บทที่ 443

กลับมาที่ด้านในห้อง ทัง โรลชูว หยุดร้องมาได้สักพักเธอตบหลังอันยีอย่างแผ่วเบา ปลอบโยนเธอด้วยความเงียบ

ผ่านไปสักพัก ซอง อันยี ค่อย ๆ หยุดร้อง แต่ยังก็คงสะอื้นออกมาเบา ๆ

ทัง โรลชูว พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “อันยี…”

อันยีไม่ได้ตอบรับอะไร

เธอพูดต่อ “อันยี คุณลุงและคุณป้ารับสารภาพผิดอย่างกระทันหันเช่นนี้ หยาง เฉียนเฉียน ต้องอยู่เบื้องหลังแน่ ๆ ปัญหาที่เรากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยน้ำตานะ คุณลุงและคุณป้ากำลังรอให้เราหาหลักฐานไปยืนยันความบริสุทธิ์ของพวกเขาอยู่”

ผ่านไปกว่า 10 วินาที อันยีจึงเงยหน้าขึ้นและนั่งตัวตรง

ยกมือขึ้นปาดน้ำตาของเธอก่อนจะฝืนยิ้มออกมา “ฉันจะไม่ร้องอีกแล้ว”

ทัง โรลชูว ยิ้ม “ดีมาก พวกเราจะไม่ร้องอีกต่อไป เราจะต้องประเชิญหน้ากับปัญหาที่ยากลำบากนี้ด้วยความกล้าหาญ เพื่อที่คุณลุงคุณป้าจะได้รับอิสระโดยเร็วอีกครั้ง”

เธอหยิบกระดาษทิชชูสองสามแผ่นยัดลงไปในมือของ ซอง อันยี “เช็ดน้ำตาซะแล้วไปล้างหน้าล้างตา ฉันจะไปเรียกชินจิน และคนอื่น ๆ เข้ามา”

บรรยากาศในโถงห้องนั่งเล่น เงียบสงัดและเคร่งเครียด

เซิน โมเฟย กุมมือ ซอง อันยี ไว้ในมือเขาไว้แน่นแบะปลอบโยนเธอ ให