EP8.ข้าจะเจ็บมั้ย

และภาพนั้นก็ยิ่งเร้าอารมณ์ให้ชายหนุ่มพลุ่งพล่าน เลือดในกายของเขาราวกับเดือดปุด ๆ  ราคาะที่ร้องแรงส่งให้เขาเดินทางไปยังจุดสูงสุดของความคลั่ง

“อ๊า...” เขากรีดเสียงแห่งชัยชนะออกมาราวกับรบชนะศึก น้ำคาวสวาทฉีดพุ่งกระทุ้งผนังถ้ำของเธอจนท่วมท้น ข้นขลั่ก

น้ำอุ่นซ่านสุดเสียวจากกายเขา ผสมผสานกับน้ำคาวสวาทของงูสาวจนเอ่อนอง พุ่งพรวดออกสู่ภายนอก ไหล่รินผ่านรอยแยกของเนินสาวและรู้กนจนเฉอะแฉะ

แล้วกายของเขาก็แสดงสัญชาติญาณและเผ่าพันธ์ออกมาอย่างที่เคยเป็น ร่างของเขาขึ้นเป็นเกล็ดเช่นเดียวกับงูจงอาง

นาเคนทร์ควบคุมตัวเองไม่ให้กลายร่างเป็นงูเต็มตัวได้ เขาเก่งกว่าผู้เป็นบิดา แต่เขาก็ยังไม่อาจควบคุมผิวหนังและเลือดเนื้อของตัวเองได้

ดวงตาดุดันเลือดเย็นดั่งเช่นงูพิษ และเกล็ดสีเงินตามเนื้อตัวราวกับรอยสัก

ที่สำคัญ...ดุ้นเนื้อของเขาที่เต็มไปด้วยเกล็ด พองตัวใหญ่และยาวขึ้นอีกสองเท่า

“เจ้าอยู่กับข้าที่นี่เถอะนาเคนทร์”

“ไม่ได้  ผมเป็นมนุษย์ จะอยู่ร่วมกับสัตว์อย่างคุณได้ยังไง”

“ท่านแน่ใจเหรอ ว่าท่านคือมนุษย์”

“ผมแน่ใจ” สิ่งเดียวที่เขาเกลียด เวลาตัวเองถึงจุดสุดยอดเมื่อเสพสมกับงูสาว หรือแม้แต่การช่วยตัวเอง ความเป็นจริงเรื่องชาติพันธุ์ของเขามักจะโผล่มาเตือนเขาเสมอ

ความเป็นเขา ทำให้เขาต้องปิดตัวเอง ปิดความรู้สึกที่มีต่อหญิงสาวคนหนึ่งไว้

เขาไม่อาจรักใครได้...เพราะเชื่อแน่ว่าไม่มีใครยอมรับเขาได้ หากล่วงรู้ว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ร้อยเปอร์เซ็นต์

“จะไปไหน ทำไมร้อนรนเหลือเกิน”

เขาผละจากเตียงแล้วหยิบเสื้อผ้า นางพญางูที่บัดนี้ท่อนล่างกลายเป็นงูเสียแล้วถามขึ้นอย่างร้อนใจ

“มีธุระ ต้องรีบไปทำ”

“อะไรกัน ข้าคิดว่าท่านจะอยู่กับข้าทั้งคืนเสียอีก”

“ผมก็อยากจะอยู่หรอกนะ ถ้าไม่ติด...” ว่ายังมีอีกหนึ่งนางรออยู่ เขาควรจะรีบไปบำบัดความใคร่ให้เธอเสียเดี๋ยวนี้ ก่อนที่เธอจะช่วยตัวเองจนหมดแรง

“ติดอะไรคะ”

“งานน่ะ...แล้วผมจะมาหาคุณใหม่นะ”

“นาเคนทร์”

“หือ”

เขาสวมใส่เสื้อผ้าเสร็จพอดี ตอนที่หันไปเห็นงูสาวกลายร่างเต็มตัว

“เรื่องน้องสาวของข้าน่ะ”

“ทำไมเหรอ” หัวใจเขาเต้นตุ้ม ๆ ต่อมๆ ทีเดียวเมื่อเธอเอ่ยถึงน้องสาว

“ข้ารู้เรื่องที่นางไล่ท่าน นางยังเด็ก อภัยให้นางด้วยนะ”

“อ๋อ...นึกว่าเรื่องอะไร” เขาแอบลอบถอนหายใจ ก่อนจะยิ้มให้กับพญางูสาว “ผมไม่คิดอะไรหรอก ก็คงเป็นเรื่องธรรมของน้องสาวที่...หวงพี่สาว จริงมั้ย”

เขาเดินกลับไปจุมพิตบนหลังหัวมันลื่นของเธอเบา ๆ ก่อนจะเดินออกจากโพรงถ้ำของนางพญาไป

ความจริงเขาอยากจะแกล้งแม่งูปากแข็งจอมยโสเสียหน่อย หากไม่ติดกับว่าอยากปล่อยของเหลวไว้ในกายเธอเสียจนอดไม่ไหว

ท่อนลำความเป็นชายของเขาพองตัวคับแน่นจนรู้สึกเจ็บไปทั้งยวง

ทั้งเลือดทั้งน้ำคุคั่งจนแทบจะพุ่งออกมาแล้ว

“อ่า...มันไม่ควร” เขาคิดว่ามันไม่ควรเรี่ยราดข้างนอก มันควรเข้าไปหล่อเลี้ยงความสาวของงูตัวสวยที่พร้อมสำหรับร่วมสังวาสกับเขาทุกลมหายใจ

เกล็ดตามเนื้อกายและท่อนลำดุ้นยักษ์ยังไม่จางหาย  และพร้อมจะทะลวงความสาวสดให้แหลกลานอีกครั้ง

เขาเดินตรงไปตามเส้นทางอันมืดมิด เลียบไปตามลำธารที่ไหลไปตามแนวถ้ำ

งูสาวหลายตัวพยายามจะเกาะลัดท่อนขาเขาไว้ เพื่อให้เขาได้สำเร็จความใคร่กับพวกเธอ

เขาสลัดพวกงูหื่นทิ้งเช่นเคย แล้วมุ่งหน้าไปยังสุดลำธาร ที่ซึ่งเป็นจุดนัดหมายระหว่างเขากับเธอ

“นาเคนทร์” สาวสวยกายเปลือยเปล่านั่งรอเขาอยู่ที่ริมธารน้ำอันดำมืด แสงสว่างจากดวงจันทร์สาดผ่านช่องเล็ก ๆที่อยู่เหนือศีรษะของเธอลงมา

แสงจันทร์อาบคลุมกายสาวให้ยิ่งผุดผ่องนวลสวย เขาเห็นแล้วอดใจรอไม่ไหวเสียจริง

“นรคี”

“ชู่” เธอยกนิ้วชี้ขึ้นทาบปาก “เดี๋ยวใครได้ยินเข้า”

เขายิ้มพราย ก่อนสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ร่างอ้อนแอ้น แต่เต็มไม้เต็มมือ

“คุณกลัวอะไร”

“กลัวทุกอย่าง รวมทั้งท่าน” สายตาคมกริบตวัดขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรของเขา

“กลัวอะไรผม”

“กลัว...กลัวว่าจะร้อง...เหมือนที่พี่นิรคาร้องออกมา”

เขาหัวเราะ “เด็กน้อย  ไร้เดียงสาซะจริง”

“ข้าจะเจ็บมั้ย”

“เจ็บสิ”