TW: cheating and accident Ciara's pov "Aaaaaaaaaaahh!!" Sigaw ko, habang nakasangga ang dalawang braso ko sa mukha ko. 'Mamatay na ako!' "O-omyghad! I'm sorry! I'm really sorry! Nasaktan ka ba? Pasensya na talaga, dadalhin na lang kita sa hospital!" Narinig kong sabi nito, nagtaka naman ako nang walang tumama sa akin na kahit ano, kaya napadilat ako. Nakita ko naman ang taong nakatayo ngayon sa harap ko na palingon-lingon sa likuran niya. "Pasensya na, nagmamadali kasi ako. Sorry talaga!" Saad nito at humarap, dahilan para makilala ko kung sino ito. Parehas pa kaming nagulat nang makita namin ang isat isa. "Hannah?/Ciara?" Pareho naming tanong sa isa't isa. "Anong ginagawa mo dito? / bakit ka andito?" Sabay na namang tanong namin, napailing ako. "Bakit ba nagmamadali ka? Muntik mo na tuloy akong mabungga. Anong ginagawa mo rito?" Naguguluhang tanong ko sa kanya, napalunok naman ito. "Sorry talaga, hindi ko alam na tumatawid ka. Hindi kita napansin, bakit ka rin ba kasi nandi
TW: mentioning illness, death Tyron's pov Hindi ako mapakali, kinakabahan at natatakot ako. Ikot nang ikot habang hawak ang cellphone ko. Iniisip kung anong unang sasabihin ko kay Jennifer kapag tinawagan siya. Huminga ako nang malalim habang nanginginig na pinindot ang call. Napa-kagat na lang ako sa labi ko habang hinihintay na sagutin niya ang tawag. "Hello? Sino 'to?" Tanong nito, kaya agad kong nakagat ang pang-ibabang labi. "Jennifer.." "Tyron? Ikaw pala! Oh, himala at napatawag ka? Anyway, kumusta na si Ciara? Nakauwi ba ng ayos 'yon? Alagaan mo 'yan Tyron, naku! Pinilit lang ako niyan na umuwi sa inyo dahil mas gusto ka niyang kasama. Kapag nabalitaan kong sinaktan mo na naman 'yan, ay naku talaga! Ipapa-salvage na kita. Teka, bakit ka nga ulit napatawag?" Mahabang lintana nito, sa mga sinabi niya pa lang ay hindi na agad ako makapag-salita at natahimik na lang. I don't know how should I tell her. "Hoy! Ano na? Natahimik ka diyan?" Tanong pa nito. "J-jennifer, kasi.."
TW: There will be some unpredictable scenes and/or alternative happenings in real life. Raiza's pov Lumingon lingon muna ako sa paligid para masiguradong walang nakakakita sa akin sa ginagawa ko.Agad akong nagtago sa may halamanan nang pumasok na sa building 'yong lalaking noong isang araw ko pang sinusundan.Sinubukan kong silipin ang tao sa loob at laking gulat ko nang makilala ko kung sino ang mga ito."Sinasabi na nga ba, ikaw ang may kapakanan ng lahat nang ito." Sambit ko nang makita kung sino ang kausap ng lalaking sumagasa kay Ciara.'Oo, nakita ko na siya ang gumawa niyon kagabi. Kagagaling niya lang din sa hospital ngayon na sa tingin ko ay si Ciara din ang pakay niya do'n."Mukhang hindi na mabubuhay 'yon, boss." Natutuwa pang saad no'ng lalaki.'Ang sama talaga ng ugali niya!'"Asan na siya ngayon?" Tanong ni Soriano habang nakakurba ang ngisi sa labi.Gusto ko siyang sugurin ngayon. Ang akala ko ay mabait siya, dahil itinuring ko siya na parang kapatid noong magkasama p
Ciara's pov "Hoy, ayos ka lang ba?" "Anong sino siya? Ano ka? May amnesia?" Nakangiwing tanong ni Jennifer, pero dahil sa tanong niya ay mas nagkaroon ako ng magandang ideya para ipagpatuloy ang ginagawa ko. Inosente kong tinignan si Jennifer sa mata. "Hindi ko talaga siya kilala, sino ba 'yan? Kaibigan mo?" Nag-aamang-amangang banggit ko kay Tyron na hanggang ngayon ay nakatulala pa rin. Hindi makapaniwala sa narinig niya mula sa akin. Gusto kong matawa, ginagago niya ba ako? Bakit ganyan siya kung mag-react? Hindi ba't ito naman 'yung gusto niya? O, ito na, lumalayo na ako sa'yo, ha. Baka naman kasalanan ko pa rin na lumayo na sayo? Bibilib na talaga ako sa utak mo. Kinunutan lang ako ng noo ni Jennifer na para bang nagtataka siya sa inaasta ko ngayon. "Saka, sila? Sino sila?" Baling ko rin sa mga magulang ko. Nagsimula namang maging emosyonal si mommy at hindi napigilang maiyak. Psh, nakakatawa. Kung kailan ako nakapag desisyon na kalimutan sila ay doon lang nila napansin ang
Tyron's pov "Beeeeeep!!- Boogsh!!""Hoy!" Nabigla ako nang batukan ako ng babaeng nasa tabi ko."Fuck! Ano ba? Masakit ah?!" Reklamo ko at sinamaan ako nito ng tingin."Ano? Naimagine mo na ang mangyayari sa'yo, oras na hindi ka pa magpahatid sa akin?" Tanong nito."Tara na kasi!" Pagpupumilit nito at agad akong hinila sa braso, napakamot na lang ako sa batok. Nang makarating na kami sa parking lot ay naalala ko 'yung kotse ko."Teka, teka! Paano 'yung kotse ko?" Tanong ko."Ako na lang ang maghahatid sa bahay niyo niyan. Tara na, sakay dali!" Sumakay naman na ako sa loob."Teka nga. Umamin ka nga sa akin. May gusto ka ba sa akin? Tanong ko na ikinakunot ng noo niya."Huh? 'Yan talaga ang naisip mo?" Nakangiwi niyang tanong."Tss, you're acting like one. Bakit ba madaling madali ka? Hindi naman aalis ang bahay ko." Naguguluhang tanong ko."Nag-aalala lang ako sa'yo, okay? Sige, kung ayaw mo. Bumaba ka na diyan. Mag-drive ka mag-isa mo, tapos magpakita ka sa mga taong gustong pumatay s
Ciara's pov"Darling, hurry up! Andiyan na sila, ikaw na lang ang hinihintay," pagtawag ni Mommy, habang kumakatok sa pinto. Kinuha ko naman 'yung suklay at sinuklay ang buhok kong ilang linggo nang walang suklay-suklay."Coming, Mommy!" Sigaw ko pabalik.Pagkatapos kong magsuklay ay binuksan ko na 'yung pinto."Okay ka na niyan?" Tanong ni Mommy, tinignan ko naman ang sarili ko at ngumiti ng pagkalaki laki."Okay na po ito. 8 am na po, eh," sagot ko at tumakbo pababa."Ara, jusko ka! Halos kalahating oras kaming naghintay dito!" Reklamo ni Jennifer, sa totoo lang, isang oras talaga akong nag-ayos. Ngayon ko na lang ginawa 'to, kaya why not hindi ba?"Sige na, lumakad na kayo. Tyron, ha, ang mga kasama mo. Bantayan mong maigi. Dapat ay saktong alas dos ng hapon, makauwi na kayo." Pagpapaalala ni Mommy."Ye, tita. Ais na po kami." Paalam niya, isa-isa naman kaming humalik kay Mommy. Hindi ko alam kung bakit biglang nandito si Tyron, sa pagkakaalam ko ay sinabi ni Jennifer na pinalayo n
CONTINUATION Ciara's pov Napabuntung-hininga na lamang ako sa mga naririnig kong samut-saring hiyawan. Pinipilit nila akong sagutin ko ang lalaking na sa harap without knowing kung ano-anong katarantaduhan ang mga pinaggagawa nito sa akin at mga naranasan ko sa kanyang trauma. Halos mamatay na ako nang dahil sa kanya, tapos ngayong may chance na akong mabuhay ng matiwasay ay pagbibigyan ko pa siya? No way. "Oo nayaaaan!" "Um-oo kana ate, kyaaaah!" "Yieeee, oo na 'yan! Oo na 'yan! "Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo!!" "Oo nayaaaan!!" "Yeeeessss!!" Napapikit ako dahil sa sunod-sunod na sigawan ng mga tao. Napalingon ako kay Tyron na ngayon ay nakaluhod pa rin habang nakangiti sa akin. Hindi ko mapigilang mainis, bakit niya ba ginagawa 'to?! Ano bang tingin niya sa akin?! Tanga?! Oo, tanga ako, pero hindi ako madaling magpatawad, lalo na kung wala akong nakikitang
Ciara's pov "Waah! Wait lang, masakit!!" Pagpigil ko kay Tita na nakapwesto na. "Hoy! Wala pa nga, ang oa mo ah!" Sigaw sa akin ni espren, habang hawak-hawak nila ako sa magkabilang kamay, para daw hindi na ako makatakas pa. 'Aish! Kung minamalas ka nga naman!' "Hawakan niyong mabuti 'yan si Ciara, nakakapagod habulin ang batang 'yan." Sabi pa ni tita, habang sapo-sapo ang noo niya. "Hays, anong oras na, 1:05 na." Saad ni Tyron. "Ayan, wala na tayong oras! Kasi naman, takbo-takbo pa! Aahitan lang eh!" Sermon la ni jennifer, kaya napasimangot ako. "Kung tanggalin ko kaya 'yang kilay mo, ha?" Pananakot ko kay espren, pero hindi talaga siya nagpapatalo. "Subukan mo, lahat ng buhok mo aahitin ko!" Napairap na lang ako. "Oh, huwag nang magulo, Ciara. Aahitan na kita, wala ng oras!" Sambit ni tita. 'Paalam kilay ko.' My eyes got automatically widened nang makita kong inilabas ni Tita ang blade. N-no way.. ayoko niyan!! "Tita!!" Naramdaman ko na lang na may tumulong luha sa pisng