DAVEN
Life's greatest lessons can be learned from the worst mistakes while failure leads to a great success.
That's what I believed since I was young. At a very young age, I've seen things that a mere and innocent child should not see. Since then, my beliefs about life gradually faded away. Kahit hanggang ngayon ay nakatatak pa rin ang paniniwalang 'yon sa isip ko, ako mismo sa sarili ko ay hindi ito maramdaman. Because everything seems opposite to me. I'm learning from my own mistakes but I can't feel any joy from success--if I really have it.
Everything to me seems bullshit. People, places, problems, and so on. There are only a few people I can trust including my relatives and friends. Pero gayon pa man ay hindi talaga buo ang tiwala ko ni isa man sa kanila. Ang sarili ko lang ang natatan
ADRIANNA "Do you like red or blue?" Everyone seems excited and happy for the school program today. Students are wearing shirts with their name, section and course printed on their back. Each course has its own shirt color and for journalism, we got white. My classmates keep complaining about the color of our shirt and the task given to us. They think that it's too boring. "Red," I replied to Giselle who's beside me. Nasa loob kami ng field at kasalukuyang tumutulong sa pag-dedecorate. Pinipintahan namin ang mahabang tela na magsisilbing welcome banner papasok sa field. It was the easiest task for me and unlike my classmates, I don't complain about it. Mas gusto ko na 'to kaysa maglinis sa school o mag-invite ng outsiders.
ADRIANNA"Ria, gising na. Magsisimula na next period natin."I woke up when I heard Freya's voice. Bumangon ako mula sa pagkakahiga sa damuhan at tinanaw ang paligid. Nasa garden ako ng school kung saan maraming puno, halaman at bulaklak sa paligid. Natanaw ko si Freya na naglalakad palayo kaya naman mabilis kong kinuha ang bag ko saka sumunod sa kaniya.The strong wind blew my hair. Maaliwalas ang kalangitan at payapa ang garden ng school. Nakakapagtaka kasi dapat ay may mga students na naka-tambay rito. I looked at Freya's back where her long and jet black hair is swaying as she walks. Binilisan ko pa ang paglalakad para maabutan siya. Nang mas makalapit ako sa kaniya ay huminto siya sa paglalakad."Why a
ADRIANNA"Your sister is really a bad luck magnet, don't you think?""She just lacks awareness.""I feel bad for her. Kakagaling niya lang dito noong nakaraang buwan at heto na naman siya.""Just be thankful she didn't die.""Hindi ka ba masaya na nakaligtas pa siya?"Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko at kaagad na bumungad sa'kin ang puting kisame at nakakasilaw na ilaw. I blinked a few times and turned my head to the side. Napansin ko ang swero sa kamay ko at doon lang narealize na nasa loob ako ng hospital room. I looked in front and saw my brother talking to Inspector Fajardo. Lumipat ang tingin niya sa'kin nan
JENSEN"Where have you been?"Adrianna, my older sister, asked me when I got home from school. I took off my wet jacket as I walked inside our house. Basang-basa pati ang damit ko sa loob dahil sumugod ako sa malakas na ulan para lang makauwi. I didn't bring an umbrella so I took the responsibility of getting soaked by the rain.I walked past my sister who's standing in the doorway. Dumiretso ako ng lakad patungo sa hagdan nang magsalita siya kaya napahinto ako."I'm asking you a question. Don't turn your back on me as if you didn't hear me," aniya sa seryosong tono.Lumingon ako sa kaniya at ipinakita ang blanko kong ekspresyon, "I'm tire
ADRIANNA Isang linggo ang itinagal ko sa ospital bago ako magpa-discharged. Kahit pa medyo masakit ang mga tahi ko ay pinilit ko pa ring kumilos at pumasok sa school. Tapos na ang first sem namin kaya naghahanda na ako para sa second sem. Isa ring dahilan kung bakit ayokong magtagal sa ospital ay dahil minsan lang ako bisitahin ni Jensen. Araw ng sabado ay nagtungo ako sa school para kunin ang card ko. Nagpapasalamat ako dahil wala akong bagsak na subjects. Habang naglalakad ako sa school ground ay napapansin ko ang kakaibang tingin ng mga students. Ang iba sa kanila ay nagbubulungan at masama ang tingin sa akin. Pinilit kong huwag silang pansinin dahil alam ko naman kung bakit. Many of my schoolmates have talked about me often ever since. It only got worse because of my involvement in Frey
ADRIANNAUnknown number:Meet me at the top of the castle's tower. If you're alone, you're welcome. But if not, sorry not sorry.Titig na titig ako sa screen ng cellphone ko habang paulit-ulit na binabasa ang mensahe ng unknown number. Base sa text ay mukhang si Lawrence ito at hindi na lang nagpakilala dahil umaasa siyang kaagad kong mapapagtanto na siya ito. Hindi ko lang alam kung paano niya nalaman ang number ko lalo na at bago ito.Pasado alas kwatro na ng hapon at nanatili ako sa loob ng agency. May inasikaso lang si Inspector Fajardo kaya tumungo muna ako sa reception area para maghintay. Nagdadalawang isip ako kung ipapaalam ko kay Jensen ang tungkol sa pakikipagkita ko kay Lawrence. Sigurado naman kasi na wala siyang pakialam sa
ADRIANNA "Bakit hindi mo sinabi sa'kin ang tungkol dito?" Salubong ang kilay at matalim na tingin ang ipinukol ko kay Jensen. Walang gana siyang nakaupo sa sofa ng sala habang nakatingin sa kawalan at parang hindi ako naririnig. I'm just holding myself not to shout at him. Stressed pa rin ako sa mga nangyari kahapon kaya naman pinipigilan kong ma-high blood dahil baka sa ospital na naman ang bagsak ko. While washing his clothes earlier, I found a small red card from his school's detention office. Nakasaad dito ang pangatlong record niya ng violence sa eskwelahan. Required din na papuntahin ang guardian sa school para makausap ang principal at adviser ng estudyante. Bukod sa may ganito akong natuklasan, ang mas ikinagagalit ko pa ay ang hindi niya pagsasabi sa'kin. Noong nakaraang linggo pa
DAVEN"The girl is clearly into you."I put the book back on the shelf when I didn't like its story. It has so many mature scenes that I have no interest in. I prefer mystery books with less romance but what I got here are books with crappy story lines and cringe plots. Wala akong problema sa romance genre pero nakakasawa na ang paulit-ulit na mga cliché plot structure. I want an unpredictable story with roller coaster plots."Tingnan mo, oh. Kanina ka pa tinitingnan," Trevor continued saying gibberish things.I looked at the girl he was referring to. She's pretty, not gonna lie, but even if she's the most beautiful woman on earth, I won't waste my time approaching her.