Chapter Five

the decision

Ang daming nangyare sa akin na kahit kailan hindi ko pinangarap sa buong buhay ko.

Malaki ang pangarap ko noon, sa daming ng ginawa ng magulang ko sa akin at sa gusto kong maibalik lahat sa kanila kahit na sabihin pa nilang mayaman kami.

Pero nagbago lahat ng yon sa isang pangyayareng kahit kailan hindi ko ginusto

Lahat ng pangarap ko naglaho na lang na parang bula.

At kahit kailan hindi na mangyayare pa

Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin habang dahan dahan kong sinusuklay ang maitim, at bagsak kong buhok

Naalala ko pa nung high school ako kinaiinggitan ako ng mga classmate ko dahil lahat ng kailangan ko ay nakukuha ko

Pero kapag nalaman kaya nila ang nangyare sa akin at kung ano na ko ngayon.. kaiinggitan pa kaya nila ako

Mapakla akong tumawa.

Hindi ko alam kung kailan ako ngumiti, kung kailan ako naging masaya hindi ko na alam dahil sa ngayon ang nararamdaman ko na lang... ay sakit

Sakit sa pagkawala ng Daddy ko

Sakit sa pagkidnap sa Mommy ko

Sakit dahil gagawin ko ang isang bagay na ayaw ko.

Pinangarap ko din naman na magkaroon ng masaya at kompletong pamilya sa taong gusto ko.

Pero hindi ko na yon magagawa dahil sa isang desisyon para sa Mommy ko

Natanggap ko na kung saan ang address kaya agad na akong pumunta

Nang nasa subdivision na ko hindi agad pinapasok ang taxi na sinakyan ko

Kinailangan pang tawagan ang taong pupuntahan mo bago ka makapasok

This subdivision is one of the most expensive at kilalang kilala dito sa pilipinas

"Pwede na ho kayo makapasok" Sabin ng guard ng subdivision na to

Abot abot ang kabang nararamdaman ko dahil hindi ko alam kung ano pa ang mga susunod na mangyayare.

Ang nasa isip ko lang ngayon ay ang kaligtasan ng Mommy ko.

Pagkababa ko ng taxi tumambad sa akin ang napakalaking bahay

Tatlong palapag ito at malulula ka sa laki

Ang gate ay kulay itim na halos kasing laki ko lang,

Sa loob non ay mga bodyguards na malalaki ang katawan at may nakasabit na armalite sa katawan

Bumukas ang gate at lumabas ang isa sa mga bodyguards

"I-I'm Sa..Samantha Dela torre.. M-Mr. Fuentabella expected me to come here" Kabado ako ngunit sinikap kong makapagsalita

Tumango lang ang lalaki at iminwestra niya sa akin na pumasok ako

Napakataas ng pintuan na kulay Brown

Pagbukas non ay totoong napakaganda ng loob

Paglingon ko wala na ang bodyguard sa likod ko, ni hindi ko man lang naramdaman ang paglabas niya

"You came" Halos mapatalon ako

Hinanap ko ang pamilyar na boses

Nandoon siya sa ikalawang palapag na matatanaw mo ang bawat kwarto na kulay brown din

Dahan dahan siyang bumaba mula sa hagdanan.

lumunok ako ng ilang beses at ikinalma ang sarili ko

"Where's my Mother?" Halos pabulong tanong

Napataas ang kilay niya

"Didn't i tell you that you will only see her if you do what i want you to do"

"Ka...Kahit makita ko lang siya please, gusto ko lang makita kung ayos lang ba siya" Nagmamakaawa ako sa kaniya

I've never seen myself like this

"Okay, follow me" Nauna siya naglakad paakyat sa second floor hanggang sa third floor

Pagdating namin doon merong tatlong pinto sa ikatlong palapag.

Pumasok siya pinaka unang pintuan

Doon ko nakita ang mga tv,

Bawat sulok pala ng bahay na ito may CCTV

Nilapitan ni Mr. Fuentebella ang isang lalaking nagmomonitor doon tumango lang lalaki saka may pinindot upang mag zoom ang isang kwarto

Natuon ang atensyon ko doon

Nandoon ang Mommy ko sa isang kwartong kama lang ang laman

Nakabaluktot na para bang takot na takot

"M-Mommy" Nanginginig ang boses ko

Ikinuyom ko ang aking kamay

Marahil nahihirapan na ang Mommy ko sa oras na ito

Hindi ko kayang makita siya ng ganyan

"As i've said makikita mo lang siya kapag ginawa mo na ang gusto ko" Sabi ni Mr. Fuentebella

Mariin kong pinangdikit ng labi ko sa mga narinig ko mula sa kaniya.

"Be wise to your decision Samantha, Kung gusto mo pang makita ang Mommy mo"

Huminga ako ng malalim

At pumikit "Sige... pumapayag na ako sa gusto mo" Sabi ko habang nakapikit

Pagmulat ng mata ko diretso akong tumingin sa kaniya

"Magpapakasal tayo"

Medyo nagulat pa siya sa sinabi ko

This is not the wise decision, but i have no choice.

"Okay then, we'll start the wedding preparation" Nakangiti niyang sabi

"And from now on dito ka na titira"

Tahimik lang ako habang nakatingin sa monitor, Pinagmamasdan ko ang Mommy ko

'Para sayo to Mommy'

Gagawin ko ang lahat para sa Mommy ko

Kahit na ang kapalit nito ay ang kaligayahan ko.

Nalulungkot at nasasaktan ako sa mga nangyayare pero wala akong magawa kung hindi ang sumunod.

Sa mga sumunod na araw

Naging busy kami sa paghahanda sa kasal

Pagsusukat ng mga damit at kung sino lang ang dapat imbitahan

"Do you want to invite your friends?" Tanong niya sa akin

Umiling lang ako.

Meron akong nag iisang kaibigan pero nasa ibang bansa siya.

Ayaw ko na munang ipaalam sa kaniya ang mga nangyayare sa akin dahil ayokong makaabala pa ako sa kaniya.

Pagkatapos namin kausapin ang coordinator ng kasal ay pumasok na ako sa kwarto ko

Nung araw din na unang punta ko sa bahay na ito, yun din ang araw na lumipat ako

Wala na akong lakas para tumanggi pa

Ano pang magagawa non kung ang nakakasalalay dito ay ang Mommy ko

Walang araw na hindi ako umiiyak

Minsan nga natutulala na lang ako

But i need to be strong,

Kailangan kong masanay dahil panghabang buhay na to.

Palagi akong umaakyat sa third floor para panuorin si Mommy

Mabuti na nga lang at pumayag si Mr. Fuentebella na palagyan ng T.V ang kwarto niya para malibang siya doon

Nalaman ko din ang tungkol sa kaniya dahil kailangan ko daw yun kapag pumupunta kasi sa mga gatherings ng pamilya niya

Ayaw niyang malaman ng pamilya niya na kaya kami nagpakasal dahil ako ang pinag bayad ng Daddy ko sa utang niya

Mr. Fuentebella is older than me

Pero hindi halata sa itsura niya

Hindi ko maitatanggi na napaka gwapo niya

Maputi, makinig ang mukha, matangos ang ilong at napaka matipunong katawan.

But still im not attracted to him

Hindi ko kailan man magugustuhan ang isang katulad niya.

Hindi ko na din mahintay na makasal kami,

Hindi dahil sa excited ako na makasal sa kaniya,

Hindi ako makapag hintay na makita at makausap si Mommy

Sobrang miss na miss ko na siya,

Isang buwan ko na ding hindi siya nakikita tanging sa screen ko lang nasisilayan ang mukha niya at hindi ako kuntento doon.