CHAPTER 10.

Bellona.

Nakatingin ako sa lobong pisngi ng anak ko habang ngumunguya ng sopas.

“Ano’ng gusto mo kapag uwi ko?” tanong ko.

Lumunok s’ya at ngumiti. “Ikaw,” he replied.

Naibaba ko ang kutsara na hawak ko sa mangkok. “Maaga akong uuwi mamaya,” nakangiting wika ko.

“Miss na kita Mama, minsan kasi ay si Tito Cy ang nag-aalaga sa 'kin pero bigla rin s’yang umaalis kasi may iba pa raw s’yang pasyente,” nakangusong sabi n’ya habang nakatungo. “Kahit si Tito Dwight.”

Ramdam ko ang lungkot sa tono ng boses n’ya. Gusto kong mag-stay na lang sa tabi n’ya at alagaan s’ya pero hindi ko magawa dahil kailangan ko ng pera. Kailangan n’yang mapa-chemo dahil palala na nang palala ang lagay n’ya.

&