Chapter 144.2

Yung lamig na nanggagaling sa buto niya, ramdam hanggang kaluluwa.

Pero sa sandaling iyon, hindi rin maganda ang ekspresyon ni Patricia. Parang kaharap niya ang isang kaaway—handa sa lahat ng oras.

Pinaarangkada ni Chastain ang sasakyan, tumakbo ito ng mabilis sa kalsada... Parang may gusto siyang ilabas, parang may gusto siyang takasan, pero sa totoo lang, parang wala siyang magawa kundi ang humataw lang nang humataw sa gas.

Kakaunti lang ang mga sasakyan sa paligid, tahimik ang paligid, kaya ang tanging naririnig ay ang matitinis na preno ng kotse nila kapag lumiliko—nakakabingi sa tenga.

Matagal nang sanay si Patricia sa ganitong sitwasyon. Kalma niyang tinitingnan ang daan sa harap. Sa huli, siya ang unang nagsalita: “Chastain, ibalik mo na si Desmond sa akin. At huwag mo nang pahirapan si Queenie.”

Napangisi si Chastain at sinabing, “Ibalik? Anak ko si Desmond, bakit ko siya ibabalik sa’yo?”

“Alam mong hindi ganun ang totoo!” Naiiyak na si Patricia, nanginginig ang katawan niya..