LOGIN@มหาวิทยาลัย
"เพรา ไปกินติมกัน" ช่วงเวลาพักเที่ยงเอิงเอยเห็นสีหน้าไม่สู้ดีนักของเพื่อนรัก เธอหวังจะปลอบประโลมเพื่อให้เพื่อนคลายเศร้า แม้จะยังไม่รู้เรื่องราวอะไรก็ตาม
"อืม ไปซิ" กินไอศครีมก็ดีเหมือนกันเผื่อจะมีอะไรให้เธอคลายเศร้าได้บ้าง
"พี่ติน พี่แชล ไปด้วยกันนะคะ เปย์น้องหน่อยน้า น้องตังค์หมดแล้ว" เด็กสาววิ่งเข้าหาพี่ชายทั้งสองที่นั่งเรียนอยู่ด้วยกัน พลางทำตาปริบๆ เป็นการออดอ้อน
"ถ้าอย่าน้องเอยไม่มีเงิน พวกพี่นี้ต้องไปขอทานใต้สะพานลอยเลยนะ" มาร์แชลเอ่ยเย้าแหย่น้องสาวนอกสายเลือด
"มึงอะไปขอ เดี๋ยวพอได้เวลาแล้วกูไปรับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" มาร์ตินสมทบกับความคิดความอ่านของน้องชาย พลางสายตาหันไปเห็นกะเพราที่ยืนสบตากับเกรย์อยู่
"ปะ เพรา" มาร์ตินเดินเข้าไปแตะไหล่มนเพียงนิด เพื่อให้กะเพราตัดใจแล้วเดินออกมา
"ไปด้วยกันไหมเกรย์" เอิงเอยเอ่ยชวน โดยไม่รู้เลยว่าหัวใจดวงน้อยของเพื่อนรักกำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ภาวนาขอให้เขาปฎิเสธ หัวใจเธอยังไม่พร้อมจะรับความเจ็บช้ำอีกแล้ว
"ไปซิ" เกรย์มองตากะเพราอีกครั้งอย่างสื่อความหมาย เมื่อเห็นกะเ
@หลายวันต่อมากาวินค่อยๆ ดับเครื่องยนต์ก้าวลงจากรถยนต์คันหรู สายตาสอดส่องหาพ่อตาจอมโหดที่วันนี้ไม่มีเสียงปืนทักทายเขาเหมือนทุกวันกาวินมาหาเอิงเอยทุกวันแต่ถูกว่าที่พ่อตาไล่ยิงบ้าง แกล้งให้รอคอยนานๆ บ้าง เขาจะได้เจอเอิงเอยก็ต่อเมื่อว่าที่แม่ยายอยู่เท่านั้นเอิงเอยไปเรียนก็มีบอดี้การ์ดคุมเข้มกาวินไม่สามารถเข้าใกล้เอิงเอยได้เลย ได้แต่ไปให้เห็นหน้า หรือแอบไปเจอหลังจากที่เอิงเอยเข้าเรียนแล้วเท่านั้น"เฮียเมื่อไหร่จะเลิกแกล้งกาวินสักที เค้กสงสาร" เมื่อเห็นสามีสนุกกับการกลั่นแกล้งว่าที่ลูกเขยก็อดสงสารไม่ได้"พวกมึง ไปปล่อยลมยางล้อมัน" บาสเตียนออกคำสั่งกับลูกน้องที่ยืนอารักขาอยู่บริเวณนั้นสีหน้าบาสเตียนดูดีใจทุกครั้งที่เห็นกาวินขับรถเข้ามาเหมือนเด็กที่เจอของเล่นถูกใจอย่างไรอย่างนั้น"เล่นเป็นเด็กๆ ไปได้นะเฮีย" บาสเตียนยักไหล่ให้เป็นคำตอบ เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขายอมรับกาวินได้หรือยัง แต่เขาสนุกทุกครั้งที่ได้กลั่นแกล้งเด็กคนนี้ แต่บาสเตียนใช่ว่าจะสนุกคนเดียวเสียเมื่อไหร่ เมื่อพ่อตาขาโหดชอบชวนพรรคพวกคอยกลั่นแกล้งเขาเสมอ"ใครให้
"ถ้าไม่อยากหูขาดเฮียรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง" เมียหรือแม่เนี่ยสั่งๆๆๆ บาสเตียนเงียบไปเพียงครู่เดียวก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะปรากฎขึ้นบนใบหน้าคมคาย"เฮียเป็นนักธุรกิจ หากทำอะไรเฮียต้องมั่นใจว่าได้ประโยชน์" หน็อยย!!! ยังจะหาประโยชน์จากเรื่องของลูกได้เดี๋ยวเถอะนะ จะตีผัวให้ตายตามือเลย"แล้วเฮียจะเอาอะไรล่ะ" คำถามปลายเปิดแบบนี้ค่อยเหมาะกับการลงทุนหน่อย"เฮียขอวันละสี่น้ำสามเดือน ตกลงไหม ยอมทำเพื่อลูกได้รึป่าว" เจ้าเล่ห์นักนะ"ไปลากคอมันเข้ามา" บาสเตียนสั่งลูกน้องที่อยู่แถวนั้นให้ไปพาตัวกาวินเข้ามา จากที่เคยสืบมา จริงอยู่ที่กาวินไม่เคยมีขาาวเรื่องผู้หญิงแต่บาสเตียนก็ยังไม่ไว้ใจยกลูกสาวให้ใครหรอกนะบาสเตียนยืนกอดอกรอกาวินอยู่ที่โถ่งกลางบ้านข้างกายของเขายังมีเค้กที่คอยยืนเคียงข้างกาวินเดินเข้ามาอย่างมั่นคงหยุดอยู่ตรงหน้าบาสเตียนสองสายตาสอดประสานกันราวกับสายฟ้าฟาดฟัน"ไปตามยัยหนูมาซิ" เค้กยิ้มแก้มแทบปริรีบวิ่งไปตามเอิงเอยในห้องนอนหวังให้ลูกคลายความเศร้า คนเป็นแม่จิตใจคงไม่แข็งแรงพอหากได้เห็นน้ำตาของลูก"ไปนั่งดิ มึงจะยืนเป็นเป้าให้กูยิงรึไง" ถ
สภาพอากาศที่หนาวจัดส่งผลให้หิมะโปรยลงมาจนทั่วทุกพื้นที่ ร่างกายที่บอบช้ำ มันยังน้อยกว่าสภาพจิตใจของกาวินในตอนนี้กว่าหนึ่งสัปดาห์ที่เขานอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่ในโรงพยาบาลเอกชนโดยข่าวที่เขาถูกทำร้ายถูกเผยแพร่ไปทั่ว กาวินไม่ได้แคร์ข่าวนั้นเลยด้วยซ้ำเขาแทบไม่สนใจเลยว่ามันจะจริงเท็จอย่างไรเขาทำได้เพียงรอคอยโทรศัพท์จากคนรักให้โทรกลับมา ไม่มีสิทธิ์โทรไปก่อน เพราะเกรงว่าคนรักของเขาอาจจะอยู่กับคุณพ่อสายโหดก็ได้และตอนนี้กาวินมั่นใจแล้วว่าเขาจะต้องพิชิตใจพ่อตาให้ได้ ทันทีที่รักษาตัวจนอาการดีขึ้นกาวินขับรถตรงมายังคฤหาสน์ของมอร์แกนที่บาสเตียน และคนรักของเขาอาศัยอยู่ทันทีเอี้ยดดดดดดดดด!!เปรี้ยงงงง!!!!เสียงเบรกรถดังสนั่นหวั่นไหวพร้อมกับเสียงปินที่กระทบกับหน้ากระโปรงรถอย่างจังเมื่อกาวินจับรถมาจอดหน้าคฤหาสน์หรู"ต้อนรับลูกเขยด้วยปืนอีกแล้วนะพ่อ" ความเจ็บช้ำน้ำใจครั้งนี้กาวินหมายมั่นจะคิดบัญชีที่ลูกสาวของบาสเตียนทบต้นทบดอกเลยคอยดูซิทวาคนที่ยิงปืนลงมานั้นกลับไม่ใช่บาสเตียน แต่เป็นมอร์แกนประมุขใหญ่ของบ้าน หรือเรียกได้ว่าพ่อบุญธรรมของเอิงเอยอีก
"เจ็บไหม กลับไปก่อนเถอะไว้ค่อยมาใหม่ ไม่งั้นได้ตายฟรีแน่ๆ"กาวินที่นอนกองอยู่ที่พื้น ค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นมองเจ้าของน้ำเสียงอ่อนโยนที่ถ่ายทอดออกมา ดวงตาพร่ามัวที่เต็มไปด้วยหยดเลือดที่ไหลเข้าดวงตาทำให้เขาเห็นใบหน้าของผู้ที่เดินเข้ามาได้ไม่ชัดเจนนักแต่ก็คงคาดเดาได้ไม่ยากคนที่เดินเข้ามาต้องเป็นว่าที่แม่ยายของเขาแน่ๆ กาวินนั่งชันเข่าสองมือหนากอบกุบหน้าท้องที่เจ็บปวดราวกับมีคนขับรถสิบล้อทับบาดแผลที่หัวไหล่ข้างซ้ายปล่อยหยาดเลือดไหลซึมออกมาราวกับสายธารน้ำตก"คะ ... คุณแม่"น้ำเสียงติดๆ ขัดๆ ฟังไม่ได้ศัพท์เอ่ยขึ้นเมื่อชัดเจนแล้วว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นแม่ยายของเขาเค้กค่อยๆ ประคับประคองกาวินให้หยัดกายลุกขึ้น เธอใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นเช็ดหยาดเลือดตามกรอบหน้าให้เด็กหนุ่ม"เห้ออ ฉันต้องขอโทษแทนสามีด้วยนะ คุณบาสเตียนเค้ารักลูกสาวมาก"แม้คำขอโทษจะไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดได้ แต่กาวินกลับรู้สึกอบอุ่นใจอย่างหน้าประหลาด หรือเป็นเพราะเขาขาดความอบอุ่นด้านนี้มาโดยตลอด"ผะ ... ผมอยากเจอน้องครับ"กาวินยืนยันคำเดิมอย่างหนักแน่น เขาเชื่อว่าบา
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งกาวินใช้เวลาทั้งคืนในการพยายามติดต่อเอิงเอย แต่ก็ไม่เป็นผล หัวใจแกร่งสั่นไหวคิดได้แค่อย่างเดียวคือพ่อของเอิงเอยกำลังกีดกันเขาและเธอ"ที่รัก หนูหายไปไหน"เช้าวันใหม่ที่ไม่สดใสเหมือนเดิม ข้างกายไม่มีคนรัก ทุกอย่างมันดูเหงาไปหมด ทั้งๆ ที่เรารักกันแต่ทำไมผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเขาต้องทำยังไง ต้องไปตามหาเธอที่ไหน ไม่ว่าจะมองไปทางไหนมันก็มีแต่ภาพของคนรักอยู่ทั่วทุกบริเวณห้องชายปลอกหมอนที่หลุดรุ่ย เศษผมของคนตัวเล็กที่ติดอยู่กับที่นอน ข้าวของ ของเธอที่อยู่เต็มห้อง มันตอกย้ำว่าเขาไม่ได้ฝันไป เธอมีตัวตนอยู่จริงกาวินตัดสินใจหยิบกุญแจรถออกไปตามหาเอิงเอยทั่วทุกมุมเมืองแม้แต่ซอกตึกก็ไป ตั้งแต่เช้ายันค่ำเขายังพยายามติดต่อคนรักแม้จะไม่เห็นความหวังเลยก็ตามหมายเลขที่ทาานเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้ง"เพรา น้องเอยมาเรียนไหมวันนี้""ไม่มานะพี่วิน มีอะไรไหม""แล้วมาร์ติน มาร์แชล ล่ะมาเรียนไหม""ไม่มาเหมือนกัน มีอะไรรึเ
"ฮะ ... เฮีย ใจเย็นๆ ก่อนนะ"เค้กรีบห้ามสามีหนุ่มของตัวเองเอาไว้ทันทีที่เห็นข่าวเธอรู้ดีว่าบาสเตียน กำลังร้อนรุ่มขนาดไหน"กลับ!!"น้ำเสียงแข็งกราวแต่เต็มไปด้วยพลังอำนาจของบาสเตียนทำให้ภรรยาสาวสะดุ้ง เธอยังคงจำภาพเหตุการณ์ที่เอิงเอยถูกจับตัวไปแล้วบาสเตียนเป็นคนลงมือยิงคนร้ายด้วยตัวเองทั้งสิบสองคนจนตายคาที่อีกทั้งเพื่อนชายของเอิงเอยที่โรงเรียนเก่าพยายามลวนลามเธอ บาสเตียนส่งคนไปดูจนรู้อีกวันเด็กคนนั้นก็ไม่มาโรงเรียนอีกเลย โดยที่ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าเด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว"เฮีย""เฮียบอกว่ากลับ!!!""ตะ ... แต่เที่ยวบินมันไม่มีนะเฮีย""เดี๋ยวเฮียให้ลูกน้องขับเจ็ทมา"ว่าจบบาสเตียนยกโทรศัพท์ขึ้นต่อสายหาลูกน้องคนสนิททันที"กายมึงขับเจ็ทมารับกูดิ กูจะไปหายัยหนู ออ แล้วส่งคนเข้ามาเก็บของให้กูด้วย กูจะกลับเดี๋ยวนี้"(ครับนาย)อาการใจร้อนกระวนกระวายถูกแสดงออกทางสีหน้า และแววตาของบาสเตียนอย่างเห็นได้ชัด เขาคงอยากจจะอุ้มกาวินให้หายไปจากโลกนี้เลยก็ว่าได้ ติดที่ลูกสาวของเขา น้องเอิงเอย เขาจะเยียวย







