LOGIN“ป้าเตรียมตัวเลี้ยงคุณหนูต้วน้อยๆ ไว้แล้วนะคะ พร้อมมากๆ ค่ะ” สายพิณมีความหวังด้วยคน
“แม่ไม่ได้กดดันนะเอม ท้องก็ท้อง ไม่ท้องก็ไม่เป็นไร แต่แม่มั่นใจว่า แม่ของหลานคนแรกของแม่คือเอม” สร้อยระย้าเชื่อมั่นเต็มร้อย
“คุณหญิงคะ สายว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับหนูเอมค่ะว่าจะท้องหรือไม่ท้อง โน่นค่ะ คุณเกมส์ต่างหาก ไม่รู้ว่าทำเป็นหรือเปล่า ผู้หญิงหกคนแล้วนะคะไม่ท้องสักที” สายพิณพูดเชิงบ่น นางเองก็อยากเลี้ยงลูกของเขมนัทต์ไม่ต่างกับสร้อยระย้า ตอนนี้พร้อมทั้งกายและใจ “สายว่า บางทีเวลาสามเดือนอาจน้อยไปก็ได้นะคะ คุณหญิงน่าจะเพิ่มเป็นหกเดือน เผื่อน้ำยาคุณเกมส์ของสายจะเห็นผล”
“ฉันก็เคยคิดนะว่า สามเดือนมันน้อยไป บางคนใช้เวลาเป็นปีกว่าจะมีลูก” สร้อยระย้าเห็นด้วยกับคำพูดสายพิณ “เอมขัดข้องไหม ถ้าแม่จะปรับเวลาเป็นหกเดือน”
“เอมไม่ขัดข้องค่ะ แต่เอมกลัวว่าคุณเกมส์อาจไม่ยอม”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง แม่จัดการเอง” สร้อยระย้ามั่นใจว่าลูกชายตัวดีต้องยอม “แม่ว่าเอมขึ้นไปพักบนห้องดีกว่านะลูก อาบน้ำอาบท่าให้สดชื่น นอนหลับสักงีบ หลับให้สบายไม่ต้องกังวลอะไร ถึงเวลาอาหารเย็นแม่จะให้น้ำตาลมาปลุกนะ”
“ค่ะคุณแม่”
“น้ำตาล พาคุณเอมไปพักที่ห้องนะ”
สั่งแค่นี้น้ำตาลก็รู้ดีว่า คือห้องไหน น้ำตาลรับคำลุกขึ้นยืนไปหยิบกระเป๋าเดินทางของเอมิกา ก่อนพาเอมิกาไปยังห้องพักรับรองที่ติดกับห้องนอนของเขมนัทต์
“คุณหญิงว่า คุณเกมส์จะทำหน้ายังไงคะเมื่อเห็นหน้าหนูเอม” สายพิณถามเจ้านาย
“จะทำหน้ายังไงได้ล่ะ นอกจากจตะลึงและตะลึง รับรองว่าตะลึงจนตาค้างเลยแหละ แล้วที่ประกาศกร้าวว่าไม่มีวันสนใจเอม ฉันเชื่อว่าเกมส์ต้องกลืนน้ำลายตัวเองแทบไม่ทัน พุ่งหลาวใส่เอมมากกว่าเดินหนี” ความมั่นใจของสร้อยระย้าทะลุไปถึงหมื่น “แล้วมั่นใจมากๆ ด้วยว่า ครั้งนี้ฉันจะได้หลานสมใจ”
“ถ้าคุณหญิงมั่นใจ สายก็มั่นใจค่ะ พร้อมเลี้ยงลูกคุณเกมส์เต็มที่ค่ะ” สายพิณพูดต่อทันที “แต่สายกลัวว่าคุณเกมส์จะหาข้ออ้างกลับบ้านช้าหรือไม่กลับบ้านน่ะสิคะ ยิ่งไม่ชอบหน้าหนูเอมอยู่ด้วย ถ้าคุณเกมส์หลบหน้าไปเรื่อยๆ มีหวังเราสองคนชวดเลี้ยงลูกคุณเกมส์แน่ๆ ค่ะ”
“เรื่องนี้ไม่ต้องห่วง ฉันมีวิธีจัดการ”
“ยังไงคะ”
“เดี๋ยวแกก็รู้เอง” สร้อยระย้ายิ้ม นางรู้นิสัยลูกชายดีกว่าใคร จึงคิดวิธีจัดการไว้ล่วงหน้า รับรองว่าวันนี้เขมนัทต์จะกลับมาทำหน้าที่ทำหลานให้ตนแน่นอน...นางมั่นใจ
Chapter 10 “ฉันจะเริ่มแล้วนะ” เขมนัทต์พูดเหมือนให้เธอรู้ตัว “ลืมตาสิ ฉันอยากให้เธอเห็นความสวยงามของเซ็กซ์ เป็นภาพจำอันแสนวิเศษ ซึ่งฉันจะจดจำมันเช่นกัน” เสียงเขานุ่มมาก บอกให้รู้ถึงความอ่อนโยนและอ่อนหวาน เป็นวาจาที่เอมิกาไม่เคยได้ยินจากปากเขามาก่อน ที่ผ่านมาจะเป็นเสียงไม่พอใจ ตะคอกบ้าง เสียงข่มใส่บ้าง เปลือกตาเอมิกาค่อยๆ เปิดทีละนิดอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะเขาใช้ริมฝีปากคลอเคลียกลีบปากตนอยู่ “น่ารักจัง”เขมนัทต์ชื่นชมเหนือเรียวปากอิ่ม วินาทีต่อมา จูบแรกในชีวิตเอมิกาก็ถูกช่วงชิงจากชายหนุ่มที่เธอหลงรักมาหลายปี เธอไม่อยากเชื่อเลยว่า ความฝัน ความหวังเล็กๆ ในหัวใจกลายเป็นจริง เรียวปากหยักสวยของเขมนัทต์นวดกลีบปากอิ่มเบาๆ คล้ายกับว่ากำลังดึงความหวาดกลัว ประหม่าออกจากจิตใจเอมิกา ให้เธอคุ้นชินกับจุมพิตแรก ทว่า...กลับไม่ใช่ตามเขาคิด หัวใจสาวเต้นกระหน่ำยิ่งกว่าพลทหารตีกลองศึก สร้างความฮึกเหิมให้เหล่าทหารกล้า ความรู้สึกนั้นยังคงประทับอยู่ในใจ แล้วดูเหมือนว่าทวีคูณทุกขณะจิต เขมนัทต์ลงน้ำหนักการบดจูบมากขึ้น ช่วงวินาทีนี้เหมือนมีกระแสไฟอ่อนๆ โล
Chapter 9วินาทีที่เห็นหน้าเอมิกาในลุคใหม่ เขาอยากคว้าตัวเธอเข้ามากอดและลากขึ้นเตียงเพื่อผลิตลูกเสียตอนนั้น ทว่าก็ต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน ไม่อยากให้ให้ใครเข้าใจว่า เขากลืนน้ำลายตัวเองและปากกับใจไม่ตรงกัน หลังจากกินมื้อเย็นที่รู้สึกว่า อร่อยเป็นพิเศษเสร็จ เขาออกไปนั่งดื่มกับเพชรภูมิและตรีชาติเพียงแค่นหนึ่งชั่วโมงก็รีบขอตัวกลับบ้านระหว่างที่นั่งดื่มกันตามประสาเพื่อน ทั้งสามได้พูดถึงเรื่องการเดิมพัน ผลที่ออกมาคือเขมนัทต์แพ้ คนแพ้ไม่มีทีท่าอิดออดกับการทำบุญให้มูลนิธิใดก็ได้จำนวนหนึ่งล้านบ้าน เขมนัทต์คิดไว้ว่า จะบริจาคให้สิบมูลนิธิ มูลนิธิละหนึ่งแสนบาทความเป็นเพื่อนกันมานานรู้ไส้รู้พุงกันดี เพชรภูมิกับตรีชาติเอ่ยแซวเขมนัทต์เรื่องเอมิกาที่ลบภาพเดิมไปจนสิ้น เป็นคนใหม่ที่มีความสวยจับใจ มองแล้วไม่อยากละสายตา ซึ่งทั้งสองรู้ด้วยว่า ความคิดของเขมนัทต์เปลี่ยนไป ซึ่งคนถูกแซวก็ยอมรับแต่โดยดี“มานี่สิ” เสียงเขมนัทต์ดังทำลายความเงียบ เอมิกาก้าวเดินมาหาคนสั่งด้วยขาค่อนข้างสั่น แต่หัวใจสั่นหนักกว่า ยิ่งเดินเข้าใกล้เขา อัตราการเต้นของหัวใจก็ยิ่งเพิ่มทวี เอมิกามาหยุดยืนริมเตียง เธอหลุบตามองลำแขนใหญ่ที่ย
Chapter 8 “พี่ก็ดีใจเหมือนกันที่เอมจำพี่ได้” ตรีชาติพูดไม่ต่างกับเพื่อน “สวยมากอย่างนี้ ชักอยากจีบมาเป็นแม่ของลูกเลย” เขมนัทต์หน้าตึงขึ้นทันใดเมื่อได้ยินคำพูดชาติ คันไม้คันมืออยากซัดหน้าเพื่อนรักสักโครม เขายังไม่ทันเอ่ยตอบโต้ เสียงสร้อยระย้าชิงดังขึ้นเสียก่อน “คงไม่ได้นะธาร์ม เอมแม่จองให้เกมส์แล้ว และแม่มั่นใจว่า ครั้งนี้แม่ต้องได้หลานแน่ๆ” ดูจากสายตาเขมนัทต์ สร้อยระย้ารู้แล้วว่า ลูกชายพร้อมกลืนน้ำลายตัวเอง จากไม่ใส่ใจเป็นวิ่งเข้าใส่ “ใช่ไหมเกมส์ ครั้งนี้เกมส์จะไม่ทำให้แม่ผิดหวังใช่ไหมลูก” เพชรภูมิกับตรีชาติมองหน้าเขมนัทต์ที่หันไปมองเอมิกา ทั้งสองสนิทสนมกับเขมนัทต์สิบกว่าปี ย่อมรู้สัยใจคอเขมนัทต์ดี แล้วรู้ด้วยว่า ความคิด ความตั้งใจเขมนัทต์เปลี่ยนไป “ก็ต้องรอดูกันต่อไปครับ แต่ผมจะพยายาม” เขมนัทต์กลัวเสียหน้า เลยแบ่งรับแบ่งสู้ “แม่มีเรื่องจะบอกเกมส์ เรื่องที่ว่านี้คือเรื่องเวลาในการทำลูก แม่ว่าสามเดือนมันดูน้อยไป เผื่อหลานของแม่จะมาในเดือนที่สี่ ห้าและหก แม่เลยขยายเวลาเป็นหกเดือน แม่คุยกับเอมแล้ว เอมโอเค แม่เลยบอกให้แกรู้”
Chapter 7“ไปกินข้าวบ้านแม่ไหมล่ะ วันนี้แม่จัดอาหารชุดพิเศษนะ ต้อนรับหนูเอม” สร้อยระย้าได้ทีชวนสองหนุ่มที่นางรักเหมือนลูก “แล้วเกมส์กำลังสงสัยใช่ไหมว่า ทำไมแม่ถึงมาที่นี่”สมกับเป็นแม่ลูกกันจริงๆ สร้อยระย้ามองหน้าลูกชายก็รู้ทันที“ใช่ครับ ปกติคุณแม่ไม่มาที่นี่ นอกจากการประชุมผู้ถือหุ้น”“แม่มารับเกมส์กลับบ้านไงลูก” สามหนุ่มมองหน้ากัน คำถามเดียวพุ่งใส่สมองคือ มารับกลับบ้านทำไม“มารับผมกลับบ้านหรือครับ” เขมนัทต์ทวนประโยคที่ได้ยิน “ผมโตแล้วนะครับคุณแม่ ผมกลับบ้านเองได้”“วันอื่นน่ะใช่ แต่วันนี้แม่กลัวว่าแกจะเจ้าเล่ห์ไปโน่นไปนี่ ประวิงเวลากลับบ้านช้าไงล่ะ แม่ไม่อยากให้เสียฤกษ์เข้าหอ แม่เลยมารับแกที่นี่ ถ้าแกไม่กลับไปกับแม่ แกไปไหนแม่ก็จะไปด้วย เราจะได้กลับบ้านพร้อมกัน”เพชรภูมิกับตรีชาติอยากยกนิ้วให้สร้อยระย้าที่ฉลาดทันลูกชายเหลือเกิน เล่นดักทางเช่นนี้ มีหรือเขมนัทต์จะไม่กลับบ้านพร้อมคนเป็นแม่ต่างกับเขมนัทต์ที่หน้าเรียบตึง เขาชะล้าใจไปหน่อย ถ้ารู้ว่ามารดาจะมาที่นี่ เขากับเพื่อนจะรีบออกไปก่อน แต่นี่มาในเวลาที่เขากับสองเพื่อนรักยังอยู่ในห้องนี้ มันจึงเป็นเรื่องที่เลี่ยงยากมาก“งานผมกองเต็ม
Chapter 616.30 น. เขมนัทต์ทำหน้าเซ็งกะตายขณะมองดูนาฬิกาที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน วันนี้วันแรกที่เขาไม่อยากเลิกงาน อยากให้เวลาในการทำงานมีต่อไปเรื่อยๆ แบบไม่มีที่สิ้นสุด เพราะเขาไม่อยากกลับบ้านไปเจอหน้าเอมิกา หญิงสาวที่ไม่มีอะไรน่าสนใจสักนิดเดียว เพียงแค่นึกถึงหน้าอารมณ์ปรารถนาก็ดำวืด หรือจะพูดว่า ไม่อยากเห็นหน้าเธอก็ว่าได้ เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านสร้อยระย้าย้ำกับเขมนัทต์ว่า เอมิกาจะมาถึงบ้านช่วงเที่ยง วันนี้ให้กลับบ้านมากินข้าวเย็นกันพร้อมหน้า เขมนัทต์ได้ยินถึงกับถอนหายใจ รับคำไปส่งๆ เพราะเย็นนี้เขาจงใจไปดื่มเหล้าย้อมใจกับตรีชาติกับเพชรภูมิ “ไอ้เกมส์ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย วันนี้จะได้เจอเมียคนใหม่นะโว้ย มึงต้องหน้าแช่มชื่นสิวะ” ตรีชาติเห็นหน้าเขมนัทต์แล้วอดแซวไม่ได้ “มึงอย่าแซวกู มึงไม่เป็นกู มึงไม่รู้หรอกว่ามันอึดอัดแค่ไหนที่ต้องทนเห็นหน้าและอยู่ร่วมบ้านเดียวกับคนที่ตัวเองไม่ชอบ แถมไม่สวยด้วย เซ็งชะมัด” เขมนัทต์อารมณ์เสียขึ้นมาทันใด ปาปากกาลงบนแฟ้มเอกสารด้วยอาการเซ็งจัด “กูอยากรู้จังว่า เอมตอนนั้นทำอะไรให้มึงไม่ชอบหนักหนาวะ มึงถึงตั้งแง่กับ
“ป้าเตรียมตัวเลี้ยงคุณหนูต้วน้อยๆ ไว้แล้วนะคะ พร้อมมากๆ ค่ะ” สายพิณมีความหวังด้วยคน “แม่ไม่ได้กดดันนะเอม ท้องก็ท้อง ไม่ท้องก็ไม่เป็นไร แต่แม่มั่นใจว่า แม่ของหลานคนแรกของแม่คือเอม” สร้อยระย้าเชื่อมั่นเต็มร้อย “คุณหญิงคะ สายว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับหนูเอมค่ะว่าจะท้องหรือไม่ท้อง โน่นค่ะ คุณเกมส์ต่างหาก ไม่รู้ว่าทำเป็นหรือเปล่า ผู้หญิงหกคนแล้วนะคะไม่ท้องสักที” สายพิณพูดเชิงบ่น นางเองก็อยากเลี้ยงลูกของเขมนัทต์ไม่ต่างกับสร้อยระย้า ตอนนี้พร้อมทั้งกายและใจ “สายว่า บางทีเวลาสามเดือนอาจน้อยไปก็ได้นะคะ คุณหญิงน่าจะเพิ่มเป็นหกเดือน เผื่อน้ำยาคุณเกมส์ของสายจะเห็นผล” “ฉันก็เคยคิดนะว่า สามเดือนมันน้อยไป บางคนใช้เวลาเป็นปีกว่าจะมีลูก” สร้อยระย้าเห็นด้วยกับคำพูดสายพิณ “เอมขัดข้องไหม ถ้าแม่จะปรับเวลาเป็นหกเดือน” “เอมไม่ขัดข้องค่ะ แต่เอมกลัวว่าคุณเกมส์อาจไม่ยอม” “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง แม่จัดการเอง” สร้อยระย้ามั่นใจว่าลูกชายตัวดีต้องยอม “แม่ว่าเอมขึ้นไปพักบนห้องดีกว่านะลูก อาบน้ำอาบท่าให้สดชื่น นอนหลับสักงีบ หลับให้สบายไม่ต้องกังวลอะไร ถึงเวลาอาหารเย็นแม่จะ







