Tumayo si Liam at lumayo sa akin, at muling hinarap. “You know how much I wanted to have a child with you. Nasaktan ako no’ng unang beses tayong nawalan ng anak, and without letting you know, gabi-gabi akong stress at ginugulo ng kung ano-anong boses sa utak ko because of our loss. Tama ka, e. Tama kayo. I’m slowly losing my identity and… my control is getting out of my hand.”“But for the sake of our baby, sige. I’m going to consider your request. Hindi ko na rin kasi kayang makita ka, na pagkatapos i-overtake ng kung sino ang katawan ko, mamumulat na lang ako sa sarili kong mga mata na umiiyak ka sa harapan ko habang ako ay hindi makapaniwalang tinitingnan ang mga kamay kong humampas at sinugatan ang katawan mo… and after causing you violence, wala akong maalala sa mga nangyari na kahit ano.”Kitang-kita ko ang ginawang pagkuyom niya sa mga kamao bago ako tinalikuran at lumabas ng kwarto. Ngunit hindi pa man siya tuluyang nakalalabas ay bigla siyang pumasok ulit at hinarap ang mukha
“He’s trying to fight his inner self, Kris. Kanina no’ng nasa loob ako kasama siya, he’s trying everything he could para lang hindi ako ‘yong masaktan niya…”“Instead he scratched his own wrist.”Mangiyak-ngiyak na bumagsak ang tingin ko sa asawa kong payapang nakahiga sa couch. “What can we do, Logan? Mayroon ba akong magagawa para maging maayos na ang kondisyon ng asawa ko?”“As I say, sarili niya lang ang makatutulong sa kanya, Kris.” Mula sa kanyang table ay nakatanaw siya sa nakahigang si Liam. “DID can be controlled, but it cannot be cured. There are some medications and treatments that help patients with DID manage themselves for the rest of their lives.”“Liam could undergo psychotherapy and he really needs this right now. As I mentioned, makakatulong kay Liam kung matuto siyang maging open sa sarili niya at sa kondisyon niya kausap ang isang mental health professional na willing siyang pagkatiwalaan about his life. And his trusted mental health professional could also help hi
“Ngayon mo sabihing hindi ang asawa mo ang nasa likod ng maruming plano na pasabugin ang bahay n’yo? May sakit man o wala ‘yang asawa mo… hindi mababago ang katotohanang demonyo siya, Kris.”Marahas kong iwinilig ang ulo ko. Hindi ko kayang tanggapin na katotohanan ang sinasabi ng bibig ni Hen. Kasi… si Liam… hindi niya alam ang ginagawa niya. Dahil sa kondisyon niya ngayon, malamang hindi niya alam ang sinasabi at ginagawa niya. And I should understand why he does that-“Kris!” Napapitlag ako sa gulat nang yugyugin ni Hen ang katawan ko. “Utang na loob, ‘wag mo nang subukan na ipagtanggol ang asawa mo, okay? Tigilan mo na ‘yang pantasya mo na anghel ang asawa mo, dahil sa katunayan, he’s not! Kung mabuti siyang asawa sa iyo, hinding-hindi ka niya pagbubuhatan ng kamay-”“Hindi niya sinasadya na saktan ako, Hen! May problema sa pag-iisip ang asawa ko-”“Enough with your alibis, Kris!” singhal nito sa akin. “Huwag ka nang magpaka-martyr para lang diyan sa asawa mong matagal nang ibinen
Puting ceiling, puting mga dingding at ang nakasisilaw na ilaw ang bumungad sa akin the moment I opened my eyes.Ang natatandaan ko ay sa ilog ako bumagsak pero bakit ako nakahiga ngayon sa isang malambot na kama—at, paano rin ako nakarating dito?“Huwag ka na munang mag-isip ng kung ano-ano, Kris. Hindi ‘yan makabubuti sa lagay mo, hmm?” At ang nakadagdag sorpresa sa akin ay nang marinig ko ang tinig ni Henrix sa aking tabi, and he’s smiling as angel while glancing at me.“Hinanap kita noong gabing ‘yon. Hindi ako tumigil hangga’t hindi kita nahahanap… and glad I found your car floating at the river. Nagpatulong ako sa mga pulis na i-rescue ka.”“But rest assured your husband didn’t know you’re still alive.”“Does that mean ang alam ni Liam ay patay na ako?” gulat kong tanong.That night, wala na kasi ako masyadong maalala sa mga pangyayari. Basta ang malinaw sa memorya ko ay hinahabol ako ng sasakyan ni Liam bago mangyari ang insidente.“Kasi kung hindi mali ang pagkakaalala ko, pwe
“Kris? Buhay ka?”“Gwen… Mr. Soriano,” pagtatama ko sa kanya at tiyaka naupo roon sa upuan kaharap siya at ‘yong siguro ay kanyang alalay. “Kris died a long time ago. You murdered your wife. Have you forgotten-”“Oops. I’m sorry for the word.” Bigla ko kasing nakita ang panlalaki ng mga mata no’ng kasama niyang babae. Nagulat yata nang malaman na ‘yong amo niya, murderer pala dati. “I mean… Do you know what caused her to die?”“Are you really serious… you’re not my wife-”“Mister Soriano… Do you think there’s still room for a joke time here? Wala ako sa mood na makipagbiruan lalo’t hindi naman tayo close. Baka nga hindi ka rin aware na may twin sister si Kris.”I smiled again before shifting the topic. “Anyway, I’m not expecting you’re going to bring your ‘alalay’ here. Ano bang maiaambag niya rito?”“Hindi niya ako alalay, miss. Ang judgemental mo naman. Fiancé ako ni Liam. I’m Jessica, hmm?”“You look like not,” taas-kilay kong sagot. “Anyway, just tell us anything we can offer to h
“Sure kang kay Imelda Soriano ang kabubukas na restaurant na ‘yan?”“Opo, ma’am. Buffet restaurant po ‘yan, and ang alam ko po ay nag-grand opening na po sila noon pa pong isang linggo. Nakakagulat nga po na hanggang ngayon ay dinudumog pa rin po sila ng mga customers.”“Balita ko rin po kasi ay bukod sa mura ‘yong mga foods, masasarap din daw po,” dagdag pa nito.“Oo o hindi lang naman ang hinihingi ko sa iyong sagot, Dianne. Sinabi ko bang dagdagan mo ng explanation?”Bakas sa mukha niyang hiyang-hiya siya dahil doon. Napakadaldal naman kasi.“Anyway, I want you to keep an eye on that place.”“P-Po? Ano pong gagawin ko-”“Madaldal na nga, lutang pa. Ano ka ba, Dianne? Hindi ka ba nakapag-breakfast?” I pronounced, irritatedly. “Basta manmanan mo ang lugar na ‘yan at bigyan mo ako lagi ng update. Klaro?”“Yes, ma’am.”Balak ko rin sanang puntahan o kahit bisitahin man lang ‘yong loob, kaso ang daming tao. Pati nga ‘yong labas ng restaurant ay mayroon nang mga silya at table doon, and
“Ma? Hello to my beautiful mother. Are you still with me?” Bumalik lang ako sa katinuan nang ang kaharap kong si Audrey ay kumakaway sa akin. “Parang ang lalim po ng iniisip mo kanina pa. What’s the matter, ma?”“Uh… it’s something… you don’t have to think about. Basta tapusin mo na muna ‘yang kinakain mo nang maka-diretsyo na tayo sa singing lesson mo. Okay?”Mula sa school niya ay didiretsyo na talaga dapat kami sa Bernard’s Singing Studio, e kaso itong si Audrey ay biglang pinahinto muna ‘yong sasakyan para kumain sa nadaanan naming karinderya.Nakipagtalo pa talaga ako sa kanya kung sure ba siyang sa gan’tong klaseng lugar kami kakain… e, kadalasan pa naman ng mga pagkain sa gan’tong kainan ay dinadapuan na agad ng langaw bago pa man makain ng customer.But then again… Audrey wins the battle against me.Kaya hinayaan ko na lang din siyang kumain, pero ako… hinding-hindi niya ako mapipilit na kumain sa gan’tong klaseng lugar.Galing ako sa hindi karangyaan na pamilya pero hindi nam
Hinayaan ko na lang din sa gusto niya si Liam. Habang wala pa naman sa bahay namin si Henrix, at si Audrey naman ay kaaalis lang ng bahay dahil sa kaklase niya siya mag-o-overnight para tapusin ang research paper daw nila, wala namang dahilan para kabahan ako if I ever let Liam enter our house.Nang mapanatag na rin ang kalooban niya, at the same time… in order for him to stop pestering me for thinking I’m his late wife… mainam nang dito pa lang, sa oras na hindi niya mahanap sa mga gamit ko ang damit na hinahanap niya, titigilan niya na ako.Because it so happened that the shirt he was looking for… was with Lucile. Noong nakaraang nagpasama ako sa kanya rito sa bahay noong sina Henrix at Audrey ay ginabi sa panonood ng concert ng SB19, wala akong kasama sa bahay. Si Henrix na rin ang nag-suggest na ayain ko raw na dito na sa bahay mag-overnight si Lucile nang may kasama naman ako.The morning before she’ll go to work, naligo siya, syempre… and I let her borrow our anniv shirt.Kaya w