Share
Chapter 8.1:
Nakangusong pilit na iniintindi ng kapatid ko ang itinuturo ko sa kaniyang math problem na topic nila ngayong week. Nalaman ko kasi kanina na pinaiwan pala siya sa classroom ng teacher niya dahil siya lang daw ang mali at malayo ang sagot kumpara sa mga kaklase niya. Nabahala raw ang guro niya kaya’t pinaiwan. Nalaman ko ang lahat ng ito noong pagbaba ko sa kwarto kaninang umaga ay napakinggan ko na naman siyang pinagsasabihan ni Mama.
Noong bata pa ako, halos lahat ng subject ay madali kong naiintindihan agad dahil nag-aadvance reading kami ni Mama. Hindi ko na naramdaman ang kasiyahan ng pagiging bata na may kalayaang maglaro simula noong maging strikto siya sa akin. Every day, I would lock myself inside my room as I study all of the books that she advised me to read. And the next day, I have to explain everything that I’ve learned to her. That will only be the validation that I’ll receive as I strive harder to achieve my honor. Her words and satisfaction.
Pagkatap
Related chapters
When The Sun Sets Chapter 8.2:
“Ano ba namang—asbok na naman ang pabango mo!” singhal ni Nanay Jessa noong mamataan si Rafael. Rafael grinned. “Mabango naman ‘Nay, ah.” “Oo nga pero nalalamangan mo ang amoy ng pabango ko. Regalo pa naman sa akin ‘yon ni Zendaya, tinalo mo pa niyang iyo.” Nakangiting napapailing na lang si Rafael bago muling dumapo sa akin ang kaniyang paningin. Tumikhim ako at winaksi ang mata sa kaniya. I even shifted on my seat awkwardly. His stare is giving me an unfamiliar feeling. Naiilang ako. “Oh, sabayan mo na si Sebi. Alam kong kanina mo pang hinihintay itong crush mo.” “’Nay!” agad na saway ni Rafael na napapakamot pa sa kaniyang batok. “Nanay naman, eh.” Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko. Kahit alam kong biro lamang iyon ay tila naapektuhan ako sa sinabi ng nanay niya. “What do you want to eat first” Rafael asked me with his surprisingly gentle voice. It was so sudden that I almost chocked from my own saliva. “You want rice firs
When The Sun Sets Chapter 8.3:
Thirty minutes bago ang sunset, lumabas na kami sa bahay kubo. Dala-dala ni Rafael ang banig at kumot samantalang dalawang unan naman ang dala ko. “Bilis! Ayan na!” He sneered at me. “Why don’t you help me instead of jumping there?” Ngumuso ako at tinulungan na siya bago pa siya may masabi ulit. Bawal ma-excite? Epal talaga. He winced when he saw my face and laughed at me at the end to tease me more. Excited akong umupo sa latag. Automatic na kinumutan ni Rafael ang binti ko. Ngumiti ako sa kaniya at mahinang nagpasalamat. Malamig din kasi ang simoy ng hangin dito, naka skirt pa ako. My eyes beamed upon witnessing how the sun sets, it was already kissing the sea. The color of the sky was already a miraculous sight, yet the sun setting highlighted the whole view. Kahit ilang beses ko na ‘tong napapanood, hindi pa rin talaga nakakapanawa. Sa tuwing nasasaksihan ko ang paglubog ng araw, kahit sa iisang lugar, hindi parin sila pare-pareho.
When The Sun Sets Chapter 9.1:
"Number 4, Velasco. Serve!"I tossed the ball and spiked it hard, aiming towards our opponent’s side. Nasambot nila ito at agad na napapunta muli sa amin. My teammate managed to receive it and passed the ball to our setter. Pasimple ko siyang sinenyasan na sa akin papuntahin ang bola at mabilis niya naman itong sinunod. I exhaled deeply before I jumped, just enough to reach the ball and spiked it to the other side. Kasabay ng pito ng referee ay ang sigawan ng lahat dahil sa pagdedeklara ng pagkapanalo."Team Hufflepuff wins!"It was already our intramurals. I am a member of the women's volleyball team, the team captain even. Noong una, sumali lang ako dahil nagkaroon ako ng problema sa grades ko sa P.E., hindi ko naman akalain na magugustuhan ko ito.“Congratulations!”That was our final game for the morning. Nanalo rin kami kanina na siyang una naming laro sa araw na ito, pangalawa ang ngayon. It was also the first day of our Int
When The Sun Sets Chapter 9.2:
Halos mapamura ako sa bigla noong makitang nakikisigaw at talon na pala si Mavros at ako na lang talaga ang nakaupo! Maybe I should stand up too? But I'm a bit conscious with my legs. Kanina pa akong adjust nang adjust sa shorts ko dahil tumataas. Dapat talaga nagpalit na muna ako bago ako sumabak sa panonood. Or maybe I should stand up so I can properly pull the hem of my shorts? "Tumayo ka na nga! Parang gaga 'to!" Hinila bigla ako ni Rein. I wasn’t able to protest any longer because it happened too quickly. "Support our color! Support our team! Support your future!" "Anong future?" tanong ko at inalis ang pagkakaakbay niya sa akin. "Si Rafael!" "Anong future d’yan?" "Sis, potential lovelife!" What? Tumawa siya at muling nag-cheer. Pilit niya pa akong pinapatalon ngunit inaalis ko agad ang kamay niya sa braso ko dahil ayoko nga. "Ahh! Renz, kapag na-shoot mo 'yan! Aaminin ko nang crush kita!" walang hiyang sig
When The Sun Sets Chapter 10.1:
"Yung mga naka sapatos na puti! Hulihin!" Jaq, the officer from the jail booth, shouted. Nagkatinginan pa muna kami ni Rein bago sabay na kumaripas ng takbo. Tatawa-tawa lang si Mavros na naiwan, hindi na humabol. Itim kasi ang suot niyang sapatos. "Next year kapag yung club na namin ang may hawak sa punyetang jail booth na 'yan... naku! Sinasabi ko sa 'yo!" gigil na gigil na wika ni Rein. Nakatago kami sa building ng mga senior high. May mga nakasalubong pa kaming mga nakatakas din mula sa mga nang hahabol.I only laughed at her. Although exhausted from our endless running, I was still having fun. Umalis na kami sa pagtatago noong nag-text na si Mavros na ang mga nakapulang damit na raw ang hinuhuli. I was wearing a white t-shirt while Rein was wearing black.It was the second day of our Intramurals. If there's no mandatory requirement to attend this event, I would've just stayed inside my room. Saka, president ako ng klase. Ang pangit
When The Sun Sets Chapter 10.2:
Ang bigat-bigat ng dibdib ko. Parang may nakadagan at hindi maalis-alis kahit anong pilit kong pagpapakalma sa sarili. Ang mga mata kong nais kong iiwas sa eksenang nagbibigay kirot sa akin ay hindi sumusunod sa gusto ko. Sa halip ay nanatiling nanonood. Umaasang may mangyayaring pagtanggi mula sa matalik na kaibigan."Sebi, let's go." Levi tugged my arm and tried to pull me away.I pushed his hand away and shook my head. I want to stay and watch. To prove myself that Rafael will really reject that girl. I was holding onto that indifference on his face, angry and annoyed. I was hoping that it's because he doesn't want what's happening. "Sebi, tara na," pamimilit pang muli ni Levi."Dito lang ako.""Sebi,”"Manonood ako.""Pero nasasaktan ka." Ang lungkot sa boses niya ay hindi nakalagpas sa pandinig ko. It brought another shivering pain in my chest yet I chose to keep it unnamed.
When The Sun Sets Chapter 11.1:
The last day of our Intramurals, we were all inside the gymnasium to watch the school pageant.Mr. and Ms. ENHS. Evarein National High School.Magkakasama kami sa iisang row sa bleachers. Si Mavros, ako, Rafael, Atticus, at saka si Renz. That was our seating arrangement. We were all silent and awkward. Kahit si Atticus na kadalasan ay maingay ay tahimik din. Kapag may napupuna ay ibubulong lang kay Renz at tahimik na silang mag-uusap. Mavros would often glance at me and then Rafael, saka iiling na parang may nakakadismaya sa aming dalawa.While the both of us are giving each other a cold shoulder. I don't know with him, galit ba siya sa akin? Samantalang wala naman ako sa mood para magsalita. The tears that I shed yesterday alarmed me. I happened to realize how much he can affect me. "Reineste Liana M. Royo, 16, Yellow Team!" The crowd roared, especially our section to cheer for her. I smiled and waved my balloon as support. I
When The Sun Sets Chapter 11.2:
Their team did an underhand serve so it wasn't a struggle for us to catch it. Gigi, from my team, received the ball. Ate Ethel received it from her and passed it to me. A quick glance to where Sol is before I jumped and spiked the ball hard. It landed just in front of her, almost hitting her face. Nanigas siya at halos matumba sa impact ng bola. Hindi siya natamaan pero muntik na. Sinadya ko para matakot.Agad siyang dinaluhan ng mga teammates niya, she was close to crying. Ano? Iiyak siya ngayon pagkatapos niyang maghamon? Simula pa lang 'to, marami ka pang-aabangan."Are you alright?" Ate Ethel asked, faking her concern in a taunting way. Mamula-mula ang mata ni Sol sa pagbaling ng tingin sa kaniya bago sa akin. She glared at me and I gave a smug smile. Umiyak ka. Mas matutuwa ako.The game went on and whenever the ball lands to me, I always direct it to her. To the point that her teammates were already pushing and guarding her from the ball. Hindi
Latest chapter
