63.Mahinang buntong-hininga ang lumabas sa labi ni Gaven. May madilim na emosyon sa mga mata niya na parang hindi mo kayang arukin. Napatingala si Nicole sa kanya habang pilit binubunot ang pulso niya mula sa pagkakahawak nito.Bigla siyang umabot at marahang pinunasan ang luha sa gilid ng mata ni Nicole. Mas banayad ito kaysa sa anumang lambing na naranasan niya noon. Tumingin ito sa kanya at dahan-dahang nagsalita, ang boses ay mababa at ramdam sa puso. "Nicole, sa tingin ko, pwede pa nating subukang ayusin ito. Kapag pareho pa rin ang kahihinatnan, pumapayag na akong makipag-divorce sa’yo."Napahinto si Nicole at inabot pa ng ilang sandali bago niya naintindihan ang ibig sabihin ng mga sinabi nito. May luha pa sa mga mata niya habang mahina niyang sinabi, "Subukang ayusin?""Oo, pitong taon na tayong magkasama. Sa tingin ko, nasanay na akong andiyan ka palagi. Kung bigla mo akong iiwan, mahihirapan akong mag-adjust agad." Dumampi pa ang mga daliri ni Gaven sa gilid ng mata niya, m
62.Nang matapos maligo at nakahiga na sa kama ang dalawa, may kumatok sa pinto at may mahinang boses na nagsalita. "Uncle Chiles, natatakot ako... pakibuksan mo ang pinto..."Nayakap na ni Chiles si Mirael sa ilalim ng kumot at handa na silang mag-"evening exercise" nang marinig nila ang katok at ang mahihinang iyak ni Hio. Mabilis na kumislap ang inis sa mga mata ni Chiles.Alam ni Mirael na may nakaraan sina Chiles at Nicole, pero hindi pa rin niya matiis ang boses ni Hio na umiiyak sa labas. Gusto sana niyang bumangon at puntahan ito pero pinigilan siya ni Chiles. Sa huli, napilitan siyang tumayo, binuksan ang ilaw at binuksan ang pinto."Uncle, natatakot ako!" Pagkabukas na pagkabukas ng pinto, agad na yumakap si Hio sa mga hita ni Chiles. May luha sa gilid ng kanyang mga mata na pinipigilan pa ring pumatak. Paos ang boses niya at barado ang ilong, naka-SpongeBob pajamas pa siya.Tumingin pababa si Chiles kay Hio na mahigpit ang yakap sa kanya. Gusto sana niyang alisin ito, pero
61."Mira..." May ngiti rin sa boses ni Miro. Halatang mas maganda na ang pakiramdam niya kaysa noong araw na nagising siya at mas malinaw na rin siyang magsalita."Dad. Babalik ako bukas para bisitahin ka," sagot ni Mirael na nakangiti rin. Simula pagkabata, pinalaki siya ni Miro sa layaw, kaya napakalapit ng relasyon nila bilang mag-ama. Kahit noong naging sila ni Louis, si Miro ang una niyang sinabihan.Noong panahong ‘yon, wala siyang narinig na pagtutol mula kay Miro. Ngumiti lang ito nang may pagmamahal at sinabing dalaga na siya, sabay turo ng mga tamang prinsipyo pagdating sa pag-ibig."Huwag kang mag-alala, mag-enjoy ka lang diyan kasama si Chiles..." puno ng lambing ang boses ni Miro habang tinanong, "By the way, saan ba talaga ang bahay ni Chiles?"Akala ni Mirael noon na kapag nalaman ni Miro na nagpakasal siya agad-agad, baka hindi ito matanggap. Pero nang marinig niya ang banayad at maamong boses ng ama, parang nabunutan siya ng tinik. "Sa capital ang pamilya niya..."Sa
60.Inabot ng halos dalawang taon si Chaia bago siya makarating sa harap ni Sliver, mula sa pagiging tagahanga lang niya, hanggang sa iparamdam sa kanya ang pagkahumaling niya.Sa wakas, dahil sa matinding panliligaw at pagpupursige niya, pumayag na rin si Sliver na maging sila. Kahit lihim lang ang kasal nila noon, pakiramdam ni Chaia dumating na rin ang kaligayahan niya.Dalawang taon niyang sinundan ito, tatlong taon silang kasal nang palihim, at limang taon siyang nahumaling kay Sliver.Isang taon na rin mula nang piliin niyang iwan siya para magpahinga, pero hindi pa rin niya kayang talikuran ito nang tuluyan. Hindi rin niya kayang tapusin talaga ang relasyon nila.Naalala niyang minsan, iniisip niya kung ganito na lang ba sila habang buhay. Pero hindi niya inasahang bigla na lang itong lilitaw ngayon, kahit dapat ay nasa Hengdian siya para sa shooting."Sliver, si Chaia ay nasa Moss City lang. Dalawang oras lang ang biyahe mula sa Capital." Biglang nagsalita si Chiles, sabay tin
59.Ayaw na talagang mabuhay ni Nicole sa ganitong sitwasyon. Hindi niya alam kung kailan ito matatapos. Yung akala ng mga tao na masaya silang mag-asawa ay isa lang palang ilusyon. Ayaw na talaga niyang magpatuloy sa ganitong buhay at magtiis ng kahihiyan.Trenta anyos pa lang siya ngayong taon, mahaba pa ang buhay niya. Pitong taon na ang ibinuhos niya para sa kanya. Ilang pitong taon pa ba ang pwedeng sayangin ng isang babae?Tahimik lang siya kaya mas lalong naging mapanlait ang tingin ni Gaven. Inayos nito ang suot, tiningnan siya nang may paghamak, saka tumalikod at umalis.Si Hio naman ay kanina pa kumakatok sa pinto. Biglang bumukas ang pinto at ang mahahabang binti ni Gaven ang unang lumabas. Napaatras si Hio sa gulat, tumingala siya, may luha sa gilid ng mata, at humikbi habang tinatawag, “Dad...”Bahagyang kumunot ang noo ni Gaven. Nang makita niya ang takot sa mata ni Hio, medyo hindi siya mapakali, pero ang tono niya ay hindi man lang malambing, “Hio, anim na taong gulang
58.Matagal na nilang hindi nagagawa iyon ni Nicole, kaya naninigas at napiipit ang kanyang pagkababae. Dahil sa marahas na paggalaw ni Gaven, nanginginig ang buong katawan niya sa sakit. Agad na tumulo ang kanyang mga luha. Gusto niyang lumaban, pero nakatali ang kanyang mga kamay. Dinaganan siya nito nang buong puwersa, kaya wala siyang nagawa kundi ang huminga nang mabilis.Nakaramdam din ng discomfort si Gaven, nanlalaki ang mga ugat sa kanyang leeg, pero alam na alam niya kung saan ang mga sensitibong parte ni Nicole dahil paulit-ulit na siyang sinubukang pakiligin nito noon. Inilagay niya ang kanyang malaking kamay sa ilalim ng katawan ni Nicole at mahusay na dinampi-dampian iyon.Nakaramdam si Nicole ng matinding kahihiyan at pagkapahiya, at nagpumiglas siya nang husto. Isang walang-awang tingin ang sumilay sa mga mata ni Gaven. Dinaganan niya ito nang mahigpit para pigilan ang pagpupumiglas nito, kinagat ang kanyang labi at hindi pinansin ang sakit habang unti-unting pumapasok