บทที่ 398

...

“หาวว...” ลู เซียวเหยา หาวขึ้นมาในขณะที่ทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะของเลขา

เขาจ้องไปยังประตูห้องของผู้บริหารเป็นครั้งคราว และถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนออกมา

เขาได้แต่คิดว่าเขาคงเป็นน้องชายที่น่าเวทนาที่สุดแล้ว

เขาหิวมากเสียจนตอนนี้ท้องของเขาหยุดร้องไปแล้ว แต่อย่างไรก็ตามคนทั้งคู่ที่อยู่ด้านในก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเริ่มกินอาหาร

เขาเริ่มคิดว่าหรือเขาควรจะออกไปหาอะไรกินเองข้างนอกดี หรือควรจะเคาะประตูขัดขวางช่วงเวลาเข้าด้ายเข้าเข็มของพวกเขาดี?

ถ้าเขาเลือกข้อแรก เขาก็คงจะไม่ได้กินกุ้งซอสมะเขือเทศฝีมือป้าวู

แต่ถ้าเขาเลือกข้อหลัง เขาก็คงจะถูกพี่ใหญ่ฆ่าตายเอาเป็นแน่

เมื่อเปรียบเทียบดูเหตุผลสองข้อนั้นแล้ว เขาก็ตัดสินใจได้

เขายืนขึ้นเดินไปที่ประตูห้องทำงานของผู้บริหารเตรียมที่จะเคาะประตูอย่างไม่ลังเล

แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันได้วางมือเคาะ ประตูก็เปิดออก

ทัง โรลชูว กำลังจะออกมาเรียก ลู เซียวเหยา ให้ไปกินข้าว เธอตกใจที่เห็นชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าประตูเมื่อเธอเปิดประตูออก

ภาพตรงหน้าช่างตลกเสียจริง เธอมองไปที่ ลู เซียวเหยา ที่มือยังคงค้างอยู่กลางอากาศ “เซียวเหยา นายกำลังทำการแสดงเกี่ยวกับจิตวิญญาณอ