SADYANG kay bilis ngang lumipas ng mga araw. Heto at isang buwan na rin pala akong nagtatrabaho sa Allejo Group of Companies. Sa una ay hindi maipagkakailang halos mangapa talaga ako sa kung anong dapat kong gawin at unahin. Kalauna'y medyo nasanay na rin ako.
Sa kabilang dako naman ay hindi pa rin maka-get-over si dad sa pag-iwan ko sa aming kompanya. Isang buwan niya na rin akong hindi pinapansin. Sa tuwing pupuntahan ko naman siya sa office ay laging sinasabi ng sekretarya niya na wala siya at nasa meeting.
Hinayaan ko na lang muna si dad. Alam ko naman na darating din sa puntong magiging okay ang lahat.
Ngayon ay nasa meeting ako with Mr. Cojuangco. Isa sa mga shareholder ng kompanya ni Mr. Allejo.
May katandaan na rin ito. At dahil sa taglay kong kaartehan, ang pinaghalong amoy matanda at masangsang na amoy ng pabango nito ay siyang naging sanhi upang makaramdam ako ng sakit ng ulo at pagkahilo. Halos maduwal pa ako sa kalagitnaan ng meeting.
Mabuti na lang talaga at biglang tumunog ang cellphone ko. Kaagad kong dinampot iyon at bigla akong napangiti nang makita kong si Mr. President ang tumatawag.
"Uhm, sir! Excuse me! Let me take this call first." Paalam ko sa kanya at kaagad naman siyang tumango.
Medyo malayo-layo rin ang hinakbang ko para lang makahinga ako ng maluwang.
Sa katunayan ay dalawang beses muna akong nag-inhale at exhale para lang maiba naman ang hangin na malalanghap ko.
Nag-spray pa nga ako ng alcohol sa buong katawan ko just to make sure na walang kumapit saakin na amoy ni Mr. Cojuangco. Kaya naman sa sobrang pagka-busy ko ay hindi ko namalayan na naputol pala ang tawag ni Mr. President bago ko pa man iyon nagawang sagutin.
Makalipas ang ilang segundo ay tumawag muli ito.
"Yes, Mr. President?"
"Attorney!" Anito sa kabilang linya.
"How's your meeting with Mr. Cojuangco?" Usisa nito.
"Uhm, okay na okay Sir!Actually, nakakatuwa nga siyang kausap eh. Napaka-open minded niya kasi."Nakangiwing sagot ko. Bahagya ko pang tinapunan ng tingin ang puwesto kung saan kami nag-uusap kanina ni Mr. Cojuangco.
Napakurap ako ng tatlong beses bago ko nasigurong wala na do'n ang matanda.
Ang papalayong bulto niya ang kaagad na nahagip ko nang mag-angat ako ng tingin. Laking pasasalamat ko ng mag tuloy-tuloy na nga ito sa paglalakad.
Kaya't ang kaninang pag ngiwi ko ay mabilis na napalitan ng isang malapad na ngiti sa aking labi.
Sa labis na kasiyahan ko ay parang gusto ko pa nga siyang tawagin upang magpasalamat sa agaran niyang pag-alis eh.
Maya-maya pa ay napalis din ang malapad na ngiting iyon nang bigla akong tanungin ni Mr. President. Nawala na rin sa isip ko na nag-uusap nga pala kami.
"Did you convinced Mr. Cojuanco?"
"Uhm, not yet sir! Bigla ho kasi siyang umalis dahil may emergency daw sa kanila." Nag-aalangan kong katwiran.Kinakabahan na rin kasi ako sa magiging reaksiyon niya.
Kabilang din si Mr. Cojuangco sa susi upang matulungan ako ni Mr. President na maibalik ang aming kompanya.
"I trust you attorney! Nawa'y huwag mo akong bibiguin huh?"Malumanay subalit halatang may diin sa pagkakabanggit niya.
"Thank you for trusting sir!"
"Don't worry sir, i'll do my best po!" Determinadong sambit ko.
"Good to know that attorney! By the way, gusto ka nga pala'ng kausapin ng bagong Ceo!" Ani Mr. President.
"Po? As in ngayon na agad?" Gulat kong tanong.
"Pasensiya kana! Ma-atitude kasi ang anak ko na 'yon at sadyang ayaw niya sa lahat ay ang pag hintayin siya ng matagal."
"O-okay. Noted Mr. Presidenr."
Hindi ko na hinintay na sumagot pa si Mr. Allejo. Basta ko na lang pinatay ang tawag niya at nagmamadali na akong lumabas ng building na aming pinagmeetingan.
Mabilis pa sa alas kuwatrong tinungo ko ang parking lot. Kapagkuwan ay agad kong pinaharurot ang aking minamahal na kotse.
Ewan ko ba pero hindi ko pa man nakikita ang nasabing CEO ay bigla na lang akong na-excite na malaman kung bakit gusto ako nitong kausapin.
Ilang sandali pa ay narating ko na ang kompanya.
Kaagad kong tinawagan si Mimi. Ang sekretarya ng dating CEO.
"Hello attorney!"Malambing niyang sagot sa kabilang linya.
"Nasa office niya ba si Mr. CEO?"
"Yeah! Actually kanina niya pa ho kayo hinihintay."Anang sekretarya.
"Gano'n ba? Sige, pakisabi na papunta na ako ngayon."
"Sige ho Attorney!"
Malalaki ang hakbang na tinungo ko ang opisina ng new CEO.
Tatlong beses akong kumatok sa kanyang pintuan. At nang marinig ko siyang sumagot ay walang pakundangan kong itinulak ang pinto.
Nagtuloy-tuloy ako sa loob nang wala man lang bahid ng pag-aalinlangan.
Nadatnan ko siyang nakatutok ang buong atensiyon sa kaharap na laptop. Ni-hindi niya man lang ako magawang sulyapan matapos ko siyang batiin at alayan ng isang matamis at nakakaakit na ngiti sa labi.
Medyo nakaramdam ako nang pagkapahiya sa aking sarili at medyo nainis na rin ako sa kanya. But i tried to control my temper.
After a few seconds, i cleared my throat. Trying to clear the air around us. Again, I confidently talk to him using my sweetest voice ever!
Muli ay hindi niya man lang pinag-aksayahan ng oras at panahon na sulyapan ang beauty ko.
Mas lalo akong nakaramdam ng hiya at tila ba mas lalo akong nanliliit sa aking sarili ng mga sandaling iyon.
Halos umiyak na ako subalit pinigilan ko pa rin ang sarili ko.
Sa ikatlong pagkakataon ay muli kong sinubukan siyang kausapin.
Iwinagayway ko pa ang aking kanang kamay sa tapat ng kanyang mukha para lang mapansin niya ang aking presensiya. Bahala na kung magmukha man akong bastos! Iyon na lang kasi ang tanging paraan na naiisip ko.
"Hey!What's wrong with you Mr. CEO?"
"Are you blind, deaf or what?" Mataray kong tanong sa kanya.
"Kanina naman ay sumagot ka di'ba?"
Muli ay naiinis na tanong ko sa kanya.Nagulat ako ng bigla niyang isara ang kanyang laptop at dahan- dahan siyang nag-angat ng tingin sa'kin at kapagkuwan ay tumayo.
Napaatras ako sa aking kinatatayuan nang mapagsino ko ang lalaking nandito ngayon sa aking harapan.
"What the fuck!"Namimilog ang matang naibulalas ko.
Bigla naman siyang ngumisi na siyang naging dahilan ng pagkulo ng dugo ko.
Pakiwari ko ay umakyat na ang lahat ng aking red and white blood cells patungo sa most vital part ng aking entire brain.
"How are you attorney?"Nakapamulsa siya habang diretsong nakatitig sa aking mga mata.
Napahawak na lang ako sa aking batok.
Nang mga sandaling iyon ay parang gusto ko na lang na sunduin ako ni kamatayan.Upang tuluyan na akong maglaho sa kanyang paningin.
"What are you doing here?" Nag-aalangang tanong ko sa kanya.
"You must be in the hospital, right?"Naguguluhang tanong kong muli.
"This is my life! So i think,ako lang ang may karapatan na magdesisyon kung saan ako dapat naroon." Sarkastiko niyang tugon.
Sandaling namayani ang katahimikan. Kapagkuwan ay napadako ang tingin ko sa ibabaw ng kanyang mesa. Halos matulos ako sa aking kinatatayuan ng mabasa ko ang pangalan na naroon.
"Mr. Paul Christian S. Allejo"(Chief Executive Officer)Napabuga ako ng hangin matapos kong mapagtanto na siya nga ang CEO.
Mas lalo lang akong naguluhan sa kanyang pagkatao. Hindi ko pa rin maintindihan kung ano ba talaga ang kanyang totoong propesyon.
"So, ikaw pala ang bagong corporate lawyer huh!"Aniya na muling umupo at pinaikot-ikot pa ang swivel chair niya habang ang isang kamay ay nakapatong sa kanyang baba na animo'y may malalim na iniisip.
"Yeah!"Nakayukong sagot ko sa kanya.Hindi ko na siya magawa pang tingnan at ang kaninang pagtataray ko ay bigla na lang naglaho.Maging ang aking tuhod ay parang nangangatog na rin dahil sa labis na kahihiyan.
Muli ay bigla siyang tumayo at lumapit saakin.
At ang gago ay talagang inasar pa ako. Bahagya itong umikot sa aking likuran.Gusto ko sanang alamin kung ano nga ba ang binabalak niyang gawin. Subalit hindi ko siya magawang lingunin dahil sa takot kong magkamali ang aking kilos. Naramdaman ko na lang na mas lalo siyang lumapit saakin at saka muling nagsalita malapit sa puno ng aking tainga.
Ang mainit at mabango niyang hininga ay kaagad na nagdulot saakin ng kakaibang sensasyon na halos manuot sa buo kong kalamnan.
"Papa God, hindi pa po ako ready sa kung ano man ang binabalak gawin ng lalaking ito! Nawa'y protektahan niyo po ang puri ko. Baka bigla niya itong dungisan."Mahinang usal ko.
Mariing ipinikit ko pa ang aking mga mata at muli akong nanalangin.Ngunit ilang segundo na ang lumipas ay wala naman siyang ginawa saakin. Kaya't dahan-dahan akong nagmulat.Mas lalo pa yata akong napahiya ng bigla ay humagalpak ito ng tawa.
Kaagad siyang dumistansiya saakin at sunod-sunod na umiling.
"Have a seat attorney!" He said while laughing.
Halos triple na talaga ang pagkapahiyang natamo ko. Kung anu-ano na kasing negatibong bagay ang pumasok sa isipan ko kanina. Pagkatapos ang ending lang naman pala ay pa-uupuin niya ako.
My god czarina! alangan naman na mag make love kayo!charrr!!!
Nakayuko pa rin ako ng tinungo ko ang couch na naroon sa gilid.
Maya-maya pa ay tumikhim siya at pagkatapos ay muling nagsalita.
"So, nice to meet you again Attorney!"Aniya sa propesyonal na tono.
Ako naman ay mariing nakikinig lang sa mga sinasabi niya."By the way, Dad has already told me about the issue of your dad's company!"Ani Paul na diretsong nakatitig sa'kin.
Nagulat naman ako sa kanyang tinuran kaya't bahagya akong napamaang.
"Well, I am willing to help you attorney! But in one condition."Patuloy niyang sambit habang nakapangalumbaba.
"What is it?"Wala sa sariling tanong ko sa kanya.
"Marry me!"Aniya na siyang naging dahilan ng bigla kong pagtayo.
"What!?" Gulat na gulat kong tanong sa kanya.
Inilang hakbang ko lang ang pagitan namin at nanggagalaiting hinampas ko ang kanyang mesa.
"Are you out of your mind?" Singhal ko sa kanya. Mabuti na lang talaga at soundproof ang kanyang office kaya naman hindi maririnig sa labas ang aking paghiyaw.
"Ofcourse not!" Matipid at kalmado niyang sagot saakin habang ako naman ay gigil na gigil pa rin na nakatayo sa kanyang harapan.
Gustong-gusto ko siyang tadyakan sa sinabi niya. Subalit pakiramdam ko ay bigla na lang akong nanghina.
Gusto ko rin sana siyang tanungin muli at baka nagkakamali lang ako sa aking narinig subalit wala na ni-isang salita na namutawi pa sa aking labi.
IT was saturday morning. Kaya't naisipan kong dumaan muna sa office ni dad. Kapag ganitong araw kasi ay hindi siya masyadong busy kaya't walang dahilan para pag taguan niya ako.Pagpasok ko pa lang sa pinto ng kanyang opisina ay nakakunot na noo at lukot na mukha kaagad ni dad ang aking nabungaran. Mas lumala pa ang hindi kanais-nais niyang awra nang mapansin ang aking presensiya."Good morning dad!" Masiglang bati ko sa kanya. Bagama't hindi pa rin nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha, niyakap ko pa rin ito at pinupog ng halik sa pisngi.Baka sakali lang na mapangiti ko siya at muli niya na akong kausapin.Subalit hindi man lang ito natinag sa kanyang kinauupoan. Pakiramdam ko ay mas lalo pa ngang nadagdagan ang kanyang sama ng loob saakin.Nakangusong humiwalay ako ng yakap nang wala akong makuhang tugon mula sa aking ama.
NAKAKABINGING katahimikan ang bumalot saamin sa loob ng sasakyan. Pagkatapos kasi namin mag-almusal ay mismong si Mr. President na ang nanggalaiting ihatid ako ni Paul sa condo unit ko. Hindi naman umangal ang kupal kaya't heto at nakasakay ako sa kanyang mamahaling kotse.Hinihintay ko lang siyang kibuin ako at magpaliwanag saakin kung bakit gano'n ang mga sinasabi ng kanyang ama. Subalit tila wala itong balak na magsalita.Naglakas loob na akong basagin ang katahimikan. Hindi talaga kasi ako mapakali tuwing naaalala kong sinabi ni Mr. President na fiancee ako ng anak niya."Hoy! Mr. Kupal!" Bulyaw ko sa kanya.Sinulyapan niya lang ako at muli ng itinuon ang paningin sa unahan habang seryosong nagmamaneho."Ano! Wala ka man lang bang balak diyan na magsalita?" Muli ay sig
KINABUKASAN ay napabalikwas ako sa higaan dahil sa sunod-sunod na pagbusina ng sasakyan sa labas ng condo unit ko. Naiinis na sumilip ako sa bintana upang alamin kung sino ang may kagagawan ng ingay na iyon.Napakunot noo ako nang matanaw ko si Paul na nakasandal sa may kotse ko.Balak ko sana siyang bulyawan subalit ngayon ko lang din naalala ang maganda kong kotse. Naiwan ko nga pala ito sa parking lot ng The Beatles no'ng isang gabi na malasing ako. Marahil ay si Paul din ang nagmaneho nito patungo sa bahay nila.Aligaga akong nagsipilyo at nagsuklay. Pagkatapos ay malalaki ang hakbang na tinungo ko ang pintuan upang pag buksan ang guwapong nilalang na nasa labas.Bahagya pang umawang ang aking labi nang tuluyan na siyang makalapit saakin. Ang bango niya kasing tingnan sa kanyang suot na itim na t
ISANG linggo na rin ang matulin na lumipas simula nang magpanggap kami ni Paul bilang magkasintahan.Naririto kami ngayon sa isang botique. Sinamahan niya akong bumili ng damit na aking susuotin mamaya para sa kanilang family dinner. Naisip kasi namin na ito na ang tamang pagkakataon upang pormal niya akong maipakilala sa kanyang pamilya.Bagama't ako'y kabado, pilit ko pa ring kinukumbinsi ang aking sarili na maging kalmado. Ni-minsan kasi ay hindi man lang ako nagkaroon ng ideya kung paano ako makikitungo sa ina ng kupal na ito. Sa kadahilanang tanging si Mr. President pa lang ang nakikita at nakakausap ko."Hey! Are you done?" Bahagya pa akong napaigtad ng bigla siyang magsalita mula sa aking likuran."Yeah!" Maagap kong sagot. Nabaling ang kanyang paningin sa hawak kong cocktail dress. Napakunot noo pa ito nang mapansing malaki
HALOS mabasag na ang kawawang kopita dahil sa mariing pagkakahawak ko rito. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko pa rin makalimutan ang nangyaring matinding pagpapalitan namin ng masasakit na salita ni Mrs. Allejo. Maging si Paul ay ilang araw na rin na hindi ko kinikibo. Masama pa rin kasi ang loob ko sa kanya.Narito kami ngayon sa The Beattles Bar. As usual, kasama ko na naman ang mga kaibigan kong plastik na walang ibang ginawa kundi ang makiusyuso sa buhay ko.Ilang araw na rin akong nagmumukmok dito sa bar. Wala akong ibang maisip na paraan kundi ang uminom na lang upang kahit paano ay makalimutan ko ang problema ng kompanya. Pakiramdam ko kasi ay wala ng pag-asang maayos ko pa ito lalo pa't matindi ang galit saakin ng ina ni Paul."So, what's your plan bitch?" Lakas loob na tanong saakin ni Eula."Wala." Matabang
ALAS singko pa lang ng umaga ay ginising na ako ng pangit na tunog ng letseng door bell ko.Nakasimangot na bumangon ako at wala sa sariling binuksan ko ang pintuan."What the hell is wrong with you?" Kaagad na naibulalas ko ng mukha ni Paul ang tumambad saakin."Oh, may mali na naman ba akong nagawa? Don't tell me na kakagising lang!"Aniya na bahagya pang itinaas ang kilay."Fuck you! Hindi mo ba alam na ang aga mong nambulabog? Ang sarap pa sana ng tulog ko eh!"Singhal ko sa kanya."Tsk! Wala ka man lang bang balak na papasukin ako sa loob?" Nang-aasar niyang tanong saakin."Wala! Bahala kang mamuti ang mata mo sa kakahintay saakin diyan sa labas!" Pabagsak kong sinaraduhan ito ng pinto."Baka puwedeng bilisan mo naman! Kanina pa nagagalit sa'kin ang Ate Czyrah mo!"Malakas niyang hiyaw
NANG sumunod na mga araw ay mas napapadalas na ang pagsasama namin ni Paul. Halos lahat ng lakad niya ay parating nakabuntot ako at ipinangangalandakan niya pa sa buong mundo na fiancee niya ako. Wala naman akong magawa kundi ang sumuporta at sumang-ayon sa lahat ng kagustuhan at kahilingan niya.Pansamantalang isinantabi muna namin ni Paul ang aming mga walang kuwentang bangayan. Hanggang sa dumating na sa puntong napapangiti na pala niya ako kahit sa mga simpleng bagay na ginagawa niya para saakin.Nakatakdang ganapin ang aming kasal sa susunod na linggo. Maayos na sana ang lahat. Maliban nga lang sa mommy ni Paul na hanggang ngayon ay tutol pa rin sa relasyon namin ng anak niya.Si daddy ay hindi maipaliwanag ang sayang nadarama nang minsang kausapin ito ni Paul tungkol sa aming pag-iisang dibdib. Buong akala ko ay tatanggi ito subalit taliwas ito sa inaasahan ko. Maging si m
KINABUKASAN ay kumakanta pa ako habang naliligo. Hindi ko pa rin maiwasan ang mapangiti sa tuwing naiisip kong pinagseselosan ni Paul si Mr. Ledesma.Maya-maya pa ay hindi na naman ako magkandaugaga sa pag-aayos ng aking sarili. Nasa kalagitnaan ako ng pagboblower ng aking buhok nang biglang tumunog ang maganda kong cellphone. Dali-dali ko iyon na dinampot ng makita kong pangalan ni Kupal ang rumihestro sa screen."Oh!" Kunwari ay tinatamad kong sagot."Good morning my gorgeous attorney!" Masigla niyang bati sa kabilang linya."Haist! Good morning din Mr. Kupal!" Napipilitan kong sagot. "Don't tell me na nasa labas kana kaagad?" Naiinis ako dahil paniguradong pagmamadaliin niya na naman ako."Nope! Actually, tumawag ako para ipaalam sa'yo na hindi kita masusundo ngayon.""Huh? Bakit?"Dismayado kong tanong. Ang kaninang pagkainis ko ay&nb