บทที่ 10 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป

ราชสีห์เหยียบคันเร่งรถอย่างเร็ว ราวกับอยากจะเอาทุกความหงุดหงิดของเขา ไปลงที่ความเร็วของรถแทน หน้าของเขาตอนนี้บึ้งตึงไม่อยากจะพูดคุยกับนางมะลิ แม้แต่น้อย นี่เขากำลังหงุดหงิดเพราะเรื่อง

พวกนี้หรือเขาถามตัวเอง เขาที่ตอนนี้กำลังเหยียบแทบจมคันเร่ง แต่ก็ได้สติกลับมาเพราะเสียงของนางมะลิเรียกเขา

"นายหัวจ๊ะ ขับเร็วเกินไปแล้วจ้ะ มะลิกลัว"

เขาหันกลับไปมองหน้าคนตัวเล็ก ที่ตอนนี้นั่งตัวเกร็งแข็งทื่อ เกาะเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น ราวกับว่าตัวเองนั้นจะหลุดออกจากรถ เขาที่เห็นท่าทีตลก ๆ ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง

"แล้วใครใช้ให้มึงทำให้กูหงุดหงิดอย่างนี้ล่ะ"

"มะลิไปทำอะไรให้นายหัวตอนไหนล่ะจ๊ะ"

"ก็มึงไปยืนคุยกับคนอื่นทั้ง ๆ ที่มึงไม่รู้จักเขาเนี่ยนะ แล้วถ้าเกิดเขาพามึงไปทำอะไรขึ้นมา มึงจะทำยังไง"

"ก็เขามาขอความช่วยเหลือมะลิ มะลิจะปฏิเสธเขายังไงล่ะ"

"มึงจะใจดีกับทุกคนบนโลกไม่ได้นะมะลิ"

"มะลิรู้แล้วจ้านายหัวอย่าโกรธมะลิเลยนะจ๊ะ"

"กูแค่อยากจะสอนให้มึงรู้ว่า ทุกคนบนโลกนี้ มึงจะไว้ใจไปหมดไม่ได้หรอกนะ มึงไม่รู้หัวใจของคนหรอก ว่ามันน่ากลัวแค่ไหน"

"มะลิไม่รู้หรอกจ้ะ ว่าหัวใจของคนเป็นยังไง มะลิรู้แค่ว่าเกิดมา ทั้งชีวิ