Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

“เออ..หลีเอง!!!” เสียงเฮ้วดังลั่นห้อง ไม่พูดเปล่ายังสับเท้าเดินมาหาอย่างว่องไว ปลายรองเท้าส้นเข็มกระแทกลงบนพื้นดังเป็นจังหวะไม่น่าภิรมย์เมียเฮียเสือ...โคตรดุใครๆ ก็รู้ใช่..แม้แต่ตัวพยัคฆ์เมฆาเองก็รู้ เขาลอบกลืนน้ำลายดังเฮือก ดวงตาคมกริบเริ่มไหวระริก กว่าจะรู้ตัวคอเสื้อยืดเนื้อดีสีเข้มก็ถูกนังแม่เสือสาวกระชากเข้าหา ดวงตาคมคล้ายตาแมวแวววับพราวระยับเต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนที่เจ้าหล่อนจะเค้นเขี้ยวเสียงเขียว“เมื่อกี้เฮียทำอะไร?”“….”“เฮียไม่ตอบใช่ป่ะ?” มหาเทวีถามอีกครั้งทั้งที่ตนก็รู้ว่าด้านในเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง ทว่าใจไม่รักดีกับอยากฟังคำตอบจากเขา ชายหนุ่มหรี่ตามอง ก่อนจะลอยหน้าลอยตาตอบ“ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย?”“เหอะ..เกี่ยวอะไรนะเหรอ? หลีเป็นเมียเฮียนะ เฮียลืมไปแล้วหรือไง” หญิงสาววีนแตกไม่ได้สนใจเลยว่าคนอื่นจะคิดยังไง แถมยังมีใครบางคนยังยกมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปเก็บเป็นที่ระลึกเสียอย่างนั้น“ก็แค่เมีย...ที่ฉันไม่ได้เต็มใจแต่ง”“เฮียเสือ!!!” ภรรยาตีทะเบียนแทบกรี๊ด ก่อนที่จะกวาดตามองผู้หญิงอีกคนที่กำลังออเซาะผัวเธออยู่แน่ละ ตั้งแต่แต่งงานกันมา...ไม่มีครั

ณ คฤหาสน์พหลสกุลร่างสูงใหญ่กระฟัดกระเฟียดเข้าบ้าน ซึ่งภายในห้องรับแขกเวลานี้คุณปู่ของเขากำลังนั่งดื่มชา ด้านหน้ามีจอทีวีขนาดใหญ่กำลังรายงานข่าวสารบ้านเมือง “กลับมาแล้วเหรอ? แล้วนี่หนูหลีไม่กลับมาด้วยหรือไง?” คุณปู่วรชัยผินหน้ามาถาม เมื่อเห็นหลานชายเดินหน้าบูดเข้ามาคนเดียว ดูท่าจะทะเลาะกับเมียเหมือนเคยพยัคฆ์เมฆาเลือกจะทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวที่ห่างจากระยะของไม้เท้าท่านผู้เฒ่าด้วยรู้ดีว่าถ้าท่านรู้ว่าเขาทิ้งเมียไว้บนถนนชานเมืองเป็นต้องโดนปู่ด่าแน่“แล้วปู่ทำไมยังไม่นอนล่ะ?” เลี่ยงตอบคำถามอย่างคนลื่นไหล และได้ผลเมื่อผู้สูงวัยฉีกยิ้มกว้าง อารมณ์แจ่มใสเป็นที่สุด“ปู่กำลังรอพี่แกอยู่”“ปู่หมายถึงเฮียสิงห์?” พยัคฆ์เมฆาเงยหน้าถามอย่างแปลกใจ ด้วยสิงหเรศพี่ชายต่างแม่เลือกจะใช้ชีวิตผิดแผกจากคนในครอบครัวโดยเลือกจะเรียกเป็นทหารแทนการทำธุรกิจอีกทั้งเมื่อเรียนจบ ยังเลือกศึกษาเฉพาะทางในมหาวิทยาลัยการทหารระดับโลก“ใช่” ท่านตอบอย่างภูมิใจ“แล้วนี่..เฮียจะกลับกี่โมง จริงๆ ปู่รอเจอเฮียตอนเช้าทีเดียวก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องอดนอนเลย”“ไอ้นี่ พูดเยอะ” ท่านกล่าวอย่างไม่พอใจเล็กน้อย ในขณะที่หลานชายตัวดี วันๆ ไม

“โง่” คำแรกที่เขาพูดกลับเป็นคำต่อว่าอันคุ้นชิน น่าแปลกที่มหาเทวีได้ฟังถึงกับยิ้มทั้งน้ำตาเสียอย่างงั้น“เฮียสิงห์กลับมานานแล้วเหรอคะ?”“พึ่งถึงเมื่อคืนนี้เอง” ชายหนุ่มพูดพลางขยับตัวหย่อนก้นลงบนเตียงคนป่วยด้วยท่าทีสนิทสนม ก่อนจะปรายตามองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า“แล้วเราล่ะ ทำไมสภาพอนาถขนาดนี้”“ฮึก...ก็เฮียเสือสิคะ ทิ้งหลีไว้ตรงถนนเปลี่ยว” หญิงสาวตอบกลับอย่างเจ็บใจเจ็บทั้งตัว เจ็บทั้งใจเป็นแบบนี้นี่เอง“แล้ว...เธอจะเอายังไงต่อล่ะ?”“หลีจะหย่า!!!”“หย่า?” คนอายุมากกว่าทวนคำซ้ำ อย่างไม่เชื่อในน้ำคำแม้แต่นิด ใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่ไม่ต่างจากน้องชายเจือไปด้วยความเฉยเมยอันคุ้นชิน ทว่าคนมองกลับรู้สึกอุ่นใจอยู่บ้าง“ใช่ค่ะ หลีจะหย่า...เฮียสิงห์ไม่เชื่อเหรอ?”“....”“เฮียสิงห์!! หลีพูดจริงนะ” พยายามย้ำกับเขา รวมถึงย้ำใจตนเอง ดวงตาหวานเจือดุเล็กมองตามร่างสูงใหญ่ที่ตอนนี้กำลังหยิบแอปเปิลที่ผู้ก่อเหตุนำมาเยี่ยม จัดแจงปอก..การกระทำของเฮียสิงห์ไม่ต่างจากพี่ชายคนโตที่คอยดูแลน้องๆ ในวัยเด็ก..กระแสอบอุ่นตีตื้นเต็มหัวใจตั้งแต่เธอสูญเสียคุณย่า..นานแค่ไหนแล้วนะที่มีใครสักคนคอยห่วงใย ภายในห้องเวลานี้ม

น่าแปลกในคืนวันหย่ากลับเป็นคืนแรกหลังจากแต่งงานที่หญิงสาวนอนหลับเต็มตา เธอไม่ต้องหวาดระแวงว่าเขาจะออกไปเที่ยวกลางคืนกับใคร ไม่ต้องกังวลว่าเขาเมาแล้วขับรถเองจะถึงบ้านหรือยัง เธอไม่ต้องเป็นห่วงว่าเขาจะไปแข่งรถกับเพื่อนแล้วเกิดอุบัติเหตุ มหาเทวีรู้สึกเหมือนความรู้สึกดีๆ จะ 'เลือนหาย' คล้ายกับความรักอยู่ๆ ก็หายไป คนเราจะสามารถ ‘เลิกรัก’ กันได้ง่ายๆ แบบนั้นเลยเหรอ? มหาเทวียิ้มเยาะให้กับตนเอง ดวงตาคู่สวยหลุบมองนาฬิกาแบรนด์หรูด้วยหัวใจนิ่งสงบ จวบจนเข็มยาวชี้ไปยังเก้านาฬิกา ไอ้คนที่สมควรมาก็ดันยังไม่มา.. คนไม่เคยรอเริ่มหงุดหงิด ใบหน้านวลสวยที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางประณีตปรากฏเม็ดเหงื่อเล็กๆ ขึ้นตามไรผม จวบจนเวลาล่วงเลยมาสิบห้านาทีมือถือสุดหรูถูกคว้าขึ้นมากดเบอร์โทรออกอันคุ้นเคย เธอรอสายอยู่สักพักใหญ่ๆ ก่อนที่ไอ้ผู้ชายเฮงซวยจะงัวเงียรับสายอย่างคนไม่ค่อยมีสติ “อือ โทรมาทำไมแต่เช้า” “เช้าบ้านเฮียสิ นี่มันเก้าโมงกว่าแล้วนะ!!” “อะไรวะ เธอก็รู้นี่หลี เวลานี้มันเวลานอนของเฮีย” เขากระแทกเสียงใส่อย่างหงุดหงิดพอกัน พาให้คนปลายสายถึงกับเม้มปากแน่น อีหรอบนี้ เมื่อคืนคงออกไปพนันแข่งรถอีกเป

“กรี๊ดดด เฮียเสือขา ช่วยน้องภาด้วยค่ะ” ร่างเล็กในชุดเดรสสีขาวสะอาดตากรีดร้องพลางดิ้นจากมือแกร่งที่กุมต้นแขนแน่น ก่อนที่เจ้าตัวจะถูกโยนลงบนแทบเท้าไฮโซสาวชั่ววูบดวงตากลมโตลอบมองอดีตเพื่อนสนิทอย่างอาฆาตแค้นก่อนจะเลือนหายไปเปลี่ยนเป็นหยาดน้ำใสคลอหน่วยตา ทว่าก็ไม่อาจพ้นสายตามหาเทวีไปได้หึ นังตอแหล นังเสแสร้งเก่งนักเรื่องแสดง...“ฮึก...อย่าทำอะไรเราเลยนะหลี เรากลัวแล้ว”“กลัวเหรอ? ถ้ากลัวเธอจะกล้ายุ่งกับผัวเพื่อนหรือไง?” พูดพร้อมบีบแก้มใส โดยไม่สนใจเสียงโวยวายของสามีที่กำลังโดนบอดี้การ์ดตัวโตรั้นไว้อยู่“ฮืออออ หลี เธอจะพูดกับเราแบบนี้ไม่ได้นะ เธอลืมไปแล้วเหรอเรากับเฮียเสือเป็นแฟนกัน”“แฟน? ช่างกล้าพูด” คนหน้าสวยแทบเค้นเขี้ยว ภาพในอดีตสมัยเรียนซ้อนทับเข้ามาในสมองไม่ได้หยุดเธอกับพิมลภาแม้จะมีสถานะทางสังคมและการเงินต่างกัน แต่สำหรับตัวเธอแล้วพิมลภาคือเพื่อนสนิท เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่เธอทุ่มเทให้ทั้งใจ อีกทั้งยังช่วยเหลือเกื้อกูลไปยังครอบครัวของเจ้าหล่อนอีกทว่าสิ่งที่ได้รับกลับเป็นความจอมปลอม ความสัมพันธ์กับเฮียเสือก็ถูกยุแยงด้วยความหวังดีประสงค์ร้ายเธอพลาดเองที่ปรึกษาปัญหาทุกอย่างกับเพื