ADRIANNA
I couldn't believe what I'm seeing now.
Daven's literally talking to my brother as if they're close already. Not to mention that I just noticed how they exchanged looks earlier. It seems that they can communicate just by looking at each other. The thing that I've never experienced with my own brother.
Habang pinapanood ko silang mag-usap sa labas ay napapansin kong parang magkagalit sila. Pero hindi pa rin nito nababago ang mapait kong nararamdaman. Para kasing mas nagiging open pa si Jensen kay Daven kaysa sa'kin kung titingnan. Hindi ko alam kung anong napag-usapan nila noon at parang may kakaiba sa kanila.
Nagulat rin ako sa ginawa ni Daven kanina na pagtatakip kay Jensen. I'm sure he already knows something about my
JENSEN "Jensen! Pasa rito, tol!" Pinasa ko ang bola sa kakampi kong gagad na maka-score at makapag-pasikat sa ibang estudyante. Nang sinubukan niya itong i-shoot ng three points ay sumablay. Mabuti na lang at nakuha ko ang rebound at ako na ang pumasok nito sa ring. I saw his death glare at me as my teammates shouted for me. Hindi ko na lang siya pinansin at naglakad patungo sa bench kung nasaan ang bag ko. Mabilis kong hinubad ang jersey shirt ko at pinunasan ang tumutulong pawis sa katawan ko. I noticed a group of girls whispering while looking at me. Tinutulak nila ang isa palapit sa'kin kaya wala itong nagawa kundi ang lapitan ako. She looked shy and her face turned red as she approached me. Tumalikod ako at hindi
JENSEN Tiningala ko ang mataas na building kung saan makikita ang kabuoan ng San Rafael. Kung hindi ako nagkakamali ay dito dinala ni Jefferson ang kapatid ko para ipanood sa kaniya kung paano patayin ang isang inosenteng babae. Restricted na sigurado ang rooftop nito pero pumasok pa rin ako sa loob. Malamig na hangin ang sumalubong sa'kin sa rooftop. Kitang-kita ko ang kulay kahel na kalangitan at ang papalubog na araw. Sa dulo ng rooftop ay nakita ko ang pamilyar na likod ni Jefferson. Nakatanaw siya sa siyudad at mukhang malalim ang iniisip. Nilingon niya ako nang matunugan ang pagdating ko. Hindi tulad ng dati ay wala siyang soot na mask ngayon at scarf. Kitang-kita ang mukha niya kung tutuusin. Sa unang tingin ay mukha lang siyang ordinaryong lalaki. Hindi nakakatakot ang mukha niya da
DAVEN "Paano ka nakapasok dito?" Hinimas mk ang balahibo ni Max para pakalmahin ito dahil kanina niya pa nililigiran si Jensen at parang handa itong kalmutin siya ano mang oras. Ang aso naman na nadatnan ko sa loob ng bahay ay tahimik lang na nakaupo sa tabi ko. Max and him didn't get along of course. Mabait ang aso pero si Max ay mukhang mainit ang dugo sa kaniya at pati na rin sa amo nito. Kahit kanino naman kasi ay ganito talaga ang pusa ko lalo na sa mga taong alam niyang may negativity. "Bukas ang gate at main door. Mukhang nakalimutan mong i-lock," sagot ko. "Walang kang dapat puntahan dito. Leave now," he said and pointed his index finger at the door.
ADRIANNAMy tears can't stop falling while covering my mouth to prevent myself from crying loudly. Kinuha ko ang unan sa kama at sinubsob ang mukha ko rito. Doon ako humagulgol ng malakas habang mahigpit na nakahawak sa unan.It hurts so much just by hearing what happened to Chief Esguerra. Kanina pa ako nagmamakaawang palabasin nila sa kwarto ko dahil gusto kong makita ang lahat pero walang pumapansin sa'kin.This can't be happening, right? Pwedeng inakala lang nila na patay na siya. Lahat naman nagkakamali kaya baka buhay pa talaga si Chief. Mula pa kasi kaninang nabalitaan ko ang nangyari ay wala na akong narinig galing sa labas.That's right. Chief is not dead. He's a strong and smart person so nothing bad could happen to him.
DAVEN"Dave, I know you'll be here."I heard the familiar voice of Jericho. Narinig ko rin ang mga yabag niya palapit sa'kin. Umupo siya sa damuhan at tinabihan ako. I don't know what he's doing here and how he knows that I'm here. Naghari ang katahimikan sa paligid hanggang sa nagpasya akong magsalita para basagin ito."I've never felt so useless until now," I said while looking at the gravestone of my mother."You're not useless, man. Things are really difficult to solve sometimes.""They left me. All of them. It's as if life really wants me to suffer."He placed his hand on my shoulder. "You have friends, Dave. Weren
ADRIANNAChief Alejandro Esguerra's face looks so calm and peaceful. Kahit masalimuot ang pagkamatay niya ay para pa rin siyang masayang namayapa. I couldn't believe that the last time I'm gonna see him is when he's already lying inside a coffin. Parang kailan lang nung huli pa kaming nagkausap.Hinaplos ko ang salamin ng kabaong niya habang sunod-sunod ang patak ng luha ko. Ni hindi ko na pinansin man lang ang pamahiin na bawal umiyak sa mismong harap ng kabaong dahil malas daw ito. Medyo nahihirapan ako dahil nakaposas ang dalawa kong kamay.Nagmakaawa lang ako kay Inspector Fajardo na isama ako sa burol ni chief. Pinayagan naman niya ako pero saglit lang daw at kailangan ay may mga pulis na nakabantay sa'kin. Ayos lang dahil wala naman akong balak na tumakas.
JENSEN "Meow." Tiningnan ko sa paanan ang pusa nang kalmutin nito ng bahagya ang paa ko. Kanina pa niya ako kinakalmot sa paa at parang nagpapapansin. Kasalukuyan kong ginagawa ang project ko sa school. Natutulog lang si Conan sa kama ko habang ang bwesit na pusa ay kanina pa nag-iingay. "Shut up or I'll throw you out," sabi ko sa pusa kahit alam kong hindi naman niya ito maiintindihan. "Moew!" Bigla niya akong kinalmot at mas masakit ito sa mga nauna. Napamura ako at mabilis na tumayo saka siya kinarga. Isinilid ko siya sa kahon na may mga butas kung saan ko siya nilalagay tuwing aalis ako. Sinara ko ang kahon at hinayaan itong mag-ingay sa loob.
DAVEN "Dave, Mommy needs to go to work. Maiwan ka muna kay Uncle, okay?" I nodded and hugged her tightly. "I love you, Mommy. Come back safe, okay?" Hinimas niya ang ulo ko at hinalikan sa noo. "Of course. I'll buy you new toys and food after work." Malawak akong napangiti at muli siyang niyakap. Sanay na akong maiwan kay Uncle Alejandro dahil masyadong busy si Mommy sa trabaho niya. I understand her work and I know that she's helping people with mental illness. My Mommy is very kind and sweet. She is the best mother that I could ever have. I didn't have a chance to be with my father because he died when I was an infant. My Mommy