บทที่7

น่าแปลกในคืนวันหย่ากลับเป็นคืนแรกหลังจากแต่งงานที่หญิงสาวนอนหลับเต็มตา เธอไม่ต้องหวาดระแวงว่าเขาจะออกไปเที่ยวกลางคืนกับใคร ไม่ต้องกังวลว่าเขาเมาแล้วขับรถเองจะถึงบ้านหรือยัง เธอไม่ต้องเป็นห่วงว่าเขาจะไปแข่งรถกับเพื่อนแล้วเกิดอุบัติเหตุ

มหาเทวีรู้สึกเหมือนความรู้สึกดีๆ จะ 'เลือนหาย' คล้ายกับความรักอยู่ๆ ก็หายไป

คนเราจะสามารถ ‘เลิกรัก’ กันได้ง่ายๆ แบบนั้นเลยเหรอ?

มหาเทวียิ้มเยาะให้กับตนเอง ดวงตาคู่สวยหลุบมองนาฬิกาแบรนด์หรูด้วยหัวใจนิ่งสงบ จวบจนเข็มยาวชี้ไปยังเก้านาฬิกา

ไอ้คนที่สมควรมาก็ดันยังไม่มา..

คนไม่เคยรอเริ่มหงุดหงิด ใบหน้านวลสวยที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางประณีตปรากฏเม็ดเหงื่อเล็กๆ ขึ้นตามไรผม จวบจนเวลาล่วงเลยมาสิบห้านาทีมือถือสุดหรูถูกคว้าขึ้นมากดเบอร์โทรออกอันคุ้นเคย

เธอรอสายอยู่สักพักใหญ่ๆ ก่อนที่ไอ้ผู้ชายเฮงซวยจะงัวเงียรับสายอย่างคนไม่ค่อยมีสติ

“อือ โทรมาทำไมแต่เช้า”

“เช้าบ้านเฮียสิ นี่มันเก้าโมงกว่าแล้วนะ!!”

“อะไรวะ เธอก็รู้นี่หลี เวลานี้มันเวลานอนของเฮีย” เขากระแทกเสียงใส่อย่างหงุดหงิดพอกัน พาให้คนปลายสายถึงกับเม้มปากแน่น

อีหรอบนี้ เมื่อคืนคงออกไปพนันแข่งรถอีกเป็นแน่

“เหอะ เหมือนเฮียจะลืมอะไรไปป่ะ เฮียเป็นคนนัดหลีเองนะ!!”

“นัดอะไรวะ? โว๊ะ แค่นี่แหละ ค่อยคุยเฮียจะนอนต่อ” พูดจบตัดสายทิ้งทันที พาให้เมียตีทะเบียนยืนอึ้ง แทบจะกระทืบเท้ากรีดร้องอยู่ตรงนั้น พอเธอโทรย้ำๆ นอกจากเจ้าตัวจะไม่รับแล้วยังตัดสายทิ้งเสียอย่างงั้น

“ไอ้คนเลว ไหนบอกว่าจะหย่าไง?”

แม้เธอจะพอรู้สันดานผัวตัวเองดีว่าเห็นแก่ตัวมากแค่ไหน แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นไปได้ขนาดนี้ ทั้งที่เป็นคนท้าเธอหย่าเอง แต่พอถึงเวลาจริงกลับลุกไม่ขึ้น ดีไม่ดีคงลืมไปแล้วว่าพูดหมาๆ อะไรไว้

'ไม่ทน ฉันจะไม่ทนไอ้ผู้ชายเฮงซวยนี่แล้ว'

คนหน้าสวยฮึดฮัดขับรถหรูกลับคฤหาสน์พหลสกุลทันที

อีกฟากหลังจากพยัคฆ์เมฆาถูกภรรยาตีทะเบียนรังควานแต่เช้า ครั้นจะนอนต่อก็นอนไม่หลับทำได้แต่พลิกตัวไปมาบนเตียงนอนระดับคิงไซต์ ก่อนจะลุกออกจากเตียงไปสูบบุหรี่ตรงระเบียงอย่างหงุดหงิด

สำหรับเขาแล้วมหาเทวีไม่ต่างจากเจ้ากรรมนายเวรสร้างแต่ปัญหาให้เขา ถ้าไม่ติดคำขอสุดท้ายของคุณปู่เขาไม่มีวันแต่งงานกับเธอแน่ บุหรี่มวนแล้วมวนเล่าถูกบี้ลงที่เขี่ยด้วยอารมณ์รุนแรง ก่อนจะตัดสินใจหุนหันขับรถไปหาพิมลภา โดยแทบจะลืมเรื่องหย่าไปแล้ว

เมื่อร่างเพรียวระหงในชุดเดรสกระโปรงดำของภรรยาตัวน้อยกลับถึงคฤหาสน์ที่เป็นเรือนหอสามีเฮงซวยก็ไม่อยู่แล้ว กระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงถูกโยนบนโซฟาเพื่อระบายอารมณ์ โดยมีบรรดาคนรับใช้ยืนก้มหน้ารอรับคำสั่ง

“เฮียเสือออกไปตอนไหน?”

“ราวๆ ครึ่งชั่วโมงที่แล้วค่ะคุณผู้หญิง” คนที่ดูอาวุโสสุดในกลุ่มตอบ ดวงตาภายใต้แว่นใสเต็มไปความระวัง

ทุกคนต่างรับรู้บุตรสาวคนเดียวของตระกูลพิมลเลิศเจ้าของเครือธุรกิจอุปโภคบริโภคหลายชนิด ร่ำรวยมหาศาล

เธอขึ้นชื่อเรื่องความเป๊ะ และดุ ทว่าข้อดีของคุณผู้หญิงก็มีอยู่เยอะ เพราะตั้งแต่เธอเข้ามาเป็นคุณนายน้อยที่คฤหาสน์หลังนี้ นอกจากเรื่องเงินเดือนที่ปกติได้มากอยู่แล้ว ยังมีเงินโบนัสเพิ่มในเทศกาลต่างๆ เจ็บไข้ได้ป่วยเข้ารับรักษาโรงพยาบาลเอกชน แถมเธอยังใจดีให้ทุนการศึกษาลูกหลานของคนงานในบ้านอีกด้วย

ดังนั้นบรรดาคนงานบ้านจึงเอียงเอนไปทางคุณผู้หญิงมากกว่าคุณผู้ชายที่เป็นเจ้านายสายตรงโดยอัตโนมัติ

“คุณผู้หญิงคะ เมื่อคืนหนูแอบเห็นมีผู้หญิงมาส่งคุณผู้ชายด้วยค่ะ” สาวใช้อีกคนเสริม พลางเหลือบมองอารมณ์เจ้านาย และเตรียมตัวกระโดดหลบข้าวของใกล้มือที่อาจถูกโยนใส่ ทว่าครั้งนี้คุณนายคนสวยกับมีสีหน้าเยือกเย็น พาให้บรรดาคนใช้หนาววูบกลางอก

สำหรับมหาเทวีไม่ต้องเดาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร เพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาหลายปี เฮียเสือเองก็รู้ว่าคฤหาสน์พหลสกุลไม่ใช่สถานที่..ที่เขาจะพาผู้หญิงคนไหนมาก็ได้ ถ้าจะเว้นก็คงเป็น ‘พิมลภา’ หรือ ‘นางในดวงใจ’

แต่แล้วไงล่ะ?

ยังไงก็จะหย่าอยู่แล้ว เขาอยากจะพาใครมาก็เรื่องของเขา

เพียงแต่ตอนนี้ไอ้คนที่ต้องหย่ากลับหน้าด้านไม่ยอมมาหย่า..สรุปเขาจะเอายังไงกันแน่?

“เช็กตำแหน่งเดี๋ยวนี้” มหาเทวีหันไปสั่งบอดี้การ์ดกึ่งเลขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา เพียงไม่นานก็รู้ถึงตำแหน่งปัจจุบันของสามี

ในเมื่อไม่ยอมมาหย่าดีๆ เธอก็จะทำให้ทั้งเขาทั้งนังตัวดีย์ได้รู้ว่านรกคืออะไร!!

..