ตอนที่ 2 หน้าด้าน ขยะแขยง รังเกียจ

ตอนที่ 2 หน้าด้าน ขยะแขยง รังเกียจ

ปัก

เสียงแก้วเหล้าตกกระทบลงบนโต๊ะขนาดใหญ่บ่งบอกถึงอารมณ์ของคนที่วาง รพี รพีพัฒน์ หรือ หมอรพี ชายตัวโตร่างกายกำยำสูงโปร่ง 190 เซนติเมตร ผิวสีเข้มกล้ามแขนและหน้าท้องเป็นมัดๆ บ่งบอกถึงการดูแลสุขภาพมาเป็นอย่างดี เขาเป็นลูกชายคนโตของผอ.โรงพยาบาลชื่อดังอย่างท่านเชษฐากับคุณหญิงนวลจันทร์ และมีน้องสาว 1 คนชื่อว่ารติ หรือ รติรสคนที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในงานแต่งงานเมื่อครู่นี้

หลังจากที่เขาลากร่างอรชรออกมาจากงานเขาก็จับเธอมาขังไว้ที่ห้องใต้ดินของเขาทันที ก่อนที่จะมานั่งกระดกดื่มน้ำสีอำพันท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นยะเยือกและมืดมิด มีเพียงแสงไฟสลัวจากหลอดไฟดวงเล็กๆ ที่สาดส่องเข้ามาเพียงแค่ดวงเดียวเท่านั้น

ยอมรับเลยว่าเขารู้สึกแปลกใจที่อยู่ๆ คนตรงหน้าก็มาปรากฏตัวอยู่ในงานและก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็โดนน้องสาวของเขากระทำไปไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ โดนเขาสั่งสอนไปไม่รู้กี่ครั้งกี่ครา แต่เธอก็ยังไม่วายที่จะกระทำอีกเขาละเชื่อในความด้านของเธอจริงๆ เห็นทีว่าครั้งนี้เขาคงจะต้องขังเธอเอาไว้สักพักจนกว่าเธอจะหายบ้าและเลิกไปยุ่งวุ่นวายกับเพื่อนรักและน้องสาวของเขาอีก

ฮือ

เป็นเสียงของหญิงสาวร่างบางคางอื้ออึงในลำคอ ในขณะที่ดวงตายังคงปิดสนิทอยู่ก่อนหน้านี้หลังจากที่เธอถูกคนตัวโตลากออกมาจากงานเขาก็จับเธอโยนขึ้นรถทันที ส่งผลให้ศีรษะของเธอไปกระแทกเข้ากับขอบหน้าต่างอย่างจังก่อนที่จะมีเลือดสีแดงสดไหลรินออกมาและเธอก็ได้สลบไปในที่สุด

มารู้ตัวอีกทีก็ตอนนี้ตอนที่เธออยู่กับเขาในห้องสี่เหลี่ยมอันมืดมิด ท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นยะเยือก ไม่รู้เลยว่าที่ตรงนี้คือที่ไหนแต่ที่แน่ๆ เธอรู้สึกกลัวเขามากเหลือเกิน และถ้าไม่ติดว่าเธอโดนเขามัดมือมัดเท้าเอาไว้แบบนี้เธอคงวิ่งหนีออกไปจากห้องอันมืดมิดตั้งแต่รู้สึกตัวแล้ว

“ ฟื้นสักทีนะ “

เมื่อเห็นว่าคนที่จับมาขังเอาไว้รู้สึกตัวร่างหนาก็จัดการเอ่ยถามออกไปในทันที สายตาคู่คมเอาแต่จ้องมองเรือนร่างอรชรที่ถูกตราตรึงไว้ด้วยเชือก สองมือถูกมัดและชูขึ้นเหนือหัวบริเวณศีรษะมีเลือดซิบๆ ไหลลินออกมา และทั้งหมดทั้งมวลมันก็เป็นผลมาจากการกระทำของตัวเธอเองทั้งสิ้น

ถ้าวันนี้เธอไม่ไปป่วนงานแต่งของน้องสาวเขา ถ้าวันนี้เธอไม่ไปก่อความวุ่นวายเธอก็จะไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบที่เป็นอยู่ในตอนนี้ และคอยดูเถอะว่าเขาจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แบบครั้งที่แล้วแน่ ในเมื่อเธอลนมาหาที่เองจะมาว่าเขาไม่ดีไม่ได้

“ อยากได้ไอ้ณัฐเป็นผัวจนตัวสั่นถึงขนาดต้องกุเรื่องว่าท้องเลยเหรอวะ ห๊ะ “

ด้วยความที่อารมณ์โกรธในตอนแรกก็มีมากพออยู่แล้ว แต่พอมาเห็นใบหน้าท่าทางแววตาของคนที่จับมามันยิ่งทำให้เจ้าของร่างหนามีอารมณ์โกรธมากเข้าไปอีก จากตอนแรกที่มันเบาบางทุเราลงแต่พอได้มาดื่มน้ำสีอำพันฆ่าเวลารอคนตรงหน้าฟื้น กลับกลายเป็นว่ามันเดือดดาลขึ้นมาอีก

และเมื่อร่างอรชรที่ถูกตราตรึงได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจจนสะดุ้งตัวลอย ก็เสียงที่ถูกเปล่งออกมามันช่างดังมากเหลือเกินดังเข้าไปในโซนประสาท จากที่เธอสะลึมสลือเพราะเพิ่งฟื้นกลับกลายเป็นว่าตอนนี้ดวงตาที่ริบหรี่ดันเบิกกว้าง ยอมรับเลยว่าเธอกลัวชายตรงหน้ามากเหลือเกินไม่ว่าจะตอนเป็นเพื่อนกันหรือว่าตอนนี้เขาก็ยังน่ากลัวไม่มีเปลี่ยน

ทั้งที่ใครๆ ก็บอกว่าหมอรพีเป็นคนดีซื่อๆ ใสๆ ไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร แต่เชื่อไหมว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่ใช่เลย เธอเป็นเพื่อนกับเขามาก่อนและรู้ดีกว่าใคร เวลาที่คนตรงหน้าโกรธจะมีอารมณ์ฉุนเฉียวรุนแรง หนำซ้ำชายตรงหน้าก็ไม่ใช่คนดีที่เห็นๆ กันอยู่มันก็เป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น

“ มะ มันไม่ใช่แบบนั้นนะพี คือ พลอย พลอย “

“ หึ เธอแม่งโครตหน้าด้านเลยวะพลอย เกิดมาฉันยังไม่เคยเจอใครหน้าด้านเท่าเธอมาก่อน “

ด้วยความที่คนตัวเล็กอยากจะอธิบายเพราะสิ่งที่ทำลงไปเธอมีเหตุผลจำเป็นจริงๆ แต่ยังไม่ทันไรร่างหนาก็จัดการพูดแทรกขึ้นมาก่อน มันจึงทำให้คนที่ถูกตราตรึงเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ในใจหลากหลายอารมณ์

ก็นะในสายตาของเขาเธอก็ไม่ใช่คนดีไม่เคยเป็นคนดีต่อให้ทำตัวอ่อนแอยังไงเขาก็มองว่าเธอสร้างภาพและเสแสร้ง ไหนๆ เรื่องมันก็มาถึงขนาดนี้เธอก็แสดงนางมารร้ายให้เขาเห็นไปเลย เขาจะได้รู้ว่าที่จริงแล้วเธอก็เป็นคนแบบนี้มาตั้งแต่ทีแรก

“ ใช่ พลอยมันหน้าด้าน พลอยอยากเอาชนะ พลอยอยากได้ณัฐคืนแล้วจะทำไม ในเมื่อพลอยกับณัฐเราเคยรักกัน น้องสาวของพีนั่นแหละที่หน้าด้าน มาทีหลังแต่ก็ยังจะมาแย่งคนรักของพลอยไปแบบหน้าตาเฉย “

อ๊ะ

ฮือ

คนตัวเล็กยังพูดไม่ทันจบก็ถูกคนตัวโตกระโจรเข้าใส่ทันที ก็นะสิ่งที่เธอพูดมันส่อเสียดถึงความกระแนะกระแหน่น้องสาวของเขา ซึ่งคนที่รักน้องสาวมากๆ อย่างเขาใครจะไปยอมได้ ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะทำการบีบปากของร่างบางส่งผลให้ริมฝีปากยู่ยี่บิดเบี้ยวเหยเกย์ และนั่นก็สร้างความเจ็บปวดให้คนถูกกระทำไม่น้อย

“ อย่ามาพาดพิงถึงน้องสาวของฉันเธอมันต่ำจนเกินไปไม่สามารถมาเทียบอะไรกับน้องสาวของฉันได้เลย ที่สำคัญไอ้ณัฐมันตาดีมันหยิบเพชรขึ้นมาสวมใส่ไม่ได้หยิบก้อนกรวดที่ไม่มีราคาอะไรมาถือไว้ในมือ เธอมันน่ารังเกียจน่าขยะแขยงเกินไปพลอยไพลิน “

พรึ่บ

ว่าจบคนตัวโตก็ทำการสะบัดใบหน้าของร่างบางออกอย่างจังส่งผลให้ใบหน้าของเธอหันไปตามแรง ก่อนที่จะทำการสาวเท้าตรงไปนั่งกระดกดื่มน้ำศรีอำพันต่อ ถ้าเขาไม่ต้องรอเวลาให้น้องสาวและเพื่อนรักเข้าห้องหอและกลัวว่าเธอจะป่วนให้มันยุ่งวุ่นวายไปมากกว่าเดิม

เขาคงจะปล่อยเธอไปตั้งนานแล้วยิ่งเห็นหน้าก็ยิ่งรู้สึกรังเกียจ ที่สำคัญเขากลัวว่าจะหักห้ามใจตัวเองไม่ได้และเผลอจับเธอฆ่าตายในห้องใต้ดินแห่งนี้ซะก่อน

“ จริงหรอคะพีพลอยน่าขยะแขยงน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอคะ ถ้าพลอยเป็นแบบนั้นพีจะมาแตะเนื้อต้องตัวพลอยทำไมหรือลึกๆ ในใจพีก็ …. พิศวาสในตัวพลอยอยู่เหมือนกัน “

ทุกสิ่งทุกอย่างก่อนหน้านี้มันเหมือนเป็นการท้าทายมันจึงทำให้พลอยไพลินเอ่ยบางสิ่งบางอย่างออกไป เธอคิดว่าถ้าเขารังเกียจขยะแขยงอย่างที่พูดเขาจะมาแตะเนื้อต้องตัวเธอทำไม ก่อนที่ประโยคสุดท้ายจะเว้นว่างเอาไว้และส่งสายตาอย่างสื่อความหมายให้คนที่ได้ฟังรับรู้

“ หึ “

และเมื่อคนตัวโตได้ยินอย่างนั้นก็วางแก้วลงกระทบกับโต๊ะบ่งบอกได้ถึงอารมณ์ที่ไม่พอใจ แต่กับกันคนตัวเล็กยิ่งได้ใจก่อนที่จะเอ่ยพูดต่อ

“ ไหนๆ ตอนนี้เราก็อยู่กันสองคนบรรยากาศในนี้ก็ค่อนข้างเป็นใจพลอยว่าเรามาหาอะไรทำข้ามเวลากันดีไหมคะ ถือซะว่าระลึกความหลังพลอยจะไม่ทำให้พีผิดหวังอย่า…. “

“ หุบปาก ฉันจะบอกอะไรให้นะต่อให้บนโลกนี้มีผู้หญิงอย่างเธอเพียงคนเดียวฉันก็ไม่คิดที่จะมอง เธอแม่งโคตรน่ารังเกียจ น่าสมเพชเธอมันไม่ต่างอะไรกับกะดี่ที่อยู่ในซ่องเห็นผู้ชายเป็นไม่ได้หนอแรดออกทุกที และถ้าไม่ติดว่าตอนนั้นฉันโดนยาของเธอฉันก็ไม่คิดที่จะเอาเธอเหมือนกัน “

ร่างบางยังพูดไม่ทันจบก็โดนคนตัวโตตวาทกลับมาซะก่อน คำพูดที่เธอพูดออกมาในตอนแรกที่เขานิ่งไปไม่ใช่ว่าเขาคิดตามหรือคล้อยอะไร แต่เป็นเพราะว่าเขาเอือมระอากับคนตรงหน้ามากเหลือเกิน

แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเขาไม่ตอบโต้เธอคนนี้ก็จะยิ่งได้ใจ ก่อนที่เขาจะอดทนต่อไปไม่ไหวเอ่ยตะคอกกลับไปจนเธอถึงกับสะดุ้งตัวโยน เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเธอไปเอาความมั่นอกมั่นใจแบบนี้มาจากไหน ต่อให้เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวบนโลกเขาก็ไม่คิดที่จะเอามาทำพันธุ์

ผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูกเขาได้นั้นต้องเป็นคนที่เรียบร้อยอย่างเช่นฟ้าลดา เพื่อนของน้องสาวเขาเท่านั้นที่ตัวเขาต้องการ และถ้าไม่ติดว่าในวันงานฉลองครบรอบ 50 ปีของโรงพยาบาลเขาเธอใส่ยาบ้านั่นลงไปในแก้ว เขาก็ไม่คิดที่จะแตะเนื้อต้องตัวเธอเหมือนกัน ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห

สองขายาวทำการก้าวเดินออกไปนอกประตูเพราะเขาไม่อยากทนอยู่กับเธอในห้องใต้ดินนี้อีก ขืนถ้าเขายังอยู่เขาคงพลั้งมือฆ่าเธอตายได้ในที่สุด และเมื่อร่างบางเห็นอย่างนั้นก็มีท่าทีประหม่าเธอรู้ว่าเขาคงเอือมระอากับเธอมากเหลือเกิน แต่ก็นั่นแหละไหนๆ เขาก็เกลียดเธอไปแล้วสู้ให้เขาเกลียดเธอให้ถึงที่สุดไปเลยจะดีกว่า

“ แล้วไม่อยากกลับมาใช้งานกะดี่คนนีัอีกเหรอคะ “

ปั้ง

ก็นั่นแหละประโยคที่เธอพูดออกไปคนตัวโตได้ยินทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรเขาเดินออกไปอย่างหน้าตาเฉย ก่อนที่น้ำตาสีใสจะไหลรินออกมาไม่มีใครรู้และคาดเดาได้เลยว่าลึกๆ ในใจพลอยไพลินกำลังคิดอะไรอยู่ เพราะเธอเก็บซ่อนมันเอาไว้ได้ดีเหลือเกิน

ฮึก ฮือ ฮือ

อย่าร้องสิพลอยเป็นแบบนี้แหละมันดีที่สุดแล้วนิ ผู้หญิงแบบเธอโดนเขาเกลียดมันก็สมควรแล้ว หึ รู้สึกสมน้ำหน้าตัวเองดีจัง อย่างน้อยๆ ครั้งหนึ่งแกก็เคยได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่แก…

เฮ้อออ

🌷คุย🌷

เป็นไงบ้างคะหมอรพีปากแซ่บเกินเบอร์จริงๆ

ฝากเรื่องของหมอณัฐกับยัยรจิรสด้วยนะคะ

ชื่อเรื่องว่าสะดุดรักคุณหมอสุดหล่อ (อัพจบแล้วเรียบร้อย )