla ang ihip ng hangin dito.

Dahil sa inis ko'y hinawakan ko ang kamay ni Zejin para mas bilisan pa namin ang paglabas at ng nasa harap na kami ng kose niya at mabilis ko siyang binitawan.

"I'll call my driver to pick me up. No need to send me home," Sabi ko habang busy sa pagtitipa sa cellphone.

'Di naman na siya nakaangal lalo na ng dumating na ang sundo ko.

Usually ay 'di ako nagpapahatid o sundo sa driver ko kasi in-assign ko siyang maging driver ng assistant ko. Mas gusto kong magmaneho ng sarili kesa may nagmamaneho para sa 'kin.

Pagkauwi sa bahay ay dumeretso agad ako sa kusina para uminom ng tubig bago marahas na naibagsak ang baso. Naging mabibigat ang paghingang ginawa ko at napasandal nalang sa ref, I even shut my eyes and almost screamed in irritation.

Fuck! Fuck! Fuck! Bakit ba ganito ang nararamdaman ko?! Inis na ginulo ko ang sariling buhok saka mabilis na naglakad papunta sa kwarto ko.

I need to calm. Nag shower lang ako at nagpalit ng ripped denim shorts at gray sleeveless crop top paired with my denim jacket and white nike rubber shoes.

I put my dark red lipstic on my bow-shaped lips as I bun my hair into messy one. I checked myself on my full length mirror before I grab my car key, phone and wallet and walked out of my room.

Mabilis akong umalis ng bahay dala ang kotse ko at dumeretso sa Anyx.

The perfect place for me to calm.

The dim light greeted me.

I want to get wasted. I want to drink again. Mabilis akong nakapunta sa bar counter at nag order ng hard liquor saka walang sereseremonyang lumagok ng ilang beses. Nang maramdaman kong nahihilo na ako ay saka ako nakihalubilo sa crowd, dancing, shouting damn I don't fucking care until the song gets wilder even the crowd.

I dance sexily in front of a guy I don't know. We are staring at each other intently I even hold his shoulder and dance seductively. I was about to snake my arms around his nape when I felt someone wrap his hand around my waist as he pulled my body against him.

I bit my lips as I faced him and I almost get sobber when I found out who he is. His dangerous, cold eyes greeted mine. His jaw move aggressively as his hand gripped on my waist. I swallowed hard as I stares at his face. I tried to push him away pero mabilis niyang nakuha ang kamay ko.at nahila na ako papalabas sa crowd.

"Hey! Let go of me!"

"You need to go home!"

"What?! No! I'm still having fun!" Nagsisigawan na kami roon dahil sa lakas ng music. I tried to snatch my hand away from him but he didn't let me.

"Hage ano ba?!"

"Shut up Mcdemort!" Hindi ko maalis alis ang kamay niya sa pagkakahila sa akin.

"Where's your car?"

"Why would I tell you?"

"I said where's your fucking car?!" I almost stepped back when he shouted that on my face. He looks so upset. Halata 'yon dahil salubong na salubong ang kilay niya at halos lumitaw ang litid sa leeg niya. His eyes even flicked into crimson red.

"That one." tinuro ko ang kulay pulang kotse kaya mabilis niya akong hinila doon. I feel so dizzy kaya bahagya pa akong napapasandal sa kaniya.

"Where's the fucking key?" Sinubukan niyang kapkapin ang bulsa ko habang nakasandal ako sa kaniya at hawak ang isang kamay ko. Nang makuha niya 'yon ay mabilis niya akong tinulak papasok sa kotse ko at sumakay siya sa driver seat para magmaneho.

I heard his curses, pero hindi ko na iyon napansin. Nakasandal lang ako roon at nakapikit hinahayaan siyang mag drive at dalahin ako kung saan.

"Fuck!" Bahagya akong nagmulat nang marinig ang mura niya kasabay ng paghampas niya sa manibela. Kanina ko pa nararamdamang para siyang nakikipagkarera kaya sinubukan kong alamin ng biglaan na lang niyang itigil sa isang tabi at silipin ako.

"What's wrong?"

"Stay here, I have to deal with those fuckers."

Pagkasabi niya no'n ay mabilis siyang lumabas. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya at sinubukang sumilip pero wala akong makita.

Mayamaya lang ay pumasok na siya ulit at napansin ko ang mantsa ng dugo sa manggas ng damit niya at sa parteng leeg niya. Kunot-noong tinitigan ko iyon at muntik pang mapasubsob sa kaniya dahil sa paglapit ko.

"Whay happened? Is that your blood?"

"No," he coldly answered as he started the engine and drove off. Wala na akong lakas para magtanong pa ng magtanong kaya buong biyahe ay nakapikit lamang ako roon hanggang sa huminto kami.

"Hey! Wake up," Nakaramdam ako ng tapik kaya marahan akong nagmulat. Hinila niya ako papalabas ng kotse ko at inalalayan papasok sa bahay.

Is this my house? I tried to look around and I found out that it's really my house. How did he know? Nawala agad 'yon sa isipan ko ng mabuksan ang main door at ipasok niya ako roon pagkatapos ay ni-lock muna ito bago ako ihatid sa kwarto ko.

I can't think straightly to even ask how did he fucking know?

Binagsak niya ako sa kama ko as he tried to take off my jacket revealing my sleeveless gray crop top.

I made my eyes half open as I tried to catch his hand and pulled him closer to me.

"Stay," I whispered staring at his eyes. 'Di nakaligtas sa 'kin ang pagbaba ng tingin niya sa mga labi ko kaya mabilis ko nang tinawid ang distansya naming dalawa at mariin siyang hinalikan. I brush my finger on his hair as he towered me and responded on my kisses.

Hindi pa man nagtatagal ay mabilis na siyang humiwalay at bumangon. Hindi ko na nagawa pang habulin ang kamay niya para hilahin pabalik ng unti-unti nang bumigat ang talukap ng mga mata ko.

"Sleep I'll stay," that's the last words I heard before I doze off.