บทที่ 128

หรงฉือนั่งอยู่ข้าง ๆ หนานจื้อจือ

แต่หนานจื้อจือกำลังพูดคุยอยู่กับคุณยายหรง ยังไม่มีเวลามาสนใจเธอ

เธอหันศีรษะไปพูดกับอวี้มั่วซวินว่า “ขอบใจนะ”

เธอรู้สึกได้ว่า หลังจากที่หนานจื้อจือมาถึง คุณยายของเธอก็ดูมีความสุขขึ้นมาทั้งคนจริง ๆ

อวี้มั่วซวินยักไหล่ “ไม่ต้องขอบใจฉันหรอก อาจารย์เห็นแนวคิดโครงการของเธอเมื่อช่วงก่อนหน้านี้ เขาตอบกลับมาหาฉันพอดี ฉันก็เลยเล่าเรื่องที่นี่ให้อาจารย์ฟัง อาจารย์ก็เลยมา ดังนั้น ถ้าจะขอบคุณก็ขอบคุณตัวเองเถอะ”

หรงฉือกำลังจะเอ่ยปาก ก็ได้ยินเสียงคนพูดขึ้นว่า “เฟิง...เฟิงถิงเซิน”

หรงฉือลังเลเล็กน้อย พอหันกลับไปก็เห็นร่างของเฟิงถิงเซินปรากฏตัวขึ้นที่ทางเข้าประตู

ท่ามกลางสายตาของทุกคน เขาก้าวเดินอย่างมั่นคงไปอยู่ตรงหน้าคุณยายของเธอ “สุขสันต์วันเกิดครับ”

พูดจบ เขาก็ยื่นกล่องของขวัญในมือให้ด้วยสองมือพลางกล่าวว่า “ไม่รู้ว่าของขวัญที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้คุณจะชอบหรือเปล่า ผมเลยเตรียมมาอีกชิ้น หวังว่าคุณยายจะชอบนะครับ”

คุณยายหรงไม่คิดจริง ๆ ว่าเฟิงถิงเซินจะมา

เมื่อเห็นเขามาถึง บนใบหน้าของเธอก็ไม่ได้มีแววดีใจ

การที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นในวันนี้ ถึงแม้จะเป็นความไร้ยา