บทที่ 3 - เยี่ยงสัตว์ป่า NC25+++

บทที่ 3

"อึก...อย่านะ...อย่าถ่ายหนู" เด็กสาวเห็นกล้องมือถือในมือของชายหนุ่มจึงรีบหนีบขาเข้าหากันแน่นพลางส่ายศีรษะไปมาเชิงปฏิเสธไม่ให้ชายหนุ่มถ่ายภาพโป๊เปลือยของเธอ

"จะ...จะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ" เสียงชัตเตอร์กล้องถ่ายรูปมือถือดังอย่างต่อเนื่อง เด็กสาวยังพอมีสติหลงเหลืออยู่บ้างพยายามเอ่ยอ้อนวอนให้คนตัวโตหยุดถ่ายภาพในระหว่างมีเซ็กซ์กับเธอทั้งน้ำตา

"อ่าส์!!! วันนี้ฉันเพิ่งเข้าใจว่าการได้เอาผู้หญิงเวอร์จิ้นมันรู้สึกดีมากขนาดนี้" ชายหนุ่มโยนโทรศัพท์มือถือลงบนเตียงนอน แล้วกระชากเอวคอดเข้าหาตัวทันที จากนั้นอัดกระแทกแก่นกายเข้าใส่อย่างไม่ปรานี พลางจ้องมองเนินเนื้อขาวอวบเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีใสและเลือดสีแดงสดด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

คนตัวโตดึงแก่นกายออกมาจากช่องทางรัก โน้มใบหน้าลงไปใช้ลิ้นสากตวัดเลียเลือดสีแดงสดที่สองกลีบบวมช้ำอย่างไร้ความรังเกียจ เด็กสาวเผลอส่งเสียงครางออกมาทุกครั้งที่ลิ้นสากตวัดเลียติ่งสวาท

"แฉะขนาดนี้คงไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกมั้ง" คำพูดลามกของชายหนุ่มทำเอาเด็กสาวเขินอายหน้าแดง ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่ง ดันแก่นกายเข้าไปในรูคับแคบอีกครั้ง

"อ่าส์! โคตรแน่น!" ช่องทางรักบริสุทธิ์ขมิบบีบรัดแก่นกายใหญ่อย่างหนัก ชายหนุ่มขบกรามแน่น ใช้มือหนาจับสะโพกมนแน่นแล้วอัดกระแทกสะโพกสอบอัดทะลวงเข้าใส่เต็มแรง ทำให้แก่นกายใหญ่ดันเข้าไปได้ลึกสุดผนัง กระแทกแก่นกายรัวเร็ว กระแทกเข้าออกเน้นๆ ลึกๆ จนเด็กสาวใบหน้าเหยเกเพราะความจุกเสียดอย่างหนัก

"หันหลังให้ฉันกระแทกแรงๆ" ชายหนุ่มจับร่างเล็กพลิกกายคว่ำหน้า จับสะโพกมนยกขึ้นสูง ลำตัวส่วนบนแนบเตียงนอน แล้วละเลงแก่นกายอัดกระแทกเข้าใส่เต็มๆ แรงจนเด็กสาวจุกจนตาเหลือกอ้าปากค้าง

"อึก" เด็กสาวส่ายหน้าไปมา แสดงออกชัดเจนว่าจุกจนทนไม่ไหวแล้ว ชายหนุ่มรั้งใบหน้าสวยขึ้นมา เลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากอวบอิ่ม ดูดเม้มไล้เลียลงไปเรื่อยๆ จนถึงเนินหน้าอกใหญ่ ริมฝีปากหนาดูดดึงยอดอกอย่างหิวกระหายจนยอดอกเปลี่ยนจากสีชมพูระเรื่อเป็นสีแดงก่ำ หนำซ้ำยังบวมเป่งอย่างหนัก

"มะ...ไม่ไหวแล้วมันเข้าลึกเกินไป" เด็กสาวเอ่ยทั้งน้ำตาตอนนี้ภายในช่องทางรักของเธอโดนกระแทกรุนแรงต่อเนื่องหลายชั่วโมงจนถายในถลอกและแสบไปหมด

"อ่าส์!!!!" ชายหนุ่มคำรามเสียงดังแข่งกับเสียงลามกของเนื้อกระทบกัน เขาปลดเปลื้องพันธนาการออกจากมือของเด็กสาว จับเธอนอนหงาย จากนั้นก็โน้มใบหน้าลงไปดูดยอดอกสลับกันสองข้างอย่างเมามัน มือหนาทั้งสองข้างบีบขยำทรวงอกใหญ่ไปพร้อมๆ กัน ความกระหายเยี่ยงสัตว์ป่าของชายหนุ่มเล่นทำเอาเด็กสาวเจ็บปวดทั่วทั้งร่างกาย แขนขาอ่อนแรง หมดเรี่ยวแรงจนหมดสติไปในที่สุด

"อ่อนแอจังวะ แม่งเอ๊ย!" เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กหมดสติ ชายหนุ่มสบถคำหยาบออกมาอย่างหัวเสีย เขาเร่งความเร็วถี่ขึ้น จนแก่นกายปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา เขาดึงแก่นกายออกมาจากรูรัก ฉีดน้ำสีขาวขุ่นลงบนเนินสามเหลี่ยมบวมช้ำ นิ้วโป้งมือลูบติ่งสวาท ก่อนจะหยิบทิชชูมาเช็ดเลือดสีแดงสดออกจากรูรักให้เด็กสาว

@วันต่อมา

"อึก ฮือๆ" จีนัทนอนตะแคงข้างหันหลังพลางร้องไห้ฟูมฟาย ทำเอาการันต์ที่นอนอยู่ด้านหลังชักสีหน้ารำคาญ

"เมื่อคืนเธอก็สมยอมไม่ใช่รึไง แล้วจะร้องไห้ทำไม หรือเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องปฏิเสธฉัน"

"อึก พี่รันน่ารังเกียจที่สุด อึก หนูเกลียดพี่รัน ฮือๆ" จีนัทประคองร่างกายอันบอบช้ำลุกขึ้น ดึงผ้าห่มผืนหนาเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดจากตรงนั้นของเธอขึ้นมาคลุมร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้อย่างหวงแหน

"พูดอีกทีสิ" การันต์ลุกขึ้นมา กดร่างบางนอนลงบนเตียงนอนอย่างแรง ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา มองเขาอย่างเกลียดชัง สายตาเกลียดชังของเธอทำให้หัวใจแกร่งกระตุกวูบในทันที

"ฮึก! จะ...จะทำอะไรหนูอีก" ชายหนุ่มรวบแขนทั้งสองข้างของเด็กสาวขึ้นเหนือศีรษะด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว โน้มใบหน้าลงไปซุกไซ้คลอเคลียพวงแก้มนวล แก่นกายใหญ่ของคนตัวโตชนหน้าท้องแบนราบทำให้เด็กสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความกลัว

"ถามโง่ๆ ก็ทำเหมือนเมื่อคืนไง" เขาเอ่ยข้างใบหูขาวผ่องด้วยน้ำเสียงกระเส่า เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนเด็กสาวก็รีบดันร่างกำยำออกห่าง พลางเบือนหน้ามองออกไปอีกทาง ทว่าเรี่ยวแรงเพียงเล็กน้อยไม่สามารถผลักชายร่างกายกำยำเช่นเขาออกไปได้ กลับกัน ยิ่งเธอพยายามผลักไสเขา เขายิ่งทิ้งน้ำหนักตัวลงไปทับร่างเธอมากขึ้น

"อึก...ไม่นะ...อย่าทำหนูเลย...อึก...หนูกลัวแล้ว" เด็กสาวส่ายศีรษะไปมาพลางสะอื้นไห้อ้อนวอนทั้งน้ำตา

"กลัวเหรอ...แต่เมื่อกี้เธอยังปากดีอยู่เลยนะ" ชายหนุ่มใช้มือหนากุมปลายคางมนให้หันหน้าสบตากับเขา

"อึก...หนูจะไม่ปากดีแล้ว...ฮือๆ...พี่รันอย่าทำหนูเลยนะ...อึก...หนูกลัวแล้ว"

"...." ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยหยาดน้ำตามากกว่าเดิม ทำให้ชายหนุ่มชะงักไปครู่หนึ่ง เขาถอนหายใจออกมาหนักๆ มองเด็กสาวด้วยแววตาที่อ่อนโยนเล็กน้อย

"จะกี่ปีเธอก็ยังขี้กลัวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" เขาปล่อยแขนทั้งสองข้างของเธอให้เป็นอิสระพลางลุกออกจากตัวเธอ

"อึก" เด็กสาวมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ทั้งที่เมื่อกี้เขาแสดงความเกรี้ยวกราดใส่เธอ ทว่าจู่ๆ เขากลับปล่อยเธออย่างง่ายดาย

"มานี่" เขาดึงเรียวแขนเล็กลุกขึ้น ทำให้เธอต้องลุกเดินตามเขาไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

"จะพาหนูไปไหนคะ" เขาไม่ตอบคำถามของเธอ เขาลากแขนเธอเดินเข้าไปภายในห้องน้ำ

"โอ๊ย!" เด็กสาวร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกคนตัวโตผลักเธอลงไปในอ่างจากุซซี่ขนาดใหญ่

"...จะ...จะทำอะไรคะ" เด็กสาวมองคนตัวโตที่กำลังก้าวขาเรียวยาวลงอ่างอย่างหวาดระแวง

"ฉันแค่จะพิสูจน์บางอย่าง" เขาเข้าไปใกล้ๆ เธอ

"พิสูจน์อะไรคะ" เด็กสาวถอยหลังหนีอัตโนมัติ

"พิสูจน์ว่าเธอยังชอบฉันอยู่หรือว่าฉันคิดไปเองคนเดียว"

"...น่ะ...หนูจะชอบพี่รันได้ยังไงคะ...หนูบอกพี่รันไปหลายครั้งแล้วว่าหนูมีแฟนแล้ว" เด็กสาวก้มหน้ามองฟองสบู่ตรงหน้า หลบเลี่ยงสายตาจับผิดของเขา

"ปล่อยหนูนะคะ" เด็กสาวเกร็งใบหน้าขัดขืนอย่างหนักเมื่อถูกมือของคนตรงหน้ากุมคางอย่างแรง เขางัดคางเธอขึ้นมา จ้องมองเข้าไปนัยน์ตาของเธอ ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอหนาออกมาเบาๆ ราวกับอ่านใจเธอออกว่าแท้จริงแล้ว เธอรู้สึกเช่นไรกับเขา

"เธอไม่ต้องพูดอะไรแล้ว นอกจากครางชื่อฉันดังๆ"

"อึก" เด็กสาวสั่นกลัว

"ให้ร่างกายของเธอตอบฉันเองจะชัดเจนที่สุด" เขาอุ้มร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตัก ใบหน้าหล่อซุกซอกคอระหง ใช้ปากดูดลำคอขาวเนียนอย่างแรงจนเกิดเป็นรอยดูดฟกช้ำจ้ำแดงๆ เต็มลำคอ