로그인공유
บทที่ 135
관련 챕터
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 136
ฮั่วซือหานจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เขาจูบเธอคือเมื่อไหร่ สิ่งที่เขารู้ในตอนนี้คือ ร่างกายของเขากำลังถูกจูบจนชาไปทั้งตัว ราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน ขณะเดียวกัน เด็กสาวตรงหน้ากลับยิ่งรุกคืบเข้ามาอย่างกล้าหาญ ปลายนิ้วเล็กๆ ราวกับอุ้งเท้าลูกแมวข่วนไปทั่ว ก่อนจะเกี่ยวเขาไว้แล้วดูดเบาๆ ฮั่วซือหานรู้สึกถึงความชาที่พุ่งขึ้นมาจากแนวกระดูกสันหลังไปจนถึงสมอง วิญญาณของเขาแทบจะถูกเธอดูดออกไปแล้ว เขาหอบหายใจหนัก ร่างกายอันแข็งแกร่งของเขาทับลงบนตัวเธอ ให้ตายเถอะ ร่างกายของเขาจำเธอได้ เขาไม่เคยแตะต้องฉือเจียวมาก่อน สำหรับผู้ชายที่อายุเท่านี้ เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ถือเป็นสิ่งจำเป็น แต่เขากลับเป็นคนเย็นชาโดยธรรมชาติ ไม่เคยรู้สึกอะไรเป็นพิเศษ จนกระทั่งเขาได้พบกับฉือหว่าน โดยเฉพาะในคืนที่มีพายุฝนคืนนั้น เธอช่วยเขาไว้ ทำให้เขาได้ลิ้มรสความรู้สึกบางอย่าง และตอนนี้... แค่แตะต้องเธอ ความรู้สึกนั้นก็กลับมาอีกครั้ง ความรู้สึกแบบนี้มันแย่มาก เขาปล่อยมือออกจากลำคอขาวเนียนของเธอ ทำให้เธอสามารถหายใจเอาอากาศสดชื่นเข้าไปได้อีกครั้ง ร่างกายของเขาหนักมาก ฉือหว่านใช้มือทั้งสองข้างดันหน้าอกแข็ง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 137
เพียงเห็นข้อสอบทั้งห้าชุดถูกทำเสร็จสมบูรณ์ ฮั่วซือหานหยิบข้อสอบขึ้นมากวาดตามองอย่างรวดเร็ว บนกระดาษเต็มไปด้วยลายมือเรียวเล็กของเธอ คำตอบทั้งหมดถูกต้องหมด เป็นไปได้ยังไง? ฮั่วซือหานรู้สึกเหลือเชื่อ เธอใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงทำข้อสอบห้าชุด และยังได้คะแนนเต็มร้อยทั้งหมด เธอทำได้ยังไงกัน? สายตาของฮั่วซือหานจับจ้องไปที่ฉือหว่านที่หลับสนิทเต็มไปด้วยความสงสัย ก่อนจะเรียกเสียงเข้ม "เลขาจ้าว" ไม่นานนัก ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก เลขาจ้าวเดินเข้ามา "ท่านประธาน มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?" "เลขาจ้าว คิดไม่ถึงเลยว่านายกล้าทำเรื่องแบบนี้ใต้จมูกฉัน!" เลขาจ้าวงงเป็นไก่ตาแตก "ผมทำอะไรครับ?" ฮั่วซือหานปาเอกสารข้อสอบลงบนโต๊ะ "นายกล้าให้ฉือหว่านลอกคำตอบงั้นเหรอ?!" เลขาจ้าว "..." ผมบริสุทธิ์นะครับ ท่านประธาน! แต่ฮั่วซือหานไม่คิดจะฟังคำอธิบายของเขา เพราะสำหรับเขาแล้ว การอธิบายก็เป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ด้วยความสามารถของฉือหว่าน ไม่มีทางที่เธอจะทำข้อสอบห้าชุดและได้คะแนนเต็มหมดภายในเวลาแค่หนึ่งชั่วโมง เว้นเสียแต่เลขาจ้าวเป็นคนให้เธอลอก "หักเงินเดือนหนึ่งเดือน ครั้งนี้ถือว่าเตือน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 138
แต่เขาจำเป็นต้องลุกจากเตียงจริงๆ ฮั่วซือหานค่อยๆ ดึงแขนตัวเองออกจากอ้อมแขนของเธออย่างเบามือ จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาเปิดน้ำเย็นอาบเพื่อระงับอารมณ์ ก่อนจะสวมเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสแล็คสีเดียวกัน แล้วเดินออกจากห้องพักไปยังสำนักงานของตัวเอง เมื่อมาถึงห้องทำงาน เขาก็ต้องชะงักไปเล็กน้อย เพราะภายในห้อง มีร่างของหญิงสาวอีกคนหนึ่งอยู่แล้ว ฉือเจียวมาแล้ว ฉือเจียวหันไปมองเขา ก่อนจะยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม "ซือหาน อย่าบอกนะว่าคุณเพิ่งตื่น?" ตอนนี้มันแปดโมงเช้าแล้ว และฉือเจียวไม่เคยเห็นฮั่วซือหานตื่นสายขนาดนี้มาก่อน ฮั่วซือหานชะงักไปชั่วขณะ ไม่คิดว่าฉือเจียวจะมาหาเขาแต่เช้าแบบนี้ ทันใดนั้น เลขาจ้าวก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา "ท่านประธาน ผมเพิ่งไปที่ฝ่ายการตลาดมา ผมไม่รู้เลยว่าคุณหนูฉือเจียวเข้ามา..." เลขาจ้าวรู้อยู่แก่ใจว่าคืนนี้ท่านประธานของเขานอนอยู่กับคุณนายใหญ่ และตอนนี้เธอน่าจะยังหลับอยู่บนเตียงในห้องพักของท่านประธาน แต่ฉือเจียวเข้ามาแล้ว! ทีนี้ล่ะแย่แล้ว! ผู้หญิงสองคนจะตบแย่งท่านประธานกันหรือเปล่า? เลขาจ้าวไม่กล้าสบตากับเจ้านายตัวเองเลย ด้วยสัญ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 139
ฮั่วซือหานเอื้อมมือไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้า แล้วเขาก็พบกับฉือหว่าน ฉือหว่านกำลังซ่อนตัวอยู่ในมุมตู้ ร่างเล็กจิ๋วของเธอขดตัวเป็นก้อนเล็กๆ ผมดำขลับยาวสลวยสยายลงมา พอเห็นประตูตู้เปิดออก ดวงตากลมใสที่เพิ่งตื่นนอนของเธอก็มองขึ้นมาที่เขาราวกับกวางน้อยตื่นตกใจ ตอนนี้เธอดูน่าสงสารมาก ราวกับเป็นเมียน้อยที่เขาเลี้ยงไว้นอกบ้าน แล้วภรรยาหลวงก็บุกมา เธอจึงต้องลงจากเตียงของเขาแล้ววิ่งมาหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้า ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว "เธอหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้าทำไม?" ฉือหว่านเพิ่งตื่น เพราะเสียงของฉือเจียวข้างนอกปลุกเธอขึ้นมา เธอลืมตาก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องพักของเขา เธอจำไม่ได้เลยว่ามานอนที่นี่ได้ยังไง เธอจำได้แค่ว่าตัวเองหลับไปบนโต๊ะ พอเห็นฉือเจียวกำลังบุกเข้ามาด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว เธอตื่นตกใจจนต้องหลบเข้ามาในตู้เสื้อผ้าโดยสัญชาตญาณ เฉือหว่านเงยหน้ามองเขา แล้วถามว่า "ฉือเจียวไปแล้วเหรอ?" ฮั่วซือหานไม่ได้ตอบ ฉือหว่านยิ้มมุมปาก "พอเห็นว่าฉือเจียวกำลังจะเข้ามา ฉันก็รีบหลบเองเลยล่ะ ประธานฮั่ว แบบนี้ฉันเรียกว่าทำตัวดีขึ้นแล้วใช่ไหม?" ฮั่วซือหาน "..." ตอนที่ควรจะเรียบร้อย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 140
ฉือหว่าน "……" เธอไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว เธอรู้ว่าเขาไม่มีทางนอนกับเธอ เพราะฉือเจียวไม่อนุญาต! แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดจาดูถูกกันขนาดนี้ใช่ไหม? "ฮั่วซือหาน คุณเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? งั้นต่อไปฉันจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก!" ฉือหว่านหมุนตัวแล้วเดินจากไป การสนทนาจบลงอย่างไม่น่าพอใจสำหรับทั้งคู่ ฮั่วซือหานสีหน้ามืดครึ้ม เขาเดินกลับไปที่ห้องทำงาน แล้วเริ่มจัดการเอกสารด่วน ไม่นาน ฉือเจียวก็เดินเข้ามา "ซือหาน เราจะออกไปมหาวิทยาลัย C กันตอนไหน? วันนี้เทพ C จะมาบรรยายที่นั่น เราจะได้เห็นตัวจริงของเธอสักที!" ฉือเจียวป่วยเป็นโรคหัวใจโดยกำเนิด เทพ C เป็นความหวังของเธอ ก่อนหน้านี้มีสองครั้งที่เทพ C มีกำหนดการมา แต่ก็ถูกเลื่อนออกไป ทำให้เธอผิดหวังมาก แต่วันนี้ เทพ C มาจริงๆ เธอจึงตื่นเต้นสุดๆ ฮั่วซือหานเองก็จำเรื่องนี้ได้ เขาเองก็อยากเห็นเหมือนกัน ว่าแพทย์อัจฉริยะลึกลับผู้นี้เป็นใครกันแน่ หลังจากเซ็นเอกสารฉบับสุดท้ายเสร็จ ฮั่วซือหานลุกขึ้นยืน "ไปมหาวิทยาลัย C กัน" … ฉือหว่านเดินทางมาถึงมหาวิทยาลัย C ตอนนี้มหาวิทยาลัยทั้งแห่งกำลังฮือฮาไปหมด แบนเนอร์ขนาดใหญ่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 141
ฉือหว่านมาถึงหลังเวที เมื่อครู่นี้เธอสั่งให้หลินจื้อหย่วนเคลียร์พื้นที่ ทำให้ตอนนี้มีเพียงเธอคนเดียว เธอนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง มัดผมดำขลับเป็นหางม้าต่ำ เผยให้เห็นลำคอระหงราวกับหงส์ จากนั้นก็แต่งหน้าอ่อนๆ อย่างประณีต ทาปากสีแดงสด เธอแทบไม่แต่งหน้าเลย ปกติใบหน้าของเธอก็ขาวใสบริสุทธิ์ราวกับนางฟ้า แต่พอแต่งแต้มลงไปเล็กน้อย ก็ยิ่งเผยให้เห็นถึงความงามที่แท้จริง ขณะนั้นเอง เสียงของท่านหลินก็ดังขึ้นจากด้านนอก "อรุณสวัสดิ์ทุกท่าน" ฉือหว่านลุกขึ้น เธอเอื้อมมือไปเปิดม่านหน้าเวทีออกเล็กน้อย มองไปยังห้องเลคเชอร์ขนาดมหึมา ที่นั่นเต็มไปด้วยผู้คน ไม่มีที่นั่งว่างแม้แต่ที่เดียว “แชะ! แชะ!” ช่างภาพจากหลายสำนักข่าวกำลังจับภาพบรรยากาศ ท่านหลินยืนอยู่ที่โพเดียม เอ่ยขึ้นผ่านไมโครโฟน "ทุกท่าน วันนี้พวกเรามารวมตัวกันเพื่อ..." เสียงตะโกนของผู้เข้าร่วมประชุมดังขึ้นพร้อมกันว่า "เทพ C!" ท่านหลินยิ้ม "ใช่ วันนี้เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เราได้เชิญเทพ C มาบรรยายที่มหาวิทยาลัย C" ฉือหว่านกวาดสายตาไปทั่วเวทีและก็เห็นฮั่วซือหานนั่งอยู่บนที่นั่งหลักของแถวหน้า เขานั่งด้วยท่าทางสูงส่ง สง่างาม สี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 142
ฮั่วซือหานสีหน้าเย็นชา "โจวเจิ้นอวี่นั่นใช้ทะเบียนรถที่สามารถขับผ่านได้ทุกที่ในไห่เฉิง การปิดถนนคงไม่ทันแล้ว" "ท่านประธาน งั้นเราจะทำยังไงดีครับ?" ฮั่วซือหานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาโจวต๋าพ่อของโจวเจิ้นอวี่ ตระกูลฮั่วและตระกูลโจวมีความสัมพันธ์กันมานาน ตามลำดับญาติแล้ว ฮั่วซือหานต้องเรียกโจวต๋าว่า “อาโจว”สายถูกรับอย่างรวดเร็ว เสียงของโจวต๋าดังขึ้น "ซือหาน โทรหาฉันแต่เช้า มีอะไรเหรอ?" ฮั่วซือหานกำโทรศัพท์แน่น น้ำเสียงเย็นเยียบ "ลูกชายของคุณจับคนของผมไป คุณลองคิดดูดีๆ ว่าเขามีวิลล่าส่วนตัวที่ชานเมืองหรือเปล่า" …… วิลล่าส่วนตัวนอกเมือง ฉือหว่านค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงกว้างที่นุ่มสบาย รอบตัวเต็มไปด้วยการตกแต่งหรูหรา เธออยู่ที่ไหนกัน? ฉือหว่านดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที "ฉือหว่าน เธอฟื้นแล้วเหรอ?" เสียงของผู้ชายดังขึ้น ฉือหว่านหันไปมอง ก็เห็นโจวเจิ้นอวี่ดวงตากลมโตหรี่ลงอย่างตื่นตระหนก "โจวเจิ้นอวี่? คุณต้องการอะไร?" เธอควรจะอยู่บนเวทีในฐานะเทพ C ที่กลับมา แต่ใครจะคิดว่าโจวเจิ้นอวี่กลับลักพาตัวเธอมาที่นี่แทนโจวเจิ้นอวี่ยิ้มแล้ว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 143
ฉือหว่านตกใจกลัวจริงๆ ผู้หญิงทุกคนเมื่อเผชิญกับการล่วงละเมิดทางร่างกาย ย่อมไม่สามารถตั้งสติได้ เธอเองก็เช่นกัน“ปล่อยฉัน! ไปให้พ้น! อ้า!”ฉือหว่านพยายามหาทางช่วยตัวเอง แต่ในขณะนั้นเอง "ปัง!" ประตูห้องก็ถูกถีบเปิดออกอย่างแรงฮั่วซือหานมาถึงแล้วฮั่วซือหานก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขายื่นมือไปคว้าโจวเจิ้นอวี่ และกระชากตัวเขาออกจากฉือหว่านอย่างแรง จากนั้นหมัดหนักๆ ก็ซัดเข้าที่หน้าของโจวเจิ้นอวี่ทันทีโจวเจิ้นอวี่ล้มลงอย่างน่าสังเวช ฮั่วซือหานต่อยเขาซ้ำเป็นหมัดที่สอง หมัดที่สาม…โจวเจิ้นอวี่ถูกชกจนเลือดอาบหน้าฉือหว่านพยุงตัวขึ้นนั่ง “ฮั่วซือหาน...ฮั่วซือหาน...”เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาฮั่วซือหานปล่อยโจวเจิ้นอวี่ทันที แล้วรีบตรงไปหาเธอ ร่างของฉือหว่านสั่นเทาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเขามองเห็นรอยฝ่ามือที่แก้มขวาของเธอ มันบวมแดงจากการถูกตบ กระโปรงของเธอก็ถูกดึงขึ้นสูงจนเผยให้เห็นต้นขาขาวสะอาด ด้านในเต็มไปด้วยรอยช้ำแดงจากการถูกโจวเจิ้นอวี่บีบอย่างแรง สภาพของเธอราวกับถูกย่ำยีอย่างน่าสงสารเมื่อครู่นี้ตอนที่เขาพุ่งเข้ามาในห้อง เขาเห็นโจวเจิ้นอวี่กดเธอลงกับเตียง ขาของเธอถูกแยกออก ภาพนั้นทำให้เ
최신 챕터
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 384
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 383
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 382
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 381
เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มมุมปาก “หนูเกรงว่าจะรบกวนคุณน้า ก็เลยไปหาเฉินจิ้นที่โรงเรียนค่ะ”แม่เฉินยิ้มอย่างมีความสุขขณะนั้นหัวหน้าหลิวก็เดินเข้ามา เย่ฮวนเอ่อร์จึงเดินออกไปในห้องทำงานของหัวหน้า หัวหน้าหลิวยื่นผลตรวจให้เย่ฮวนเอ่อร์ “คุณหนูหลิน ผลการตรวจของคนไข้ออกแล้วครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “ผลเป็นยังไงบ้างคะ?”หัวหน้าหลิวส่ายหน้า “เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้วครับ”อะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์อึ้ง “มะเร็งระยะสุดท้าย? คุณหมอคงไม่ได้เช็คพลาดใช่ไหมคะ สุขภาพของแม่เฉินแข็งแรงมาโดยตลอดเลยนะ”“ไม่ผิดแน่นอนครับ คนไข้น่าจะเป็นมะเร็งมาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอรู้อยู่แก่ใจแต่ไม่ได้รับการรักษาและไม่ได้บอกใคร ตอนนี้เซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปถึงหัวใจและสมองแล้ว คนไข้คงเหลือเวลาอีกประมาณสองเดือนครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่เฉินจะเหลือเวลาอีกเพียงสองเดือนทำไมถึงไม่บอก ทำไมถึงไม่ยอมรักษา?เฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวยังไม่รู้เรื่องนี้เลย…………ในห้องพักคนไข้ เพื่อนบ้านน้าหวังกับเฉินเหมียวเหมี่ยวอยู่เป็นเพื่อนแม่เฉิน เฉินเหมียวเหมี่ยวเทน้ำอุ่นใส่แก้ว “แม่ ดื่มน้ำค่ะ”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 380
เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะวิ่งตามเฉินจิ้นไปแต่จ้าวอี้คว้าข้อมือเธอไว้ทันที “เธอจะวิ่งตามเขาไปทำไม ห้ามไป!”เย่ฮวนเอ่อร์สะบัดมือเขาออกอย่างแรง “ทะเลยังไม่กว้างเท่าความสาระแนของนายเลย!”เธอรีบวิ่งตามเฉินจิ้นไปจ้าวอี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…………เย่ฮวนเอ่อร์ตามเฉินจิ้นมาถึงโรงพยาบาลเล็กแห่งหนึ่ง แม่เฉินนอนอยู่บนเตียงคนไข้สีขาว ยังไม่ฟื้นเฉินเหมียวเหมี่ยวยืนร้องไห้ไม่หยุด ใบหน้าซีดขาวด้วยความตกใจ ข้างกายมีคุณป้าข้างบ้านคอยปลอบเฉินจิ้นรีบเดินเข้าไป “เหมียวเหมี่ยว!”“พี่!” เฉินเหมียวเหมี่ยวตัวผอมบาง โผเข้ากอดเฉินจิ้นทันที น้ำตาไหลไม่หยุด “พี่ รีบไปดูแม่หน่อย แม่ไม่ตื่นเลย ฮือๆ”เฉินจิ้นปลอบน้องสาวอยู่สองสามคำ จากนั้นมองไปยังแม่บนเตียง “แม่!”แม่เฉินไม่มีปฏิกิริยาคุณป้าข้างบ้านพูดขึ้น “เฉินจิ้น พวกเธอรีบพาแม่ไปโรงพยาบาลใหญ่นะ หมอที่นี่เพิ่งมาตรวจ บอกว่าต้องรีบไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่ ห้ามช้า แต่ตอนนี้เตียงในโรงพยาบาลใหญ่ก็หายาก แถมยังไม่รู้ว่าคุณหมอคนไหนเก่งด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีละลูก”คุณป้าถอนหายใจ เธอรู้ว่าพ่อเฉินจิ้นเสียไปนานแล้ว ตอนนี้เฉินจิ้นต้องดูแลทั้งแม่และน้องสาวเคราะห์ซ้ำกร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 379
เย่ฮวนเอ่อร์เดินมาอยู่ข้างๆ เฉินจิ้น พยายามจะหยุดเกมบ้าๆ นี้ “เฉินจิ้น นายไม่ต้องเล่นเกมของจ้าวอี้นะ มันอันตรายต่อร่างกายมาก ถ้านายต้องการเงินจริงๆ ฉันสามารถ…”เฉินจิ้นหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์แวบนึง เย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบเงียบลงทันทีเธอไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น เธอแค่ไม่อยากให้เขาทำร้ายร่างกายตัวเองเฉินจิ้นหันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “เริ่มได้เลยครับ”หัวหน้าคุมงานยกถุงปูนทีละถุงขึ้นวางบนไหล่ของเฉินจิ้น ไม่นานก็ครบแปดถุงหัวหน้าคุมงานเพิ่มถุงที่เก้า กับถุงที่สิบขึ้นมาอีกจ้าวอี้ดูอย่างเมามัน เขาตบมือแล้วร้อง “โอ้โฮ เฉินจิ้น นึกไม่ถึงว่านายจะทุ่มขนาดนี้เพื่อเงิน หนึ่งพัน สองพัน”จ้าวอี้โยนเงินสองพันบาทลงพื้นหัวหน้าคุมงานวางถุงที่สิบเอ็ด และถุงที่สิบสอง“สามพัน สี่พัน”จ้าวอี้ยังคงโยนเงินลงบนพื้นถุงปูนสิบสองถุงเพิ่มขึ้นบนไหล่ของเฉินจิ้น ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ แต่เหงื่อที่หน้าผากหยดลง “แปะ แปะ” เปียกไปทั่วชุดทำงานเย่ฮวนเอ่อร์อยากจะห้าม แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ดูจะผิดไปหมด ได้แต่ยืนดูด้วยสายตากังวลหัวหน้าคุมงานทนไม่ไหว “เฉินจิ้น ถ้านายไม่ไหวแล้วก็บอกนะ”เฉินจิ้นไม่พูดอะไรหัวหน้าคุมง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 378
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 377
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 376
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ
